18.yy ve 19.

yy FELSEFESİ (AYDINLANMA FELSEFESİ)

18-19. yüzyıl felsefesi,
bireysel ve toplumsal olarak
Batı’da aydınlanmanın
yaşandığı dönemdir.

Bu çağda insanın aklı sayesinde tüm sorunlardan kurtulabileceği ve

toplumsal olarak ebedî barışa ulaşabileceği düşüncesi hâkimdir. Bu çağ,
“Akıl Çağı” olarak da isimlendirilir
18.yy ve 19.yy FELSEFESİ (AYDINLANMA FELSEFESİ)

17. Yüzyılla başlayan 18. ve 19.

Yüzyılda tanrı, akıl, doğa ve insan
kavramlarının yeni bir senteze
ulaşmasıyla ortaya çıkan ve
Avrupa’da Sanat, Felsefe ve Siyaset
alanında radikal(köklü) gelişmelere
yol açan düşünce akımına
Aydınlanma Felsefesi denir.
18 ve 19. Yüzyıl Felsefesinin Ortaya Çıkışına Etki Eden Unsurlar

 Rönesans ve Reform hareketleri ile Kilisenin baskıcı tutumunun azalması

 Rönesans ile başlayan coğrafi keşifler ve bilimsel gelişmelerin hızla
yayılması
 Hümanizmin etkisi ile Felsefe, Sanat ve Bilimsel alanda yeni ekollerin
ortaya çıkması
 Din merkezli anlayıştan insan merkezli anlayışa geçilmesi
 Aklın ve bilimin doğa, evren ve insanı açıklamada temel alınması
 Bu yüzyıllarda yaşanan Fransız İhtilali (1789) ve Sanayi Devriminin
Avrupa’daki sosyal ve ekonomik yapıyı dönüştürmesi
 Matbaanın yaygınlaşması ile bilgiye erişebilirliğin kolaylaşması
 17. Ve 18. Yüzyıl Felsefesinin Genel Özellikleri

 Akla güven duyulmuş ve akılcı düşünce artmıştır.

 Özgürlüğü engelledikleri düşüncesiyle siyasi ve dinî otoritelere
karşı gelinmiştir.
 Düşünce özgürlüğü desteklenmiştir.
 Aydın ve yazarlar sınıfı oluşmuştur.
 Sanat, felsefe ve edebiyatta önemli eserler verilmiştir.
 Fransız İhtilali ve Sanayi İnkılabı gerçekleşmiş ve buna bağlı
problemler tartışılmıştır.
 Felsefede yeni ekoller çıkmıştır.
 18.YÜZYIL-19. YÜZYIL FELSEFESİNDE ÖNE ÇIKAN FELSEFİ
PROBLEMLER

1. Bilginin Kaynağı Problemi 2. Birey-Devlet İlişkisi

3. Ahlak İlkesi 4. Varlığın Oluşu

 18.YÜZYIL-19. YÜZYIL FELSEFESİNDE ÖNE ÇIKAN FELSEFİ
PROBLEMLER
Descartes (Dekart) Ona göre bilgi, sonradan oluşan deneyimlerle değil doğuştan
gelen aklın ilkeleriyle gerçekleşir. Matematik ve geometri bilgisinin kesin olma
nedeninin akla dayandığını işaret ederek doğru bilginin kaynağını akıl olarak ileri
sürer. (Rasyonalizm-Akılcılık: Doğru bilginin kaynağı akıldır.)

J. Locke. Descartes’in doğuştancılık fikrin karşı çıkar ve insanın duyu organları

1. Bilginin vasıtasıyla kendi zihninin dışında bulunan dış dünyadan birtakım izlenimleri
Kaynağına deneyimlediğini ve bu izlenimlerden oluşan fikirleri zihinde tasarlayarak bilgi
Yönelik edindiğini savunur. ( Empirizm-Deneycilik : Doğru bilginin kaynağı yalnızca
Görüşler deneydir. )

İ. Kant Duyu verilerinin ham olduğu ve bu ham veriyi işleyen bir zihin olması
gerektiği fikrinden hareket eder. İnsan, ona göre duyuları aracılığıyla dışarıdan
veriler alır ve bunları aklın formlarında işleyerek bilgiyi oluşturur. ( Kritizim-
Eleştirelcilik : Doğru bilginin kaynağı hem akıl hem deneydir. )
 18.YÜZYIL-19. YÜZYIL FELSEFESİNDE ÖNE ÇIKAN FELSEFİ
PROBLEMLER

“Düşünüyorum
Rasyonalizm (Akılcılık) : Descartes’in de
O Halde Varım.”
savunduğu bilginin sadece doğuştan akılda
olduğu ya da ancak akıl yolu ile elde
edilebileceğini savunan akımdır.
Metodik Şüphe yöntemi ile bilginin akıldan
geldiğini akıl ile kesin ve doğru bilgiye
ulaşılabileceğini söylemiştir.
1. Bilginin
Kaynağına
Yönelik
Görüşler “ İnsan zihni Tabula
Rasa (Boş Levha)
Empirizm (Deneycilik) : Locke’un
gibidir.”
öncülerinden olduğu doğru bilginin
sadece deneyden geldiğini, aklın
İnsan zihni, ona göre doğuştan boş bir
sadece bunları bir takım yetilerle levhadır ve insan, deneyimleri sayesinde
biçimlendirdiğini savunan akımdır. bu boş levhayı bilgileriyle doldurur
 18.YÜZYIL-19. YÜZYIL FELSEFESİNDE ÖNE ÇIKAN FELSEFİ
PROBLEMLER

“Algısız kavramlar boş, kavramsız

algılar kördür.”
Duyu verileri olmadan akılda var olan
kavramların boş olduğunu, sadece bunlara
dayanarak anlamaya çalışan aklın ise kör
olduğunu belirtir.

1. Bilginin
Kaynağına
Yönelik
Görüşler

Kritizim (Eleştirelcilik) : İ. Kant’ın

Kritizim İnsanın bilgi edinmede iki
öncüsü olduğu Bilginin kaynağının
yönünü de kullandığı görüşüyle bilginin
akıl ve deneyden geldiğini; her
kaynağı konusunda rasyonalizm ve
ikisinin de bilgi edinmede önemli
empirizmi birleştirerek yeni bir yol önerir.
olduğu savunan görüştür.
 18.YÜZYIL-19. YÜZYIL FELSEFESİNDE ÖNE ÇIKAN FELSEFİ
PROBLEMLER
17. yy. felsefesinde mutlak monarşiye dayalı devlet sistemleri düşünülmüş, devletin her türlü
gücü elinde bulundurmasının birlik ve beraberlik açısından zorunlu olduğu görülmüştür.

Bu görüşe kapsamlı
olarak ilk karşı çıkış 2. Birey-Devlet •İnsanlar Toplumsal Sözleşmeyi barış
J. Locke tarafından İlişkisi için değil, uygar yaşamın yaşamın
yapılmıştır. avantajlarından yararlanmak için
Locke, mutlak monarşiye karşı yapmışlardır.
liberal (özgürlükçü) bir devlet sistemini
ileri sürmüştür. •Yardımlaşma ve işbirliği ilişkilerini
sürdürmek için mutlak özgürlüklerinden
J.Locke’un Devlet Görüşleri Şöyledir : vazgeçmişlerdir.

•Doğal durumda insanlar özgürdü. •Ayrıca Locke “Güçler Ayrılığı” ilkesini

ortaya koymuştur.
•Değişen ve gelişen toplumsal yaşamda
kargaşaya sebebiyet vermemek için
insanlar Toplumsal Sözleşme ile
•Devlet yapay bir kurumdur.
hukuksal güvence adına gücünü devlet
denilen mekanizmaya devretmiştir.
 18.YÜZYIL-19. YÜZYIL FELSEFESİNDE ÖNE ÇIKAN FELSEFİ
PROBLEMLER
•Montesquieu, toplumdaki hızlı
değişimlerin etkisiyle toplumu
bilimsel olarak inceler. Gözlem ve
deney yöntemini topluma uygular.
•Montesquieu, iki toplum arasındaki
ilişkiyi düzenleyen hukukun
Devletler Hukuku, devlet içindeki
Siyasi ilişkileri düzenleyen hukukun
Siyasal Hukuk ve kişiler arası
ilişkileri düzenleyen hukukun da
Medeni Hukuk olduğunu belirtir.
Yasaların niteliğini, yapıldığı
toplumun belirleyeceğini söyler.
•Montesquieu; cumhuriyet, monarşi ve
despotizm yönetim biçimlerini tanımlar.
2. Birey-Devlet •İnsanın başkasının hakkını yemeden
özgürce davranma yetisine sahip
İlişkisi
olduğunu belirten Montesquieu, bu
özgürlüğün korunması için güçler
ayrılığı ilkesini öne sürer.
•Devletlerde yasama,
yürütme ve yargı güçlerinin
bulunduğunu ve özgürlüğü
kısıtlamamak için bunların
birbirini denetlemeleri
gerektiğini belirtir.
•Montesquieu,
görüşleriyle günümüz devlet
sistemini oluşturan ve güçler
Montesquieu ayrılığını kuramlaştıran ilk
düşünürdür.
18.YÜZYIL-19. YÜZYIL FELSEFESİNDE ÖNE ÇIKAN FELSEFİ
PROBLEMLER

2. Birey-Devlet
İlişkisi
J. Jacques Rousseau’un Devlet görüşü :

• Doğal durumda insan mutluydu, ancak toplumsal yaşam ve

özel mülkiyetin ortaya çıkışıyla mutluluk bozuldu.

•Toplumun yeniden düzenlenmesi için “toplumsal

sözleşme” ile devletin kurulması gerekmiştir.

•Devletin kaynağı, insanın doğasındaki eşitlik ve

özgürlüktür.

•Devletin görevi herkesin eşitliğini ve doğal hakları

J.Jacques korumaktır.
Rousseau
17. Yy da Hobbes Aydınlanma da Locke, Montesquieu ve
Rousseau Devlet Yapay Kurumdur der ve “Toplumsal
Sözleşme” vurgusu yaparlar.
 18.YÜZYIL-19. YÜZYIL FELSEFESİNDE ÖNE ÇIKAN FELSEFİ
PROBLEMLER

3. Ahlak İlkesi

18-19. yüzyıl felsefesinin genel karakterini taşıyan akılcı yönelim, yaşanan toplumsal olayların
ahlaki sonuçları neticesinde kaçınılmaz olarak ahlak alanına yönelmiştir. Bu dönemin
filozofları; ahlakı, akılla anlama ve yorumlama eğilimi göstermiş ve düşüncelerini bu noktadan
yaymışlardır. Bunlar arasında Jeremia Bentham ve Immanuel Kant’ın görüşleri önemlidir.
 18.YÜZYIL-19. YÜZYIL FELSEFESİNDE ÖNE ÇIKAN FELSEFİ
PROBLEMLER

3. Ahlak İlkesi

 Objektif (nesnel) temelli Evrensel Ahlak  Bu maksimler(koşulsuz buyruklar) :

yasasını kabul eden Kant’ın Ahlak Kuramı
ÖDEV AHLAKI olarak bilinir.
 Ahlakı insan doğasıyla değil aklın
yargılarıyla gerçekleştirmeyi amaçlar.
 İyi İstenç : bu kavramla Kant her zaman
ve her koşulda doğru kabul edilebilecek
eylemlerine eşlik eden iyi iradeyi belirtir.
Ahlaki ödevlerimizi belirleyen evrensel
koşulsuz buyruklar akılda doğuştan (a
priori) olarak vardır
• “Öyle hareket etki, davranışların tüm
insanlar için geçerli bir yasa olabilsin.”
• “İnsanlığı araç olarak değil amaç olarak
gör.”
• Akıllı iradeni, evrensel bir yasa koyucu
olarak görevde bulunacağı şekilde kullan.”
Kant’a göre bir eylemin ahlaki olup
olmadığının ölçütü bireyi o eyleme yönelten
amaç ve niyettir.
 18.YÜZYIL-19. YÜZYIL FELSEFESİNDE ÖNE ÇIKAN FELSEFİ
PROBLEMLER

3. Ahlak İlkesi

 Evrensel Ahlak yasasını sübjektif (öznel)  Kötülük yanlış tercihten kaynaklanır.

kaynaklı olarak kabul eder. Çoğunluğun faydasına olan eylem doğru eylemdir,
 İnsan doğası açıdan kaçar hazzı ister. Bu haz verici ve mutlu edicidir.
akılla bilinçli bir şekilde yaptığında insanı
erdemli yapar.  Bentham’ın savunduğu ahlak anlayışı
Faydacılık (Utilitarizm) olarak bilinir.
 Ona göre haz ve acı evrensel olduğu için Olabildiğince çok sayıda insanın olabildiğince
tüm insanlarda bulunur. Evrensel Ahlak yasası mutluluğunu amaçlar.
en büyük sayıda insan için en yüksek
mutluluğu sağlamaktır.
 18.YÜZYIL-19. YÜZYIL FELSEFESİNDE ÖNE ÇIKAN FELSEFİ
PROBLEMLER

Hegel, bütün varlıkların tek bir özden bir 4. Varlığın Oluşu

yasa dâhilinde var olduğunu söyler Problemi

Hegel’de “Tanrı”, “geist”, “fikir”,

“akıl” veya “tin” mutlak olanı temsil
eden varlığın özü-arkhesi olan farklı
kavramlardır.

Hegel (1770-1831)

 Hegel’e göre başlangıçta sadece Geist
(Mutlak akıl-ruh-Tanrısal akıl) vardı.
 Varlık, saf aklın, Tanrı’nın görünür hale
gelmesidir. Onun kendi üzerine düşünmesi
ile var olmuştur.
 Varlığın oluşumu diyalektik bir süreç
dahilinde gerçekleşir.
 Geist kendindeyken tez aşamasındadır.
Ondan var olan doğa antitezdir. Geist ve
doğanın mükemmel uyumundan insan
(sentez) var olmuştur.
 İnsanlık tarihi, tinin kendini bulup
tanımasının zeminidir.
 Tinin kendini bilip tanıması, Hegel ’in
varlıkların oluş ve değişimini açıkladığı bir
ilkenin ve diyalektik yasanın sonucudur. Bu
yasa üçlü bir oluş sürecini içerir: tez (sav),
antitez (karşı sav) ve sentez (yeni sav). Yeni
sav, yeni bir diyalektik sürecin de başlangıcıdır.
18.YÜZYIL-19. YÜZYIL FELSEFESİNDE ÖNE ÇIKAN FELSEFİ
PROBLEMLER
4. Varlığın Oluşu
Problemi

“Gerçek bütündür.” ve “Akılsal olan gerçek, gerçek

olan akılsaldır.”

Hegel (1770-1831)

Diyalektik Yöntem

Tez Antitez Sentez

Varlık Yokluk Oluş

Çiçek Çiçeğin Meyve

Yokluğu