αρρεψία

ἀρρεψία, η (Α)
1. η έλλειψη ροπής προς κάτι
2. η ψυχική ηρεμία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < α- στερ. + (θ.) ρεψ- (ρέπω)].
Ο Πύρρων ο Ηλείος (360 π.Χ. – 270 π.Χ.)
ήταν Έλληνας φιλόσοφος, ιδρυτής της Σχολής
του Σκεπτικισμού. Ιερεύς και περίφημος για
την ψυχική του γαλήνη, συμπαθών της
απλότητος των Κυνικών και επηρεασμένος
από τον Δημόκριτο και τον σχετικισμό
των Σοφιστών, κήρυξε μία αδιατάρακτη
ηρεμία του θυμικού μέσω της διαρκούς
αμφιβολίας και της παραιτήσεως από κάθε
γνώμη ή ροπή («εποχή», αποφυγή κάθε
κρίσεως) λόγω του παντελώς αδύνατου της
σιγουριάς.
Κατά τον Πύρρωνα, τίποτε δεν μπορεί να είναι
καθαυτό (από μόνο του) ηθικά καλό ή κακό,
ωραίο ή αισχρό, δίκαιο ή άδικο (καθώς η
ανθρώπινη συμπεριφορά ρυθμίζεται από τη
συμβατικότητα, «νόμω και έθει» , δηλαδή από
την καθιερωμένη συνήθεια και το έθιμο).
Βασικό αξίωμα των Σκεπτικών είναι η
λεγόμενη «Αρρεψία» (αμφιβολία), ενώ ως το
μόνο πραγματικό αγαθόν αναγνωρίζεται
η Αρετή. Δεν μπορούμε να διακρίνουμε,
μετρήσουμε και κρίνουμε τα πράγματα, που
χαρακτηρίζονται «αδιάφορα, αστάθμητα και
ανεπίκριτα». Ούτε τα δεδομένα των
αισθήσεων, ούτε οι κρίσεις μας μπορεί να
είναι αληθείς ή ψευδείς.Η διδασκαλία του
Πύρρωνος άσκησε τεράστια επίδραση στη
Μέση και Νεώτερη Ακαδήμεια απειλώντας τες
μάλιστα με πιθανή αφομοίωση.
John G. Douglas "Ellepsis ropes" is the
explanation for "arrepsia" the word used by
Sextus...

"(Sextus uses two other terms closely related

to epoche. The first is arrepsia (I.190), referring
the equipoise of a balanced scale, inclining in
neither direction. The second is aoristia (I.198),
to be undecided, indeterminate, uncertain,
without definite ideas.)"
 Vira Avalokita 1580s, from Greek antithetikos
"setting in opposition," from antithetos
"placed in opposition" (see antithetic ) + -al
(1). Related: Antithetically.

Doug Bates Andrei Mirovan what I find interesting here is the

choice of metaphor. The Pyrrhonist paradigm is based on the
idea of balance; the Buddhist paradigm is based on the idea of
grasping.

It looks to me like Pyrrho preferred to say uninclined. Later

teachers found it more effective to talk about balance.

Pyrrho spoke about how to view pragmata so that one would

attain ataraxia. Sextus spoke about how to deal with pragmata
so that one would attain ataraxia.
Where in the schema " *isostheneia* --> *epoche* --> (hopefully) *ataraxia* " should
*ARREPSIA* itself be inserted?

Namely:

Is *arrepsia* synonymous with *isostheneia*, or rather with *ataraxia*?

You, John G. Douglas, seem to equate it with *isostheneia*.

Nevertheless, the definition quoted by Vira Avalokita (source unmentioned) says:

//"Quiétude (arrepsia), c'est la tranquillité et la sérénité de l'âme"//

And this explicitly makes from *arrepsia* rather a synonym for *ATARAXIA* than for
*isostheneia*.

So: which one is the most suitable interpretation?

Couldn't we adduce some (potentially) more clarifying ancient textual testimonies?

-----------------------------
Also,

Doug Bates, to be *aklineis* ("uninclined" or

"in balance") is still ambiguous phrasing,
because this adjective can be applied both to
"EQUIpollence" (*ISO-stheneia*) AND to
"EQUanimity" (*ataraxia*).

Hence, it doesn't help much in establishing

how best to render the ancient Greek
*arrepsia* in contemporary English.
" Ο πολύς Ηλείος φιλόσοφος Πύρρων, υιός Πλειστάρχου, ο αρχηγός της Πυρρωνείου
φιλοσοφικής σκέψεως. Ήτο σύγχρονος του Μ. Αλεξανδρου, μεθ' ου συνεξεστράτευσε μέχρι
των Ινδιών· ήτο πρότερον ζωγράφος και έπειτα τραπείς εις την φιλοσοφίαν εν τέλει έζη εν
Ήλιδι τιμώμενος σφόδρα υπό των συμπολιτών αυτού· ήτο δε πένης, αλλά μετ' αταραξίας
υπέμενε την πενίαν αυτού και απέθανε τω 275 ή 270 π. Χ. ενενηκοντούτης (Διογ. Λαέρτιος ΙΧ
62...). Ήτο μαθητής Δρύσωνος του Στύλπωνος και συνηκολούθησεν επί πολύ τον Ανάξαρχον,
έσχε δε μαθητάς τους Τίμωνα Φλιάσιον και Φύλωνα Αθηναίον, αλλ' η σχολή αυτού δεν
ανεπτύχθη ουδέ διήρκεσεν πολύ, ην κατόπιν ανέπτυξεν ο Αινεσίδημος. Είχε και αδελφήν την
Φιλίσταν μαίαν. Ο Πύρρων ως φιλόσοφος έθετε τα πάντα εν αμφιβολία (σκεπτικισμός)
λέγων: «ουδέν γιγνώσκομεν ασφαλώς· ούτε η αίσθησις ούτε η λογική σκέψις παρέχουσι
βεβαιότητα, η μεν αίσθησις δεικνύει τα όντα ουχί πως έχουσιν αληθώς, αλλά πως εις ημάς
φαίνονται, η δε λογική βασίζεται επί συνηθείας και νόμου». Εκ τούτου δε και νυν οι
δυσπιστούντες εις πάντα λέγονται Πυρρώνειοι· ήτο δε και απράγμων και ατάραχος και
ηθικός, εξ ου και ιερατικό αξίωμα εις αυτόν οι Ηλείοι έδωκαν και χάριν αυτού εδώρησαν
ατέλειαν και τοις λοιποίς φιλοσόφοις. Γνωστή δ' είναι και η φράσις αυτού ότι «ουδέν
διαφέρει ζην ή τεθνάναι». Ότε δε τις τον ηρώτησεν εκ τούτου «διατί λοιπόν δεν αποθνήσκει;»
απήντησε: «διότι ουδέν διαφέρει» (Ιωαν. Στοβαίος τόμος 4 περί ζωής και θανάτου). Από το
βιβλίο του Δ. Φ. Γυμνασιάρχου Γεωργίου Παπανδρέου «Η Ηλεία δια μέσου των αιώνων»
oug Bates Andrei Mirovan ataraxia and
equanimity refer to mental states -- to
outcomes. They represent an absence of
something. The other terms refer to things one
does, albeit at times through not doing.

So, one does epoche, equipollence, isotheneia,

arrepsia, aklinesis, and one gets ataraxia,
equanimity.
(a) *isostheneia ton [anti-]logon* (usually
translated in English as "equipollence" or
"equipoise of the [opposite] arguments") and
*epoche* (rendered in English as "suspension
of [any final] judgment" or as "withholding
assent") are states deliberately pursued by
Sextan Pyrrhonians,

in view of obtaining

(b) *ataraxia* (variously translated in English

as: "quietude", "aequanimity", "tranquillity",
and "serenity").

I also admit that "(a)" are pre-conditions for

achieving "(b)" -- or that, alternatively, "(b)" is
an effect of pursuing "(a)".
However, to repeat, my present concern is only
with *ARREPSIA* (and *AKILNEIS*):

What makes you to insert it in the "(a)"

category rather than in "(b)"?

Could you -- or anyone else -- give at least one

passage from Sextus, in which the word
*arrepsia* is unequivocally employed as a
synonym for *isostheneia*, rather than for
*ataraxia*?

And the same question about *aklineis*: what

textual evidence (if any) do we have that it
pertains to "(a)", rather than to "(b)"?

P.S.: Please also note that *a-rrepsia* and *a-

klineis* seem to represent "an absence of
something", as well. If so, this is no helpful
criterion for establishing that they should be
excluded from "(b)" and firmly placed in "(a)"
ONLY.