HAIKU

 Ang HAIKU ay isang uri ng maikling tula o

saknong (stanza) o taludturan sa larangan ng
panulaan (poetry) na nagsimula sa bansang
Japan. Sa literature ng mga Hapon, ito ay
binubuo ng tatlong taludtod at may bilang ng
mga pantig na lima-pito-lima (5-7-5) ayon sa
pagkakasunod-sunod.
 Ito ay karaniwang hindi nangangailangan ng
tugma sa bawat hulihang bahagi ng salita
ngunit ginagamitan ng paghahambing ng isa o
dalawang ideya o kaya naman ay
paglalarawan ng dalawang magkaibang tao,
hayop, bagay, pangyayari o lugar.
 Mahigpit ang mga Hapones sa pagpapatupad
ng mga alituntuning kaakibat ng ganitong uri
ng sining. At dahil na rin sa likas na
pagkamalikhain ng mga Hapones,
naipaimbulog sa kanilang kultura ang haiku at
magpahanggang ngayon ay kinakikitaan ng
katangiang maaring maging paraan upang
mapagyaman ang kanilang likas na sining.
 Ang mga salita na may wastong sukat na mga
pantig na 5-7-5 at may tugma sa hulihang
bahagi at may iisang diwa, ideya,
paglalarawan, at katugmaan ang kalimitang
nagiging dahilan ng ikagaganda ng isang
haiku.
 Sa Pilipinas, karaniwang inihahalintulad ang
haiku ating sariling uri na tula, katulad ng
TANAGA, DIONA, AT DALIT. May mga alituntunin
ding sinusunod at may sukat ng pantig na
dapat isaalang-alang ang mga uri ng ganitong
tula.
 Ngunit ito ay isang pagkakamali. Hindi
nararapat na ihalintulad ang haiku sa ating
literature (poetry). Ang diona ay diona. Ang
tanaga ay tanaga. Ang dalit ay dalit. Sila, sa
kanilang pagkakaiba ay may kanya-kanyang
katangian na siyang nagiging dahilan ng
kanilang pagiging kakaiba sa bawat isa.
 May kanya-kanya silang batas na sinusunod at
mga alituntunin kung kaya’t sila ay dapat na
ituring na magkakaibang uri ng panulaan.
HALIMBAWA
 1. TAPAT DAPAT
Kung maghahanap
Kaibigang kausap
Dapat ay tapat.
 2. PILIIN
Ang payo ko lang
Makipagkaibigan
Sa maiinam.
 LAHAT NG ORAS
Ang kaibigan,
Iyong maasahan
Sa kagipitan.