PANINGIN

Hazelyn R. Feliciano
MAEd-Filipino
 PANINGIN
Tumutukoy sa pananaw
na pinagdaraanan ng
mga pangyayari sa isang
katha.
Nakikilala
rito ang mga
sumusunod:
a. Paglikha ng nagsasalaysay
b. Ang lugar at panahong
sumasaklaw sa pagsasalaysay
c. Ang taong
pinagsasalaysayan nito
d. Ang relasyon ng
pagsasalaysay at ang
pangyayaring isinasalaysay
e. Kung gaano ang
nalalaman ng nagsasalaysay
 MGA URI NG PANINGIN
• UNANG PANAUHAN
o Paninging panarili
•IKALAWANG PANAUHAN
• IKATLONG PANAUHAN
oTinakdaang Obhetibong
Paningin
oObhektibong Paningin
oLagumang Paningin
 UNANG PANAUHAN
Ang may-akda ay sumasanib
sa isa sa mga tauhan na siyang
nagsasalaysay ng kwento sa
pamamagitan ng unang
panauhang “ako”
Paninging Panarili
Isangparaan ng pagsulat na
sa pamamagitan ng daloy ng
kamalayan o “stream of
consciousness”.
Sumusulongang kwento sa
pamamagitan ng paglalahad ng
may-akda na ang isipan at
damdamin ay naaayon sa
damdamin at kaisipan ng isang
tauhan lamang.
IKALAWANG PANAUHAN
Sapaninging ito, mistulang
kausap ng manunulat ang
tauhan na pinagagalaw niya
sa kwento. Ginagamit dito
ang panghalip na “ikaw o ka”
IKATLONG PANAUHAN

Gumagamit ng ikatlong
panauhan na malayang
nagsasalaysay ng mga
pangyayari sa kwento.
Nasasabi ng
nagsasalaysay ang
lahat ng gusto niyang
sabihin o itago ang
nais niyang itago.
TINAKDAANG OBHEKTIBONG PANINGIN

Ang pananaw ay limitado sa isa

lamang na tauhan sa kwento.
Maaaring ang pangunahing
tauhan o di kaya’y alinman sa
mga katulong na tauhan sa
kwento ang tagapagsalaysay.
 OBHEKTIBONG PANINGIN o
PANINGING PALAYON
Ang tagapagsalaysay ay nagsisilbing
kamera o malayang nakalilibot
habang itinatala nito ang bawat
nakikita at naririnig. Ang
tagapagsalaysay ay hindi nakakapasok
sa isipan ng tauhan at hindi rin
nakapagbibigay puna o paliwanag.
LAGUMANG PANINGIN
Magkasamang
paggamit ng paninging
panarili at palayon sa
kwento.
Sapamamagitan ng paningin
na ito, malawak ang Kalayaan
ng awtor sa pagsasalaysay,
bagaman hindi rin siya dapat
pumasok sa katauhan ng isang
tauhan maliban sa pangunahing
tauhan.
 “Alsado” ni Reynaldo A. Duque
Namimitak na ang bukang-liwayway. Hindi pa
nahahawi ang makapal na dagim na nakatalukbong
sa paligid. Malagablab ang ginantsilyong apoy ng
siga sa harap ng dap-ayan. Hindi pa nakatilaok
nang tatlong ulit ang mga labuyo nang madaling-
araw na iyon ngunit gising nang lahat ang halos ng
mga taga-Baugen. Matatandang lalaki.
Matatandang babae. Mga bata. Ang kabataan. Para
silang mga guyam na sunod-sunod na nagtungo sa
dap-ayan.
 Namimitak na ang bukang-liwayway.
Hindi pa nahahawi ang makapal na dagim na
nakatalukbong sa paligid. Malagablab ang
ginantsilyong apoy ng siga sa harap ng dap-
ayan. Hindi pa nakatilaok nang tatlong ulit
ang mga labuyo nang madaling-araw na iyon
ngunit gising nang lahat ang halos ng mga
taga-Baugen. Matatandang lalaki.
Matatandang babae. Mga bata. Ang kabataan.
Para silang mga guyam na sunod-sunod na
nagtungo sa dap-ayan.
 “Suyuan sa Tubigan”

Sumisilip pa lamang ang araw nang

kami’y lumusong sa landas na patungo sa
tubigan ni Ka Teryo. Nakasabay naming si
Ka Teryo. Nakasabay namin si Ka Albina,
na kasama ang dalaga niyang si Nati at
ang kaniyang pamangking si Pilang. Ang
tatlo’y may sunong na mga matong ng
kasangkapan at pagkain.
 “Ang Nara, ang Bagyo at ang Alala”
ni A. Sanchez Encarnacion
Pinulot ni Victor ang naligaw
na dahoon ng nara na nilipad sa
pasamano ng bintana, at hindi
niya naunawaan kung bakit dahan-
dahan niya itong inilagay sa lukong
ng malambot na palad.