Η έννοια της Αντασφάλισης

Αντασφάλισης – Συνασφάλιση - «Μεγάλοι Κίνδυνοι»

Δομή της Αντασφάλιστικής Αγοράς

Συνήθη και σύνθετα αντασφαλιστικά σχήματα

R ( X ) η συμμετοχή του αντασφαλιστή στον κίνδυνο Χ

I ( X ) η συμμετοχή του Ασφαλιστή στον κίνδυνο Χ.

Σ
υ
Aναλογικό Σχήμα ( Quota Share - Surplus )
ν
ή Σχήμα Υπερβάλλοντος ποσού Ζημίας (Excess of Loss)
θ
η Σχήμα Ανακοπής Ζημιάς (Stop Loss)

Σύνθετα Αντασφαλιστικά Σχήματα

 Aναλογικό Σχήμα ( Quota Share - Surplus ) (1/2)
Τότε έχουμε τις εξής σχέσεις :

R λ (X) =   X (6.2.1)

I λ (X) = (1   )  X (6.2.2)

Προφανώς έχουμε ότι :

I λ (X) + R λ (X) = X (6.2.3)

Από τις παραπάνω σχέσεις προκύπτουν τα εξής :

E[R λ (X)] =   E[X] (6.2.4)

Var[R λ (X)] =  2 Var[X] (6.2.5)

 Aναλογικό Σχήμα ( Quota Share - Surplus ) (2/2)
E[I λ (X)] = (1   )  E[X] (6.2.6)

Var[I λ (X)] = (1   ) 2 Var[X] (6.2.7)

Από τις σχέσεις (6.2.4) και (6.2.6) έχουμε ότι

E(R λ (X))  E(I λ (X))  E (X) (6.2.8)

Δηλαδή, το άθροισμα των αναμενόμενων αποζημιώσεων του Ασφαλιστή

και του Αντασφαλιστή ισούται με την αναμενόμενη τιμή του αρχικού
κινδύνου Χ. Επίσης από τις σχέσεις (5.2.5) και (5.2.7) έχουμε :

Var(R λ (X))  Var(I λ (X))  [  2  (1-  ) 2 ] Var (X) (6.2.9)

οπότε

Var(R λ (X))  Var(I λ (X))  Var (X) (6.2.10)

Σχήμα Υπερβάλλοντος ποσού Ζημίας (Excess of Loss)
Τότε έχουμε τις εξής σχέσεις :

0 , X d
R (X )  
X - d , X  d
d (6.2.11)
και

X , X d
I (X )  
d
d , X d (6.2.12)

Προφανώς έχουμε ότι ,

Rd ( X )  I d ( X )  X (6.2.13)

Από την παραπάνω σχέση προκύπτει ότι ισχύει παρόμοια σχέση με την
(6.2.8) για τις μέσες τιμές δηλαδή,

E(R d (X))  E(Id (X))  E (X) (6.2.14)

Το ποσό d ονομάζεται απαλλαγή ή εκπιπτόμενο (deductible).

 Ισοδύναμα Αντασφαλιστικά Σχήματα

Ένα αναλογικό σχήμα (ποσοστού λ%) χαρακτηρίζεται ως «ισοδύναμο»

με ένα σχήμα υπερβάλλοντος ποσού ζημιάς με απαλλαγή d εάν εξ
ορισμού ισχύει :

E ( I d ( X ))  E ( I  ( X )) (6.2.15)

ή ισοδύναμα

E ( Rd ( X ))  E ( R ( X )) (6.2.16)
 Σχήμα Ανακοπής Ζημιάς (Stop Loss) (1/2)
Έστω λοιπόν S οι συνολικές αποζημιώσεις από ένα χαρτοφυλάκιο
κινδύνων Χ1, Χ2,…..,Χn.

S = X1 + X2 +…..+ Xn (6.2.17)

To n θα μπορούσε να είναι ακόμη και τυχαία μεταβλητή, έστω Ν οπότε

το S θα προέκυπτε ως τυχαίο άθροισμα τυχαίων μεταβλητών.

S = X1 + X2 +…..+ XΝ (6.2.18)

Στις περιπτώσεις λοιπόν ενός χαρτοφυλακίου κινδύνων μπορεί να οριστεί

το αντασφαλιστικό σχήμα ανακοπής ζημιάς ως εξής :

Ο Ασφαλιστής πληρώνει κανονικά το σύνολο των αποζημιώσεων που

προκύπτουν από τους επιμέρους κινδύνους Χ1, Χ2,…..,Χn που
προκύπτουν εντός συγκεκριμένης και προκαθορισμένης χρονικής
περιόδου (συνήθως ενός ημερολογιακού έτους).

Στο τέλος της περιόδου εάν το σύνολο των αποζημιώσεων S = X1 +

X2+…+Xn ξεπερνά το ποσό της απαλλαγής D τότε ο Αντασφαλιστής
επιβαρύνεται με S – D, εάν το S δεν ξεπερνά το D τότε ο Αντασφαλιστής
δεν επιβαρύνεται με αποζημιώσεις (Η συμμετοχή του είναι μηδενική).
 Σχήμα Ανακοπής Ζημιάς (Stop Loss) (2/2)

0 , SD
RD ( S )   (6.2.19)
S  D , SD

και
S ,S D
I D (S )  
D ,S  D (6.2.20)

Το συγκεκριμένο σχήμα εξασφαλίζει μία ασφαλιστική εταιρία από την

αντιμετώπιση πολλών μεμονωμένων μικρών αποζημιώσεων που όμως
στο σύνολό τους αποτελούν αρκετά μεγάλη επιβάρυνση γι’ αυτήν.
6.2.1 Σύνθετα Αντασφαλιστικά Σχήματα

Όπως είδαμε και προηγουμένως ορισμένες φορές για την αντιμετώπιση

κάποιων κινδύνων ή χαρτοφυλακίων κινδύνων απαιτείται η σύνθεση
αντασφαλιστικών σχημάτων.

6.2.1.1 Αναλογικό σχήμα με σχήμα Ανακοπής Ζημιάς

 S , S  D
  ,D (S )  
 S - D , S  D (6.2.21)

όπου
S     ( X 1 )    ( X 2 )  ...    ( X n ) (6.2.22)

  ( X i )  (1 -  )  X i , i  1, 2,..., n (6.2.23)
6.2.1.1 Αναλογικό σχήμα με σχήμα Υπερβάλλοντος ποσού Ζημίας

I  , d ( )  (1 -  ) I d ( ) (6.2.24)
όπου
 ,   d
Id ( X )  
d ,   d
(6.2.25)

ή συνδυάζοντας τις (6.2.24) και (6.2.25) έχουμε

(1   )  ,   d
I  ,d ( X )   (6.2.26)
(1   )d ,   d
6.2.1.1 Σχήμα Υπερβάλλοντος ποσού Ζημιάς με Αναλογικό σχήμα

  ( X ) ,   ( X )  d
I d , ( X )   (6.2.27)
d ,   (X )  d

όπου
  ( X )  (1   )  (6.2.28)

ή συνδυάζοντας τις σχέσεις (6.2.27) και (6.2.28) έχουμε :

(1   )  , (1   ) X  d
I d , ( X )   (6.2.29)
 d , (1   ) X  d
σύνθετα σχήματα :

X , X d

I d , D ( x)   X  d , d  X D (6.2.31)
D  d , X D


(1  1 ) X , X d
I 1 ,d ,2 ( X )  
(1  2 )  , d (6.2.32)

(1  1 ) X , X  d1

I 1 ,d1 ,2 ,d2 ,3 ( X )  (1  2 )  , d1    d2
(6.2.33)
(1   )  , d  X
 3 2