Professional Documents
Culture Documents
Zastosowanie Chemii W Medycynie
Zastosowanie Chemii W Medycynie
w medycynie
Od początków swojego istnienia człowiek starał się
znaleźć sposoby leczenia chorób przenoszonych przez
mikroorganizmy, takie jak wirusy i bakterie, oraz
zapobiegania im. Epidemie chorób zakaźnych, takich
jak grypa, cholera i dżuma, zbierały straszliwe
żniwo w społecznościach całego świata,
niejednokrotnie zabijając miliony ludzi. Dzisiaj
człowiek ma do dyspozycji bardzo wiele związków
chemicznych, tzw. chemioterapełtyki, które
skutecznie leczą te niebezpieczne choroby, jednak
nie zawsze tak było i musimy zdawać sobie z tego
sprawę.
Ludzie od dawien dawna jednak potrafią wykorzystać
własności antybiotyków w praktyce. Ponad 2500 lat
temu starożytni Grecy leczyli infekcje stóp, nosząc
sandały pokryte pleśnią, a na czyraki stosowali
spleśniały serek sojowy. W tamtych odległych czasach
ludzie nie wiedzieli, dlaczego pleśń leczy rany na
skórze. Obecnie można pokusić się o stwierdzenie, że
prawdopodobnie pleśń wytwarza jakiś antybiotyk
osłabiający bakterie wywołujące infekcje skórne.
Badania i terapie, które dziś uznajmy za rutynowe,
szczepionki i witaminy, które dostaje każde dziecko.
Jeszcze sto lat temu nikt nawet o tym nie śnił, aż
trudno ile dobrodziejstw przyniosło naszemu zdrowiu
minione stulecie. Na początku XX wieku medycyna nie
znała leków, które niszczyłyby zarazki, nie
uszkadzając jednocześnie komórek ludzkiego
organizmu. Do odkrycia takiej substancji doprowadził
przypadek.
Historia leków roślinnych
Pierwsze zapiski o roślinach leczniczych pochodzą
od starożytnych Sumerów. Odnalezione recepty
kapłanów sumeryjskich mówią o takich roślinach,
jak babka, lulek, rumianek, szafran, figi i
koper. Sporządzano z nich proszki i nalewki,
stosowano do kompresów i okładów. Z kolei na
tabliczkach glinianych znalezionych w
babilońskiej bibliotece królewskiej w Niniwie
znalazły się opisy wielu ziół ze wskazaniem
chorób, przy których je stosowano, z zaleceniami
dotyczącymi ich uprawy, zbioru i przechowywania.
Podstawowe substancje
chemiczne
• WŁAŚCIWOŚCI I RODZAJE
SILIKONY [ang. < łac.], syntet. polimery
krzemoorg.; zwykle niepalne, odporne termicznie
(niekiedy nawet w zakresie temp. od –115°C do
350°C) i chemicznie, o b. dobrych właściwościach
elektroizolacyjnych i smarnych; produkowane w
postaci olejów, żywic (do produkcji lakierów, do
impregnacji materiałów i wyrobów, np. podzespołów
elektrotechn.), tłoczyw (napełniane ciętym włóknem
szklanym służą do wyrobu części maszyn elektr.),
pianek i kauczuków.
Wady i zalety
Thalidomid pojawił się na rynku europejskim w 1957 roku i do
czasu, kiedy został wycofany z obrotu w grudniu 1961 r.,
był dostępny, w co najmniej 46 krajach. Reklamowano go jako
"cudowny lek" zapewniający "bezpieczny, głęboki sen".
Szczególnie chętnie przepisywano go ciężarnym, ponieważ
łagodził częste w pierwszych miesiącach ciąży poranne
nudności. Po kilku latach okazało się jednak, że preparat
był niedostatecznie przebadany. U części zażywających go
kobiet dochodziło do uszkodzenia nerwów obwodowych
objawiającego się uczuciem mrowienia, pieczenia lub
zaburzeniami czucia w kończynach. Najgorsze było jednak
działanie leku na płód. Wystarczyłoby kobieta w początkowym
okresie ciąży zażyła kilka tabletek, by dzieci rodziły się
głuche, ślepe, z rozszczepem podniebienia albo poważnymi
defektami kończyn. Co gorsze, okazało się, że thalidomid
może też uszkadzać DNA i szkodzić kolejnym pokoleniom.
Wśród 380 dzieci, które urodziły ofiary thalidomidu,
odsetek deformacji kończyn był pięciokrotnie wyższy niż w
populacji ogólnej.
Lek wycofano. Firmy wytwarzające i sprzedające leki
zawierające thalidomid jeszcze przez wiele lat
płaciły ofiarom terapii gigantyczne odszkodowania.