ენა, ჟესტები და სივრცე

"მკვდარი პოეტების
საზოგადოების" საკლასო
ოთახში

ავტორი: მარიამ ჭუბაბრია

 ფილმის მოკლე მიმოხილვა

მოქმედება ვითარდება 50-იან წლებში

მთავარ როლში რობინ უილიამსი

თამაშობს 1
სხეულის ენა: ერთ წუთიანი მონაკვეთის
განხილვა

„სიტყვებს და იდეებს
სამყაროს შეცვლა
შეუძლიათ“

პერსონაჟი დომინანტი ხელის

საჩვენებელ თითს იშვერს, რაც
მისი არგუმენტის გამყარებას
ემსახურება

2
 გარდა იმისა, რომ ბევრს ვიგებთ კიტინგის
ჟესტების მეშვეობით, აღსანიშნავია მისი
კლასის სივრცის გამოყენება საუბრის
დროს. ის ნელ-ნელა სტუდენტებს
უახლოვდება, რადგან ხაზი გაუსვას მის
სათქმელს.

იგი უკან იხევა, როდესაც

სარკასტულად და ირონიულად
ამბობს რომ პოეზიის სწავლა
საჭირო არ არის.

3
პირველ ფოტოზე ვხედავთ
როგორ მიმართავს
პერსონაჟი სტუდენტებს
ცერა თითით, რაც
უარყოფითი ჟესტია

დომინანტი ხელი და
შეკრული მუშტი
არგუმენტის გამყარებას
ემსახურება. ის იკუზება
საკლასო ოთახის ცენტრში
და მთავარ სათქმელზე
გადადის
4
 „ჩვენ ვკითხულობთ და ვწერთ ლექსებს, არა
იმიტომ რომ ეს ლამაზია. ჩვენ ვკითხულობთ და
ვწერთ ლექსებს, იმიტომ რომ წარმოვადგენთ
კაცობრიობას. კაცობრიობას კი გრძნობები
ამოძრავებს. მედიცინა, იურისპუდენცია, ბიზნესი,
გამოყენებითი მეცნიერებები - ყველაფერი ეს
კეთილშობილური წამოწყებაა. ისინი
ვალდებულნი არიან უზრუნველყონ ჩვენი
ცხოვრება. მაგრამ პოეზია, სილამაზე, რომანტიკა,
სიყვარული - ეს ისაა რისთვისაც ჩვენ
ვცოცხლობთ.“
5
 სიმბოლიზმი

მაგიდაზე ასვლას სიმბოლური დატვირთვა

აქვს, ამით კიტინგი მოსწავლეებს ეუბნება, რომ
სხვა კუთხით შეხედონ საკითხებს და
დაანგრიონ სტერეოტიპები

6
“ო, კაპიტანო, ჩემო კაპიტანო“
7
 მისტერ კიტინგი მოსწავლეებს
წიგნებიდან ფურცლები
ამოახევინა, რომელსაც ასევე
სიმბოლური დატვირთვა აქვს.
ამოხეული ფურცლები ბავშვებს
ათავისუფლებდა ჩარჩოებში
ჩასმული აზროვნებისგან

8
 ურთიერთობები

პერსონაჟმა საკლასო ოთახი კომფორტულ

ადგილად გადააქცია, სადაც არავინ და
არაფერი იყო ზედმეტი

მან ჩურჩულით
მიახვედრა
მოსწავლეებს

მთავარი და მართალი ის არ არის, რასაც ბოლო ხმაზე გაიძახიან

და აზრს ყვირილით გვახვევენ თავზე, არამედ ის რაც ჩურჩულით
შევა თითოეულის ყურში და გულამდე ყვირილით მივა 9
მადლობა ყურადღებისთვის!