PRIRODA SVETLOSTI

U početku se svetlost smatrala stanjem suprotno mraku, a savremeno shvatanje je da

je svetlost jedan oblik energije, koju zrači izvor svetlost u vidu svetlostnih talasa
Nauka koja se bai proučavanjem svetlostnih pojava naziva se OPTIKA
ELEKTROMAGNETNO ZRAČENJE
Elektromagnetno zračenje možemo predstaviti kao roj čestica koje se nazivaju fotoni.
Svaki foton nosi određenu količinu energije. Celokupni raspon zračenja koje nastaje u
svemiru nazivamo elektromagnetni spektar.
Svetlost je deo spektra elektromagnetnog zračenja vidljivih vidljivih golim okom.
Vidljiva svetlost se obično definiše kao radijacija čija se talasna dužina nalazi u
opsegu od 380 do 760 nm i koji stvara osećcaj u čulu vida . Opšti termin svetlost
ponekad podrazumeva i one elektromagnetne talase čija je talasna dužina u blizini
opsega vidljive svetlosti, npr. infracrvenu i ultraljubičastu svetlost
ELEKTROMAGNETNI SPEKTAR
Ukupni opseg frekvencija ili talasnih dužina elektromagnetnog zračenja naziva se
elektromagnetni spektar. On se proteže od talasa dugačke talasne dužine do onih sa
kratkom talasnom dužinom a čine ga sledeće talasne dužine:

1) radio-talasi
2) mikrotalasi,
3) infracrveno zračenje,
4) vidljiva svetlost,
5) ultraljubičasto zračenje,
6) iks zraci (rendgenski zraci),
7) gama zraci.
1 RADIO TALASI
Radio talasi su u veoma šikokoj primeni
u modernoj tehnologiji za fiksnu i
mobilnu radio
komunikaciju, radiodifuziju, radar i
druge navigacione
sisteme, komunikacione satelite, bežične
računarske mreže i mnoge druge vidove
primene.
MIKROTALASI
Mikrotalasi se danas koriste
u mikrotalasnoj peći, mobilnoj
telefoniji (GSM npr. radi i na
1.9 GHz), komunakacionim
satelitima i radarima
INFRACRVENI TALASI
Infracrveno zračenje ili infracrvena
svetlost (lat. infra = „ispod“;
skraćenica IR od eng. infrared)
obuhvata elektromagnetsko zračenje s
talasnim dužinama većim od talasne
dužine vidljive crvene svetlosti, a
manjim od talasne dužine radio
talasa. Vojska ih koristi za uređaje za
noćni vid, navođenje projektila,
grejanje...
INFRACRVENA FOTOGRAFIJA
Ukoliko koristimo ugradene efekte i filtere na fotoaparatu, slike mogu da dobiju
zaista drugaciju sliku i dimenziju drugacijim bojama, senkama koje obicno ne bi mogli
ni da zamislimo. Mnoge ove infracrvene fotografije pokazuju drveće, sneg zbog jake
refleksije svetlosti, koje omogucavaju filterima da uhvati veci spektar boja.
Infracrvene kamere koriste tehnologiju termičkog slikanja. To znači da kamera
detektuje toplotu koja zrači iz objekta. Slika koju daje kamera prikaz toplote i neće
izgledati kao regularna slika snimljena u sobi sa dovoljno svetlosti. Slika koju daje
infracrvena kamera je negde između jasne fotografije sa zelenim svetlostim efektima
i crno-bele verzije fotografije.
VIDLJIVO ZRAČENJE (SVETLOST)
Svetlost je deo spektra
elektromagnetnog zračenja
vidljivih golim okom. Vidljiva
svetlost se obično definiše kao
radijacija čija se talasna dužina
nalazi u opsegu od 380 do 760
nm i koji stvara osećcaj u čulu
vida .
ULTRALJUBIČASTO ZRAČENJE
Ultraljubičasto zračenje (skraćeno UV prema engl.
ultraviolet) obuhvata elektromagnetno zračenje sa
talasnim dužinama manjim od vidljivog zračenja, ali
većim od onih koje imaju meki X-zraci
Ultraljubičasta svetlost je nevidljiva (zato se svetlost
koju emituje UV lampa naziva crno svetlo), ali pošto se
u spektru javlja odmah ispod ljubičaste podseća na
nju.
Većina ultraljubičastih zraka ne dopre do nas jer ih
zaustavi ozonski omotač a njihovo delovanje izaziva
opekotine, rak kože, alergije...
Koristi se u medicini, kao i za proveru novčanica