σχετικά μικρή ηλικία, και μέλος του ΚΚΕ αργότερα στην ζωή του, ήταν από την αρχή στοχοποιημένος λόγω της πολιτικής του δράσης. Ο ίδιος, δημιουργούσε διάφορες ρίξεις στην καθεστωτική τάξη. Αυτό συνέβαλλε στην σύλληψη του και στον εξορισμό.
Με την εισβολή των ναζί στην Ελλάδα, ο
Μπελογιάννης βρίσκονταν φυλακισμένος. Ζήτησε έτσι από την κυβέρνηση να τον αφήσουν ελεύθερο για να υπερασπιστεί την πατρίδα του . Κάτι που η κυβέρνηση δεν επέτρεψε, και έτσι μετά από λίγο καιρό απέδρασε. Ο Μπελογιάννης ανέλαβε τον ρόλο επίτροπου σε Δημοκρατικό στρατό.(Μετά την ήττα , βρήκε καταφύγιο σε σοσιαλιστική χώρα). Συλλήφθηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με τους συντρόφους του. Έγινε άρση της κατηγορίας της 1ης δίκης, όμως στο 2ο μέρος αυτής, ο Μπελογιάννης μαζί με τους 7 συντρόφους του , καταδικάζονται οριστικά πλέον σε θάνατο. «Εμείς αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από εκείνους που μας κατηγορούν. Το αποδείξαμε τότε που η λευτεριά, η ανεξαρτησία και η εδαφική ακεραιότητα βρίσκονταν σε κίνδυνο. Παλεύουμε για να ξημερώσουν και για την πατρίδα μας καλύτερες μέρες, χωρίς πείνα και πόλεμο. Κι αν χρειαστεί θυσιάζουμε γι’ αυτό και τη ζωή μας». Όπως ο Θηραμένης , έτσι και ο Μπελογιάννης, θέτουν ως πρωταρχικό αίτιο των πράξεων τους την αγάπη τους για την πατρίδα, και τις θυσίες που θα έκαναν για αυτή. Οι διπρόσωπες πράξεις προδοσίας για το καλό της πατρίδος(όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν), είναι επίσης ένα κοινό επιχείρημα και των δύο. Η θανατική ποινή ως τιμωρία είναι άλλη μια ομοιότητα. Γεωργοπούλου Μαρία Αργυροπούλου Κική Δαμιανίδου Αθηνά Γαβριήλ Αποστόλης