DEPINISYON AT SIMULAIN NG

FILIPINO BILANG AKADEMIK

NA WIKA
Lubhang marami na ang kaganapan naitala ng ating kasaysayan hinggil
sa wikang pambansa. Ika nga’y dumaan na ito sa maraming proseso ng
paghihimay-himay bago nito narating ang kayang kasalukuyang estado
sa lipunan.

Tulad ng maraming wika sa daigdig , ito ay dapat na linangin ,

payabungin at paunlarin salig sa batayang kasalukuyan at ng henerasyon
sa hinaharap.Marahil , nararapat lamang sabihin na kailangan na tayong
umahon sa balon ng pagtatalo at pagtatagisan kung alin o anong wika
ang dapat nating iluklok sa pedestal upang maging kasangkapan sa
pag-unlad na panlipunan.

Ayon sa Artikulo XIV, Seksyon 6 ng Saligang Batas na mayroon na tayong

wikang pambansa at ito ay Filipino.
Isa sa pinakaefektibong tapagpalaganap ng kaalaman
sa Filipino ay ang Sistema ng paaralan ( Gonzales
1998 : Badayos 1999). Dito itinuturo ang Filipino bilang
isang wika at ginagamit itong midyum ng pagtuturo sa
Filipino , Agham Palipunan , Edukasyon sa
Pagpapalakas , Edukasyon sa Pagpapahalaga at iba
pa. Ang pagiging efektiv at kabisaan ng Filipino ay
dahil sa itinuturo ito sa kaligirang pabor sa wika.
Bunga nito nagiging mabilis ang pagunlad ng wika .
Kung gayon hindi matatawaran ang papel na
gagampanan ng mga paaralan at akademya sa
pagsasakatuparan ng mga hangarin na ito. Ang
Filipino ay mabisang gamitin sa loob ng akademya sa
iba’t ibang lebel o antas ng pagtuturo ng
komunikasyon sa pamamagitan ng ipinatutupad na
kurikulum at sistemang umiiral sa loob ng akademya.
Batay sa maraming pananaliksik at pag-aaral na
naisagawa na, hindi lamang iisang tao, grupo o
institusyon ang nagpapatunay na talagang mabisang
gamitin ang Filipino sa pagpapaabot ng mga
kaalaman at karunungang dapat matutunan sa loob
ng paaralan subalit nakakalungkot isipin na marami
pa rin ang hindi pabor sa lubusang paggamit at
pagtangkilik nito bilang wikang panturo. Sa puntong
ito’y maaari nating ituro ang kasalukuyang umiiral at
pinapairal ng mga pamunuan o administrador ng
mga pamantasan. Iniisip pa rin ng iba na ang Filipino
ay sagabal sa pagkakamit ng karunungang akma sa
hinihingi ng makabagong panahon.
Sa salita ni Constantino ,”sapagkat ang edukasyon sa bansang
ito kadalasan ay negosyong pinatutubuan, mahal ang
pagtatamo ng mataas na kaalaman kaya’t marami sa
nakatatanggap ng tinatawag na edukasyon ay mga galing sa
mga grupong katamtaman o malaki ang kita “.

Kaya naman , marami ang nagpalagay na Ingles ang sagot sa

kasalukuyang krisis na kinaharap ng bansa. Ingles rin ang susi
upang maabot ng mga kabataan ang kanilang mga pangarap
sa buhay . Ito rin daw umano ang susi upang makapasok sa
mundo ng globalisasyon at modernisasyon. Kung ito ang
mukhang patuloy nating makikita sa Sistema ng ating
edukasyon, talagang hindi na tayo makaaahon pa sa baluktot
na pag-iisip na hindi natin kayang umunlad sa sarili nating
kaparaanan. Habang panahon na lamang tayong nakagapos sa
tanikala ng pagkaalipin sa isipan at sa daming kaluranin.
Walang magtataguyod sa Filipino kundi tayo ring mga
mamamayan ng Pilipinas. Nasa ating kamay nakasalalay
ang pag-unlad at pagyabong nito upang maging susi sa
pagbubukas ng mga karunungang maaaring makapabukas
ng bagong pagkakataon sa lahat kung ito ay bibigayan
lamang natin ng puwang.