De Bibliotheek van Menegroth - Januari 2002 Hoe kan het dat iedereen zo zeker weet dat de ring vernietigd

kan worden in Mt Doom, het lijkt me niet dat Sauron er een gebruiksaanwijzing bij heeft gegeven of zo. - Jaseper Het feit dat de Ring alleen in de Vuurberg vernietigd kan worden is iets wat opmerkelijk genoeg niet de boeken wordt uitgelegd, maar wel als een soort common knowledge wordt gezien. Zowel Gandalf als Elrond geven aan dat de Ring alleen vernietigd kan worden in de Vuurberg want Gandalf heeft ons duidelijk gemaakt dat wij hem niet kunnen vernietigen met enigerlei vaardigheid die wij hier bezitten aldus Elrond. Hoe wist Gandalf dit? Gandalf herkende de Ene Ring aan de inscriptie erin, hier kwam hij achter na de perkamentrol te hebben gelezen in Minas Tirith, en alhoewel deze rol hem het een en ander leerde stond er niets in over de eventuele vernietiging van de Ring omdat deze gedachte niet in Isildur (de schrijver ervan) op kwam: maar wat mij betreft, ik wil het niet wagen dit voorwerp schade te berokkenen (...) het is mij lief hoewel ik het met grote pijn bekoop. Ook in de daarop volgende discussie met Saruman leert Gandalf niks over een manier om de Ring te vernietigen dus we mogen er wel van uitgaan dat Gandalf al lang op de hoogte was van de enige manier om de Ring te vernietigen. Tijdens Gandalf gesprek met Frodo in De Schaduw van het Verleden merkt Gandalf op dat de geschiedenis van Elendil en Isildur en de Ene Ring alle wijzen bekend is en als Frodo voorstelt om hem te vernietigen schijnt Gandalf al te weten dat dit alleen mogelijk is in de Vuurberg... Maar om de Ring te breken, is geweld nutteloos. Ook al zou je er met een grote voorhamer op slaan, er zou nog geen deuk in komen. Hij kan noch door jouw, noch door mijn handen worden vernietigd. (...) Men heeft beweerd dat Drakenvuur de Ringen kon smelten en verteren maar er is nu geen draak meer op aarde over wiens vroegere vuur heet genoeg is; en ook is er nooit een draak geweest, zelfs niet Ancalagon de Zwarte, die de Ene Ring, de Regerende Ring zou hebben kunnen beschadigen, want die werd door Sauron zelf gemaakt. Er is maar n manier: om de Doemspleten in de diepten van Orodruin, de Vuurberg, te vinden en de Ring daarin te gooien, als je hem werkelijk wilt vernietigen... Tolkien zelf geeft dus duidelijk aan dat alleen de Vuurberg goed genoeg is om de Ring te vernietigen. Hij speelt nog even met het idee van drakenvuur, maar gooit eigenlijk zijn eigen glazen in door aan te geven dat er ten eerste geen draken meet zijn en ten tweede dat zelfs drakenvuur waarschijnlijk niet zou hebben voldaan. Het lijkt duidelijk dat er een of andere kracht in de Vuurberg zit, hetzij omdat Sauron die daar heeft opgewekt of omdat de Vuurberg gewoon de plaats is waar de Ring is ontstaan, die vereist is om de Ring te vernietigen. In een brief aan uitgever Milton Waldman waarin Tolkien uitlegt waarom In de Ban van de Ring en de Silmarillion bij elkaar horen gaat Tolkien nog even verder hierover: There was another weakness: if the One Ring was actually unmade, annihilated, then its power would be dissolved, Saurons own being would be diminished to vanishing point, and he would be reduced to a shadow, a mere memory of malicious will. But that he never contemplated nor feared. The Ring was unbreakable by any smithcraft less then his own. It was indissoluble in any fire, save the undying subterranean fire where it was made - and that was unapproachable, in Mordor. Hier geeft Tolkien dus aan dat de Ring alleen vernietigd kon worden in het vuur waarin hij gesmeed werd en dit was alleen toegankelijk in de vulkaan die de Vuurberg was, volgens Karen Wynn Fonstads Atlas of Middle-earth de enige actieve vulkaan in Mordor en Midden-aarde. We mogen er dus van uit gaan dat de Ring alleen kon worden vernietigd in de Vuurberg omdat dat de enige plek was in Midden-aarde waar er toegang was tot het Vuur waarin de Ring gesmeed werd, iets wat essentieel was voor de vernietiging van de Ring. Waarom gingen de elfen samen met Bilbo Frodo en Gandalf weg? - Gollum Ik ga ervan uit dat je doelt op de personen die met Gandalf, Frodo en Bilbo aan het einde van In de Ban van de Ring vanuit de Grijze Havens wegvoeren. Dit waren behalve Frodo en Bilbo ook Elrond, Galadriel en een onbekend aantal Elven waaronder onder andere ook Gildor Inglorion. In het boek zegt Frodo dat de dragers van de Ring samen moeten gaan. Maar aangezien van dit gezelschap alleen Bilbo en Frodo zelf de Ene Ring hadden gedragen verklaart dit nog niet waarom Elrond, Galadriel en Gandalf meegingen. De reden waarom deze drie ook meegingen ligt in het feit dat zij alle drie drager waren van een van de Elvenringen: Elrond droeg Vilya die hij van Gil-galad had gekregen, Galadriel droeg Nenya en Gandalf was de drager van Narya. Deze drie Elvenringen waren niet gesmeed als wapens maar hadden een ander doel, zoals Elrond uitlegt tijdens de Raad van Elrond: Zij die ze gemaakt hebben begeerden geen macht, overheersing of bijeengegaarde rijkdom, maar begrip, scheppingsdrang en genezing om alle dingen ongerept in stand te houden.

En als de Ene Ring vernietigd zou worden zou het lot van de drie onzeker zijn: Sommigen hopen dat de Drie Ringen, die Sauron nooit heeft aangeraakt, dan vrij zouden worden, en dat zij die hen regeren, de wonden van de wereld die hij heeft veroorzaakt, zouden kunnen genezen. Maar misschien dat, wanneer de Ene is verdwenen, de Drie zullen falen, en vele schone dingen zullen verwelken en worden vergeten. Dat geloof ik. En zo was het ook. Toen de Ene Ring werd vernietigd verloren de Drie Ringen hun macht en werden de dragers ervan Midden-aarde moe, en omdat het hen als eerstgeborenen was toegestaan om naar de Onsterfelijke Landen terug te keren deden de meeste Elven dat ook; zij verlieten Midden-aarde omdat hun tijd voorbij was. Doordat wat de Drie Ringen in stand hielden (Lothlorien, Rivendell) langzaam verging omdat de Ene Ring vernietigd was scheen Midden-aarde niet meer zo mooi zoals veel Elven het lange tijd hadden gezien en zij verloren hun interesse erin. Veel hierover wordt uitgelegd in Over de Ringen van Macht en de Derde Era wat te vinden is in de Silmarillion. waarom staat het raadsel in elfs op de deuren van Moria als de elfen en dwergen elkaar niet konden uitstaan? - Ingmar De inscriptie boven de deuren van Moria leest als volgt: De Deuren van Durin, Heer van Moria. Spreek, vriend, en treed binnen. Ik, Narvi, heb ze gemaakt. Celebrimbor uit Hulst tekende deze letters. Het schrift is volgens Gandalf dat van de Elfentaal van het Westen van Midden-aarde in de Oudste Tijden. Het Westen van Midden-aarde in de Oudste Tijdens was uiteraard Beleriand en de taal die in Beleriand over het algemeen gesproken werd was Sindarijns omdat koning Thingol van Doriath het gebruik van de taal van de Noldor verboden had.. Nooit meer willen mijn oren de taal horen van hen die mijn verwanten in Alqualonde doodden! Noch zal deze taal in mijn hele rijk openlijk worden gesproken zolang mijn macht beklijft. (...) maar de Bannelingen namen de Sindarijnse taal voor hun dagelijks gebruik aan, en de Hoge Taal van het Westen werd alleen door de Heren van de Noldor onder elkaar gesproken. De Bannelingen in deze passage zijn uiteraard de Noldor die naar Beleriand kwamen, en de Hoge Taal van het Westen was Quenya. De inscriptie boven de deuren van Moria was dus kennelijk in Quenya, iets wat opzich ook best logisch was als je ziet dat Celebrimbor zelf de kleinzoon van Feanor was en dus door mocht gaan als een Heer van de Noldor en we ervan uit kunnen gaan dat hij het Quenya machtig was. Na de vernietiging van Beleriand trokken er een groot aantal Elven de bergen van de Ered Luin over en vestigden zich in het Middenaarde zoals wij dat kennen uit In de Ban van de Ring Alleen in Eregion, dat de mensen Hollin noemden, vestigden de Noldorijnse Elfen een duurzaam rijk achter de Ered Luin. Eregion lag vlak bij de grote woningen van de Dwergen die Khazad-dum werden genoemd, maar Hadhodrond door de Elfen, en later Moria. Van Ost-in-Edhil, de stad van de Elfen, liep de hoofdweg naar de westpoort van Khazad-dum, want er ontstond een vriendschap tussen Dwergen en Elfen als nooit ergens heeft bestaan, ten voordele van beide volken. Deze passage uit de Silmarillion geeft eigenlijk al antwoord op de vraag. Volgens het verhaal der jaren in de aanhangsels begon de groei van Moria pas in het jaar 40 van de tweede Era, en Eregion werd gesticht in het jaar 750 van de tweede Era, we mogen er dus wel van uit gaan dat rond die tijd ook de westpoort van Moria en de daarbij behorende inscripties boven de deur vervaardigd werden. Onduidelijk is precies waarom het sinds toen achteruit is gegaan met de vriendschap tussen de Dwergen en Elven en wie daarvan precies de schuld had. De discussie tussen Gimli en Legolas bij de Westpoort van Moria is hier een voorbeeld van: Het was niet de schuld van de Dwergen dat die vriendschap verloren ging, zei Gimli. Ik heb nooit gehoord dat het de schuld van de Elfen was, zei Legolas. Ik heb allebei gehoord, zei Gandalf, en wil nu geen oordeel vellen.

Later in Lothlorien geeft Celeborn misschien wel een stukje van de verklaring van de oorzaak van de slechte relatie tussen de twee rassen: Helaas, zei Celeborn. Wij vreesden allang dat er onder de Caradhras een verschrikking huisde. Maar als ik had geweten dat de Dwergen dit kwaad in Moria weer hadden gewekt, zou ik u hebben verboden de noordelijke grenzen te overschrijden, u en allen die met u zijn gegaan. Toch lijkt de Balrog niet de eerste oorzaak te zijn van de slechte relatie tussen de Elven en Dwergen. Volgens het verhaal der jaren tekenden de eerste signalen van het einde van de goede relatie tussen de Elfen en de Dwergen zich af in het jaar 1697 van de tweede Era toen: Eregion werd verwoest. Dood van Celebrimbor. De poorten van Moria worden gesloten. Dit allemaal uiteraard omdat enkele jaren daarvoor Sauron zijn oorlog tegen de Elfen was begonnen, met als doel de Ringen der Macht te verkrijgen. De Dwergen sloten zichzelf op in Moria, overleefden daardoor de vernietigingen van de tweede Era en waren content met het graven naar Mithril tot het jaar 1980 van de derde Era zij te diep dolven en de Balrog vrij lieten. Hierdoor kwam ook vrij snel een einde aan het Dwergenrijk van Moria en het werd een plaats bewoond door Orcs en andere dienaren van Sauron. Dus om een lang verhaal kort te maken, waarom stond de inscriptie boven de westpoort van Moria in het Elfs terwijl de Elfen en Dwergen elkaar niet uit konden staan? Welnu, omdat dat niet altijd zo is geweest, er was een tijd waarin de Elfen van Eregion en de Dwergen van Moria een zeer goede relatie hadden en in die tijd is die inscriptie waarschijnlijk boven de westpoort gezet. Ik vroeg me af wat de ringen nou precies voor macht hadden en wat Elrond en Galadriel ermee konden. Marvin Aha.. deze vraag sluit een beetje aan bij de vraag van Gollum. Belangrijk om het antwoord op deze vraag te begrijpen is om te weten met welk doel de drie Elfenringen gemaakt werden: Zij die ze gemaakt hebben begeerden geen macht, overheersing of bijeengegaarde rijkdom, maar begrip, scheppingsdrang en genezing om alle dingen ongerept in stand te houden. Aldus Elrond tijdens de Raad van Elrond. Maar wat hield dit nou precies in? Ook hier is het weer handig om Over de Ringen van Macht en de Derde Era erbij te pakken (te vinden in de Silmarillion) , daarin staat veel interessante informatie over de Ringen van Macht. Zo leren we dat er niet, zoals veel mensen denken, aparte Ringen voor ieder geslacht werden gesmeed maar een groot aantal Ringen die niet speciaal voor een bepaald ras bedoeld waren. Toen Sauron vervolgens de Ene Ring smeedde.. ..waren de Elfen zich van hem bewust; en zij kenden hem en zagen dat hij meester over hen wilde zijn, en over alles dat zij maakte. Toen deden zij in boosheid en angst hun ringen af. Maar toen hij merkte dat hij verraden was en dat de Elfen niet waren misleid, werd hij van woede vervuld; en hij verklaarde hun de oorlog, eisend dat alle ringen aan hem zouden worden overhandigd omdat de Elfensmeden ze niet zonder zijn kennis en raad hadden kunnen maken. Maar de Elfen vluchtten voor hem; en drie van hun ringen redden zij en voerden ze weg en verborgen ze. Dit nu waren de Drie die het laatst waren gemaakt, en zij bezaten de grootste krachten. Narya, Nenya en Vilya werden zij genoemd, de Ringen van Vuur, van Water en van Lucht, bezet met robijnen, diamanten en saffieren; en van alle Elfenringen begeerde Sauron deze het meest, want zij die ze bezaten, konden het verval van de tijd afweren en de moeheid van de wereld uitstellen. Vervolgens weet Sauron de hand te leggen op de resterende Ringen van Macht en die deelde hij uit aan de andere volken van Midden-aarde, hopende op die manier al degenen die geheime macht begeerde onder zijn invloed te brengen. De macht van de Drie Elfenringen was dus kennelijk om het verval van de tijd af te weren en de moeheid van de wereld uit te stellen, maar hoe kwam dit nu in de praktijk naar voren? We weten dat de Drie Ringen in het bezit waren van Elrond, Galadriel en Cirdan (later Gandalf): Elrond droeg Vilya die hij van Gil-galad had gekregen, Galadriel droeg Nenya en Gandalf was de drager van Narya. Wat betreft Vilya en Nenya. In De Grote Rivier is er een passage in de tekst waarin Sam en Frodo een gesprek hebben over hoe vreemd het is dat

er zo snel al een nieuwe maan verscheen terwijl Sam pas een paar dagen had geteld sinds de vorige volle maan, in deze passage leren we iets over welke macht in de Ring van Galadriel zat: U zult u herinneren, meneer Frodo, dat de maan aan het afnemen was toen we op de vlet bovenin die boom lagen: een week na volle maan, schat ik. En gisternacht waren we een week op weg toen er ineens een Nieuwe Maan verscheen, zo dun als een nagelrandje, alsof we helemaal geen tijd in het Elfenland hadden doorgebracht. Welnu, ik kan me drie nachten daar met zekerheid herinneren, en ik schijn me er nog een paar meer te herinneren, maar ik zou zweren dat het niet een hele maand is geweest. Je zou denken dat de tijd daar helemaal niet telde! Vervolgens merkt Frodo op dat hij tijdens zijn verblijf in Caras Galadhon helemaal geen maan heeft gezien, waarna Legolas wat opheldering geeft door het een en ander uit te leggen over hoe voor de Elfen de tijd verstrijkt. Frodo maakt vervolgens een belangrijke opmerking: Maar in Lorien gaat dat (het verstrijken van de tijd) langzaam, zei Frodo. De macht van de Vrouwe beheerst het. Rijk zijn de uren, hoewel ze kort schijnen, in Caras Galadhon, waar Galadriel de Elfenring draagt. Ziehier de macht die in de Ring van Galadriel schuilt. Zij kon, zolang als de Ene Ring niet vernietigd was, de tijd afweren binnen haar eigen grenzen. Wat betreft de Ring van Elrond, hier is minder over bekend. Meerdere keren in de boeken wordt Rivendell beschreven als een plaats waar de laatste van de Hoge Elfen nog in vrede konden leven, en het was een plaats van wijsheid waar de dingen nog schoon waren. Toch was er een verschil met Lorien in dat opzicht dat in Lorien de tijd stilstond zoals we net gezien hebben, terwijl dat in Rivendell niet het geval was. We mogen dus wel aannemen dat waar Galadriel haar Ring gebruikte om de tijd af te weren Elrond zijn Ring meer gebruikte om de moeheid van de wereld (die over alle Elfen kwam na verloop van tijd) uit te stellen; zolang als de Ene Ring nog niet vernietigd was leefde de Elfen in Rivendell alsof het nog steeds de eerste Era was, maar nadat de Ene vernietigd was werd ook Elrond Midden-aarde moe en trok hij naar de Onsterfelijke Landen. Een andere hint naar de Ring van Elrond word nog gegeven in het hoofdstuk Vele kennismakingen als Frodo Gandalf vraagt wie de vloed veroorzaakte die de Ringgeesten meesleepte bij de Voorde van de Bruinen: Elrond gelastte die, antwoordde Gandalf. De rivier in deze vallei staat onder zijn heerschappij, en wast in gramschap, wanneer het nodig is de Voorde te versperren. We mogen er dus wel van uitgaan dat Elrond zijn Ring kon gebruiken om dit soort magie op te roepen, vooral wanneer je het naast Galadriels spiegel en Gandalfs opmerkelijke manier van vuur maken op de Caradhras legt. Maar magie in Tolkiens werken is een gevaarlijk onderwerp wat ik niet al te graag aanraak. Rest ons nog Narya, de Ring van Vuur, gedragen door eerst Cirdan en later Gandalf. Van de Drie Elfenringen is dit waarschijnlijk wel de meest vreemde, want waar de andere twee zoals we net gezien hebben, op de een of andere manier de wonden van de wereld genezen of in ieder geval het verval van de Elfen helpen tegen te gaan (en dus het doel waarvoor ze gesmeed zijn halen) heeft deze Ring een eigenschap die daar niet echt bijpast. Cirdan is de eerste die aangeeft voor welke doeleinden Narya kon worden gebruikt toen hij hem aan Gandalf overhandigde bij diens landing op de kusten van Midden-aarde: Neem deze Ring nu, zei hij, want uw inspanningen en zorgen zullen zwaar zijn, maar in alles zal hij u steunen en voor moeheid behoeden. Want dit is de Ring van Vuur en hiermee zult ge misschien harten opnieuw tot de dapperheid van vroeger doen ontvlammen in een wereld die kil begint te worden. Zo op het eerste gezicht een apart doel, want waar de andere twee Ringen voor een gemeenschappelijk doel konden worden gebruikt schijnt deze Ring alleen de drager ervan te behoeden voor moeheid en misschien kan de Ring de harten van anderen nog doen ontvlammen, alhoewel hier in geen van Tolkiens werken (voor zover ik weet) concreet bewijs voor is. Het zou overigens goed kunnen dat Cirdan voordat hij zijn Ring aan Gandalf gaf hem gebruikte om in Lindon (waar ook nog Elfen woonden) voor hen het verblijf in Midden-aarde aangenamer te maken. Kennelijk was dit echter niet zo heel hard nodig want Cirdan zag wel dat Gandalf beter gebruik kon maken van de Ring. Hoe dan ook, over Cirdans gebruik van de Ring is niks te vinden in Tolkiens werken. Toch heeft ook deze Ring het doel om de wonden van Midden-aarde te genezen, want in een wereld die kil begint te worden kan deze Ring de harten van velen opnieuw laten ontvlammen, dus eigenlijk personen nieuwe moed en zin in het leven te laten krijgen. Het kan dus op twee manieren uitgelegd worden. Toch is het opvallend hoe vaak de aanwezigheid van Gandalf mensen weer moed in schijnt te pompen, een simpel voorbeeld hiervan zien we tijdens het beleg van Minas Tirith, wanneer Gandalf het bevel over de stad overneemt:

Waar hij ook kwam vatten de harten der mannen weer moed en werden de gevleugelde Schaduwen vergeten. Onvermoeibaar liep hij van de Citadel naar de Poort, van noord naar zuid om de muur heen.. Het blijft echter moeilijk om vast te stellen hoeveel van Gandalfs krachten nu precies voortkwamen uit het feit dat hij een van de Elfenringen bezat en hoeveel kwam van het feit dat hij als Istari, tovenaar, nu meer kon dan gewone mensen. -updateWat valt er nog meer te zeggen over de Ringen van Macht? Het is interessant om de volgende dingen nog even op te merken, los van de gestelde vraag. Ten eerste geloofde Tolkien niet in het toekennen van specifieke machten aan een bepaald iets. Dat wil zeggen dat de Drie Ringen misschien wel iets van macht bezaten, maar dat deze niet gebonden waren aan de Ring zelf, een groot gedeelte van zijn machten ontleende een Ring aan zijn drager (ga maar na, wanneer de Ene Ring aan de vinger van Sauron zou zitten zou hij er veel meer mee kunnen dan wanneer Frodo de Ring claimde). Verder is het ook interessant om te weten dat Tolkien het smeedden van de Ringen van Macht zag als de tweede val van de Noldor, en het zelfs vergeleek met de broedermoord van Alqualonde. Meer hierover is te lezen in Tolkiens brieven, in een van zijn brieven aan de uitgever Milton Waldman legde Tolkien uit wat het verband was tussen de Silmarillion en In de Ban van de Ring, in de hoop dat Waldman dan beide boeken zou publiceren. In deze brief legt Tolkien enorm veel uit met betrekking tot de val van de Noldor; de broedermoord was de eerste aftekening hiervan, en later schreef hij over het smeedden van de Ringen van Macht dat.. .. we see a sort of second fall or at least error of the Elves. There was nothing wrong essentially in their lingering against counsel, still sadly with the mortal lands of their herioc deeds. But they wanted to have their cake without eating it. They wanted the peace and bliss and perfect memory of The West, and yet to remain on the ordinary earth where their prestige as the highest people, above wild Elves, Dwarves, and Men, was greater then at the bottom of the hierarchy of Valinor.(...) (the forging of the Rings of Power) was really a veiled attack on the gods, an incitement to try and make a seperate, independant paradise. Gilgalad repulsed all such overtures, as also did Elrond. But at Eregion great work began - and the Elves came their nearest to falling to magic and machinery. In Tolkiens ogen was het gebruik van magie maar ook industrialisatie in het algemeen (machinery) en soort val naar het kwade omdat het zou leiden tot macht, en macht corrumpeert. De enige uitzondering hierop die ik heb kunnen vinden is misschien de Spiegel van Galadriel. Algoed, dat bewaren we voor een andere keer... In de Silmarillion staat dat de dwergen vochten met Balrogs en dat ze hittewerende maskers droegen. Waarom deden de dwergen in Moria dat dan niet? Ze zijn het toch niet vergeten? - Rob van der Schaaf Ik mag hopen van niet, Dwergen staan veelal toch bekend om een goed geheugen. Ik ben bang dat er in dit geval sprake is van een kleine misinterpretatie van de door jouw gelezen tekst. Als ik me niet vergis doel je op een passage uit de Silmarillion, en om precies te zijn een stuk uit het hoofdstuk Over de Vijfde Slag: Nirnaeth Arnoediad. Hierin wordt verhaald over de laatste der grote slagen tussen Morgoth en de Noldor waarin de Noldor volledig werden verslagen en Morgoth grote delen van Beleriand onder de voet liep. Een korte passage: De laatsten van heel de oostelijke strijdmacht die stand hielden waren de Dwergen van Belegost, en zo werden zij befaamd. Want de Naugrim waren geharder tegen het vuur dan Elfen en Mensen, en bovendien was het hun gewoonte om in de strijd grote maskers te dragen, die afzichtelijk waren om te zien; en die kwamen hen tegen de draken goed van pas. En als zij er niet waren geweest, zou Glaurung en zijn broed alles dat van de Noldor over was, hebben verzengd. Maar de Naugrim beschreven een cirkel om hen heen toen hij hen aanviel, en zelfs zijn machtige wapenuitrusting was niet bestand tegen de slagen van hun grote bijlen; en toen Glaurung zich in zijn woede omdraaide, dreef Azaghal hem met zijn laatste kracht een mes in de buik en verwondde hem zo dat hij het slagveld ontvluchtte, en de monsters van Angband gingen achter hem aan. Welnu, Glaurung is niet zoals jij waarschijnlijk veronderstelde een Balrog maar een draak, en wel de eerste en grootste van alle Uruloki (of Vuurdraken). Glaurung de Gouden werd ook wel de vader van alle draken genoemd. Interessant om te zien is dat dit niet de enige referentie is met betrekking tot Glaurung en het dragen van maskers

wanneer men tegen hem vecht, want ook in Over Turin Turambar komt er iets over de kennelijk hypnotiserende blik van Glaurung voor: En in de herfst van dat jaar, zijn tijd beidend, stuurde Morgoth het grote leger dat hij lang had voorbereid op het volk bij de Narog af (in dit geval lanceerde hij een aanval op Nargothrond, de verborgen Elfengrotten van Finrod Felagund en later Orodreth); en Glaurung de Uruloki trok over de Anfauglith en ging naar de noordelijke dalen van de Sirion en deed daar veel kwaad. (...) Toen trokken de krijgers van Nargothrond op en groot en verschrikkelijk zag Turin er op die dag uit en de moed van het leger werd hoog gehouden toen hij aan de rechterzijde van Orodreth reed. Maar het leger van Morgoth was beduidend groter dan enige verkenner had gezegd, en behalve Turin, die beschermd werd door zijn dwergenmasker, kon niemand de nadering van Glaurung weerstaan. Om een lang verhaal kort te maken, de legers van Nargothrond werden met de grond gelijk gemaakt, Turin overleefde het geheel en op aanraden van zijn vriend Gwindor gaat hij terug naar Nargothrond om Finduilas te redden, maar vergeefs.. Turin naderde de verwoesting en het onheil en niemand kon of wilde hem tegenhouden, want hij sloeg allen voor zich neer en trok over de brug en baande zich houwend een weg naar de gevangenen. (...) Maar op dat ogenblik kwam Glaurung uit de gapende deuren en stelde zich tussen Turin en de brug op. Toen plotseling, sprak hij, gedrongen door de boze geest die in hem huisde, en zei: Heil, zoon van Hurin. Welkom! Toen draaide Turin zich om en ging op hem af en de snede van Gurthang lichtte vlammend op; maar Glaurung weerde zijn houw af en opende zijn drakenogen wijd en keek op Turin neer. Onbevreesd keek Turin de draak in de ogen en hief het zwaard op; en plotseling kwam hij onder de verlammende betovering van de lidloze ogen van de draak en bleef stokstijf staan. Toen stond hij lange tijd als uit steen gehouwen en zij waren slechts met hun beiden, zwijgend voor de deuren van Nargothrond. Later zou eenzelfde iets gebeuren met Turins zus Nienor met, voor de mensen die het verhaal een beetje kennen, uiteindelijk rampzalige uitwerking. Met Glaurung zelf zou het uiteindelijk niet goed aflopen, want hij kwam om het leven door de hand van Turin, die dit keer overigens geen masker droeg toen hij de draak aanviel (waarschijnlijk omdat het nacht was en Glaurung sliep), die dus alsnog gewroken werd. Al deze gebeurtenissen staan uitgebreid beschreven in de Silmarillion. Om even terug te komen op de vraag, het waren dus draken die de Dwergen bevochten in plaats van Balrogs met behulp van maskers, iets wat geen overbodige luxe geweest schijnt te zijn want de draken in de eerste Era schenen een hypnotiserende kracht uit te kunnen oefenen op een ieder die het waagde ze recht in de ogen te kijken. Waarom dit niet het geval is bij Smaug (uit de Hobbit) is mij een raadsel, ook heb ik verder geen bewijs kunnen vinden in Tolkiens werken om deze redenering te ondersteunen. Wat betreft het dragen van maskers wanneer men aangevallen werd door een Balrog: hitteverdragend of niet, ik denk niet dat het veel uit zal hebben gemaakt; een geest met als doel de levende daglichten uit de Elfen te laten schrikken zal zich niet hebben laten stoppen door een masker meer of minder, maar dat zijn weer vragen voor een andere keer... Glorfindel Silmarillion = Glorfindel lord of the rings ? - Forlong Ik ben geneigd om ja te zeggen en ik denk dat, alhoewel er wat haken en ogen aan mijn theorie zitten, dit ook het geval is. Tolkien heeft in al zijn teksten met betrekking tot Elfen en onsterfelijkheid verschillende keren gezegd dat rencarnatie mogelijk was. Een van de duidelijkste beschrijvingen over het lot van de Elfen vinden we in de Silmarillion: Want de Elfen sterven niet vooraleer de wereld sterft, tenzij ze worden gedood of van verdriet omkomen (en aan deze twee schijnbare doden zijn zij onderhevig): ook vermindert ouderdom hun kracht niet, tenzij zij van tienduizend eeuwen moe worden; en stervende worden zij verzameld tot de Zalen van Mandos in Valinor, vanwaar zij te zijner tijd kunnen terugkeren. Interessant in deze passage zijn een aantal dingen, ten eerste dat Elfen weliswaar kunnen sterven maar kennelijk is hun leven op de een of andere manier gekoppeld aan de wereld zelf. Ook geeft Tolkien aan dat rencarnatie mogelijk was, want Elfen die om waren gekomen konden te zijner tijd weer terug keren. Er staat nergens echt uitgelegd of dit pas aan het einde van de wereld is of dat het ook eerder kan zijn. In het laatste geval zijn er wel een aantal voorbeelden van te vinden. Zo uit mn hoofd zijn dat Glorfindel (alhoewel we dat nog moeten bewijzen), Finrod Felagund en Luthien. De laatste is een aparte situatie die eigenlijk niet zoveel met dit verhaal te

maken heeft en dat zal ik dan maar bewaren voor een andere keer om te voorkomen dat dit een al te lang antwoord wordt. Wat betreft Finrod, in de Silmarillion vinden over zijn lot een korte passage in het verhaal over Beren en Luthien, na zijn dood wordt er over hem gezegd dat: Maar Finrod loopt met Finarfin, zijn vader, onder de bomen in Eldamar. Aangezien het voor de Elfen die nog in Eldamar (Valinor) woonden onmogelijk was om in de zalen van Mandos te komen (tenzij zij werden gedood) mogen we er dus vanuit gaan dat Finrod na zijn dood werd gerencarneerd waardoor het voor hem fysiek mogelijk was om met zijn vader rond te wandelen. Algoed, terug naar mijn punt. In een van zijn brieven beschrijft Tolkien de situatie van de Elfen wat duidelijker: The Elves were not subject to disease, but they could be slain: that is there bodies could be destroyed, or mutilated so as to be unfit to sustain life. But this did not lead naturally to death: they were rehabilitated and reborn and eventually recovered memory of all of their past: they remained identical. Dus, wanneer een Elf om het leven komt wordt zijn fysieke lichaam dus leeg en vertrekt zijn geest naar de Zalen van Mandos, vanwaar ze, na een niet nader gegeven verloop van tijd, mogen vertrekken naar Valinor (wat op zich niet zo gek ver is aangezien de Zalen van Mandos toch al in Valinor liggen). We mogen er dus vanuit gaan dat Elfen als ze om het leven komen niet tot het einde van Arda hoefden te wachten voordat ze gerencarneerd werden (zie Finrod). Ik denk dat Glorfindel een goed voorbeeld is van deze situatie; hij kwam om het leven in een gevecht met een Balrog in Gondolin, zijn geest vertrok naar de Zalen van Mandos en werd naar verloop van tijd gerencarneerd, Glorfindel verkreeg naar verloop van tijd zijn oude geheugen terug en ging terug naar Middenaarde om samen met Elrond in Rivendell te wonen. En in dit laatste stuk zit hem nou net het eigenaardige, want in na de eerste Era is er geen enkele situatie bekend waarin er vanuit Valinor Elfen terug gingen naar Middenaarde (de uitzondering hierop zijn uiteraard de Istari, maar ik denk dat zij later kwamen als Glorfindel). Het andere bewijs dat ik heb gevonden waaruit blijkt dat beide Glorfindels dezelfde persoon zijn komt uit the History of Middle-earth. Tolkien zelf heeft een aantal zeer interessante stukken geschreven over onder andere Glorfindel die zijn te vinden in The Peoples of Middle-earth, bladzijde 377-382. In een van deze artikelen schrijft Tolkien dat Glorfindel is said to have been one of the lords of the Eldar from beyond the furthest seas who have dwelt in the Blessed Realm. Tot slot is er een stuk over het lot van Elfen te vinden in Morgoths Ring getiteld Athrabeth Finrod ah Andreth of the Debate of Finrod and Andreth wat gaat over een gesprek tussen Finrod en Andreth (een of andere wijze vrouw) waarin ze praten over hun visies over de zielen van mensen en Elfen maar naar verloop van tijd wordt het (zoals de meeste stukken in the History of Middle-earth) bijzonder ingewikkeld. Ik hoop hiermee in beetje een compleet antwoord heb gegeven, ik ben persoonlijk van mening dat ze dezelfde persoon zijn maar er zijn uiteraard genoeg redenen te verzinnen waarom ik ongelijk heb, maar dat is denk ik de charme van dit soort vragen. -updateNa wat verder te hebben gelezen in Peoples of Middle-earth ben ik nog een andere, interessante passage tegengekomen over de rencarnatie van Elfen en Glorfindel in het bijzonder: It was (...) the duty of the Valar, by command of the One (Eru), to restore (Elves) to incarnate life, if they desired it. But this restoration could be delayed [Or in the gravest cases (such as that of Fanor) withheld and referred to the One] by Manw, if the fea (fea of fear betekend zoiets als ziel) while alive had done evil deeds and refused to repent of them, or still harboured any malice against any other person among the living.... vervolgens over Glorfindel: For long years he remained in Valinor, in reunion with the Eldar (...) and in the companionship of the Maiar. To these he had now become almost an equal, for though he was an incarnate (...) his spiritual power had been greatly enhanced by his self-sacrifice. Kennelijk had het feit dat Glorfindel al na korte tijd werd toegestaan om te rencarneren iets te maken met zijn zelfopoffering. (mensen die het verhaal kennen, Glorfindel kwam om het leven terwijl hij een Balrog bevocht, terwijl hij vocht konden verschillende andere Elfen en mensen, waaronder Tuor, ontsnappen aan de legers van Morgoth) "kweekt" Saruman de Uruk-hai nou eerst om tegen Sauron te vechten. Ik heb namelijk een boek waar dat

in staat maar volgens mij klopt het niet. - Tim van Hoeflaken Hmm.. als je de film moet geloven zou je denken van wel, en de waarheid zal niet ver van de film afliggen. Laten we eerst eens kijken wat we in de boeken kunnen vinden over de Uruk-hai. Tijdens de Raad van Elrond verteld Gandalf voor het eerst over het leger dat Saruman op de been aan het brengen is: Wolven en Orks waren in Isengard gehuisvest, want Saruman was nu bezig zelf een sterke macht op de been te brengen om met Sauron te wedijveren. Later merkt Eomer een verschil op tussen gewone Orks en Orks die Saruman dienen: Grote Orks, die ook de Witte Hand van Isengard droegen: dat soort is sterker en gemener dan alle anderen, maar nog niks over hun oorsprong. De meeste informatie over de Uruk-hai is te vinden in David Days Illustrated Encyclopedia, waarin het volgende staat over Uruk-hai: In the year 2475 of the Third Age a new breed of Orkish soldiery came out of Mordor. These were called the Uruk-hai. They were black-skinned, black-blooded and lynx-eyed, nearly as tall as Men and unafraid of light.The Uruk-hai were of greater strenght and endurance that the lesser Orcs, and more formidable in battle. (...) The breeding of Uruk-hai numbered amongst Saurons most terrible deeds. By what method Sauron bred these beings is not known.. Nu zijn er vele meningen over David Day en zijn boeken over Midden-aarde, zowel positief als negatief maar in dit geval zit hij goed bij de waarheid. We kunnen er in ieder geval van uit gaan dat de Uruk-hai niet door Saruman zijn gekweekt aangezien we ze zowel in zijn dienst als in Saurons dienst zien ( ze waren onder andere verantwoordelijk voor de vernietiging van Osgiliath) Dus als antwoord op je vraag: nee, Saruman kweekte de Uruk-hai niet om tegen Sauron te vechten, de Uruk-hai bestonden al en Saruman heeft er gewoon een aantal omgepraat om in zijn dienst te komen (een van de voordelen zoals in In de Ban van de Ring is te lezen is dat de Uruk-hai van Saruman mensenvlees kregen te eten, aldus Ugluk die zoiets zegt in het hoofdstuk De Uruk-hai). Echter, toen ik iets verder las in het hoofdstuk Boombaard kwam ik een passage tegen die ik eigenlijk alweer vergeten was: Hij (Saruman) heeft het met gemene lieden aangelegd, met Orks. Brm, hoem! Nog erger: hij heeft iets met ze gedaan, iets gevaarlijks. Want deze Isengarders lijken veel meer op slechte mensen. Het is een teken van boze dingen die tijdens de Grote Duisternis kwamen, dat ze de zon niet kunnen verdragen; maar Sarumans Orks kunnen dat wel, ook al haten zij haar. Ik vraag me af wat hij gedaan heeft? Zijn het mensen die hij tot verderf heeft gebracht, of heeft hij de geslachten van mensen en Orks vermengd? Dat zou wel een heel kwalijke zaak zijn. In David Days Encyclopedia is de volgende passage te vinden in het stuk over de Dunlendings (of in de Nederlandse vertaling Donkerlanders): ..the tall, dark men of Dunland made an evil pact with the rebel Wizard Saruman, who had brought vast numbers of the Great Orcs (called Uruk-hai) into Isengard. And it is recorded that by some evil act of sorcery the Dunlendings were bred with the Uruk-hai, and evil offspring called Half-orcs were the result of this union. Halforcs were black, lynxed-eyed Men with evil Orkish features. Een voorbeeld van dit soort half-orks is bijvoorbeeld de man die de vier Hobbits in Breeg zagen, maar meer bekend zijn de legers van deze half-orken die betrokken waren in de slag om Helms Diepte, en over hun wordt in In de Ban van de Ring geschreven dat.. ..deze creaturen uit Isengard, deze Half-orks en aardmannen, die door smerige tovenarij van Saruman zijn gefokt, zullen niet ineenschrompelen voor de zon, zei Gamling. Het waren dus niet de Uruk-hai die Saruman broedde om tegen Sauron te vechten maar het waren de zogenaamde Half-orks. Echt goed liep het niet af met deze creaturen want in de slag om Helms Diepte kwamen zij allemaal om, en degenen die toch wisten te ontsnappen werden door de Huorns opgeruimd.