URBANA AT FELIZA

(MODESTO DE CASTRO)

SI URBANA, FELISA AT HONESTO ay magkakapatid

na tubo sa isang lalawigan.
Nang silay magsilaki na, si Urbana ay nagtungo
sa Maynila samantalang si Felisa at Honesto ay
nanaitili sa kanilang lalawigan. Sina Urbana at Felisa
ay laging nagsusulatan at sa kinalng pagsusulatan ay
laging may ginituang aral tulad ng pakikipagkapwatao, katungkulang tao sa Diyos, pag iibigan, kalinisan
ng kalooban at aral ng ina sa anak o ng anak sa ina.

Likas kay Urbana ang mabining kilos at kabaitan sa

kapwa.

Sa kanilang pagsususlatan ay nabanggit din ang

mga tungkulin ng mga magulang sa pagtuturo ng
magandang asal, mga dasal, at karungunan sa
pagpapakilala sa Diyos.

Napagusapan

din

nila

na

kung

magbinata

si

Honesto at magakakaroon ng pagkakataong alukin

ng

katungkulan

sa

bayan

ay

di

niya

dapat

tanggapin kung karangalan lamang ang nais. Kung

tatangapin ni Honesto ang panunungkulan ay dapat
siyang maging matapat.

Kasama na dito ang payo at paalala ni Urbana

tungkol sa mga dapat ikilos kung dadalo sa isang
piging pati sa pagpili ng isusuot.

Isinaad din ni Feliza ang pagiibigan nila ni Amadeo

kay Urbana. Hanggang inilirawan ni Feliza ang mga
katangian ni Amadeo at nabatid niya na ito ay
karapat-dapat na mahalin kayat pumayag siyang
makasal sa kanya. Hanggang nagdadalang-tao si
Feliza at pinapaalala ni Urbana ang mga kahautluan
ng nagdaddalang-tao kay Feliza tulad ng itigil na
ang pag-aayuno at pagpappasalmat sa Diyos at iba
pa.

Ang huling tinalakay ni Urbana kay Felisa ay ang

kahatulang ukol sa Pagsang-ayon sa Kalooban ng
Diyos

Sa pagkamatay ng ama nila ay pinayuahn si Felisa

na umayon sa kagustuhan o kalooban ng Diyos.
Ang kpalaran ng isnag tao ay naitakda na at di
dapat sisihin ang sinuman bagkus ay ipianlangin
ang kaluluwa nito.