Aktuelna studija

 Hau i Sloboda zaključili su da postoji više od jedne

putanje ka razvoju muzičke ekspertize i dok je svaki
od njih jedinstven za svakog pojedinca, i da pri tome
svi imaju važnu ulogu, i porodica, nastavnik i
vežbanje.
 Termin “putanje” (routes) koriste se da bi se
naglasili faktori drugačiji od porodice, nastavnika i
vežbanja, kao što su različite aktivnosti stvaralaštva
muzike, kao i ključni uticaji koji mogu sveobuhvatno
doprineti razvoju muzičke kompetentnosti.
 Alternativni konteksti muzičkog obrazovanje
 Literatura o motivaciji fokusiranoj na samoprocenjivanju i
vrednostima je pokazala očiglednu razliku između muzičara i ne-
muzičara.
 Da li slične razlike postoje između muzičara adolescenata, koji
imaju različite muzičke sposobnosti u različitim muzičkim
kontekstima? Upravo u vezi sa tim i jeste istraživanje Antonije
Ivaldi. Ukupno je uključeno 107 adolescenata: 59 iz juniorskog
konzervatorijuma (“učenici juniorskog konzervatorijuma”) i njih
48 iz dve lokalne muzičke škole (“učenici državne škole”) na
severo-zapadu Engleske.
 Obe grupe se sastoje od učenika koji su posvećeni muzici, ali od
učenika sa juniorskog konzervatorijuma se očekivalo da pokazu viši
nivo muzikalnosti, nego sto je to slučaj sa učenicima iz lokalnih škola.
 Dalje, su obe grupe su učestvovale u sličnim muzičkim
aktivnostima, učenici juniorskog konzervatorijuma su imali veći
broj časova instrumenta i pohađali su obavezne časove teorije,
harmonije, razvoja slušnih veština (solfeđo) i kompozicije.
 Izabrani učenici iz dve muzičke službe su grupisani, da bi se
napravila grupa za ceo okrug, zato što su oni slični po
mogućnostima, a i učestvovali su u sličnim aktivnostima. Učenici
regrutovani iz prve muzičke službe su zapravo selektovani iz
okružnih omladinskih ansambla, koji su pak organizovani od
strane muzičkih službi. Članstvo u svakom od ovih ansambla se
dobijalo audicijom i važilo je samo za napredne svirače (deca 7.
ili višeg razreda Associated Board of the Royal Schools of
Music). Dok je standardni prijemni ispit (diskutabilno) smatran
nižim od juniorkog konzervatorijuma, muzičke službe ipak
regrutuju mlade ljude, koji imaju potencijal da budu prihvaćeni i
u specijalne muzičke škole ili u juniorski konzervatorijum.
 Poređenje između dve grupe učenika pokazalo je da su
učenici okružnog nivoa i učenici sa juniorskog
konzervatorujzma delili slične nivoe interesovanja i
posvećenosti muzici i da su bili uključeni (angažovani) u
brojnim sličnim aktivnostima.
 Sa druge strane, imaju drugačije nivoe muzičke
ekspertnosti, dobijaju druge tipove (vrste) učenja, što se
tiče prirode i broja predmeta.
 Informacije široke ekspertize - učenici koji su regrutovani iz
obe obrazovne sredine bili su podeljeni u dve starosne
grupe: od 13 do 15 i od 17 do 19 godina.
 Informacije u vezi sa njihovim iskustvom dobijene su
pitanjem o tome da li su postigli ocenu 8 standardnog
obrazovanja ili ekvivalentno, bar za jedan intsrument
(tabela 11.1)
 Merenje aktivnosti i motivacije

 Svi ispitanici popunili su upitnike iz pet oblasti: (1)

podaci o prvom instrumentu koji su počeli da uče i
onaj (one) koji sada smatraju svojim glavnim
instrumentom, uključujući glas, (2) različite
muzičke aktivnosti u kojima su učestvovali, (3) kako
vide svoje sposobnosti i kvalitete u odnosu na te
aktivnosti, (4) drugi uticaji, poput uzora, i (5)
faktori koje smatraju najvažnijim u svom muzičkom
razvoju do sada, i čemu streme u budućnosti.
 U kojim muzičkim aktivnostima učestvuju ili
imaju ulogu adolescenti muzičari?
 Svakom ispitaniku je bilo rečeno da navede muzičke aktivnosti
u kojima učestvuje ili je učestvovao/la u poslednjih šest meseci
ili više, izuzimajući muzičke časove u školi poput priprema za
GCSE ili A nivo, za svaku od sledećih kategorija: sticanje znanja
o muzii, kompozicija, improvizacija, mali kamerni ansambl,
orkestri, solo izvođenje, letnje škole, takmičenja, druge
muzičke aktivnosti, i prisustvo na koncertima. Povezanosti su
utvrđene između grupe (juniorski konzervatorijum i okružni
nivo) i svake od aktivnosti opisanih ispod (Tabela 11.2), tako što
je više učenika iz juniorskog konzervatorijuma nego okružnog
nivoa učestvovalo u svakoj od aktivnosti .
 Nije nađena povezanost između dve grupe u
njihovom angažovanju u orkestrima i improvizaciji.
Sagovornici iz obe grupe svirali su u orkestrima u škol
lokalnom i okružnom nivou, ali đaci iz juniorskog
konzervatorijuma su takođe učestvovali i u
nacionalnom orkestru mladih. Nekoliko učenika iz
svake grupe je prijavilo da je pohađalo časove
improvizacije. Sve u svemu, muzička aktivnost koju su
učenici iz juniorskog konzervatorijuma (55,1%) izabral
su izvođenje solo nastupa dok su učenici na nivou
opštine (44,2%) izbabrali sviranje u orkestru.
 Koje su samoprocene sposobnosti mladih i vrednosni stavovi
prema ovim aktivnostima?

 Svakom ispitaniku je postavljen niz pitanja povezanih sa njihovom

samopercepcijom sposobnosti i vrednovanja aktivnosti prikazanih iznad.
 Samopercepcija sposobnosti uključivala je pitanja poput njihovog
mišljenja o tome koliko su dobri bili na određenoj aktivnosti i koliko su
dobri bili na toj aktivnosti u poređenju sa drugim aktivnostima koje rade.
 Razlike su nađene između grupa (juniorski konzervatorijum i učenici na
nivou okruga) i njihovih godina (13-15 i 17-19), za samopercepciju
sposobnosti za svaku od aktivnosti i vrednosne stavove u vezi sa svakom
aktivnošću. Značajni rezultati su nađeni na povezanosti samopercepcije
sposobnosti i/ili vrednosnim stavovima sa sledećim aktivnostima: sviranje
muzičkog instrumenta, sviranje u kamernim sastavima, komponovanje,
takmičenja, letnje škole, solo nastup, i nastup sa drugima (vidi tabelu
11.3 i 11.4).
 Koje faktore muzičari adolescenti opažaju za bitne u njihovom
muzičkom razvoju?

 Bilo je značajnih razlika između toga kako su grupe rangirale važnost

11 od 20 aktivnosti za koje se smatra da su opažane kao doprinnoseće
muzičkom napredovanju ispitanika.
 Učenici iz juniorskog konzervatorijuma su davali više ocene od
učenika sa okružnog nivoa na svim aktivnostima osim pohađanja
muzičkog centra. Najveća razlika između ocena učenika iz juniorskog
konzervatorijuma i učenika sa okružnog nivoa bila je za solo izvođenje
i pohađanje juniorskog konzervatorijuma, oba su ocenjena kao
značajnija od strane učenika iz juniorskog konzervatorijuma.
 Učenici sa juniorskog konzervatorijuma su ocenili individualne časove
i uživanje u muzici kao najvažnije doprinose za njihov muzički razvoj,
dok su učenici sa oktužnog nivoa ocenili individualne časove kao
najbitnije.
 U kojim muzičkim aktivnostima učestvuju ili
se uključuju adolescenti muzičari?
 Adolescenti učestvuju u različitim muzičkim
aktivnostima pored njihovih glavnih instrumentalnih
časova. To uključuje sviranje u kamernom sastavu,
sviranje u orkestru, letnje škole, druge aktivnosti
nevezane za glavni instrument, posećivanje
muzičkih dešavanja i koncerata.
 Studenti početnih nivoa konzervatorijuma učestvuju
u više aktivnosti nego učenici na okružnom nivou,
osim sviranja u orkestru i časova improvizacije.
 Kakve su samoprocene sposobnosti kod adolescenata i vrednosni stavovi
prema ovim aktivnostima?

 Istraživanja O’Nila i saradnika su jasno pokazala da muzičari

imaju bolju samoprocenu sposobnosti i vrednosne stavove
vezane za muziku nego ne-muzičari.
 Kod svih učenika Junior konzervatorijuma viša je samoprocena
sposobnosti nego kod učenika u okružnim školama, iako je
značajna razlika između grupa prisutna jedino u sviranju
instrumenta i solo izvođenju.
 Slični rezultati su pronađeni kada je u pitanju vrednovanje
svake aktivnosti posebno, ali značajne razlike su pronađene
samo u aktivnostima kao što su sviranje instrumenta,
komponovanje, letnje škole i solo izvođenje.
 Značajni vrednosni stavovi su ustanovljeni za aktivnosti kao
što su sviranje instrumenta, sviranje u kamernom sastavu i
izvođenja sa drugima. Male razlike se mogu objasniti sličnošću
dve grupe.
 Uopšteno, zaključak da stariji ispitanici imaju bolju
samoprocenu sposobnosti i vrednosne stavove prema
muzičkim aktivnostima od mlađih ispitanika, može se
objasniti nedostatkom mogućnosti mladih da učestvuju u
nekim od navedenih aktivnosti, tako da se rezultati mogu
pripisati samopouzdanju starijih ispitanika koje su stekli u
međuvremenu.
 Ipak, rezultati se ne slažu sa rezultatima koje su dobili Eccles,
Wigfield, Harold i Blumenfeld. Oni sugerišu da samoprocena
sposobnosti i vrednosni stavovi instrumentalne muzike
opadaju sa godinama, verovatno kao posledica percepcije koja
postaje sve preciznija, istančanija.
Koje faktore adolescenti muzičari doživljavaju
kao važne za njihov muzički razvoj?
 Najbitniji faktor u ispitanikovom muzičkom
razvoju je pohađanje individualnih časova, bez
obzira na grupu; učenici Junior
konzervatorijuma su ocenili i uživanje u muzici
kao jednako bitan faktor.
 Uživanje u izvodjenju (kao suprotnost slušanja
muzike) se smatra bitnim faktorom u
muzičkom razvoju.
 Širi kontekst
 Pokazano je da mladi muzičari prate slične rute do
muzičke ekspertize, ali stepen u kome su angažovani
u muzičkim aktivnostima, i njihova samoprocena
sposobnosti i vrednovanja ovih aktivnosti, su
različiti.,
 Učenici okružnih škola pokazuju sličan obrazac, u
manjoj meri. Ipak, nekolicina njih ima potencijal da
se razvije u talentovanog muzičara.
 Da zaključimo, važno je uzeti u obzir ulogu faktora
koji su ovde ispitivani u širem kontekstu- pored
uloge nastavnika, uloge vežbanja i muzičkih časova.