GAWAING

PAGGANAP
SA
IPINASA KAY:
FILIPINO 8
BB.
JENNIFER JARO
IPINASA NINA:
KEITH ANNE CALLANGAN
CARLRICH DELA CRUZ
MARY GRACE SINIQUE
SI ADOLFO
SI
ADOLFO
SAKNONG
SAKNONG
231
207-231
207-
 BUOD
Makikilala mo sa araling ito si Adolfo, ang kababayan ni Florante
na anak ng marangal na si Konde Sileno. Bukambibig si Adolfo sa
Atenas, ang katalinuhan niya ay bantog sa kapwa niya mga mag-
aaral. Ngunit hindi naglaon ay naungusan siya ni Florante
bagama’t ang huli ay nakababata ng dalawang taon. Naging
bantog si Florane dahil angkin niyang katalinuhan, ang dating
papering si Adolfo lamang ang nakatatanggap ay nabaling na kay
Florante. Dito na nakilala ang totoong pagkatao ni Adolfo na
nagpanggap lamang palang mahinhin at mabait. Sa tindi ng
pagkainggit ay lumabas ang kanyang tunay na kulay. Nalantad sa
lahat ang kanyang ugali.
SAKNONGSAKNONGSAKNONGSAKNONGSAKNONG
SAKNONGSAKNONGSAKNONGSAKNONGSAKNONG
SAKNONGSAKNONGSAKNONGSAKNONGSAKNONG
SAKNONGSAKNONGSAKNONGSAKNONGSAKNONG
SAKNONG
SAKNONGSAKNONGSAKNONGSAKNONGSAKNONG
SAKNONGSAKNONGSAKNONGSAKNONGSAKNONG
SAKNONGSAKNONGSAKNONGSAKNONGSAKNONG
SAKNONGSAKNONGSAKNONGSAKNONGSAKNONG
SAKNONGSAKNONGSAKNONGSAKNONGSAKNONG
 KABAGUNTAUHAN-
207 binata
PINOPOON- iginagalang; dinadakila
207
“Sa dinatnan doong madling mag-aral
Kaparis kong bata’t kabaguntauhan,
Isa’y si Adolfong aking kababayan,
209 Silenong marangal.
Anak niyong Konde
208
“Ang kaniyang tao’y labis ng dalawa
Sa dala kong edad na lalabing-isa;
Siyang pinopoon ng buong esk’wela,
Marunong sa lahat ng magkakasama.
MAGASO- maharot; magaslaw
MABINING- mayumi; mahinhin
208
209
“Mahinhin ang asal na hindi magaso
At kung lumalakad pa’y palaging patungo,
Mabining mangusap at walang katalo,
Lapastangin ma’y hindi nabubuyo.
210 210
“Anupa’t sa bait ay siyang huwaran
Ng nagkakatipong nagsisipag-aral;
Sa gawa at wika’y di mahuhulihan
Ng munting panira sa magandang asal
NATAROK- naunawaan
KINAMULATAN- kinagisnan
211
“Ni ang katalasang aming maestro
At pagkabihasa sa lakad ng mundo
Ay hindi natarok ang lalim at tungo
Ng pusong malihim nitong si Adolfo.
212
Ako’y pagkabata’y ang kinamulatan
Kay Ama’y ang bait na di paimbabaw,
Yaong namumunga ng kaligayahan,
Nanakay sa pusong suyui’t igalang.
DI PAIMBABAW- di pakunwari; NINILAG- umiiwas
walang pagkukunwari
MALASAPAN- matikman NARIRIMARIM- nasusuklam
213
“Sa pinagtatakhan g buong eskwela,
Bait ni Adolfong ipinakikita,
Di ko malasapan ng haing ligaya
Ng magandang asal ng ama ko’t ina.
214
“Puso ko’y ninilag na siya’y giliwin,
Aywan nga kung bakit at naririmarim;
Si adolfo nama’y gayundin sa akin,
Nararamdaman ko kahit lubhang lihim.
NATANTONG- naunawaan NAGSIPPANGGILALAS- hindi
makapaniwala
215
Araw ay natakbo at ang kabataan
Sa pag-aaral ko sa aki’y nananaw;
Bait ko’y luminis at ang karunungan,
Ang bulag kong isip ang kusag dinamtan.
216
Natarok ang lalim ng pilosopiya
Aking natutuhan ang astrolohiya,
Natantong malinis ang kataka-taka
At mayamang dunong ng matematika
PAMA- isang diyosang malakas
at mataginting na tinig
217
“Sa loob ng anim na taong lumakad,
Itong tatlong dunong ay aking nayakap;
Tanang kasama ko’y nagsipanggilalas,
Sampu ng maestrong tuwa’y dili hamak.
218
“Ang pagkatuto ko’y anaki himala,
Sampu ni Adolfo’y naiwan sa gitna;
Maingay na pamang tagamalita,
Sa buong Atenas ay gumala-gala.

NAKATALASTAS- nakabatid; nakakilala
BINALATKAYO- pakitang-tao
219
“Kaya nga at ako ang naging hantungan,
Tungo ng salita ng tao sa bayan;
Mulang bata’t hanggang katanda-tandaan
Ay nakatalastas ng aking pangalan.
220
Dito na nahubdan ang kababayan ko,
Ng hiram na bait na binalatkayo;
Kahinhinang-asal na pakitang-tao,
Nakilalang hindi bukal kay Adolfo.
MINUNAKALA-
221
“Natanto ng lahat na kaya nanamit
Niyong kabaitang di taglay sa dibdib
Ay nang maragdag pa sa talas ng isip
Itong pakurihang mahinhi’t mabait
222
“Ang lihim na ito’y kaya nahalata.
Dumating ang araw ng pagkakatuwa;
Kaming nag-aaral baguntao’t bata,
Sari-saring laro ang minunakala
 SAKNONG 223-226
223

“Minulan ang galing sa pagsasayawan

Ayon sa musika’t awit na saliwan; 224
Larong buno’t arnis na kinakitaan
Ng kani-kaniyang liksi’t karunungan.”
“Saka inilabas naming ang trahedya
Ng dalawang apo ng tunay na ina
At mga kapatid ng nag-iwing amang
Anak at esposo ng Reina Yocasta.
225

“Papel ni Esteocles ang naging tungkol ko 226

At si Polinice nama’y kay Adolfo;
Isang kaesk’wela’y siyiang nag-Adrasto
“Ano’y nang mumulan ang unang batalya
At ang nag-Yocasta’y bunying si Menandro.
Ay ang aming papel angg magkakabaka,
Nang dapat sabihing ako’y kumilala’t
Siya’y kapatid kong kay Edipong bunga.
 227 SAKNONG 227-231 228
“Nanlisik ang mata’t ang ipinagsaysay
Ay hindi ang ditsong nasa orihinal,
“Hinandulong ako, sabay nitong wika,
Kundi ang winika’y “Ikaw na umagaw
Ng patalim niyang pamatay na handa,
Ng kapurihan ko’y dapat kang mamatay!”
Dangan nakaiwas ako’y nabulagta
Sa tatlong mariing binitiwang taga.
229
“Ako’y napahiga sa inilag-ilag,
Sinabayang bigla ng tagang malakas;
(salamat sa iyo, O Menandrong Iiyag, 230
Kundi sa liksi mo, buhay ko’y nautas!)
“Nasulag ang dagokna kamatyan ko,
Lumipad ang tangang kalis ni Adolfo;
231
Siyang pagpaginta ng aming maestro
“Anupa’t natapos yaong katuwaan At nawalang-diwang kasama’t katoto.
sa pangingilabot at kapighitian;
Si Adolfo’y di naming nabukasan,
Noon di’y nahatid sa Albanyang bayan.
8
x