ANG ALA-ALA

NI LAURA
"Munting gunam-gunam ng
sinta ko't mutya nang dahil
sa aki'y dakila kong tula;
higit na malaking hirap at
dalita parusa ng taong lilo't
walang awa"
Sa pagkakagapis ko'y kung guni-gunihin
malamig nang bangkay akong
nahihimbing;
at tinatangisan ng sula ko't giliw
ang pagka buhat ko'y walang hanggan
mandiin"
"Kung apuhapin ko sa sariling isip
ang suyuan naman ng pili kong ibig;
ang pagluha niya kung ako'y may hapis
"Ngunit, sa aba ko! Sawibg
kapalaran!
Ano pang halaga ng gayong
suyuan:
Ang sing-ibig ko'y sa
katahaimikan
ay humihikig sa ibang
kandungan"
"Sa sinampupunan ng Konde
Adolfo
aking natatanaw si Laurang
sinta ko;
kamataya'y nahan ang
dating bangis mo
nang di ko damdamin ang
hirap na ito?"
 "Dito hinimatay sa
paghihinagpis
sumuko ang puso sa dahad ng
sakit;
ulo'y nalungayngay, luha'y
bumalisbis
kinagagapusang kahoy ay
"Magmuka sa yapak
hanggang sa ulunan
nalimbag ang bangis
ng kapighatian;
at ang panibugho'y
gumamit ng asal
ng lalong marahas,
lilong kamatayan
"Ang kahima't sinong hindi
mararamdamin,
Kung ito'y makita'y
magmamahabagin:
Matipud na luha ay
paagusin
Ang nagparusa ma'y pilit
"Sukat na ang tingnan ang
lugaming anyo
Nitong sa dalita'y hindi
makakibo;
Aakaying biglang umiyak
ang puso
Kung wala nang luhang sa
mata'y itulo"
"Gaano ang awang bubugso
sa dibdib
ng may karamdamang
maanyong tumindig;
Kung ang pananmbita't
daing ay marinig
Nang mahimasmasan ang
tipon ng sakit?"
 Halos buong gubat ay
nasasabugan,
Ng dinaing-daing na
lubhang malumbay;
na inuulit pa at
isinisigaw
sagot sa malayo niyong
 "Ay! Laurang poo'y bakit
isinuyo
Sa iba ang sintang sa aki'y
pangako;
at pinagliluhan ang tapat na
puso
Pinaggugulan mo ng luhang
tumulo?
Di sinumpaan mo sa harap
ng langit na di maglilo sa
aking pag-ibig?
Ipinabigay ko naman
yaring dibdib
Wala sa gunita itong
masasapit
Katiwa ako't iyong kariktan
Kapilas ng langit anaki'y
matibay:
Tapat ang puso mo't di
nagunam-gunam
Na ang pag lililo'y nasa
kagandahan
 Di ko akalaing iyong
sasayangin
Maraming luha mong ginugol
sa akin;
Taguring madalas na ako ang
giluw
Mukha ko ang lunas sa
 Di kung ako poo'y utusang
manggubat
Ng hari mong ama sa
alinmang syudad
Kung ginagawa mo ang aking
sagisag
Dalawa mong mata'y
nanalong ng perlas?
Ang aking plumahe kung
tinatahi
Ng parang korales ng
iyong daliri;
Buntung-hininga mo'y
nakikiugali
Sa kilos ng gintong
Makailan, Laura nang sa
aki'y iabot
Basa pa ng luha bandang
isusuot
Ibinibigay mo ay
naghihimutok
Takot masugatan sa
 Baluti't koleto'y di mo
papayagang
Madampi't malapat sa aking
katawan;
Kundi tingnan muna't baka
may kalawang
Ay nanganganib kang damit
ko'y marumihan
 Sinisiyasa't mo ang tibay at
kintab
Na kung sayaran man ng
taga'y dumudulas
At kung malayo na'y iyong
minamalas
Sa gitna ng hukbo'y makilala
agad
 Hanggang ako'y wala't
nakikipaghamok
Nag aapuhap ka ng pang-
aliw-loob;
Manalo mab ako'y bagong
nanasok
Nakikita mo na'y may dala
pang takot
Pinahihiyasan mo ang aking
turbante
Ng perlas, topasyo't
maningning na rubi;
Bukod ang magalaw na
batong dyamante
Puno ng ngalan mong isang
letrang L
Buong panaganib mo'y baka
nagkasugat
Di maniniwala kung di
masisisyasat;
At kung magkagurlis nang
munti sa balat
Hinuhugasan mo ng luhang
nanatak
 Kung ako'y mayroong
kahalisang munti
Tatanungin mo na kung ano
ang sanhi;
Hanggang di malining ay
idinarampu
Sa mga mukha ko ang rubi
mong labi
Hindi ka tutugot kung di
matalastas
Kakapitan mo nang
mabigla ng lunas;
Dadalhin sa hardin doon
ihahanap
Ng imaaaliw sa mga
 Iyong pipitasin ang lalong
marikit
dini sa ilig ko'y kusang
isasabit;
tuhog na bulaklak sadyang
salit-salit
Pag-uupadin mong lumbat
ko'y mapaknit
 At kung ang hapus ko'y
hindi masawara
Sa pilik-mata mo'y dadaloy
ang luha;
Napasaan ngayon ang
gayong aruga
Sa dala kong sakit ay di
iapula
 Halina, Laura't aking
kailangan
Ngayon ang lingap mo nang
naunang araw;
Ngayong hinihingi ang iyong
pagdamay
Ang abang sinta mo'y nasa
kamatayan
At ngayong malaki ang aking
kailangan
Ay di humahanap ng
maraming luha;
Sukat ang kapatak na
makaapula
Kung sa may pagsintang puso
moy magmula
 Katawan ko'y ngayon
siyasatin, ibig tingni ang
sugat kong di gawa ng kalis
Hugasan ang dugong
nanalong sa gitgit
Sa kamay ko, paa't
natataling liig
 Halina, urog ko't ang damit
kong tingnan
Ang hindi mo ibig dapyuhang
kalawang;
Kalagin ang lubid at iyong
bihisan
Matinding dusa ko'y nang
gumaan gaan
Ang mga mata mo ay iyong
ititig
dini sa anyo kong sadlakan
ng sakit;
upang di matigil ang
takbong mabilis
niring abang buhat sa
ikapapatid
 Wala na Laura'y ikaw na
nga lamang
Ang makalulunas niring
kahirapan
Damhin ng kamay mo ang
aking katawan at bangkay
man ako'y muling
 Ngunit, sa aba ko! Ay, sa
aking hirap!
Wala si Laura'y ako'y
tinatawag!
Napalayo-layo't di na
lumiliyag
Ipinagkanulo ang sinta kong
 Dusa sa Puri kong kusang
siniphayo
Palasong may lasong matirik
sa puso;
Habag sa ama ko'y tunod na
tumino
Ako'y sinusunog niring
panibugho
Alin pa ang hirap na di na sa
akin?
May kamatayan pang di ko
daramdamin?
Ulila sa ama't sa inang nang-
angkin
Walang kaibiga't nilimot ng
giliw
 Dusa sa Puri kong kusang
siniphayo
Palasong may lasong matirik
sa puso;
Habag sa ama ko'y tunod na
tumino
Ako'y sinusunog niring
panibugho
 Ito'y siyang una sa lahat ng
hirap
Pag daya ni Laura ang
kumakamandag
Dini sa buhay ko'y siyang
nasasadlak
Sa libingan laan ng masamang
palad
 Dito naghimutok nang
kasindak-sindak
Na unang umalingawngaw sa
loob ng gubat;
Tinangay ang diwa't
karamdamang hawak
Ng buntung hininga't luhang
lumalagaslas
 Sa puno ng kahoy at
napayukayok
Ang liig ay supul ng lubid na
gapos;
Bangkay na mistula't ang
kulay na burok
Ang kaniyang mukha'y
naging puting pulbos
 Nagugunita ng lalaking
nakatali sa puno ang
kasamang naghahari sa
Albanya. Ang mababait na
tao at ang mga nagsasabi ng
katotohanan at pinapaslang
ng taong umagaw sa korona
ng hari at kayamanan ng
Dahil dito, humingi siya ng
tulong sa Ditos na
paghigantihan ang
masasama. Gayunpaman,
naniniwala siyang bingi sa
kanyang mga hinaing ang
Kalangitan.
 Naisip niyang ang lahat
ng mga nangyayari ay
naayon sa kagustuhan ng
Diyos. Tinatanong niya
kanina siya lalapit kung
ayaw siyang pakinggan ng
 Sinabi ng lalaking
nakagapos na Kaya niyang
tiisin ang lahat ng hirap
basta't lagi lamang siyang
isipin ni Laura. Tatanggapin
niya ang lahat maging ang
pinakamabigat na parusa-
 -mula sa isang taong
walang awa huwang
lamang ang kalimutan
siya ni Laura. Naiisip niya
rin na kapag siya'y patay
na ay iiyakan siya ni
Naalala niya noong siya ay
malungot ay nalungkot din
ang dalaga. Nang maisip
niyang ang dating
kasintahan at nasa piling ni
Adolfo ay lalong sumindhi
ang kanyang kalungkutan
Patuloy na nananaghoy
si Florante. Naalala niya
ang kabutihan at ang
ginagawang pagsisilbi ni
Laura tuwing siya ay
umaalis patungo sa
pakikidigma
 Nagugunita rin siya
kung paanong mag-
alala at malungkot
ang dalaga sa
panahong siya ay nasa
pakikipaglaban
 Sa pag-aakalang
inagaw nang tuluyan
ni Adolfo ang babaeng
iniibig, matinding
panubugho ang
naramdaman ni
 Para sakanya, kaya
niyang tiisin ang
pagpapahirap ni
Adolfo, maliban sa
ginawa nitong pang-
aagaw sa minamahal.
 Dahil sa tindi ng
hirap at
pagdurusang
dinaranas, nawalan
ng malay ang
MARAMING
SALAMAT!!