Cecha motoryczna - moc 

Czym jest moc?

Moc jest jedną z najważniejszych zdolności motorycznych.

Ma ona bezpośrednie przełożenie na prędkość
maksymalną, przyspieszenie, zmianę kierunku
biegu oraz wyskok, które często determinują wynik
sportowy.
 
 Moc = skoczność
Moc określana również skocznością, jest funkcja dwóch cech podstawowych:
szybkości i siły oraz budowy i proporcji ciała. Jest zdolnością do celowego
wyzwolenia maksimum siły w jak najkrótszej jednostce czasu. Wyraża moc pracy
mięśniowej i określa zdolność przemieszczania ciała w przestrzeni poprzez fazę lotu:
najwyżej, najdalej bądź też zależnie od zaistniałej sytuacji ruchowej. Rozwój tej cechy
motorycznej uwarunkowany jest rozwojem przede wszystkim siły kończyn dolnych i
szybkości.
Patrząc pod kątem fizyki- moc jest iloczynem siły oraz prędkości. Innymi słowy
jest do zdolność do generowania dużej siły w najkrótszym czasie.

Przekładając to na warunki drogowe, a dalej boiskowe. Mamy dwa auta – bolid

F1 oraz Fiata 125p. Oba są w stanie jechać z prędkością 100km/h, ale osiągną ją
w innym czasie ze względu na inną moc silnika. W warunkach boiskowych
piłkarz, który generuje większą moc wyprzedzi przeciwnika w pojedynku
biegowym, wyskoczy wyżej co bezpośrednio przełoży się na sytuację
boiskową.
 Jak kształtować moc?

Najpopularniejszym środkiem kształtowanie mocy wśród dzieci i młodzieży jest trening

plajometryczny. Polega on na wykorzystaniu cyklu Rozciągnięcie-Skurcz. Aktywacja
mięśniowa poprzedzona jest rozciągnięciem , następnie następuje gwałtowny skurcz
mięśnia . Szybkie przejście z pracy ekscentrycznej do koncentrycznej jest niezbędne,
aby wykorzystać skumulowaną energię elastyczną tkanek.
 Trening plajometryczny dzieli się na 4 fazy. Dalsze fazy wiążą się, ze zwiększeniem
intensywności (wysokość płotka)  oraz krótszym kontaktem z podłożem. 
Na czym konkretnie polega trening
plajometryczny

W treningu dzieci i młodzieży wykorzystujemy dwie pierwsze fazy treningu plajometrycznego .

Pierwsza faza treningu plajometrycznego skupia się na:

– nauce lądowania,
– rozwijania siły ekscentrycznej (hamowanie),
– adaptacji tkanek miękkich do obciążeń ekscentrycznych,
– ćwiczeń w różnych płaszczyznach i progresjach,

Druga faza jest kontynuacją nauki lądowania z podniesieniem intensywności (przeskok przez
przeszkodę, zwiększenie odległości) z stabilnym lądowaniem. 2 faza skupia się na:
– rozwijaniu siły koncentrycznej i ekscentrycznej,
– adaptację tkanek miękkich do obciążeń ekscentrycznych,
– ćwiczeniach w różnych płaszczyznach i progresjach,

 W treningu dzieci i młodzieży musimy
zwracać uwagę na:
 -naukę lądowania i kontroli ciała podczas amortyzacji,
 – niską intensywność (wysokość przeszkody),
maksymalną szybkość wykonywanie ruchu,
 – stosowanie progresji tylko wtedy, gdy ćwiczenie jest
wykonywane poprawnie,
 – wykorzystywanie ćwiczeń prostych do złożonych,
 – JAKOŚĆ RUCHU!
 
 AMELIA JANUSZEWSKA 2E