kantang sariling atin at gawa ito ng sariling bayan upang ipahayag o malaman ng iba ang mga bagay- bagay tungkol sa bayan, sa pamamagitan ng mga awiting ito. Ang mga awiting-bayan ay mga awit ng mga Pilipinong ninuno at hanggang ngayon ay kinakanta o inaawit pa rin. Halimbawa ng mga awiting ito ay Leron, Leron Sinta, Dalagang Pilipina, Bahay Kubo, Atin Cu Pung Singsing, at Paruparong Bukid. Ang mga kantahing-bayan ay tuloy- tinig (survival) ng kalinangan sa pamamagitan ng saling-dila. Sa kabuuan, ang mga kantahing- bayan noong panahon ng pre-kolonyal ay mga katutubong awitin ng ating bansa tulad ng mga sumusunod : soliranin= awit ng mga mangingisda talindaw = awit ng mga bangkero diona = awit sa mga ikinakasal oyayi = awit pampatulog sa mga bata kumintang = awit sa digmaan dalit = awit sa simbahan sambotani = awit sa tagumpay sa pakikidigma kundiman = awit ng pag-ibig Ito ay nagpapakilala ng iba’t ibang pamumuhay at pag-uugali ng mga tao, mga kaisipan at damdamin ng bayan . Ito’y kasasalaminan ng kalinangan ng lahi. IBA PANG URI: An-naoy- inaawit habang ang mga magsasaka ay gumagawa ng pilapil sa kanilang bukid Ayoweng- inaawit sa pagkabyaw ng tubo Danyo- awit sa pagsasamba o pananampalataya Dung-aw- awit na nagpapahayag ng kalungkutan at pagdurusa Hiliraw at Panambat- mga awit sa pag-iinuman Indonalin at Kutang-kutang- mga awiting panlansangan. Kalusan- awit sa lunday Maluway- awit sa samang-samang paggawa Mayeka- awit na panggabi ng mga Igorote Panilan- awit sa pagkuha ng bahay-pukyutan Papag- inaawit sa tuwing may bayuhan ng palay Salagintok- awit sa pakikipagkaibagan Umbay- awit sa paglilibing Tagumpay- inaawit sa pagbubunyi tuwing matatapos ang labanan Tagulaylay- awit na tulad ng dalit. Ito’y isang mahabang pagsusunod- sunod ng halos ay isang himig panaghoy na naglalarawan ng pamimighati ng isang kalunos- lunos na pangyayari. Tatlong dahilan ng kahalagahan ng pag-aaral ng mga Kantahing-bayan 1. Ang mga kantahing-bayan ay nagpapakilala ng diwang makata. 2. Ang mga kantahing-bayan natin ay nagpapahayag ng tunay na kalinangan ng lahing Pilipino. 3. Ang mga kantahing-bayan ay mga bunga ng bulaklak ng matulaing damdaming galing sa puso at kaluluwang bayan. Karunungang - bayan Karunungang-bayan Ang mga unang tula ng mga Pilipino ay mga karunungang-bayan na binubuo ng mga sumusunod:
Salawikain (proverbs, maxims, epigrams= Ito ay mga
butil ng karunungang hango sa karanasan ng matatanda, nagbibigay ng mabubuting payo tungkol sa kagandahang-asal at mga paalala tungkol sa batas ng mga kaugalian at karaniwang patalinhaga. Mga Halimbawa : 1. Sa paghahangad ng kagitna isang salop ang nawala. 2. Kung hindi ukol ay hindi bubukol. 3. Utos na sa pusa, utos pa sa daga. 4. Ang maniwala sa sabi-sabi ay walang bait sa sarili. 5. May tainga ang lupa, may pakpak ang balita. Palaisipan = Ito ay nakapupukaw at nakahahasa ng isipan ng tao, katulad ng bugtong, ito ay nangangailangan ng talas ng isip.
Bugtong = bugtong ay isang uri ng panitikan na
kawili-wili. Ito ay paraan ng pagpapalawak ng talasalitaan at pagsasanay sa mabilis na pag-iisip na pasalin-salin sa bibig ng mga tao. Ang bugtong ay ginagawa sa mga pagtitipon tulad ng lamayan ng patay, paggigiik ng palay, tulungan tulad ng pagbubuhat ng bahay o BAYANIHAN at paghahasik ng punla. Ito ay may tugma at talinhaga at kapupulutan ng mahahalagang butil ng karunungan. Kasabihan = ang mga kasabihan ay maiigsing pahayag ng mga pangkalahatang katotohanan, mga batayang tuntunin, o mga alitununin ng kaasalan . Ito ay maaaring patula o tuluyan, may himig pagbibiro o panunukso sa unang panahon. Ito ay maitutumbas natin sa “Mother Goose Rhymes”. Mga Halimbawa : 1. Putak, putak, 2. Tiririt ng maya, Batang duwag! Tiririt ng ibon, Matapang ka’t Ibig mag-asawa’y Nasa pugad! Walang ipalamon. 3. Bata, bata 4. Tiririrt ng ibon, Pantay-lupa Tiririt ng maya, Asawa ng Palaka! Kaya lingon nang lingon Hanap ay asawa. Bulong = ito ay isang matandang katawagan sa orasyon noong sinaunang tao sa kapuluan ng Pilipinas, anyong padasal.