MGA GAWING

PANGKOMUNIKASYON NG
MGA PILIPINO
 Bukod sa ang tao ay isinilang na kawangis ng
Diyos, kaakibat din ng kanyang pagsilang ang
karunungang ipinagkaloob sa kanya ang
makipag-ugnayan sa kanyang kapwa. Ginagawa
niya ito upang matugunan ang kanyang
pangangailangan sa pang-araw-araw na
pakikipagsapalaran sa buhay.
 Sinasabing may iba’t ibang dahilan kung bakit
nakikipagkomunikasyon ang isang tao.(Adler
et.al.,2010 sa Bernales, 2019).
1. Pangangailangan upang makilala ang sarili.
2. Pangangailangang makisalamuha o
makihalubilo.
3. Pangangailangang praktikal.
MGA ELEMENTO NG
KOMUNUKASYON

 Bilang balik-aral, tatalakayin natin ang mga sangkap

o elementong bumubuo sa proseso ng komunikasyon
ayon sa mga sumusunod:
1. Tagapagpadala (Sender)-tumutukoy sa taong
nagpapadala ng mensahe sa ibang tao.
2. Mensahe (message)-ang impormasyong ipinadadala.
3. Daluyan (Channel)-ang mga paraan kung paano
ipadadala ang mensahe sa tatanggap nito.
4. Tagatanggap (Receiver)- tumutukoy sa isang
indibidwal o pangkat na pinagpapadalhan at
tumatanggap ng mensahe.
5. Sagabal (Hindrance/Obstruction)-tumutukoy sa
iba’t ibang elemento ng komunikasyon na nagiging
dahilan ng hindi pagkakaunawaan sa pagitan ng
tagapagpadala at tagatanggap ng mensahe na
nauuri sa mga sumusunod:
a. Pisyolohikal
b. Pisikal
c. Semantiko
d. Teknolohikal
e. Kultural
f. Sikolohikal
6. Tugon (Response)-elementong tumutukoy sa
pidbak o tugon ng tagatanggap ng mensahe batay
sa pagpapakahulugan sa mensahe.
7. Epekto (Effect)-tumutukoy sa kung paano
naapektuhan ang tagatanggap ng mensahe
(emosyonal, sikolohikal) ng mensaheng
ipinadala ng tagapagpadala o sender.
8. Konteksto (Context)-tumutukoy sa lugar,
kasaysayan at sitwasyon na kinapapalooban
ng komunikasyon.
ANG KULTURA
AT KOMUNIKASYON
 Ang wika na ginagamit sa pakikipagkomunikasyon
at ang kultura ay dalawang bagay na magkabuhol
at hindi maaaring paghiwalayin.
 Ang kultura ay tumutukoy sa isang masalimuot na
na kabuuang binubuo ng karunungan, mga
paniniwala, sining, batas, moral, mga kaugalian at
iba pang mga kakayahan at mga ugaling nakamit
ng tao bilang isang miyembro ng lipunan.
(Tylor ,1871;sa Bernales, 2019).
 Inuri ni Edward Hall (1959),isang batikang
antropologo, ang kultura sa dalawang kategorya
batay sa pamamaraan ng pagpapadala ng mensahe
sa low-context culture at high-context culture.
 Ayon sa kanya, ang low-context culture ay
ginagamit ang wika nang direkta upang ipahayag
ang ideya, nararamdaman, saloobin at opinyon ng
isang indibidwal na kabilang sa ganitong kultura.
Para sa kanila, ang salita ang batayan ng
kahulugan.
Sa high-context culture naman, ang
pagpapakahulugan sa mga salita ay hindi lamang
nakabatay sa salitang ginamit ng isang indibidwal.
Malaki ang papel ng mga ‘di berbal na
palatandaan, pamantayan, kasaysayan ng
relasyon/ugnayan at ng konteksto ng komunikasyon
upang maiwasang masaktan ang damdamin ng
kausap at mapanatili ang relasyon sa kapwa.
 Samantala, para sa mga sosyolohista at
antropolohista, mauuri rin ang kultura bilang
indibidwalismo at kolektibismo.
 Ayon kay Kendra Cherry (2018), itinuturing na
mahusay ang isang indibidwal na malakas, self-
reliant, mapaggiit at independent sa isang
lipunang indibidwalistiko. Sa isang banda, sa isang
kulturang kolektibo namamayani ang
pagsasakripisyo, pagiging matulungin at
mapagbigay at pagkakaroon ng isip na mahalagang
unahin ang kapwa kaysa kanyang sarili.
 Sa katunayan, ang maaaring katanggap-tanggap sa
isang lipunan ay hindi naman katanggap-tanggap
sa iba. Patunay na komplikado ang komunikasyon
gaya ng pagiging komplikado ng kultura.
 Ang cultural sensitivity ay isang katangian ng
tao na mauri ang pagkakaiba at pagkakatulad
ng kultura ng bawat lipunan. Mangyayari
lamang ito kung mulat o may kamalayan ang
isang tao nang walang pag-uuri kung alin ang
tama at mali sa bawat lipunan batay sa
kultura ng mga ito. Sa pamamagitan nito ay
nakakukuha ang tao ng respeto at pag-unawa
na nagbubunga ng epektibong komunikasyon o
interaksyon.
KOMUNIKASYONG
PILIPINO

 Ayon kay Melba Maggay (2002), isang aspekto ng

ating kultura na malimit na kinatitisuran ng mga
dayuhan ay ang mataas na antas ng pagkaalanganin
sa ating pakikipag-ugnayan sa isa’t isa.
 Mahirap matantya kung kailan tayo nagsasabi ng oo
at hindi, kung kailan tayo naiinis o nagagalit o kung
ano ba talaga ang gusto nating mangyari, dagdag
pa ang masalimuot na pagkakaugnay-ugnay ng
berbal at ‘di berbal na anyo ng komunikasyon sa
tuwing nakikipag-usap tayo bilang mga Pilipino.
Isang dahilan kung bakit mahirap tayong suriin at
pakibagayan ng ibang tao na bahagi rin ng
pagkakaroon natin ng high context culture.
 Ang ganitong penomenon ay tinatawag na pahiwatig.
Isa itong pangkagawiang komunikasyon na likas sa mga
Pilipino.
 Ayon pa rin kay Maggay (2002 ), ang pahiwatig ay isang
maselang na pamamaraan ng katutubong pagpapahayag
na ‘di tuwiran at may paglihis sapagkat napapaloob sa
kulturang matindi ang pagpapahalaga sa niloob ng
kanyang kapwa. Dagdag pa niya na ang pahiwatig bilang
konsepto ay madalas nag-aanyo at nababalot ng ligoy,
isang paikot-ikot at wari’y walang katapusang pasakalye
bago mailahad ang pakay ng usapan. Ilan sa mga ito ang
sumusunod:
1. Pahaging -mensaheng sinadyang sumala o magmintis.
2. Padaplis-mensaheng lihis dahil sinadya lamang na makanti
nang bahagya ang pinatutungkulan.
3. Parinig-instrumentong berbal para sa
pagpapabatid ng niloloob ng nagsasalita na
nakatuon hindi lamang sa kaharap kundi sa sino
mang nakikinig sa paligid.
4. Pasaring – ‘di tuwirang pahayag ng
pula,puna,paratang at iba pang mensaheng
nakakasakit na sadyang iniuukol sa mga
nakaririnig na kunwari ay labas sa usapan.
5. Paramdam-mensaheng ipinaabot ng tao o
sinasabing gumagalang espiritu sa pamamagitan
ng manipestasyon.
6. Papansin-mensaheng humihingi ng atensyon.
7. Paandaran-mekanismo ng pagpapahiwatig na
karaniwang nakatuon at umiikot sa isang paksa o
tema na hindi mailahad nang tahasan at paulit-
ulit na binabanggit sa sandaling may pagkakataon.
 Sa isang banda, may mga pangkagawiang
komunikasyon din naman ang mga Pilipino ng
pagpapahayag nang tahasan. Ilan sa mga ito
ay ang mga sumusunod:
1. Ihinga- pagpapaluwag sa sarili sa pamamagitan
ng pagbabahagi ng sama ng loob o pagsasabi ng
lihim.
2. Ipagtapat-pagsasabi ng totoo at hindi umiiwas
magsalita nang tuwiran.
3. Ilabas-paglalantad sa paningin ng madla sa mga
bagay na maselan o nakatago at ikinukubli.
4. Ilahad-maayos na pagsasalaysay; pag-uusap o
pagkukuwento ng mga pangyayari na lingid sa
iba maliban sa taong kapalagayan loob.
‘DI BERBAL NA
KOMUNIKASYONG PILIPINO
 Kung ang berbal na komunikasyon ay tahasang
pagpapahayag na ginagamitan ng salita, ang ‘di
berbal na komunikasyon ay pagpapahayag sa
pamamagitan ng kilos ng katawan, tono ng
pagsasalita, konsepto ng espasyo at ekspresyon ng
mukha na may iba’t ibang anyo batay sa mga
sumusunod:
1. Kinesiks-tumutukoy sa galaw o kilos ng katawan. Ilan
sa halimbawa ay ang pagtatampo, pagmumukmok,
pagmamaktol at pagdadabog .
2. Kronemiks-ang oras o ang paggamit nito na
nagtataglay ng mensahe.
3. Proksemiks-nakatuon sa espasyo o distansya sa pagitan
ng tao sa kanyang kapwa.
4. Haptiks-paggamit ng senso ng taong pahaplos sa
paghahatid ng mensahe na maari ring hawak, hablot,
hipo, pindot, pisil, tapik at batok.
5. Iconics- tumutukoy sa paggamit ng simbolo o icons na
may malinaw na mensahe.
6. Koloriks-mensaheng ipinahahatid ng kulay na
nagpapahiwatig ng damdamin o oryentasyon.
7. Okyulesiks-paggamit ng mata sa paghahatid ng
mensahe.
8. Objektiks-mga bagay na naghahatid ng mensahe.
9. Olfactorics-nakatuon sa pang-amoy.
10. Piktiks-mensaheng ipinahihiwatig ng ekspresyon ng
mukha .
GAWING PANGKOMUNIKASYON NG MGA PILIPINO
 Bilang isang lipunang may sariling kulturang
kinagisnan o kinamulatan, maraming gawi ang mga
Pilipino na nagpapakilala sa atin bilang isang lahi.
Masasabing ang ilan ay kaaya-aya at ang iba naman
ay hindi. Kabilang sa mga ito ang mga sumusunod:
1. Tsismisan
2. Umpukan
a. Salamyaan
3. Talakayan
a. Panel Discussion
b. Lecture-Forum
c. Simposyum
4. Pagbabahay-bahayan
5. Pulong-bayan

MGA EKSPRESYONG LOKAL

Ang mga ekspresyong lokal ay mga salita o
pariralang nasasambit ng mga Pilipino dahil sa bugso ng
damdamin kagaya ng galit, yamot, gulat, pagkabigla,
pagkataranta, takot, dismaya, tuwa o galak. Sa
talastasang Pilipino, ang mga lokal na ekspresyon ang
nagpapaigting at nagbibigay-kulay sa mga kwento ng
buhay na sumasailalim sa kamalayan at damdamin ng
mga Pilipino.( San Juan,et.al,2018; sa Bernales, 2019).