ZASADY GRY W TENISA

ZIEMNEGO ORAZ MOŻLIWE

URAZY I KONTUZJE

Aleksandra Wicher 1a
WPŁYW GRY W TENISA NA STAWY

Szybkie zrywy do piłki, zmienna intensywność ruchów oraz brak

równomiernego obciążenia obu stron ciała to tylko niektóre z
czynników, które mogą przyczyniać się do kontuzji podczas
uprawiania tenisa. Podstawą gry w tenisa jest szybkość i zwrotność.
I to właśnie ogromna dynamika gry (przyspieszenia, hamowania,
zrywy, zmiana kierunku biegu) narażają ciało na duże przeciążenia.
W czasie gry organizm ma bardzo mało czasu na regenerację,
dlatego przy gwałtownych zmianach intensywności treningu, może
dojść do przeciążenia struktur mięśni i stawów.
 URAZY STAWÓW

Urazy stawów to jedne z najczęściej występujących

kontuzji w tenisie ziemnym. Gra w tenisa polega na
regularnej powtarzalności konkretnych uderzeń, co może
prowadzić kontuzji lub zmian zwyrodnieniowych. Aby
zmniejszyć ryzyko wystąpienia urazów bardzo ważne
jest, aby zwiększać siłę mięśniową, uzupełniać
niedobory mazi stawowej, a także poprawiać
elastyczność mięśni, ścięgien i wiązadeł otaczających
stawy. Kluczowe jest także dążenie do wypracowania
równowagi ciała, tak aby nie doprowadzić do
nadmiernego przeciążenia tylko jednej strony. 
STATYSTYKI DOT. URAZÓW W TENISIE ZIEMNYM

 wskaźnik urazów 48,1 na 1000 ekspozycji na mecz (ME)

 przewaga ostrych urazów (29,7 na 1 tys. ME) nad przewlekłymi kontuzjami (19,5 na
1 tys. ME)
 zdecydowana przewaga urazów powstających w czasie meczów, aniżeli w trakcie
treningów
NAJCZĘSTSZE URAZY W TENISIE ZIEMNYM
 1. Łokieć tenisisty – już sama nazwa urazu wskazuje, że dolegliwość ta dotyka
przede wszystkim tenisistów. Łokieć tenisisty to zapalenie nadkłykcia bocznego kości
ramiennej, która objawia się charakterystycznym bólem w bocznej zewnętrznej partii
łokcia. 
 2. Zespól bolesnego barku – dolegliwość ta najczęściej objawia się bólem
odczuwanym podczas wykonywania ruchów powyżej głowy oraz dźwiganiem
dużych ciężarów. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia tej dolegliwości konieczna jest
poprawa techniki gry w tenisa, a także zadbanie o wzmocnienie mięśni barków i
górnych partii pleców.
 3. Kolano skoczka oraz kolano biegacza – pierwsza z dolegliwości ma charakter
zmian zwyrodnieniowych w okolicach rzepki. Największy ból pojawia się przy
wykonywaniu skoków oraz lądowań. Z kolei kolano biegacza powstaje na skutek
nadmiernego tarcia pasma biodrowo-piszczelowego.
 4. Urazy nadgarstka – najczęstszymi powodami urazów nadgarstka są błędy
treningowe oraz nieprawidłowa technika gry. Urazy te są charakterystyczne dla
konkretnych położeń dłoni np. niski forhend czy oburęczny bekhend. 
 5. Urazy kolan – dynamika gry oraz częste zmiany kierunku biegu prowadzą do
takich kontuzji jak zerwanie ścięgien, zwichnięcia, zapalenia łękotek. Zdecydowana
większość urazów kolan jest wynikiem nagłego urazu powstałego podczas zmiany
kierunku biegu, skoku lub lądowania. 
JAK ZAPOBIEGAĆ URAZOM W TENISIE ZIEMNYM?

 Prawidłowo przeprowadzona rozgrzewka 

 Rozciągnięcie organizmu po treningu

 Suplementacja diety

 Odpowiedni dobór sprzętu

 Prawidłowa technika gry

 Właściwy dobór obuwia dostosowany do nawierzchni

kortu
 HSTORIA TENISA ZIEMNEGO
Tenis, tenis ziemny – dyscyplina sportowa rozgrywana na korcie tenisowym, polegająca
na przebijaniu rakietą tenisową piłki ponad lub obok siatki na pole przeciwnika,
celem zdobycia punktu bezpośrednio lub pośrednio, w wyniku błędu przeciwnika.
Może być rozgrywana pojedynczo (tzw. singiel) lub w dwuosobowych zespołach
zawodników jednej płci (debel) lub obu (mikst). Tenis należał do grona letnich 
dyscyplin olimpijskich w latach 1896–1924. Do ich programu powrócił w 1988.
Pierwsze gry przypominające tenis znane są z czasu starożytnych. Na historycznych
reliefach widoczne są niewiasty w tunikach i mężczyźni w chitonach podbijający
piłeczkę. W Rzymie uprawiano „trigon” – zawodnicy ciężkimi pałkami odbijali piłki
wypełnione ziarnami figi, zaś w łaźniach znajdowały się specjalne miejsca do gry w
piłkę. Homer zaś w „Odysei” opisał Nauzykę odbijającą piłkę.
Tenis w obecnej postaci może być wywodzony z dwóch różnych źródeł. Między 1859 a
1865 major Harry Gem wraz ze swoim przyjacielem Augurio Parerą opracowali grę
będącą mieszanką sportów rakietowych i baskijskiej gry peloty. Pierwsze mecze
tenisowe rozgrywali na trawniku do gry w krokieta w posiadłości Gema w 
Birmingham. W 1872 razem z dwoma miejscowymi lekarzami, Fredericiem
Haynesem i Arthurem Tomkinem założyli pierwszy na świecie klub tenisowy w 
Leamington Spa.
 ZASADY
 Ponieważ w tenisie ważnym czynnikiem jest wytrzymałość, samowolne przedłużanie
przerw między akcjami jest zabronione. Mecze toczone są z krótkimi przerwami. W
większości przypadków serwujący musi rozpocząć akcję nie później niż 20 sekund po
zakończeniu poprzedniego punktu. Przy zmianie stron kortu (po każdym nieparzystym
gemie) ten czas zostaje wydłużony do 90 sekund, natomiast przerwa między setami trwa
120 sekund. W innych przypadkach przerwy są dozwolone tylko wtedy, gdy są
spowodowane przyczynami niezależnymi od zawodnika, takimi jak: deszcz, uszkodzone
obuwie, uszkodzona rakieta albo konieczność wymiany piłki. Jeśli zawodnik nieustannie
opóźnia czas rozpoczęcia wymiany, sędzia stołkowy może go ukarać ostrzeżeniem, utratą
punktu, gema, a nawet meczu
 W przypadku wystąpienia opadów deszczu, zapadnięcia zmroku lub innych sytuacji
uniemożliwiających grę, mecz zostaje wznowiony później z takim samym wynikiem
oraz zawodnikami po tych samych stronach kortu lub tym samym położeniu
(północnym lub południowym), gdy gra zostaje wznowiona na innym korcie.
 Dwaj zawodnicy lub dwa zespoły zaczynają grę po przeciwnych stronach kortu.
Jeden z zawodników to serwujący, natomiast jego przeciwnik lub w przypadku gry
podwójnej jeden z przeciwników, jest odbierającym. Po zakończeniu każdego gema w
następnym serwuje zawodnik, który poprzednio odbierał. Każda wymiana zaczyna się
serwisem granym zza linii końcowej, między boczną linią singlową a znacznikiem
środkowym kortu. Odbierający może stanąć w dowolnym miejscu po swojej stronie
kortu. Kiedy odbierający jest gotowy do gry, serwujący rozpoczyna wymianę.
 PUNKTACJA
 Mecz tenisowy dzieli się na sety, one na gemy, które składają się z punktów.
Większość meczów tenisowych rozgrywa się do momentu wygrania przez jednego z
zawodników dwóch setów (zasada „best of three”). W kilku przypadkach mecze
mężczyzn gra się do wygrania przez jednego z zawodników trzech setów (zasada
„best of five”). Do tych wyjątków należą mecze wielkoszlemowe, finał 
igrzysk olimpijskich oraz mecze Pucharu Davisa. W deblu mężczyzn tę zasadę
stosuje się wyłącznie na Wimbledonie oraz w Pucharze Davisa.

Elektroniczna tablica do wyświetlania

wyników
 SPRZĘT
Do uprawiania tenisa niezbędne są rakieta tenisowa oraz piłki. Zaawansowani zawodnicy
wykorzystują do poprawy swojej gry liczne dodatki, takie jak tłumiki drgań, które są stosowane
do poprawy czucia, wchłaniające pot owijki, które poprawiają chwyt rakiety oraz chroniące przed
potem opaski na nadgarstki i czoło. Chociaż w tenisa można grać w różnych rodzajach butów,
najczęściej stosuje się specjalne buty tenisowe o szerokich i płaskich podeszwach pomagających
w utrzymaniu stabilnej pozycji, oraz podwyższonym przodem chroniącym je przed szybkim
zużyciem.

Przykład piłki tenisowej

Rakieta oraz piłka tenisowa

Buty do tenisa
 ZAGRANIA
W tenisie wyróżnia się osiem podstawowych zagrań: serwis, forhend, bekhend, wolej,
półwolej, smecz, skrót oraz lob. Każde uderzenie wykonuje się przy pomocy rakiety,
tak aby piłka trafiła w część kortu przeciwnika. Nazwy odbić odnoszą się do
momentu, kiedy są wykonywane (w przypadku serwisu) lub sposobu ich wykonania.

Serwis w wykonaniu Tima
Henmana.
W chwilę po wyrzuceniu piłki
lewą ręką, lewę ramię jest
wyciągnięte ku górze. Prawe
ramię wykona za chwilę ruch do
góry i naprzód tak szybko, żeby
zawodnik był w stanie trafić
rakietą w opadającą piłkę.

Szwajcar Roger Federer przygotowuje się do

zagrania praworęcznego forehandu
KONIEC
Dziękuje za uwagę.

Aleksandra Wicher 1a