СОВРЕМЕНИ ТЕХНОЛОГИИ

ВО ХЕМИСКИТЕ НАУКИ
Современи технологии кои се
употребуваат во хемиските науки се:
-Online електрилни возила (OLEV)
-3D печатење и далечинско производство
-Самоизлечиви материјали
-Енергетски ефикасно прочистување на водата
- Конверзија и употреба на јаглерод диоксид
-Подобрена исхрана за здравјето на молекуларно ниво
-Дистанциони сензори
- Прецизна испорака на лекови преку инженерство на наноскопи
-Органска електроника и фотоволтаици
-Реактори од четвртата генерација и рециклирање на нуклеарен
отпад
-Нанотехнологија
Оnline електрични возила (OLEV)
 Веќе широко користена за размена на дигитални информации,
безжичната технологија сега може да испорача електрична
енергија за движење на возила.

 Во електричните автомобили од следната генерација, кабините за

подигнување на кабината под подот на возилото ја примаат
електричната енергија од далечина преку електромагнетно поле
кое се емитува од кабли поставени под патот. Струјата исто така
доаѓа и од батеријата која се користи за напојување на возилото
кога е надвор од опсегот. Бидејќи електричната енергија се
испорачува однадвор, на овие возила им е потребна само петтина
од капацитетот на батеријата на стандарден електричен
автомобил. Тие можат да постигнат ефикасност на пренос од над
80%. Онлајн електрични возила во моментов се подложени на
патни тестови во Сеул, Јужна Кореја
3D печатење и далечинско
производство
 Тридимензионалното печатење овозможува создавање на цврсти
структури од дигитална компјутерска датотека. Ако предметите
можат да се отпечатат од дома или во канцеларија, наместо да
бараат време и енергија за транспорт, потенцијално може да се
револуционизира економијата на производството.

 Процесот вклучува слоеви на материјал кои се депонирани еден врз

друг, со цел да се создадат слободни структури од дното нагоре.
Нацрти од компјутерски потпомогната конструкција се исечени во
пресек за шаблони за печатење. Со ова, практично создадените
предмети можат да се користат како модели за "хард копии"
направени од пластика, метални легури или други материјали.
Самоизлечиви материјали

 Една од дефинирачките карактеристики на живите организми е

вродена способност да се поправи физичкото оштетување.
Растечкиот тренд во биомимикаријата е создавање на неживи
структурни материјали кои, исто така, имаат капацитет да се
лекуваат кога се сечат, кинат или пукаат.

 Материјалите за само-лекување кои можат да ја поправат штетата

без надворешна интервенција на човекот би можеле да им дадат на
на стоките подолг животен век. Тие можат да ја намалат
побарувачката за суровини, како и да ја подобрат вродената
безбедност на структурните материјали што се користат во
градежништвото или да формираат тела на авиони.
Како функционираат овие
материјали?
 Овие материјали функционираат низ три фази:
 Актицавиона фаза
-Во материјали за само-лекување базирани на капсули, средството за
лекување се чува во капсули се додека не се оштетат или се
раствораат
 Фаза на менување (транспортација)
-За васкуларните материјали, средството за лекување се чува во
шупливи канали или влакна додека оштетувањето не ја прекине
васкулатурата и ослободи лековито средство
 Фаза на поправка
-Внатрешните материјали содржат латентна функционалност која
предизвикува само-заздравување на оштетувањето преку термички
реверзибилни реакции, водородно сврзување, јонометриски
аранжмани или молекуларна дифузија и заплеткување
Енергетски ефикасно
прочистување на водата
 Недостатокот на вода е влошување на еколошкиот проблем во многу
делови на светот поради конкурентните барања од земјоделството,
градовите и други човечки цели. Каде слатководните системи се
пренагласени или исцрпени, изворите на морската вода нудат речиси
неограничен извор на вода. Сепак, во исто време значителното
искористување на енергијата - најмногу од фосилните горива - е
неопходно за да се вози системот за испарување или обратна осмоза.

 Новите технологии нудат потенцијал за значително поголема

енергетска ефикасност при бигор или прочистување на отпадни води,
со што потенцијално може да се намали потрошувачката на енергија
за 50% или повеќе. Технички, како што се напред-осмоза, може
дополнително да ја подобрат ефикасноста со користење на топлинска
енергија со ниска оценка од производство на топлинска енергија или
обновлива топлина произведена од соларни-термални или
геотермални инсталации.
Конверзија и употреба на јаглерод
диоксид
 Долговетените технологии за зачувување и подземни секвестрации на
јаглеродниот диоксид допрва треба да се докажат комерцијално одржливи,
дури и на скала од една голема електроцентрала. Новите технологии кои го
претвораат несаканиот СО2 во стоки што можат да се продадат, потенцијално
можат да ги опфатат и економските и енергетски недостатоци на
конвенционалните стратегии за зафаќање и складирање на јаглерод диоксид
(CCS).

 Еден од најпознатите ветувачки пристапи користи биолошки изведени

фотосинтетички бактерии за да го претворат отпадот СО2 во ниски цени,
модуларни системи на соларни конвертори во течни горива или хемикалии. Од
индивидуалните системи се очекува да достигнат оперативни размери од
стотици хектари во рок од само две години. Бидејќи се 10 до 100 пати
продуктивни по еден метар на површина, овие системи се однесуваат на едно
од главните еколошки ограничувања на биогоривата од земјоделски или
алгински суровини. Тие би можеле да снабдуваат гориво со помал јаглерод за
автомобили, авијација или други големи потрошувачи на течни горива.
Подобрена исхрана за здравјето на
молекуларно ниво
 Дури и во развиените земји, милиони луѓе страдаат од
неисхранетост поради недостиг на хранливи материи во нивната
исхрана. Модерни геномни техники се применети за да се утврди на
ниво на генската низа огромниот број на природно консумирани
протеини кои се важни во човечката исхрана. Идентификуваните
протеини може да имаат предност во однос на стандардните
протеински додатоци со тоа што можат да обезбедат поголем
процент на есенцијални амино киселини. Тие, исто така, можат да
имаат подобрена растворливост, вкус, текстура и хранливи
карактеристики.

 Големото производство на чисти човечки диетални протеини врз

основа на примената на биотехнологијата во молекуларната исхрана
може да донесе здравствени придобивки како што се развој на
мускулите, управување со дијабетес или намалување на дебелината.
Дистанциони сензори

 Пошироката употреба на сензори што овозможуваат пасивни

одговори на надворешните стимулации ќе продолжи да го менува
начинот на кој реагираме на животната средина, особено во областа
на здравјето. Примери вклучуваат сензори кои постојано ги следат
функциите на телото - како што се срцето, крвниот кислород и
нивото на шеќер во крвта - и ако е потребно, да предизвика
медицински одговор, како што е обезбедување на инсулин.

 Напредокот се потпира на безжичната комуникација помеѓу уредите,

технологиите со сензори со ниска моќност и, понекогаш, активната
енергетска берба. Други примери вклучуваат сензори од возилото до
возилото за подобрена безбедност на патот.
Прецизна испорака на лекови преку
инженерство на наноскопи

 Фармацевтски производи кои можат точно да се

предадат на молекуларно ниво во или околу клетката
нудат невидени можности за поефикасни третмани,
истовремено намалувајќи ги несаканите несакани
ефекти. Насочените наночестички кои се придржуваат
до заболеното ткиво овозможуваат испорака на моќни
терапевтски соединенија во микро-размер, а
минимизираат нивното влијание врз здравото ткиво и
напредуваат во медицински испитувања. По речиси
една деценија на истражување, овие пристапи конечно
покажуваат знаци на клиничка корист.
Органска електроника и
фотоволтаици
 Органската електроника користи материјали базирани на јаглерод како
што се полимери за создавање електронски кола и уреди. За разлика од
традиционалните полупроводници базирани на силициум, кои се
изработуваат со скапи фотолитографски техники, органската електроника
може да се испечати со користење на ниски цени, скалабилни процеси
како печатење со мастило во боја. Ова ги прави исклучително евтини во
споредба со традиционалните електронски уреди, како во однос на
цената на уредот, така и на капиталната опрема потребна за нивно
производство.

 Додека органската електроника моментално е неверојатно да се

натпреварува со проводници засновани на силициум во однос на
брзината и густината, тие имаат потенцијал да обезбедат значителна
предност во поглед на трошоците и разновидноста. Импликациите за
трошоците на печатените масовно произведени соларни фотоволтаични
колектори, на пример, би можеле да ја забрзаат транзицијата кон
обновлива енергија.
Реактори од четвртата генерација и рециклирање на
нуклеарен отпад
 Тековните нуклеарни реактори кои се користат еднаш користат само 1% од
потенцијалната енергија што е достапна во ураниумот, остатокот оставајќи радиоактивно
загаден како нуклеарен отпад. Додека техничкиот предизвик за геолошко одлагање е
податлив, политичкиот предизвик за нуклеарен отпад сериозно ја ограничува
привлечноста на оваа нула-јаглеродна и високо скалабилна енергетска технологија.

 Ураниумот-238 за рециклирање и размножување на искористениот гориво во нов

фисилен материјал - познат како Nuclear 2.0 - ќе ги прошири веќе ископаните ресурси на
ураниум со векови, драматично намалувајќи ја обемот и долгорочната токсичност на
отпадот. Радиоактивноста на отпадот ќе падне под нивото на оригиналната ураниумска
руда во временска рамка од векови, а не од милениуми. Ова го прави геолошко
депонирање многу помалку предизвик и веројатно дури и непотребно и нуклеарен отпад
е помало прашање за животната средина во споредба со опасните отпади произведени
од други индустрии.

 Технологиите на четвртата генерација, вклучувајќи брзи реактори кои се ладат со течни

метали, сега се распоредени во неколку земји и ги нудат воспоставените нуклеарни
инженери.