Презентација по предметот Физика 2

Тема:Тотална рефлексија и Дисперзија на светлината.

Изработил: Ментор:
Филип Довлев Проф. д-р Верка Георгиева
24/2020
 ТОТАЛНА РЕФЛЕКСИЈА
  Специјален случај на прекршување на светлината при поминување од оптички погуста во
оптички поретка средина е ТОТАЛНА РЕФЛЕКСИЈА.
Кога 𝛽=1) n1-Густина на првата средина

 gr=  sin gr= n2- Густина на втората средина

 -упаден агол

Каде 𝜶 е граничниот агол при кој настанува тоталната рефлексија.

За =1 па за граничниот агол се добива:
=
 Прекршување на
светлината на
преодот меѓу две
средини (n2 > n1).
Затоа што v2 < v1,
Прекршување на аголот на
светлината во прекршување θ2 е
чаша вода Поради прекршувањето на светлинскиот бран, молив помал од
(сликата е свртена делумно потопен во вода изгледа искривен: упадниот агол θ1
за 180о). светлинските бранови кои поаѓаат од точката X ја (упадниот зрак е
менуваат насоката, па изгледаат како да поаѓаат од Y. поблиску до
(При набљудување од било кој агол, Y треба да се нормалата).
наоѓа вертикално над X и моливот гледан одозгора
да изгледа пократок, а не подолг како што е
прикажано.)
 Оптички брановоди/Оптички влакна
Оптичко влакно — светлоспроводлив материјал кој се употребува за пренос на податоци со големи брзини (до 1 терабит во
секунда). Тоа е е тенко, свитливо, проѕирно влакно кое се однесува како брановод или „светлосна цевка“ за да пренесе светлина
помеѓу двата краја на влакното. Често се користат во комуникациите затоа што дозволуваат пренос на големи далечини со
поголем пропусен опсег од другите комуникации, затоа што сигналот може да се пренесува на огромни далечини без притоа да
има потреба од засилување. Влакната се користат наместо метални жици, затоа што сигналите патуваат низ нив со помалку
загуба и исто така имаат огромна отпорност во однос на електромагнетни пречки (како на пример: радио сигнали,
електромотори или близина на далноводи). Влакната исто така се користат и за осветлување, обвиткани во снопови за да можат
да пренесуваат слики. Специјално дизајнирани влакна се користат за разни други апликации, вклучувајќи сензори и ласери.
Оптичкото влакно типично се состои од проѕирно јадро обвиткано од обложен слој со понизок индекс на рефракција.
Светлината се чува во јадрото со целосна внатрешна рефлексија. Ова предизвикува влакното да ја пренесува светлината во
брановидна форма. Влакното кое поддржува повеќе разновидни патеки или дијагонален режим се нарекува влакно со повеќе
режими или мултимодно влакно (MMF, Multimode Fibre), додека оние кои поддржуваат единичен режим се нарекуваат влакна
со еден режим или мономодни влакна (SMF, Single Mode Fibre). Влакната со повеќе режими имаат поголем дијаметар на јадрото
и се користат за комуникациски врски на помала далечина и апликации каде мора да биде пренесена висока моќност. Влакната
со единичен режим се користат за повеќето комуникациски врски, подолги од 1.050 метри.
Спојувњето на оптичките влакна е покомплексно од спојувањето на електрични жици. Краевите на влакното мора да бидат
внимателно раздвоени, а потоа споени механички или со загревање. Специјални приклучоци за оптички влакна се користат за
да се направи пренослива врска.
Пренос на светлината
Оптички кабел
во мултимодно
оптичко влакно

Типови на оптички влакна

Дисперзија на светлината
Досега, го разгледувавме прекршувањето на светлината, така што само еден зрак на
прекршена светлина одговара на еден зрак на инцидентна светлина. Меѓутоа, кога зрак од
комплексен, бел (полихроматски) паѓа на оптичка призма, тој се прекршува и се распаѓа на
светло со различни бои. Овие зраци на засолништето даваат обоена лента наречена
спектар. Овој феномен се нарекува распаѓање или дисперзија на светлината.
Процесот на распаѓање на белата светлина во сите нејзини составни бои се нарекува
дисперзија на светлината.
Овој феномен бил забележан од Њутн во 1672 година. Тој покажа дека
сончевата светлина може да се разложи на бои, а тие бои се поврзани со
различни бранови должини.
Експериментално е докажано дека брановата должина на видливата
светлина во воздухот (вакуум) е од 380 до 760nm. Опсегот на бранова
должина на видлива светлина е поделен на седум области. Секоја област
одговара на една основна боја на светлина.
Бранови должини на боите
Виолетова 380-440nm
Темно сина 440-460nm
Сина 460-510nm
Зелена 510-560nm
Жолта 560-610nm
Портокалова 610-660nm
Црвена 660-760nm
 
Брзината на светлината во вакуум е приближно 300000 km/s т.e m/s. Брзината на светлината е највисока позната
брзина во природата. Брзината на светлината во воздухот е близу до брзината на светлината во вакуум, додека во
другите средини е многу помала.

пример:

вода - 225000 km/s

стакло - 200000 km/s

Оптичката густина на медиумот се определува со апсолутен индекс на рефракција. Апсолутен индекс на рефракција
на медиум е односот на брзината на светлината во вакуумот до тој медиум. Се означува со мала буква n.

n=
животната средина вода мраз алкохол стакло кварц Дијамант
n 1,331,311,361,501.542.42
Треба
  да се напомене дека брановата должина на светлината не е нејзина основна карактеристика, бидејќи се
менува во зависност од оптичката густина на медиумот. Во оптички погусти средини, брзината на светлината е
помала, така што брановата должина е помала и обратно.
Бидејќи брановата должина се менува за време на преминот во друг медиум, може да се заклучи дека светлината
ја менува бојата кога преминува од еден во друг медиум, но тоа не се случува. Од искуство знаеме дека, на
пример, бојата на светлината е иста во водата и воздухот. Значи, треба да се забележи дека претходната поделба
на видливата светлина во бои според брановата должина се однесува само на вакуум (воздух). Би било правилно
да се направи оваа поделба според фреквенцијата, бидејќи тоа е основната карактеристика на светлината.
Фреквенцијата се одредува според состојбата на атомот што емитира светлина и не може да се менува. Ова е
слично на механички бран, чија фреквенција се одредува според фреквенцијата на осцилаторот. За еден
емитиран бран или една извршена осцилација, тој повеќе не може да се менува.
Бран на својот пат може да ја промени брзината на ширење, а со тоа и на брановата должина, додека
фреквенцијата не зависи од природата на медиумот низ кој се шири бранот.

 C=
Пример:
 Бран што сукцесивно поминува низ различни оптички медиуми.

f====….

Поделете ја формулата со брзината на светлината во вакуум:

f===

f===

….
 
Ако првиот медиум е вакуум (воздух) тогаш брановата должина на светлината е во вториот
медиум.

- бранова должина на светлината во вакум.

n - апсолутен индекс на рефракција.
Заклучок:
Како што светлината поминува од еден медиум во друг, брановата должина се менува, додека
фреквенцијата и бојата остануваат исти. Бојата на светлината се одредува според фреквенцијата на
светлосниот бран.
Влијанието на околината врз ширењето на светлината е условено од интеракцијата на светлината и
честичките на околината. Оваа интеракција доведува до промена на брзината на светлината, а со тоа и до
промена на апсолутниот индекс на рефракција.
Експериментално утврдено:
•црвеното светло најмалку се врти, има најмала фреквенција и затоа е најнизок индекс на рефракција
•виолетовата светлина најмногу отклонува.
Во споредба со дифракциониот спектар, се забележува дека дисперзивниот спектар има обратен ред на
боите.
Ако на патеката на распаднатото бело светло се постави втора призма на одреден начин, од неа ќе излезе
бела светлина, односно иста светлина што се распадна првата призма.
Симулатор и кратко видео
https://youtu.be/7Fl0GZsBhGo
https://ophysics.com/l8.html