utratą, przemieszczeniem się lub mechaniczną przeszkodą w przepływie krwi krążącej – to stan niedokrwienia i niedotlenienia ważnych dla życia narządów odpowiedzialnych za procesy związane z prawidłowym funkcjonowaniem organizmu. Patofizjologia Wstrząs określany jest jako stan uogólnionego niedokrwienia i niedotlenienia tkanek, w którym to zaburzony zostaje proces dostarczenia tlenu przez krew do tkanek organizmu. Organizm może znaleźć się w stanie wstrząsu z wielu powodów. Wszelkie zmiany, do których dochodzi wtedy u poszkodowanego, mają za zadanie podtrzymać jego organizm przy życiu. Rozpoznanie Wstrząs rozpoznaje się na podstawie prawidłowo wykonanej oceny poszkodowanego (bad. ABCDE, wyw. SAMPLE). Pewne objawy będą zauważalne już na samym początku postępowania np.: blada skóra, szybki, płytki oddech. Inne objawy możemy zauważyć dopiero po dokładnym zbadaniu poszkodowanego. Ważne jest, aby regularnie powtarzać ocenę, gdyż stan poszkodowanego może się zmieniać i początkowy brak objawów wstrząsu wcale nie oznacza, że za chwilę nie będzie trzeba wdrożyć pełnego postępowania przeciwwstrząsowego. Najczęstsze objawy wstrząsu: 1. Zaburzenia świadomości (od niepokoju do pobudzenia, zab. orientacji, utrata przytomności). 2. Uczucie zimna i spadek temperatury ciała (zaburzenia krążenia). 3. Hipertermia (SEPSA) 4. Duszność. 5. Przyspieszenie i spłycenie oddechu. 6. Wzmożona potliwość (skóra jest chłodna i pot nie paruje, skóra jest mokra, zimna i lepka). 7. Objawy centralizacji krążenia: - blada i chłodna skóra, - przyspieszone tętno, - osłabienie lub zanik tętna na tętnicy promieniowej, - wydłużony czas nawrotu włośniczkowego. Etapy wstrząsu Początkiem każdego wstrząsu, niezależnie od pochodzenia, jest spadek ciśnienia krwi, a więc także ukrwienia narządów. Reakcję organizmu na utrzymujące się niedotlenienie tkanek można podzielić zależnie od stopnia zaawansowania wstrząsu na 4 etapy: Wyrównanie – utrata 25% objętości krwi. Organizm uruchamia mechanizmy kompensujące hipotensję. Gdy baroreceptory w ścianach tętnic rejestrują spadek ciśnienia, następuj wyrzut adrenaliny i noradrenaliny z następczym skurczem naczyń krwionośnych i przyspieszeniem rytmu serca. Występuje euforia i podwyższenie progu bólowego. Centralizacja – krążenie przesuwa się w stronę narządów chronionych (serce, płuca, mózg) kosztem ukrwienia skóry, przewodu pokarmowego i mięśni. Występuje bladość powłok, oziębienie i poty. Zmiany metaboliczne – jest to faza zagrażająca życiu. W wyniku ciągłego niedoboru tlenu, niedotlenione komórki przechodzą na metabolizm beztlenowy, którego produktem jest kwas mlekowy powodujący kwasicę metaboliczną. Wskutek zastoju krążenia nasilają się procesy agregacjierytrocytów. Faza nieodwracalna – występuje krytyczne obniżenie ciśnienia tętniczego, bradykardia, agregacja erytrocytów, agregacja płytek krwi i wykrzepianie wewnątrznaczyniowe (DIC). Dochodzi do obrzęku płuc i skąpomoczu. Należy zwrócić uwagę, że wstrząs jest złożonym i ciągłym procesem, nie ma wyraźnych granic między poszczególnymi etapami. Rodzaje wstrząsu 1. Wstrząs hipowolemiczny. 2. Wstrząs krwotoczny. 3. Wstrząs dystrybucyjny: - neurogenny, - anafilaktyczny, - septyczny (w przebiegu Sepsy). 4. Wstrząs kardiogenny. Wstrząs hipowolemiczny (oligowolemiczny)
Przyczyną jest zmniejszenie całkowitej objętości krwi (hipowolemia
bezwzględna), do której może doprowadzić: - utrata pełnej krwi - krwawienie, krwotok – wstrząs krwotoczny, - zmniejszenie objętości osocza (choroby nerek i wątroby, przewodnienie, niedożywienie), - ucieczka osocza do zmiażdżonych tkanek lub jego utrata z powierzchni skóry w przypadku rozległych oparzeń, - stany odwodnienia (biegunki, hipertermia). Wstrząs krwotoczny
To wstrząs hipowolemiczny wynikający z utraty objętości krwi krążącej.
Wyróżnia się cztery jego stopnie: 1. Krwotok I stopnia – utrata do 15% objętości krwi (do 750 ml). 2. Krwotok II stopnia – utrata do 30% objętości krwi (750-1500 ml). 3. Krwotok III stopnia – utrata do 40% objętości krwi (1500-2000 ml). 4. Krwotok IV stopnia – utrata powyżej 40% objętości krwi (> 2000 ml). Klasyfikacja wstrząsu krwotocznego Wstrząs dystrybucyjny (naczyniopochodny) Jego istotą jest poszerzenie naczyń krwionośnych ze zwiększeniem objętości łożyska naczyniowego, spadkiem oporu naczyniowego i zaburzeniami dystrybucji przepływu krwi, co doprowadza do względnej hipowolemii. Następuje zmniejszenie wypełnienia układu tętniczego przy jednoczesnym zwiększeniu objętości krwi w naczyniach żylnych i włosowatych. Występuje wówczas stan krążenia hiperkinetycznego : rzut serca jest zwiększony, obwodowy (tkankowy) przepływ krwi jest zmniejszony. Główne przyczyny : a. wstrząs neurogenny b. wstrząs anafilaktyczny c. wstrząs septyczny Wstrząs neurogenny (rdzeniowy)
Może wynikać z utraty kontroli autonomicznego układu
nerwowego nad mięśniami gładkimi, które regulują średnicę naczyń krwionośnych. Przyczyny: Uszkodzenie (uraz) rdzenia kręgowego, kiedy występuje przerwanie włókien nerwowych w rdzeniu przedłużonym. Wstrząs anafilaktyczny
Występuje w przypadku ciężkich reakcji alergicznych jako
przebiegu sepsy. Podczas wstrząsu septycznego dochodzi do gwałtownego spadku ciśnienia, a dalej do niedotleniania narządów. Wstrząs kardiogenny To sytuacja, w której zaburzenia przepływu krwi w organizmie związane są z niewydolnością serca jako „pompy”. Najczęściej wstrząs kardiogenny wywołany jest: - zawałem, - zaburzeniami rytmu serca, - zatruciem lekami kardiotoksycznymi (naparstnica), - tamponadą serca, - odmą prężną. Uniwersalne postępowanie we wstrząsie W – WSPARCIE PSYCHICZNE
T – TLEN
O – OKRYCIE/OCHŁADZANIE PACJENTA (KOMFORT TERMICZNY)