PANG-ABAY

AT MGA URI NG
PANG-ABAY
Pang-abay

Tawag sa salita o lipon ng

mga salitang nagbibigay-turing
sa pandiwa, pang-uri o kapwa
pang-abay.
Uri ng Pang-abay
1. Pamanahon

Pang-abay na nagsasaad kung kalian ginanap,

ginaganap o gaganapin ang sinasabi ng pandiwa
sa pangungusap.

Batay sa ‘Alamat ng Alamat,” naganap

ang pangyayaring ito noong unang
panahon
 May pananda
- Nang , sa , noong, kung, tuwing , buhat, mula,
umpisa, at hanggang.

Walang pananda
-kahapon, kanina, ngayon, mamaya, bukas,
sandal at iba pa.
2. Panlunan

Tumutukoy sa pook na
pinagyarihan o pangyayarihan ng
kilos sa pandiwa. Karaniwang
ginagamit ang salitang Sa/kay.
HALIMBAWA:

Naglaba sa ilog ang aking ina

Umalis papuntang parke ang mga bata.

3. Pamaraan

Pang-abay na sumasagot sa tanong

na “paano” ginanap, ginaganap o
gaganapin ang sinasabi ng pandiwa
sa pangungusap.
 HALIMABAWA:

Masayang nagbabasa ang mga

batang mahilig sa karunungang –
bayan gaya ng mga alamat.
4. PANGGAANO

ang pang-abay na nagsasaad

ng sukat o timbang .
 HALIMBAWA:

Ang mga taong nakabasa ng

alamat ay dumami ng isang daang
porsiyento.
5. Kataga o Ingklitik
-Katagang karaniwang sumusunod sa
unang salita ng pangungusap.

man , kaya, din/rin, kasi, yata, ba,

na, sana, tuloy, pa, naman, nang,
lamang/lang, muna, daw/raw
Halimbawa:

Makikita rin ang paniniwala at

kultura ng isang pamayanan sa
pamamagitan ng alamat.