Karkonoski Park Narodowy i Park Narodowy Gór Stołowych

Podstawowe informacje
• Rok powstania: 1959
• Powierzchnia:  5951,42 ha
• Powierzchnia otuliny: 13 093 ha
• Siedziba: Jelenia Góra
• Lokalizacja: województwo
dolnośląskie przy granicy
państwowej z Czechami
• Mezoregion: Krakonosze
• Rezerwat Biosfery UNESCO (MAB)
 HISTORIA
Karkonoski Park Narodowy, został utworzony na początku 1959
roku, jest równocześnie jednym z najstarszych parków
narodowych w Polsce. 
Położone niżej tereny, to w większości lasy, które objęte są
przeważnie ochroną częściową. Z kolei, tereny wysokie,
obejmujące piętro alpejskie i subalpejskie (ponad linią lasów)
objęto ścisłą ochroną. Obszar parku obejmuje Główny Grzbiet
Karkonoszy (od Przełęczy Okraj na wschodzie aż po zachodnie
zbocza Mumlawskiego Wierchu na zachodzie) oraz enklawę:
Wodospad Szklarki. 
Od 1986 roku Góry Izerskie oraz Karkonosze, a od 1989 roku
również Rudawski Park Krajobrazowy, tworzą Obszar
Chronionego Krajobrazu, stanowiący strefę ochronną - otulinę -
dla Karkonoskiego Parku Narodowego. 
W 1992 roku UNESCO uznało parki: polski Karkonoski Park
Narodowy a także czeski Krkonošsky Národni Park za Bilateralny
Rezerwat Biosfery. W 2004 roku obu tym parkom przyznano
certyfikat Parku Transgranicznego (certyfikat nadawany przez
Europejską Federację Parków Narodowych i Parków Natury). W
tym samym roku subalpejskie torfowiska znajdujące się na
terenie Karkonoskiego Parku zostały wpisane na listę obszarów
wodno-błotnych chronionych Konwencją Ramsarską. 
Obszar Karkonoskiego Parku Narodowego wraz z jego otuliną
znajduje się w europejskiej sieci ekologicznej Natura 2000.
 FLORA
Szata roślinna jest tym co w szczególności
odróżnia Karkonosze na tle Sudetów i wszystkich
pasm gór Europy Środkowej. Na stosunkowo
niewielkim obszarze możemy spotkać gatunki
pochodzące z różnych rejonów geograficznych, z
których wiele należy do rzadkich i zagrożonych
wyginięciem. Karkonosze są również miejscem
występowania reliktów polodowcowych
(posiadają tu swoje izolowane stanowiska,
oderwane od pierwotnego obszaru
występowania) oraz endemitów, których nie
spotkamy nigdzie indziej na świecie.
Świat zwierząt Karkonoszy charakteryzuje się
dużym zróżnicowaniem gatunkowym. Jest
to związane z występowaniem pięter roślinnych o
odmiennym klimacie i z różnorodną
mozaiką zbiorowisk flory. Ponadto rzeźba i
ukształtowanie terenu - zwłaszcza powyżej górnej
granicy lasu, dodatkowo wyróżniają Karkonosze na
tle innych pasm górskich Sudetów. Typowe
dla krajobrazu tych gór jeziora i kotły
polodowcowe, strome kamieniste zbocza,
torfowiska na zrównaniach wierzchowinowych,
stały się miejscem występowania wielu cennych
dla karkonoskiej przyrody gatunków
 Podstawowe informacje
• Rok powstania: 1993
• Powierzchnia: 6347,71 ha
• Powierzchnia otuliny: 771 ha
• Siedziba: Kudowa-Zdrój
• Lokalizacja: województwo dolnośląskie
• Mezoregion: Góry Stołowe

HISTORIA
Park Narodowy Gór Stołowych utworzono
rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 16 września 1993
roku przekształcając Stołowogórski Park Krajobrazowy.
Obejmuje wierzchowinowe i
centralne partie Gór Stołowych
oraz północno- zachodnią część
Wzgórz Lewińskich. Na północnym
zachodzie Park sąsiaduje z czeskim
parkiem krajobrazowym ChKO
Broumovsko
W granicach Parku znajduje się
południowo‐zachodnia część Gór
Stołowych, zbudowana ze skał
magmowych – granodiorytów
(Krucza Kopa). Poza jego granicami
znajduje się niewielka, najniższa,
południowo‐wschodnia część Gór
Stołowych oraz dwie enklawy
obejmujące rejon Karłowa oraz
kopalni piaskowca Radków. W
otulinie parku znajdują się
popularne uzdrowiska: Polanica-
Zdrój, Duszniki-Zdrój, Lewin
Kłodzki i Kudowa-Zdrój.
FLORA
Typami ekosystemów występujących w Parku
są ekosystemy leśne, łąkowe, torfowiskowe.
Znaczne zalesienie terenu i korzystne warunki
wilgotnościowe sprawiają, że mają one bardzo
istotny udział w środowisku przyrodniczym Gór
Stołowych. 
FAUNA
Zwarte zespoły leśne parku sprzyjają
rozwojowi leśnych gatunków zwierząt
W charakterystycznym dla Gór Stołowych
środowisku spękań i szczelin skał
piaskowcowych bytują nietoperze. Cennym
elementem fauny ssaków są małe
wiewiórkopodobne nocne zwierzęta,
zamieszkujące głównie fragmenty lasów
liściastych i mieszanych: orzesznica, bardzo
rzadka popielica oraz koszatka leśna. Na
polsko-czeskiej granicy swoją ostoję ma muflon
– sprowadzony z Korsyki i zaklimatyzowany w
Sudetach gatunek górskiej owcy
 Park obejmuje unikatowe w Europie góry
płytowe, które zachwycają fantastycznymi
kształtami skał. Skalne labirynty (np.
na Szczelińcu Wielkim, Błędnych Skałach),
szczeliny, ściany, turnie, kolumny, powstałe w
Góry Stołowe wyniku procesów erozyjnych oraz różnorodnej
odporności przemiennie zalegających
piaskowców, margli i łupków, które tworzą
płytową budowę gór z całkowicie spłaszczoną
wierzchowiną. Na niej powstały torfowiska
kontrastujące z otoczeniem.
LOGO