Kilala ang mga taga-Egypt sa

pagpapahalaga sa kamatayan ng tao.

Ngunit lingid sa kaalaman ng nakararami,
higit na pinahahalagahan nila ang buhay
kaya maging sa kamatayan ay nila itong
ipagpatuloy.
 Ang katibayan sa paniniwalang ito ay ang
sinaunang tulang nakuha sa mga kuweba sa
Egypt. Ang paksa at tema sa mga akdang ito
ay pawing tungkol sa pagpapahalaga sa
karaniwang pamumuhay ng tao.
 Batid kong paglisan/ sa huli’y iiwan
Ang pusong luhaan/ labis na nagdamdam
Bakit ka nasuklam/ ang tanong ko, Mahal?
Sa pangakong banal/ ikaw ay nalumbay.

Diwa ko’y hinimlay/ animo’y pumanaw.

Sa sigwang lumitaw/ lungkot itong buhay.
At ang tanging alay/ sa pusong naligaw
Ay ang luhang halaw/ sa matang luhaan
 Ngayo’y kailangan/ imulat ang malay
Ibaling ang alay/ sa ibang pananaw
Sa isang pagdalaw/ nitong pusong tunay
At bigyan ng saysay/ ang mundong mapanglaw

Nawa’y mangibabaw/ ligaya’y itangan

Gunita’y ilaan/ pagsintang dalisay.
1. Wawaluhin
Hal.
Isda ko sa Mariveles
Nasa loob ang kaliskis

2. Lalabindalawahin
Hal.
Ang laki sa layaw karaniwa’y hubad
sa bait at muni, sa hatol ay salat
3. Lalabing-animin
Hal.
Sari-saring bungangkahoy, hinog na at matatamis
Ang naroon sa loobang may bakod pa sa paligid

4. Lalabing-waluhin
Hal.
Tumutubong mga palay, gulay at maraming mga bagay
Naroon din sa loobang may bakod pang kahoy na malabay
Ang couplets, tercet at quatrain ang
madalas na ginagamit sa mga tula.
 Isa itong katangian ng tula na
hindi angkin ng mga akda sa tuluyan.
Sinasabing may tugma ang tula kapag
ang huling pantig ng huling salita ng
bawat taludtod ay magkakasingtunog.
Lubha itong nakagaganda sa
pagbigkas ng tula. Ito ang nagbibigay
sa tula ng angkin nitong
himig o indayog.
Para masabing may tugma sa patinig,
dapat pare-pareho ang patinig sa loob
ng isang saknong o dalawang
magkakasunod o salitan.
2. Tugma sa katinig
a. unang lipon – b, k, d, g, p, s, t
Hal. Malungkot balikan ang taong lumipas
Nang siya sa sinta ay kinapos-palad

b. ikalawang lipon – l, m, n, ng, r, w, y

Hal. Sapupo ang noon g kaliwang kamay
Ni hindi matingnan ang sikat ng araw
 Ang tinig ng ligaw na gansa
nahuli sa pain, umiiyak
Ako’y hawak ng iyong pag-ibig,
Hindi ako makaalpas.

Lambat ko ay aking itatabi,

Subalit kay ina’y anong masasabi?
Sa araw-araw ako’y umuuwi,
Karga ang aking mga huli
Di ko inilagay ang bitag
Sapagka’t sa pag-ibig mo’y nabihag