Modyul 12: espiritwalidad at

pananampalataya
 Ugnayan sa Diyos at pagmamahal sa
kapuwa
• Sa pagmamahal, binubuo ang isang maganda at
malalim na ugnayan sa taong iyong minamahal. Sa
ugnayang ito, nagkakaroon ng pagkakataon ang
dalawang tao na magkausap, magkita, at
magkakilala. Ito ay nagsisimula sa simpleng palitan
ng usapan at maaaring lumalim kung patuloy ang
kanilang ugnayan. Mas nagiging maganda at
makabuluhan ang ugnayan kung may kasama itong
pagmamahal.
 Paghahanap ng kahulugan ng buhay
• Ang buhay ay maituturing na isang paglalakbay. Sa
paglalakbay na ito ay kailangan ng tao ang makakasama
upang maging magaan ang kaniyang paglalakbay.
• UNA, paglalakbay kasama ang kapuwa.
• IKALAWA, paglalakbay kasama ang diyos.
• Ngunit tandaan, hindi sa lahat ng oras ay magiging
banayad ang paglalakbay, maaaring maraming beses na
madapa, maligaw, mahirapan, o masaktan; ngunit ang
mahalaga ay huwag bibitiw o lalayo sa iyong mga
kasama. Anumang hirap o balakid ang maranasan sa
daan, mahalagang harapin ito namay determinasyon na
marating ang pupuntahan.
 Espiritwalidad at pananampalataya: Daan sa
pakikipag-ugnayan sa Diyos at kapuwa
• Ang tao ang pinaka-espesyal sa lahat ng nilikha dahil
hindi lamang katawan ang ibinigay sa kaniya ng
diyos kundi pinagkalooban din siya ng espiritu na
nagpapabukod-tangi at nagpapakawangis sa kaniya
sa Diyos.
• Ngunit ang nagpapakatao sa tao ay ang kaniyang
espiritu na kinaroroonan ng persona.
• Ang persona, ayon kay Scheler ay, “ang pagka-ako”
ng bawat tao na nagpapabukod-tangi sa kaniya.
Kaya’t ang espiritwalidad ng tao ay galing sa
kaniyang pagkatao. Ito ay lalong lumalalim kung
isasabuhay niya ang kaniyang pagiging larawan ng
Diyos at kung paano niya minamahal ang kaniyang
kapuwa.
• Ang tunay na diwa ng espiritwalidad ay ang
pagkakaroon ng mabuting ugnayan sa kapuwa at
pagtugon sa tawag ng Diyos.
• Ang tao ay naghahanap ng kahulugan ng kaniyang
buhay. Mula sa kaniyang pagtatanong kung bakit
siya umiiral. Sa harap ng mga pagsubok o problema
na kaniyang pinagdaraanan, marahil nagtatanong
ang tao kung may Diyos bang makapagbibigay ng
kasagutan sa kaniyang pagtatanong.
• Ang pananampalataya ay ang personal na ugnayan
ng tao sa Diyos. Isa itong malayang pasiya na alamin
at tanggapin ang katotohanan ng presensya ng
Diyos sa kaniyang buhay at sa pagkatao niya.
• Kung kaya’t, ang pananampalataya ay hindi
maaaring lumago kung hindi isinasabuhay para sa
kapakanan ng kapuwa. Naipapahayag ng tao ang
kaniyang pananampalataya sa Diyos sa
pamamagitan ng aktuwal na pagsasabuhay nito.
 Pananampalatayang kristyanismo
• Itinuturo nito ang buhay na halimbawa ng pag-asa,
pag-ibig, at paniniwalang ipinakita ni Hesukristo.

a) Ang Diyos ay nasa ating lahat sa bawat

pagkakataon ng ating buhay.
b) Tanggapin ang kalooban ng diyos na may kagaanan
at likas na pagsunod.
c) Magmahalan at magpatawad sa bawat isa. Maging
mapagpakumbaba at ialay ang sarili sa pagtulong
sa kapuwa.
 Pananampalatayang Islam
• Ito ay itinatag ni Mohammed, isang Arabo. Ang mga
banal na aral ng Isalam ay matatagpuan sa Koran.
• Limang haligi ng islam
1. Ang Shahadatain (ang pagpapahayag ng tunay na
pagsamba)
2. Ang Salah (pagdarasal).
3. Ang Sawm (pag-aayuno).
4. Ang Zakah (itinakdang taunang kawanggawa).
5. Ang Hajj (pagdalaw sa Meca).
 Pananampalatayang Buddhismo
• Ayon sa Buddhismo, ang paghihirap ng tao ay nag-uugat sa
kaniyang pagnanasa. Ang pagnanasa ay nagbubunga ng
kasakiman, matinding galit sa kapuwa, at labis na
pagpapahalaga sa materyal na bagay.
• Apat na katotohanan na naliwanagan kay Sidharta
Gautama, ang budha (ibig sabihin “The Enlightened One”):
1. Ang buhat ay dukha (kahirapan, pagdurusa)
2. Ang kahirapan ay bunga ng pagnanasa(‘taha’)
3. Ang pagnanasa ay malulunasan
4. Ang lunas ay nasa walong landas (8 Fold Paths)-tamang
pananaw, tamang intensiyon, tamang pananalita, tamang
kilos, tamang kabuhayan, tamang pagsisikap, tamang
kaisipan, tamang atensiyon.
 Ang pananampalataya ay dapat ding alagaan
upang mapanatili ang ningas nito.
1. Panalangin – ito ay paraan ng pakikipag-ugnayan ng tao sa
diyos.
2. Panahon ng Pananahimik o pagninilay - sa buhay ng tao,
napakahalaga ang pananahimik.
3. Pagsisimba o Pagsamba – anuman ang pinaniniwalaan ng tao,
mahalaga ang pagsisimba o pagsamba saan man siya kaanib
na relihiyon.
4. Pag-aaral ng salita ng Diyos – upang lubos na makilala ng tao
ang diyos, nararapat na malaman ang kaniyang mga turo o
aral.
5. Pagmamahal sa Kapuwa – hindi maaaring ihiwalay sa tao ang
kaniyang ugnayan sa kapuwa.
6. Pagbabasa ng mga aklat tungkol sa Espiritwalidad.
 Ang pagmamahal sa Diyos at Kapuwa ang
tunay na Pananampalataya
• Masasabi lamang ng tao na siya ay nagmamahal sa Diyos
kung nagmamahal siya sa kaniyang kapuwa. Hindi ito
madali, ngunit isa itong hamon para sa lahat dahil kung
anuman ang ginawa natin sa ating kapuwa ay sa Diyos
natin ginagawa.
• Kilala mo ba si Mother Teresa ng Calcutta? Nakita sa
kaniya ang maIalim na ugnayan sa Diyos sa pamamagitan
ng paglilingkod sa mga tao na hindi katanggap-tanggap
sa lipunan tulad ng mga pulubi sa lansangan, mga may
sakit na ketong, mga matatandang maysakit na iniwan ng
kanilang pamilya, at marami pang iba.
 Mayroon tayong tinatawag na Apat na Uri ng Pagmamahal
ayon kay C.S. Lewis.
• 1. Affection – Ito ay ang pagmamahal bilang magkakapatid,
lalo na sa mga magkakapamilya o maaaring sa mga taong
nagkakilala at naging malapit o palagay na ang loob sa isa’t
isa.
• 2. Philia – Ito ay pagmamahal ng magkakaibigan. Mayroon
silang iisang tunguhin o nilalayon na kung saan sila ay
magkakaugnay.
• 3. Eros – Ito ay pagmamahal batay sa pagnanais lamang ng
isang tao. Kung ano ang makapagdudulot ng kasiyahan sa
kaniyang sarili.
• 4. Agape – Ito ang pinakamataas na uri ng pagmamahal. Ito
ay ang pagmamahal na walang kapalit. Ganyan ang Diyos sa
tao.