RNA VIRUSI Porodice:

1. Picornaviridae 2. Caliciviridae 3. Reoviridae 4. Astroviridae 5. Togaviridae 6. Flaviviridae 7. Orthomyxoviridae 8. Paramyxoviridae 9. Arenaviridae 10. Rhabdoviridae 11. Coronaviridae 12. Bunyaviridae 13. Filoviridae 14. Retroviridiae

Porodica Picornaviridae
Obuhvata 9 rodova, od kojih su za humanu medicinu znaajni: 1. Enterovirus 2. Parechovirus 3. Rhinovirus 4. Hepatovirus (hepatitis A) 5. Kobuvirus 6. Cardiovirus i dr. Rod Enterovirus: 1. Poliovirus (tip 1,2,3) 2. Coxackievirus (23 tipa grupe A i 6 tipova grupe B) 3. Echovirus (30 antigenskih tipova) 4. Humani enterovirusi (tip 68-78) Poliovirus: Inficira iskljuivo ovjeka. Ima neparalitiki oblik (serozni meningitis) i paralitiki oblik (Poliomyelitis anterior acuta) ili djeija paraliza. ovjek se inficira preko respiratornog i digestivnog trakta. Putem krvi dolazi virus do CNS-a. Imunitet:doivotni, specifini i neutraliui solidni imunitet. Lab. dijagnoza: uzorci materijala su stolica bris rektuma, likvor ili bris grla. Uzorci se kultiviraju na kulturi stanica, gdje se gleda CPE. U serumu se dokazuju specifina antitijela. Specifina profilaksa: mrtva ili Salkova - injekciono i iva ili Sabinova vakcina - per os. Coxackievrus: Prenosi se fekalnooralnim putem. U spoljnu sredinu se izluuju preko stoplice i nazofaringealnog sekreta. Ulazno mjesto infekcije sluznica nazofarinksa, gdje serazmnoavaju i ire do tankog crijeva i Peyerovih ploa, potom prodiru u krv i dolaze do CNS-a.

Klinika slika: herpangina ili vezikularni stomatitis, infekcija gornjih respiratornih puteva, faringitis, egzantem, serozni meningitis, bolest ake stopala i usta. Imunitet: tip specifian, nekad unakrsan, zatitni. Lab. dijagnoza: uzorci za izolaciju virusa (stolica, likvor, krv, bris gue, bioptiki materijal), kultviraju se na kulturi stanica gdje se gleda CPE. Odreivanje specifinih antitijela IgGi IgM u serumu (Elisa, IFT). Echovitus: Prenosi se fekalnooralnim putem. U spoljnu sredinu se izluuju preko stoplice i nazofaringealnog sekreta. Ulazno mjesto infekcije sluznica nazofarinksa, gdje serazmnoavaju i ire do tankog crijeva i Peyerovih ploa, potom prodiru u krv i dolaze do CNS-a. Imunitet: tip specifian, nekad unakrsan, zatitni. Klinika slika: infekcija gornjih respiratornih puteva, faringitis, egzantem, serozni meningitis, virusni gastroenteritis. Lab. dijagnoza: uzorci za izolaciju virusa (stolica, likvor, krv, bris gue, bioptiki materijal), kultviraju se na kulturi stanica gdje se gleda CPE. Odreivanje specifinih antitijela IgGi IgM u serumu (Elisa, IFT).

Porodica Orthomyxoviridae
Obuvata: 1. Influenca virus A 2. Influenca virus B 3. Influenca virus C Influenca virus A: na osnovu antigenske grae pripadajuih hemaglutinina (H) i neuraminidaza (N) je podijeljen na seroloke podtipove (16H i 9N podtipova). Virus influence tip A izaziva akutnu upalu gornjih partija respiratornog sistema ili influencu (gripu) koja moe imati pojedinanu, epidemijsku i pandemijsku formu.Virus influence tip B uzrokuje pojedinana i rijetko epidemijska oboljenja a Virus influence tip C uzrokuje pojedinana blaga oboljenja. Do 1997. godine cirkulirali su H1N1,H2N2, H3N2. U zadnjih 10-tak godine cirkuliraju: H5N1, H7N7, H9N2, H10N7, H7N2, H7N3. Veina nji inficira ptice. H5N1 je uzronik priije gripe. Klinika slika: gripa od blaih do veoma tekih oblika. Bolest traje 5-7 dana. esto se razviju i komplikacije, upale plua i drugo. Imunitet: razvija se tip specifini imunitet kratkog trajanja, traje svega nekoliko mjeseci, a zatitni je prema onoj varijanti koja je pobudila njegovo stvaranje. U odbrani od infekcije znaajnu ulogu imaju neutralizirajua sekretorna IgA antitijela, citotoksini (CD8+) limfociti, te nespecifini imunitet(monociti dendritike stanice, interferon, NK stanice). Lab. dijagnoza: izolacija virusa iz ispirka gue ili nazofarinksa to se inokulira u amnionsku kesu ili alantoisnu upljinu embrioniranih kokoijih jaja ili u stanice odreenih kultura gdje izazvaju CPE. DFT test sa monoklonalnim antitijelima se koristi za brzu dijagnostiku. Na raspolaganju je i PCR. Dokazivanje specifinih antitijela u serumu bolesnika IgG/M/A klase su indirektni testovi u dijagnostici.

Porodica Paramyxoviridae
Dijeli se u dvije podporodice: 1. Paramyxovirinae

2. Pneumovirinae Paramyxovirinae obuhvataju: 1. Rod Morbillivirus (measles virus) 2. Rod Respirovirus (Parainfluenca 1 i 3, Sendai) 3. Rod Rubulavirus (Mumps virus i Parainfluenca 2 i 4). Pneumovirinae obuhvataju: 1. Rod Pneumovirus (RSV)

Rod Morbillivirus: Virus morbilla

Uzronik je ospica ili morbila, visoko kontagioznog osipnog oboljenja djeije dobi. Ulazno mjesto infekcije je nazofarinks odakle se iri u regionalne limfne lijezde pa u krv. Klinika slika: kataralni, respiratorni simptomi, enantem i eegzantem. Inkubacija 10-12 dana. Plani izraz lica, koplikove pjege(enantem). Osip po koi javlja se 4-5 dana. Komplikacije: bronhopneumonije, encefalitisi, upala srednjeg uha. Imunitet: solidni ili doivotni imunitet. IgM se javljaju 1.1-14. dana od infekcije. IgG ostaju doivotno iako su mogue i reinfekcije. Lab. dijagnoza: izolacija virusa iz brisa nazofarinksa,urina, krvi na kulturi sanica humanog i animalnog porijekla. Moe da se vidi karakteristini stanini sincicij. Elisa, IFT se koriste za dokazivanje specifinih antirijela u serumu pacijenta.

Rod Rubulavirus: Virus mumpsa

Ulazno mjesto je sluznica nazofarinksa, umnoava u stanicama respiratornog sistema, a parotidnu lijezdu inficira inficira putem krvi. Inkubacija traje 16-18 dana. Klinika slika: akutno kontagiozno oboljenje, opi simptomi upale, upale parotida, pankreasa, testisa, ovarija. Imunitet: zatitni solidni imunitet. Lab. dijagnoza: bioloki materijal za izolaciju virusa je sputum, urin i likvor, a kultivira se na kokoijim jajima ili kulturi stanica. Dokazivanje specifinih antitijela u serumu bolesnika IgG/M/A klase su indirektni testovi u dijagnostici (IFT, Elisa)

Porodica Togaviridae
1.Rod Alphavirus 2. Rod Rubivirus

Rod Rubivirus: Virus rubeole

Uzronik je rubeole-crvenke odnosno kongenitalnih malformacija ploda kao posljedica njegovog teratogenog djelovanja. Izvor virusa je ovjek, izluuje ga sedam dana prije i sedam dana poslije pojave osipa. Patogeneza i klinika slika: Na mjestu ulaska u organizam, virus se umnoava u regionalnim limfnim lijezdama, a onda prodire u krv izazivajui primarnu viremiju. Rubeola je blago oboljenje, inkubacija 14-23 dana. Obolijevaju dijeca, ali i odrasli ukoliko nisu ranije bili u kontaktu..Generalizirani osip, poviena temperatura, limfadenopatija (retroaurikularna, subokcipitalna i cervikalna). Kongenitalna rubeola:

Razvija se kada virus inficira neimunu trudnicu i prenese se na plod. Virusni agensi prolaze posteljicu i prenose se na plod, inficiraju i izazivaju kongenitalne malformacije. Ovisno od gestacioone starosti ploda, razliita je mogunost razvoja kongenitalnih malformacija. Infekcija u I trimestru (12 sedmica trudnoe): smrt ili teka oteenja embriona II i III trimestar: teka organska oteenja. Imunitet: solidni zatitni i praktino doivotni imunitet. Zasniva se na neutralizirajuim antitijelima i celularnom imunitetu. Majina IgG prolaze transplacentarno i tite plod intrauterino prvih nekoliko mjeseci po roenju. Titar antitijela dosee maksimim 2-3 sedmice nakon infekcije. Kod reinfekcije zdravih osoba ili vakcinisanih razvijeni zatitni imunitet onemoguava razvoj tekih oblika oboljenja. Lab. dijagnoza: Izlacija virusa je je mogua, ali bez rutinskog znaaja iz brisa gue, likvora, urina, krvi na kulturama stanica. Na kulturi virus stvara CPE. Dokazivanje specifinih antitijela u serumu bolesnika IgG/M klase su indirektni testovi u dijagnostici (IFT, Elisa) Prisustvo virusnog genetskog materijala u uzorcima krvi, amnionske tenosti dokazuje se PCRom.

Porodica Flaviviridae
1. Rod Flavivirus 2. Rod Hepacivirus

Rod Flavivirus:
U odnosu na vektore koji ih prenose, dijele se u dvije skupine: 1. Flavivirusi koje prenose krpelji (virus centralnoevropskog krpeljnog encefalitisa, virus ruskog krpeljnog proljetno-ljetnog encefalitisavirus omske hemoragine groznice i dr) 2. Flavivirusi koje prenose komarci (virus ute groznice, virus denge, virus West Nile, virus japanskog encefalitisa i dr.)

Porodica Bunyaviridae
1. Rod Orthobunyavirus (Bunyamwera virus) 2. Rod Phlebovirus ( Sicilian virus, Sandfly fever) 3. Rod Nairovirus (virus krimsko kongoanske hemoragine groznice) 4. Rod Hantavirus (Hantaan virus) 5. Rod Tospovirus Veliki broj virusa se prenosi preko artropoda (komarac, krpelj) na njihove domaine (glodari).

Rod Hantavirus:
Ovaj rod obuhvata 14 seroloki razliitih virusa kji su svrstani u dvije skupine: 1. Hemragina groznica sa bubrenim sindromom (HGBS) U HGBS spadaju: Hantaan, Dobrava, Seoul i Puumala virusi. 2. Hemoragina groznica sa plunim sindromom (HGPS). Oboljenja uzrokovana ovim virusom spadaju u zoonoze.

Hantaan, Dobrava, Seoul i Puumala virusi

Hantanvirusi se u prirodi odravaju unutar specifinih domaina, malih glodara. Svaka vrsta virusa je vezana za jednu ili nekoliko vrsta glodara.Preko kontaminirane zemlje, praine, hrane,

kontaminiranih predmeta, virusi se aerosolom ili ingestijom prenose na ovjeka. Najee se inficiraju umski i poljski radnici, izletnici i dr. Infekcija se ne prenosi sa ovjeka na ovjeka. Klinika slika: bolest ima akutni tok, temperatura, malaksalost, obimna krvarenja iz pojedinih organa, oteenje bubrega. Nema specifine prevencije Lab. dijagnoza: izolacija virusa na kulturi stanica, PCR i seroloka dijagnostika (IFT,Elisa i WB za dokazivanje specifinih IgG/M antitijela u uzorcima seruma.

Porodica Retroviridae
Ovi virusi se izdvajaju od ostalih porodica. Posjeduju enzim reverzna transkriptaza, virusni genom je graen od dva odvojena segmenta RNA, strukrurne i regulacijske gene, kao i onkogeni potencijal. Reverzna transkriptaza u virusnoj inficiranoj stanici prepisuje (transkribira) RNA u jednolananu komplementarnu DNA. Potom se jednolanana DNA prevodi u dvolananu DNA (provirusna-cDNA, koja putuje u stanino jedro integrirajui se u njegov genom. Potom se cDNA aktivira i postaje osn ova za tvorbu virusnih RNA i mRNA, odnosno proteina i kompletnih virusnih partikula.Zbog virusne integracije u genom inficirane stanice, mogua je maligna alteracija inficiranih stanica, odnosno mogue je da virusi iskau svoj onkogeni potencijal. Obuhvata sedam rodova: 1. Rod Alpharetrovirus 2. Rod Betaretrovirus 3. Rod Gammaretrovirus 4. Rod Deltaretrovirus 5. Rod Epsilonretrovirus 6. Rod Lentivirus 7. Rod Spumavirus Za ljude je najznaajniji Rod Lentivirus.

Rod Lentivirus:
Humani predstavnici lentivirusa su virusi tipa HIV 1 i HIV 2 sa vie genotipova, uzronici humane imunodeficijencije AIDS (engl.Asquired Immunodeficiency Syndrom) odnosno SIDA (franc.Syndrom immunodeficitaire acquis). Virus je graen od nukleokapside i vanjske lipoproteinske ovojnice. Virusnu nukleokapsidu gradi virusna RNA, pripadajui enzimi i pripadajui proteini. Genom virusa ine dvije identine molekule RNA i enzzimi neophodni u replikaciji. Pripadajui virusni enzimi su: reverzna transkriptaza, ribonukleaza H, integraza i proteaza. Patogeneza i klinika slika: Veza virusa sa osjetljivim stanicama se ostvaruje preko CD4 ili drugih receptora. Na virusnu infekciju prijemivi su T helper limfociti, makrofazi, monociti, glija stanice, stanice crijeva lil koe. Poslije absorbcije virusni gp41 (transmembranski glikoprotein) omoguava fuziju virusa i stanine membrane i ulazak virusne nukleokapside u staninu citoplazmu.. Nastaje faza prepisivanja, formiranje dvolanane linearne, a potom cirkularne DNA, oznaena kao provirusna cDNA. cDNA se prenosi u jedro gdje se ugrauje u genom stanice.Tako nastaje latentna neproduktivna faza infekcije. U narednom ciklusu, provirusna DNA se aktivira i postaje osnova za transkripciju i tvorbu komplementarnih lanaca virusnog genoma (RNA) i mRNA. mRNA sadri strukturne i regulacijske gene, koji su osnova za sintezu virusnih enzima i proteina. U ivotnom ciklusu HIA-a postoje dvije faze: inicijalna i faza produktivne infekcije. Inicijalna faza podrazumjeva prodor virusa u stanice i njegovo krae ili due zadravanj. Prevoenjem

virusne RNA u provirusnu DNA, kod inficiranih osoba se razvija klinika slika, odnosno faza akutne infekcije (AIDS). U HIV inficiranom organizmu, poremeaj imunog sistema se odvija na nivou celularnog i humoralnog imuniteta. Odnos T4/T8 u zdravoj osobi je 2:1 a kod AIDS pacijenata je 1:2. Izvor infekcije je ovjek, a virus se prenosi parenteralno, seksualno i vertikalno sa majke na dijete. Klinike manifestacije HIV infekcije svrstane su u 4 grupe: 1. Akutna ili primoinfekcija 2. Asimptomatska HIV infekcija 3. Perzistentna generalizirana limfadenopatija 4. Oboljenje povezano sa HIV infekcijom Imunitet: Poslije akutne faze virusne infekcije razvija se specifini imuni odgovor organizma na antigene determinante HIV-a. Sintetiziraju se neutraliua antitijela na p24, gp120, nukleokapsidni antigen i na virusne enzime. Imuni sistem nije nije u mogunosti da viruse eliminira iz stanica, sprijei smanjenje broja T limfocita. Osoba inficirana HIV-om je seroloki pozitivna. Poslije izvjesnog vremena imunoloki sistem oboljelog je djelomino ili potpuno uniten, nivo zatite je nizak, to za posljedicu ima pojavu oportunistikih infekcija, malignih oboljenja, encefalopatije i umiranje oboljelih. Lab. dijagnoza: laboratorijska dijagnostika HIV infekcije zapoinje dokazivanjem specifinih antitijela na virusne antigene HIV-a razliitim metodama (radioimunitestovi, latex aglutinacija, IFT, Elisa, WB. U serumu inficiranog, specifina antitijela se javljaju od tree sedmice do tri mjeseca od momenta infekcije. Antitijela na pojedine antigene virusa se pojavljuju postepeno, a perzistiraju doivotno. U naem rutinskom radu, dijagnostiku HIV infekcije zapoinjemo testom Anti HIV Elisa test ili HIV Ag/Ab Combo test. Pozitivan rezultat zahtjeva potvrdu pozitiviteta sa potvrdnim WB testom. WB test omoguava dokaz prisustva antitijela na pojedinane antigene virusa (gp160/120, gp41, p24, p17, p40, p55, p32, p57, p65). PCR i sline metode omoguavaju najranije otkrivanje virusnog genoma, gdje se dokazuje provirusna DNA (cDNA) u inficiranim stanicama, T limfocitima. Ova metoda ima znaaja u ranom otkrivanju infekcije, praenju efekta terapije i prognozi bolesti.

Rod Deltaretrovirus:
Od humanih tipova najznaajniji su virusi vezani za pojavu leukemija i limfoma T stanica ili HTLV-1 i HTLV-2. HTLV-1 i HTLV-2 inficiraju T i B limfocite. Kinika sumnja na jedno od moguih oblika oboljenja, potvruje se dokazom specifinih antitijelau serumu bolesnika. PCR-om se dokazuje prisustvo virusnog genoma.

DNA VIRUSI Porodice:

1. Porodica Parvoviridae 2. Porodica Papillomaviridae

3. Porodica Polyomaviridae 4. Porodica Adenoviridae 5. Porodica Herpesviridae 6. Porodica Poxviridae 7. Herpes virusi

Porodica Parvoviridae
1. Rod Parvovirus 2. Rod Erythrovirus Virus B19 3. Rod Amdovirus 4. Rod Bocavirus Parvovirusi su jedni rijetko humano patogeni DNA virusi koji posjeduju jednolananu DNA.

Rod Erythrovirus: Erythrovirus Virus B19

Virus inficira osjetljive stanice preko respiratornog sistema, parenteralnim putem, ili vertikalnim putem sa majke na dijete. Afinitet pokazuje prema prekursorima eritrocitne loze. Infekcija prolazi kratkotrajnu fazu viremije koja se manifestuje hematolokim poremeajima. Kliniki se manifestuje pojavom temperature, limfadenopatije, glavobolje, mialgije i osip po koi, tako da uz druge ospine bolesti, spada u klasinu osipnu bolest djeijeg uzrasta. Osip je makulopapulozan, crvenilo lica; osip zahvata i ekstenzorne strane ekstremiteta i trup. Izvor infekcije je ovjek. Virus se prenosi kapljinim putem ili preko inficiranih stanica krvi i krvnih derivata. Imunitet: Organizam proizvodi odgovarajua antivirusna antitijela i senzibilizirane T limfocite. 9-10 dana od infekcije razvijaju se IgM antitijela, koja opstaju2-3 mjeseca..IgG antitijela se razvijaju tree sedmice od infekcije, a ostaju najee doivotno. Lab. dijagnoza: Uzorci biolokog materijala su krv, leukociti, stanice tkiva, amnionske tenosti, ili stanice respiratornog sistema. B 19 virus se ne kultivie u rutinskom radu. Direktno se dokazuje EM, ili PCR, a indirektno dokazivanjem specifinih antitijela IgG/IgM (Elisa, IFT).

Porodica Papillomaviridae
Obuhvata vie rodova i tipova virusa, inficira osjetljive osobe i izazva latentne ili perzistentne infekcije, ostajui u stanicama za dui vremenski period. Mogu biti uzronici dobroudnih i zloudnih promjena na sluznicama u koi. Mogu izazvati kone bradavice, papilomatoze i karcinome odreenih lokalizacija (karcinom grlia materice). Genom HPV je cirkularna dvolanana DNA. Genom se sastoji od tri grupe gena: rani (E-early), kasni (L-Late) i regulacijski(R- regulatory). Geni podruja E su odgovorni za sintezu proteina (E1-E8). Najznaajniji su E6 i E7 geni , odnosno sintetizirani proteini E6 i E7 sa onkogenim potencijalom, koji uestvuju u onkogenezi virusa (visokorizini genotipovi 16, 18, 31 i dr.). HPV spadaju u seksualno prenosive infektivne agense i dijele se u tri velike skupine: 1. genotipovi HPV (5,8,9,12,14,15,17,46,47,50), uzrokuju doivotnu infekciju koeepidermodisplazije i planocelularni karcinom. 2. genotipovi HPV (1,2,3,4,10,26-29,48,49) uzrokuju verrucae vulgaris 3. Genotipovi HPV (6,11,13,16,18,30-35,39,40,42-45,51-69) su genitomukozni tipovi. Uzronici su perzistentnih infekcija benignih ili malignih promjena. Klinike manifestacije infekcija HPV mogu da se manifestuju kao benigne ili maligne promjene uzrokovane transformacijom inficiranih stanica. Kone bradavice (Verucae vulgaris) se javljaju na rukama i nogama, prstim,a dlanovima, tabanima. Virus se prenosi direktnim ili indirektnim putem te autoinfrkcijom.

Genitalne ili iljaste bradavice (Condyloma acuminata) ili ravne bradavice (Condyloma plana) se javljaju na vulvi, vagini, prepucijum, penisu i dr. Infekcije epitelnih stanica sluznica HPV mogu da dovedu do pojave laringealnog papiloma, papiloma orofarinksa, papiloma urogenitalnog ili digestivnog trakta Genitalne promjene povezane sa infekcijama visoko-rizinim genotipovima HPV, mogu imati oblike prekanceroza ili malignih oboljenja. Imunitet: Nakon infekcije HPV aktiviraju se mehanizmi humoralnog i celularnog imuniteta.Dolazi do aktivacije T i B limfocita, NK stanica. Steeni imunitet se zasniva na sintezi specifinih neutraliuih antitijela., koja blikiraju vezu virusa sa neinficiranim stanicama., a NK i aktivirani citotoksini limfociti ubijaju inficirane stanice. Lab. dijagnoza: Izolacija HPV u staninim kulturama nije u svakodnevnoj rutinskoj praksi. HPV se moe dokazati u biolokom materijalu imunohistohemijskim metodama (imunoperoksidaza i imunofluorescenca) kod kojih su primjenjena specifina antitijela na virusne proteine kapside. Nedostatak ovih metoda je nemogunost genotipizacije virusa. Danas se koriste visokospecifine i osjetljive metode molekularne biologije. To su PCR i HybridCapture-HC. Hibridizacijska metoda slui za rutinsko dokazivanje HPV u biolokom materijalu (bris cerviksa). Princip je da se u tekuem mediju virusna DNA s probama RNA za odreene HPV. Nastali hibrid DNA RNA se dalje obrauje, a dobiveni intenzitet luminiscencije odgovara koliini prisutne virusne DNA u ispitivanom uzorku. Seroloke dijagnostike metode otkrivaju specifina IgM i IgG antitijela u uzorcima seruma ispitivane osobe, ali bez iroke primjene zbog potekoa u interpretaciji nalaza.

Porodica Herpesviridae
1. Podporodica Alphaherpesvirinae (Rod Simplexvirus, Rod Varicelovirus) 2. Podporodica Betaherpesvirinae (Rod Cytomegalovirus i Rod Roseolovirus) 3. Podporodica Gammaherpesvirinae (Rod Lymfocryptovirus i Rod Rhadinovirus) Rod Simplexvirus: Herpes simplex virus tip 1 i tip 2 (HSV 1 i 2) Rod Varicelovirus: Varicella Zoster virus (VZV) Rod Cytomegalovirus: Cytomegalovirus (CMV), Humani herpes virus 6 i 7 Rod Lymfocryptovirus: Estein-Barr virus (EBV) Genom herpes virusa je linearna dvolanana DNA. Svi lanovi ove porodice imaju iste morfoloke osobine tako da se ne mogu razlikovati pod elektronskim mikroskopom, ali se razlikuju u grai genoma i pripadajuih antigena. Patogeneza i klinika slika: U prirodi herpesvirusi inficiraju cijeli spektar stanica humanog i animalnog porijekla. Kod ovjeka herpesvirusi inficiraju epitelne stanice koe, pljuvanih lijezda i bubrega..Inficiraju stanice orofarinksa, genitalne regije, senzitivne neurone, mozak, modane ovojnice i limfocite. Neki virusi imaju onkogeni potencijal, izazivaju burkittov limfom, karcinom nazofarinksa i dr. Proces virusnog umnoavanja zapoinje infekcijom i njhovom fuzijom sa specifinim receptorima osjetljive stanice. Potom dolazi do unosa virusne nukleokapside u staninu citoplazmu, kad se pod djelovanjem virusnih enzima i faktora transkripcije spaja sa ovojnicom staninog jedra. Dolazi do oslobaanja virusne DNA i njenog unoenja u jedro inficirane stanice gdje se virus postupno replicira. Iz jedra se se oslobaa pupanjem,a iz inficirane stanice virus se oslobaa staninom lizom ili procesom egzocitoze. Cjelokupni proces virusnog umnoavanja je enzimski kontrolisan proces od strane virusnih i staninih enzima. Ciklus virusne replikacije traje 18-70 sati.

Herpesvirusna primoinfekcija predstavlja primarnu HSV 1 i HSV 2 infekciju endotelnih stanica koe i sluznice. Primoinfekcija sa HSV 1 obuhvata djecu od 6 mjeseci do 4 godine, HSV 2 primonifekcija se deava sa seksualnom aktivnou. Virusi inficiraju krajeve senzitivnih nerava i senzitivnih ganglija u kojima se uspostavlja latentna virusna infekcija. Latentna virusna infekcija se manifestuje potpunim zaustavljanjem ekspresije virusnih litikih gena. Napomena . Herpes virusi nisu zavreni i fale hepatitis virusi.