Nadprodukcj

a żywności
czy głód?
  Głodem nazywany jest niedobór lub brak  żywności na
danym obszarze geograficznym. Powoduje niedożywienie
organizmu lub śmierć głodową. Niedożywienie to
               przedłużający się brak składników pokarmowych, takich jak
 Głód proteiny, kalorie, mikroskładniki. Niedożywienie proteinowo-
energetyczne jest najbardziej śmiertelne, gdyż zaburza wzrost
organizmu.
  Na całym świecie produkuje się więcej żywności niż potrzeba, by
wyżywić globalną populację, ale około 850 milionów ludzi nadal
głoduje lub jest poważnie niedożywionych.
 Ostry głód różni się od niedożywienia (zwanego też
umiarkowanym brakiem bezpieczeństwa żywnościowego), który
Głód na występuje wtedy, gdy dana osoba nie jest w stanie spożywać
świecie wystarczającej ilości jedzenia, by utrzymać normalny tryb życia.
Próg takiego niedożywienia przyjmowany m.in. przez
WFP( Światowy program żywnościowy) to mniej niż 1800 kalorii
dziennie, jednak może oznaczać także niedobory białka lub
niezbędnych witamin i minerałów.
 Szacuje się, że około 800 milionów ludzi cierpi z powodu głodu, głównie
mieszkających w krajach rozwijających, a więc w Afryce subsaharyjskiej i
północnej (214 mln), Ameryce Środkowej (37 mln),  Azji centralnej,  południowo-
wschodniej, wschodniej i zachodniej (525 mln). Największy odsetek głodujących
notuje się w Burundi, Erytrei, Timorze Wschodnim, Komorach, Sudanie, Jemenie,
Zambii, na Haiti, w Indiach i Chinach. Dwa ostatnie to kraje nie zacofane
gospodarczo, tak jak wszystkie pozostałe, ale rozwijające się. Tutaj jednak
problem polega na dysproporcjach ludności – bogaci żyją obok biednych i
głodujących. 
 Należy zaznaczyć, że wiele zgonów nie jest samą w sobie śmiercią głodową, ale
jest wynikiem chorób występujących z powodu niedożywienia. 

 W pierwszej dziesiątce najbardziej „głodujących” krajów znajdują się:

Burundi, Erytrea, Timor Wschodni, Komory, Sudan, Czad, Etiopia, Jemen,
Zambia, Haiti. Na liście tej dominują zatem kraje afrykańskie.
Jednak problem głodu dotyka też Chiny i Indie.
 Wzrost głodu i niedożywienia w latach
2019–2020 był najsilniejszy w Ameryce
Łacińskiej i na Karaibach (9 pkt. proc.) i
Afryce (5,4 pkt. proc.), w porównaniu z
3,1-punktowym wzrostem w Azji. Nawet
w Ameryce Północnej i Europie, gdzie
odnotowuje się najniższe wskaźniki
braku bezpieczeństwa żywnościowego,
jego rozpowszechnienie wzrosło po raz
pierwszy, od kiedy bada to FAO
(Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw
Wyżywienia i Rolnictwa ), czyli od 2014 roku.

Od 2014 roku spadek liczby osób narażonych
na głód wyhamował, a w ostatnich latach zaczął
szybko rosnąć. . Warto zaznaczyć, że jest to
pierwszy raport żywnościowy obejmujący okres
i wpływ pandemii, która w znaczny sposób
przyczyniła się do wzrostu ryzyka głodu
i niedożywienia na świecie.
Jest to główna teza raportu. Już przed pandemią
COVID-19 cel wyeliminowania głodu
na świecie był odległy, a koronawirus SARS-
CoV-2 powodując kryzys finansowy na całym
świecie i wiele innych dolegliwości, sprawił,
że cele te stały się praktycznie niemożliwe
do zrealizowania bez dużo większych środków
na walkę z głodem.
 Przyczyny głodu:
skrajne ubóstwo
konflikty zbrojne
autorytarne formy sprawowania władzy
kryzysy migracyjne i uchodźstwo
walka o zasoby naturalne
zmiany klimatyczne
zawłaszczanie ziemi  i nadmierna koncentracja ziemi
słabość struktur państwa we wspieraniu rolników i zapewnianiu bezpieczeństwa żywnościowego
dyskryminacja w dostępie do ziemi pomiędzy mężczyznami a kobietami oraz pomiędzy członkami różnych społeczności
spekulacje cenami żywności i utowarowienie żywności
handel międzynarodowy - umowy handlowe faworyzujące kraje wysoko uprzemysłowione i podmioty z nich się wywodzące
brak zdolności państw do ochrony przed katastrofami naturalnymi
niedostateczną pomoc międzynarodową - humanitarną i rozwojową
 W każdym kraju dotkniętym zjawiskiem masowego
głodu i niedożywienia zestaw tych czynników jest inny
i może zmieniać się w czasie. Dlatego nie można
jednoznacznie wskazać na jedną tylko przyczynę tego
problemu. Zawsze bowiem mamy do czynienia z grupą
co najmniej kilku przyczyn głodu - a nie z pojedynczą
przyczyną.
 Wielość czynników prowadzących do klęski głodu
nie sprawia jednak, że nie można wskazać
odpowiedzialnych za problem. W każdym z
kryzysów głodu odpowiedzialność rozkłada się
inaczej. Kłopot w tym, że określenie przyczyn
wymaga bardzo dogłębnych analiz, rzetelności i
bezstronności w badaniu. Tymczasem głód często
bywa przedmiotem walk politycznych i
ideologicznych, a wiadomości z odległych krajów
nierzadko obarczone są niewiedzą lub
stronniczością mediów, które przekazują nam
informacje.
 Głód jest najczęściej zjawiskiem długotrwałym - trwającym latami, a więc
przypisywanie przyczyn głodu jednostkowemu wydarzeniu jest najczęściej
nietrafne. Krajami z największą liczbą cierpiących głód i niedożywienie na
świecie są Indie i Chiny, państwa cieszące się względnym pokojem od
dziesięcioleci.
 Głód związany jest z ubóstwem, utrzymującym się przez dziesięciolecia lub
co najmniej przez dłuższy okres.
 Katastrofy naturalne i konflikty zbrojne, choć bywają bezpośrednim
katalizatorem klęski głodu, nie są jedyną przyczyną. Wystarczy przywołać
sytuacje klęsk żywiołowych w krajach bogatych, które nawet w takich
sytuacjach zazwyczaj nie dopuszczają do pojawienia się głodu - mają
wystarczający potencjał, aby uruchomić niezbędne zasoby na rzecz
poszkodowanych.
Najczęściej mamy do czynienia ze splotem przyczyn wewnętrznych, a więc znajdujących się w danym kraju, i
przyczyn zewnętrznych, będących wynikiem oddziaływania świata zewnętrznego, nie tylko krajów sąsiedzkich,
ale też nierzadko krajów i podmiotów znajdujących się na innych kontynentach. Czynnikami takimi są
uwarunkowania geopolityczne, handlowe, gospodarcze a nawet środowiskowe (np. zmiany klimatyczne).

Głód pojawia się tam, gdzie jego przyczyny nie mogą być rozwiązane przez społeczeństwo danego państwa.
Potrzebna jest jakaś forma aktywności świata zewnętrznego.

Wynika z tego jasny wniosek, że najogólniejszą przyczyną głodu jest brak mechanizmów międzynarodowych,
które przyczyniłyby się do rozwiązania tego problemu.
filmik
 https://www.youtube.com/watch?v=rANJ3ULu9Fg
 2.Nadprodukcja żywności w krajach
cywilizowanych.

 Obecnie producenci żywności oferują współczesnemu konsumentowi szeroki asortyment

produktów żywnościowych. Konsumenci mają wybór jakie produkty potrzebują oraz w jakich
ilościach. W ostatnich latach zaobserwowano, że coraz więcej żywności jest wyrzucana przez
konsumentów "do kosza". Dlatego jednym z kluczowych problemów XXI wieku dla przemysłu
spożywczego jest marnotrawstwo żywności.
 Marnotrawstwo żywności wywiera negatywne skutki społeczne, ekonomiczne oraz ekologiczne.
Do produktów spożywczych oprócz żywności, którą konsumujemy można zaliczyć również
produkcję, opakowanie, transport, energię, a także emisję odpadów przemysłowych. Wraz z
wyrzuconą żywnością wiąże się nadmierne zużycie energii i wody, które potrzebne są do produkcji,
transportu oraz dystrybucji żywności. Jednocześnie obserwuje się wzrost kosztów poniesionych na
zakup oraz przygotowanie posiłków, a także wraz z wyrzuconą żywnością pogłębia się problem
zanieczyszczenia środowiska przez produkcję większej ilości odpadów.
 Na podstawie badań opublikowanych przez FAO można stwierdzić, że na świecie co
roku około 1,3 mld ton żywności jest wyrzucana co stanowi 1/3 żywności
przeznaczonej do spożycia. Natomiast z raportu przedstawionego przez Komisję
Europejską można wysunąć wniosek, że w Europie rocznie marnuje się około 100 mln
ton jedzenia. W jednym europejskim gospodarstwie domowym wyrzuca się około 20 -
30% zakupionego jedzenia, gdzie 2/3 nadawałoby się jeszcze do konsumpcji. W
Wielkiej Brytanii marnowane jest około 20% żywności, zaś w USA ponad 25-40%
jedzenia wyrzucana jest do kosza. W Polsce około 9 mln ton rocznie żywności trafia
do kosza. W Europie Polska pod względem marnotrawstwa żywności zajmuje 5
miejsce zaraz za Wielką Brytanią, Niemcami, Francją oraz Holandią. Warto podkreślić
fakt, że w krajach zachodnich skala marnowania żywności jest większa wśród
gospodarstw domowych, zaś w Polsce więcej żywności marnuje się na etapie samej
produkcji.
 88 milionów - tyle ton żywności marnuje się każdego roku w UE, średnio 173 kg na
osobę.
 Do marnotrawstwa żywności może dojść na każdym etapie produkcji żywności. Żywność może być marnowana
przez indywidualnego konsumenta (gospodarstwo domowe) lub przez producentów żywności.
 Do najczęstszych przyczyn marnowania jedzenia przez gospodarstwo domowe zaliczono:
 - zbyt duże porcje przygotowywanych posiłków;
 - brak wiedzy na temat prawidłowego przechowywania żywności;
 - powszechna dostępność żywności powoduje, że konsument nie przywiązuje do niej szczególnej uwagi;
 - brak racjonalnego planowania zakupów spożywczych;
 - brak wiedzy na temat problemu dotyczącego głodu na świecie oraz marnotrawstwa żywności. 
 Natomiast do przyczyn marnowania żywności przez producentów żywności można zaliczyć:
 - przyczyny marketingowe związane ze sprzedażą tzw. "ładnych produktów" oraz lokalizacją produktów na
półkach sklepowych;
 - brak rozwiązania, jak wykorzystać żywność, która nie nadaje się do sprzedaży;
 - masowa utylizacja żywności prowadzona przez producentów oraz dystrybutorów żywności. 
Skutki społeczne i ekonomiczne:

 Problem dotyczący marnotrawstwa żywności przyczynia się do zwiększenia konsumpcji żywności, co może skutkować wzrostem cen
żywności. Z kolei wzrost cen żywności może spowodować, że dla większości konsumentów zakup pełnowartościowej żywności nie
będzie możliwy przez co będą kupować produkty gorszej jakości, co przyczynia się do tzw. ubóstwa jakościowego konsumowanych
dań. 

 Marnowanie żywności przez konsumentów z krajów wysokorozwiniętych jest zaliczane jako nieetyczne postępowanie ze względów
na problem ubóstwa oraz biedy na świecie. 

Skutki ekologiczne:

 Marnotrawstwo żywności wywiera negatywny wpływ na środowisko. Marnowanie żywności powoduje negatywne skutki w takich
aspektach jak:

 - wzrost produkcji odpadów: w samej Wielkiej Brytanii około 25% żywności wyrzucanej do kosza pozostaje w nieotwartym
opakowaniu;

 - zwiększenie ilości produkcji gazów cieplarnianych (pogorszenie klimatu): ponad 20% produkcji gazów cieplarnianych dotyczy
produkcji, przetwarzania oraz transportu żywności. Obecny w psującej się żywności metan jest prawie 20 - krotnie bardziej
niebezpieczny niż CO2;

 - zwiększone zużycie wody: 1 kg wołowiny wyrzuconej do kosza wiąże się ze zmarnowaniem około 5 - 10 ton wody użytej na jej
wyprodukowanie;

 - zużycie energii związanej z wyprodukowaniem konkretnego asortymentu produktu spożywczego.

 Z badań przeprowadzonych przez Bank Żywności w Polsce można stwierdzić, że 85% Polaków ma świadomość, że marnotrawstwo
żywności wiąże się z wysokimi kosztami, 71% Polaków twierdzi, że wyrzucanie jedzenia ma negatywny wpływ na środowisko, a 83%
respondentów uważa, że marnotrawstwo żywności to problem społeczny.
 Problem marnotrawstwa żywności dotyczy głównie krajów wysokorozwiniętych. Marnotrawstwo
żywnosci może wystąpić na każdym etapie produkcji. W samym procesie produkcji wiele produktów
mimo, że są dobrej jakości są eliminowane z takich przyczyn jak błąd na opakowaniu czy też drobne
uszkodzenie. Natomiast w gospodarstwach domowych marnowana jest żywność z takich powodów
jak przegapienie terminu ważności oraz z braku racjonalnego planowania zakupów. W Polsce
funkcjonują Banki Żywności, których zadaniem jest przeciwdziałanie marnotrawstwu żywności oraz
walka z problemem niedożywienia. Banki Żywności zajmują się pozyskiwaniem żywności od
producentów, dzięki czemu żywność zamiast trafić do utylizacji jest przekazywana do organizacji
społecznych, które zajmują się przygotowywaniem posiłków dla najubożych osób. 
  https://www.youtube.com/watch?v=rck37mMECeA
Filmik 
 Każde święta w polskim domu, to przede wszystkim okazja do
delektowania się smakiem wspaniałych i wyjątkowych potraw. Gdy
mijają świąteczne dni, w naszych lodówkach pozostają zazwyczaj
bardzo duże ilości jedzenia. Część z nich na pewno zjemy w ciągu
kolejnych dni, jednak spora część się zepsuje i zostanie wyrzucona. Aby
tego uniknąć, w pierwszej kolejności powinniśmy spożyć
dania zawierające majonezy, kremy i surowe produkty. Z innych
możemy stworzyć nowe połączenia.
Oto kilka moich pomysłów na drugie życie produktów spożywczych:

1. Czekoladowe figurki - baranki, zajączki i jajka z czekolady czasem nie są zrobione z najwyższej jakości czekolady lub nie ma
na nią wielu amatorów. Świetnym pomysłem jest więc przetopienie ich na polewę do ciast, starcie na posypkę do deserów
lub upieczenie np. czekoladowego brownie.

2. Ciasta - te bez dodatku kremów, czy owoców mogą stanowić spód do tart, serników, czy szarlotek. Wystarczy rozdrobnić
suche ciasto, dodać do niego masło i wykleić formę przed zapieczeniem. Wspaniałym pomysłem są też bajaderki. Należy
do resztek ciast dodać np. powidła, kakao, odrobinę rumu i bakalie, dokładnie wymieszać i uformować małe kulki. Po
oblaniu polewą lub obsypaniu kakao uzyskamy wspaniały deser.

3. Mięsa - z gotowanych szynek i innych wędlin możemy przygotować np. sałatki makaronowe, czy ryżowe. Wszystkie
pieczone mięsa i kiełbasy świetnie sprawdzą się do przygotowania bigosu. Na wędzonce możemy ugotować zupy, jak
grochówka, czy krupnik. Ze zwykłej kiełbasy przygotować fasolkę po bretońsku, a białą zapiec w piekarniku z majerankiem
i cebulą.

4. Pieczywo - tak jak większość produktów, możemy zamrozić. Czerstwe bułki możemy oczywiście zetrzeć i wykorzystać
jako tartą bułkę, a chleb, który stracił już swoją świeżość, spożyć w postaci tostów, podsmażyć w jajku na patelni lub
ponakrajany zapiec w całości z serem i szczypiorkiem.
Każdemu z nas z pewnością nieraz zdarzyło się wyrzucić niewykorzystane jedzenie. I nie ma co
ukrywać, nadal kupujemy o wiele więcej, niż potrzebujemy, przez co część artykułów spożywczych
lub resztek niedojedzonych potraw ląduje w koszu.

 W kuchni nie ma miejsca na przypadek. Rozsądne opracowywanie jadłospisu pozwala nie tylko

ograniczyć wyrzucanie żywności, ale i efektywnie zmniejszyć wydatki. Warto szczegółowo
zaplanować domowe menu na przynajmniej trzy dni w przód. Stosując określone schematy
działania, kupisz tylko to, czego najbardziej potrzebujesz. Dobrym pomysłem jest również
bieżące monitorowanie stanu lodówki i kuchennych półek. Dzięki temu doskonale wiesz, co
należy kupić, a z zakupem czego można się jeszcze wstrzymać. Pomocne może okazać się
także tworzenie spisów artykułów, które najczęściej lądują w koszu. Pozwoli to poznać
dokładniejszy obraz nawyków żywieniowych obecnych w Twoim domu.
 Kolejnym krokiem jest sporządzanie listy zakupów. Z jej pomocą już nie przyniesiesz do domu
niepotrzebnych produktów. Spis niezbędnych towarów pozwoli oszczędzić Twój czas oraz pieniądze.
Dlatego najlepiej zaplanować domowe menu na czas, na który chcesz zaopatrzyć lodówkę. Przemyśl, jakie
danie będziesz gotować. Sprawdź, które składniki już masz, a które musisz zakupić. Oszacuj ich ilość. Co
ważne, jeśli masz plan ugotować jakieś nowe danie, zobacz dokładny spis składników, a nie kupuj
z myślą, że dany produkt, który zobaczysz w sklepie, „może się przyda” do tej potrawy. Dobrym wyjściem
jest też sprawdzenie na urządzeniu mobilnym albo wydrukowanie listy składników do dania, jak np.
z portalu przepisy.pl, który dają taką możliwość. A jeśli robienie zakupów, nawet z dokładną listą, jest
dla ciebie udręką, na to też jest sposób. Teraz możesz już bowiem połączyć oba aspekty – rozsądne
kupowanie bez gromadzenia w koszyku zbędnych rzeczy oraz uniknięcie sklepowych kolejek. Wystarczy,
że odwiedzisz witrynę przepisy.pl, w menu dnia znajdziesz interesujące Cię danie i klikniesz ikonkę
koszyka. Dzięki współpracy z serwisem www.justchopped.pl zamówisz produkty do konkretnych potraw
bez wychodzenia z domu. Co ważne, nie zmarnujesz jedzenia, ponieważ otrzymasz dokładnie tyle
produktów, ile wymaga przepis.
Specjalne oferty sklepów kuszą nas na każdym kroku - liczne
„zakupowe hity” sprawiają, że kupujemy produkty, których potem
nie zużyjemy. Najważniejsze, by robić zakupy z głową. Dlatego,
zanim kupimy produkty w promocji, warto najpierw przeanalizować
to, czy są nam  one w ogóle potrzebne.
Jednak nawet najodleglejszy termin ważności nie zagwarantuje
nam świeżości produktów, gdy będą one nieprawidłowo
przechowywane. Żywność podlega przemianom, które znacząco
wpływają na jej trwałość. Aby zapobiec psuciu, trzeba zadbać
zwłaszcza o optymalne warunki, czyli głównie o temperaturę,
w jakiej znajduje się jedzenie. Większość warzyw przechowuj
w lodówce, a dla owoców zarezerwuj dolną półkę urządzenia.
Pomocne okażą się specjalne pojemniki próżniowe, które umożliwią
magazynowanie albo zamrażanie resztek jedzenia. Do zamrażarki
możemy włożyć większość produktów. Dzięki niej mięso, świeże
zioła, zupy czy sosy zachowają swoją przydatność na dłużej. Inną
metodą na podtrzymanie życia żywności jest robienie przetworów.
Sposoby naszych babć sprawdzają się znakomicie w przypadku
owoców oraz warzyw sezonowych, z których możemy przygotować
rozmaite dżemy, soki, przeciery, konfitury i sałatki.
 Kuchnia to bez wątpienia miejsce inspirujące, a kreatywność jest
w niej jedną z najbardziej pożądanych cech! Świetnym pomysłem
jest modyfikowanie składników dań według naszych potrzeb
oraz obecnego stanu w lodówce. Stosowanie zamienników
bądź wykorzystywanie resztek z wczorajszego obiadu znacząco
zmniejsza ilość wyrzucanej żywności
 Jak wiemy, każdy produkt posiada definiowany czas trwałości.
Jest on określany na opakowaniach po słowach „Należy spożyć
do…” (to termin przydatności do spożycia, głównie
na produktach nietrwałych mikrobiologicznie, czyli szybko
psujących się) albo „Najlepiej spożyć przed/ przed końcem...” (to
data minimalnej trwałości, na produktach stosunkowo trwałych,
które jednak po tym okresie tracą swoją pierwotną jakość).
Nie należy tych wytycznych bagatelizować oraz zawsze
sprawdzać widniejące na produktach daty. Miejmy na uwadze,
że najszybciej psują się w szczególności owoce i warzywa,
świeżo krojone wędliny czy niektóre produkty mleczne,
dlatego kupujmy je z umiarem. Same zakupy segregujmy
w ustalonym porządku. Starajmy się najpierw korzystać z tych
z najkrótszą datą ważności.
 Segregacja śmieci to sortowanie i oddzielenie odpadów, które nadają się do ponownego przetworzenia, czyli
surowców wtórnych od odpadów, których już w żaden sposób nie można wykorzystać.

 Podczas sortowania klasyfikujemy odpady do konkretnej grupy: metale i tworzywa

sztuczne, papier, szkło, odpady biodegradowalne oraz odpady zmieszane. Metody segregacji odpadów
określa rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 29 grudnia 2016 roku w sprawie szczegółowego sposobu
selektywnego zbierania wybranych frakcji odpadów.
Do pojemnika na  plastikowe butelki po wodzie i napojach – odkręcone i zgniecione;
METALE I  plastikowe nakrętki od butelek;
TWORZYWA  plastikowe opakowania po produktach spożywczych;

SZTUCZNE (od  opakowania wielomateriałowe, np. karton po mleku i soku;

2022 r. będą one w  opakowania po delikatnych środkach chemicznych, np. butelka po

szamponie, worek po proszku do prania, zużyta tubka po paście do zębów;
całej Polsce miały  plastikowe torby, worki, reklamówki, folie jednorazowe i inne folie;
kolor ŻÓŁTY)  aluminiowe puszki po napojach i sokach;
wrzucamy:  metalowe puszki po konserwach;
 folia aluminiowa (ale niezbyt utłuszczona i zabrudzona);
 metale kolorowe;
 kapsle;
 metalowe zakrętki od słoików.
  butelki i pojemniki z zawartością (przed wrzuceniem należy
usunąć zawartość opakowania);
 plastikowe zabawki;
Do żółtego  opakowania po lekach;

pojemnika  zużyte artykuły medyczne;

 opakowania po olejach silnikowych;
nie wolno  części samochodowe;

wrzucać:  baterie i akumulatory;

 puszki i pojemniki po farbach i lakierach;
 pojemniki po substancjach silnie toksycznych, silnie
chemicznych;
 zużyty sprzęt elektroniczny i AGD.
Do pojemnika na PAPIER (od 2022 r. będą one w
całej Polsce miały kolor NIEBIESKI) wrzucamy:
 opakowania z papieru;
 karton i tekturę;
 katalogi, ulotki, prospekty;
 gazety i czasopisma;
 papier szkolny i biurowy;
 zadrukowane kartki;
 zeszyty i książki;
 papier pakowy;
 torby i worki papierowe.
Do niebieskiego pojemnika nie wolno
wrzucać:
 zużytych ręczników papierowych;
 zużytych chusteczek higienicznych;
 papieru powleczonego folią;
 papieru lakierowanego, np. zdjęć;
 papieru zatłuszczonego i zabrudzonego;
 kartonów po mleku, soku i napojach;
 papierowych worków po materiałach budowlanych;
 papierowych worków po nawozach;
 tapet;
 pieluch jednorazowych i innych materiałów higienicznych;
 zatłuszczonych naczyń jednorazowych i opakowań z papieru;
 odzieży i obuwia.
Do pojemnika na  szklane butelki po napojach i żywności;
SZKŁO (od 2022  szklane słoiki po żywności (nie muszą umyte - zostaną
r. będą one w oczyszczone z resztek jedzenia w sortowni);
całej Polsce miały  szklane słoiczki i opakowania po kosmetykach (tylko te wykonane
kolor ZIELONY w całości wyłącznie ze szkła).
lub BIAŁY)
wrzucamy:
  ceramiki;
 doniczek;
 porcelany;
 kryształów;
 szkła od okularów;
Do zielonego  naczyń ze szkła żaroodpornego;

pojemnika  zniczy szklanych z resztkami wkładu woskowego;

nie wolno  żarówek i świetlówek;

wrzucać:  reflektorów;
 szklanych opakowań po lekach i chemikaliach;
 luster;
 szyb okiennych i zbrojonych;
 monitorów komputerowych i telewizyjnych;
 termometrów;
 szklanych strzykawek.
  odpadki warzywne i owocowe, np. obierki, skórki, pestki,
ogryzki;
Do pojemnika na ODPADY  gałęzie drzew i krzewów;
BIODEGRADOWALNE (od
 skoszoną trawę, liście, kwiaty;
2022 r. będą one w całej
Polsce miały kolor  korę drzew i trociny;
BRĄZOWY) wrzucamy:  drewno niezaimpregnowane;
 resztki jedzenia, ale NIE kości zwierząt;
  kości zwierząt;
 resztek mięsa;
 ości i resztek ryb i owoców morza;
 oleju jadalnego;
 odchodów zwierząt;

Do brązowego  popiołu z węgla kamiennego;

 leków;
pojemnika nie  drewna impregnowanego;

wolno  płyt wiórowych i pilśniowych;

wrzucać:
 ziemi;
 kamieni;
 sera i produktów mlecznych;
 puszek;
 cytrusów (cytryn, pomarańczy, limonek);
 zgniłych i chorych liści.
  wszystkie odpady, które nie należą do surowców wtórnych i
których nie można poddać recyklingowi.
Do odpadów zmieszanych nie wolno wrzucać:
 odpadów toksycznych i niebezpiecznych dla środowiska;
Do worka lub
pojemnika w  leków;

innym kolorze niż  baterii i akumulatorów;

wymienione wyżej  świetlówek i żarówek;

wrzucamy  odpadów po żrących chemikaliach;
ODPADY  elektroodpadów (zużyty sprzęt AGD i RTV);
ZMIESZANE:   wszystkich odpadów, które nadają się do ponownego
przetworzenia.
  zużyte baterie i akumulatory.
Do pojemników  Takie pojemniki są powszechnie dostępne, znajdują się w
na baterie i supermarketach, dyskontach, sklepach budowlanych i
akumulatory wr marketach ze sprzętem elektronicznym.

zucamy:
 Takie Punkty Selektywnego Zbierania Odpadów
Komunalnych znajdują się w każdej gminie, bo to na niej
spoczywa obowiązek zapewnienia mieszkańcom miejsca, w
którym w sposób bezpieczny dla środowiska będą
mogli pozbyć się sprzętu elektronicznego i AGD, czyli
lodówek, telewizorów, zmywarek czy kuchni gazowych.
 Posortowane w domach odpady trafiają do nowoczesnych śmieciarek, które wbrew rozpowszechnionej opinii, nie mieszają
wszystkich posegregowanych śmieci, ale przesypują poszczególne odpady do konkretnych przegród. Innym sposobem
przewiezienia surowców wtórnych do przedsiębiorstwa oczyszczania i na sortownię jest odbieranie każdego typu odpadów
przez inny pojazd.

 Recykling jest jedną z metod ochrony środowiska naturalnego, której celem jest zmniejszenie ilości odpadów i odzyskiwanie
surowców wtórnych do ponownego przetworzenia, czyli produkcji nowych towarów. Materiały, które nadają się do ponownego
wykorzystania 

 Recykling przede wszystkim pozwala:

 ochronić środowisko naturalne;                                                                                                                           symbol recyklingu 
 ograniczyć zużycie surowców naturalnych;
 oszczędzać energię;
 ograniczyć ilość i wielkość wysypisk śmieci;
 ponownie wykorzystać surowce do wytworzenia nowego produktu;
 ograniczyć zanieczyszczenie wody;
 obniżyć emisję trujących gazów do atmosfery.
 1 szklana butelka ponownie wykorzystana to oszczędność energii potrzebnej
do oświetlenia pokoju żarówką 100 watową przez 4 godziny.

 1 tona aluminium przetworzonego to oszczędność 4 ton boksytu i 700 kg ropy

naftowej.

 Szkło i aluminium podlegają recyklingowi w 100% i można je przetwarzać

nieskończoną ilość razy.

 35 półtoralitrowych butelek plastikowych PET to 1 bluza z polaru lub 1

śpiwór.

 36 półtoralitrowych butelek PET nada się do wytworzenia 1 dywanu.

 1 półtoralitrową butelkę PET można też przetworzyć na 1 podkoszulek.
 Plastik PET można przetwarzać nawet 7 razy.
 59 kg makulatury ratuje 1 drzewo.
 Plastik przetwarzany jest na ubrania specjalistyczne i sportowe, plecaki, buty i
namioty.

 Recykling aluminium pozwala ograniczyć zanieczyszczenie wody o 97% w

porównaniu z cyklem produkcji z rudy.
 METAL I PLASTIK z żółtych pojemników odbiera specjalnie do tego przygotowana śmieciarka.
Posegregowane w gospodarstwach domowych odpady z metali i tworzyw sztucznych trafiają do
przedsiębiorstw zajmujących się utylizacją i recyklingiem odpadów. Tam są ponownie sprawdzane,
sortowane i dokładnie myte. Zanim zostaną ponownie wykorzystane do produkcji nowych przedmiotów,
czeka je dokładne rozdrabnianie i przerabianie na granulat.
 SZKŁO z zielonych kontenerów odbiera śmieciarka i zawozi do przedsiębiorstwa oczyszczania. Tam
szklane butelki, słoiki i inne pojemniki są dokładnie sprawdzane, sortowane i oczyszczane. Szklane
odpady zanim na nowo staną się przedmiotem gotowym do użytku, są kruszone i w formie szklanej
stłuczki trafiają do huty szkła. Hutnicze piece przetapiają je na nowe produkty.
 PAPIER z niebieskich pojemników także odbiera śmieciarka i również te odpady trafiają do
przedsiębiorstwa zajmującego się gospodarowaniem odpadami. Makulatura jest sprawdzana i
sortowana, a następnie dokładnie myta. Potem przechodzi proces tzw. roztwarzania i powstaje z niej
masa celulozowa. Ta wykorzystywana jest do produkcji wytworów papierniczych, np. papieru
toaletowego, kartonów, papieru czy gazet.
 BIOŚMIECI z brązowych kontenerów odbierze śmieciarka i zawiezie do specjalistycznych kompostowni.
Tam zostaną one przetworzone w naturalny nawóz do roślin i upraw ekologicznych lub biogaz.
 ODPADY ZMIESZANE w przedsiębiorstwie oczyszczania poddawane są segregacji. Te, które nadają się do
ponownego wykorzystania przejdą wymienione wcześniej procesy, a te, których nie można
zrecyklingować trafią na wysypisko śmieci.
 Recykling metali również może przynieść wiele korzyści. Przykładowo przetwarzanie stali jest znacznie tańsze niż
pozyskiwanie surowej rudy metali niezbędnego do produkcji stalowych elementów. Dodatkowo można w ten
sposób znacząco ograniczyć zużycie energii niezbędnej w procesie produkcji z surowych materiałów. Podczas
produkcji stali z materiałów po recyklingu mniejsza jest też ilość gazów cieplarnianych emitowanych do atmosfery.
Bardzo duże znaczenie ma też recykling puszek aluminiowych. Rocznie w naszym kraju zużywa się nawet 400 mln
aluminiowych puszek, które nadają się do ponownego przetworzenia i wykorzystania nieskończenie wiele razy!
Tylko 6 puszek ze złomu pozwala zaoszczędzić energię równą spaleniu 1 litra paliwa. Koszty ponownego
wykorzystania aluminium są kilkanaście razy mniejsze niż jego produkcja z rudy.

 Większość papieru pochodzi z wywozu odpadów komunalnych. Z papieru po recyklingu powstaje ponad 5000
różnych rodzajów produktów, w tym m.in. banknoty, bandaże, fartuchy szpitalne, abażury, izolacja samochodowa,
doniczki i podstawki, filtry do kawy, opakowania do jajek itd. Za sprawą efektownego recyklingu papieru
oszczędzamy wodę, redukujemy emisję gazów cieplarnianych, minimalizujemy ilość energii niezbędnej do
wytworzenia papieru z naturalnych materiałów.

 Szkło to tworzywo, które może być przetwarzane praktycznie bez końca i nie traci przy tym swoich właściwości. Ze
szkła po recyklingu najczęściej powstają kolejne butelki, słoiki, szklanki. Oprócz tego tworzone są z niego blaty
kuchenne, izolacje ścian czy kafelki. Recykling szkła jest korzystny nie tylko dla środowiska naturalnego, ale również
dla producentów, gdyż stłuczka szklana kosztuje znacznie mniej niż surowe materiały.
Co powstaje z odpadów organicznych?
Z odpadów organicznych z powodzeniem można przygotować kompost do nawożenia przydomowego ogrodu lub
działki. Kompostowane odpady bardzo dobrze użyźniają glebę, podnoszą jej odporność na wysychanie i ograniczają
konieczność dodatkowego stosowania wody czy nawozów sztucznych.
  https://www.youtube.com/watch?v=-dbWWEVl0tA
Filmik