Sporty zimowe !!

Menu:

 Skoki narciarskie
 Saneczkarstwo
 Łyżwiarstwo
 Snowboard
 Hokej
 Biatlon
 Zakończenie i podziękowania
 Skoki narciarskie

Skoki narciarskie to dyscyplina sportowa rozgrywana na

skoczniach narciarskich od połowy XIX wieku. Od 1924 roku jest
konkurencją olimpijską na średniej skoczni, od 1964 także na dużej;
Mistrzostwa Świata od 1925 na średniej, od 1962 na dużej; od 1972
także Mistrzostwa Świata w lotach; od 1953 roku prestiżowy
Turniej Czterech Skoczni, a od 1980 cykl zawodów składających się
na Puchar Świata.Celem jest wykonanie jak najdłuższego skoku po
rozpędzeniu się i odbiciu od progu skoczni. Na największych
skoczniach, tzw. mamucich, możliwe są skoki przekraczające 200
metrów (dyscyplinę tę nazywa się wtedy lotami narciarskimi). Ocenia
się odległość uzyskaną przez zawodnika oraz styl skoku.Skoki
narciarskie są dyscypliną elitarną, właściwie niedostępną dla
amatorów. W wielu krajach (m.in. Finlandia, Norwegia, Niemcy,
Austria, Japonia, ostatnio również Polska) bardzo popularne jest
kibicowanie skoczkom.
Saneczkarstwo

Saneczkarstwo lub inaczej sport saneczkowy - jedna z dyscyplin

zaliczanych do sportów zimowych. Wyścigi na sankach sportowych
są rozgrywane na torach sztucznych lub naturalnych, w konkurencji
kobiet (jedynka) i mężczyzn (dwójka). O zwycięstwie decyduje
łączny czas przejazdów, tzw. ślizgów.Saneczkowy sport na torach
sztucznych jest od 1964 r. dyscypliną olimpijską, od 1914 są
rozgrywane Mistrzostwa Europy, od 1955 r. - Mistrzostwa Świata .
Rozwojem saneczkarstwa na świecie kieruje założony w 1957
Międzynarodowy Organ Saneczkowy (FIL) , w Polsce - Polski
Związek Sportów Saneczkowych, założony w 1957 r. jako
kontynuacja założonej w 1930 r. Sekcji Saneczkarskiej przy Polskim
Związku Narciarskim
Łyżwiarstwo

 Wymieniamy trzy rodzaje łyżwiarstwa:

 Łyżwiarstwo szybkie
 Łyżwiarstwo figurowe
 Łyżwiarstwo synchroniczne
Łyżwiarstwo szybkie

Łyżwiarstwo szybkie to dyscyplina sportu, w której celem

zawodnika jest jak najszybsze przejechanie na łyżwach określonego
dystansu po torze lodowym. Łyżwiarze startują w parach i każdy z
nich jedzie na zmianę po torze wewnętrznym i zewnętrznym. Nie ma
większego znaczenia, czy zawodnik wygra, czy przegra ze swoim
rywalem z pary, ważny jest natomiast czas, jaki osiągnął (przy
ustalaniu klasyfikacji bierze się pod uwagę czasy wszystkich
zawodników).Światową czołówkę w łyżwiarstwie szybkim stanowią
obecnie zawodnicy pochodzący z Holandii, gdzie dyscyplina ta
cieszy się dużą popularnością. Coraz większą rolę odgrywa
nowoczesny sprzęt, przede wszystkim kostiumy zawodników, które
muszą cechować się dobrą aerodynamiką.Odmianę łyżwiarstwa
szybkiego stanowią zawody rozgrywane na krótkim torze (ang.
short track). W tej konkurencji w wyścigu startuje kilku zawodników.
W odróżnieniu od zawodów na długim torze liczy się tutaj miejsce,
które zawodnik zajmie w wyścigu. Do czołówki światowej należą
łyżwiarze z krajów azjatyckich.
Łyżwiarstwo figurowe
Łyżwiarstwo figurowe - zimowa dyscyplina sportu, polegająca na
jeździe na łyżwach oraz wykonywaniu dodatkowych elementów:
skoków, piruetów, kroczków oraz podnoszeń. Jest to sport podobny
do gimnastyki artystycznej, więc wymaga również zdolności
tanecznych, poczucia rytmu, dobrej giętkości ciała oraz koordynacji
ruchów. Dlatego też łyżwiarze trenują balet jak i gimnastykę. Zawody
rozgrywane są indywidualnie bądź w parach. Łyżwiarstwo figurowe
jest jedną z dyscyplin Zimowych Igrzysk Olimpijskich. Jest ono
jednym z najpopularniejszych sportów zimowych.
Łyżwiarstwem figurowym na świecie kieruje
Międzynarodowa Unia Łyżwiarska (International Skating Union, ISU),
która została założona w 1892. Natomiast w Polsce działa
Polski Związek Łyżwiarstwa Figurowego.
Łyżwiarstwo synchroniczne

Łyżwiarstwo synchroniczne jest odmianą łyżwiarstwa figurowego,

w ramach której rywalizują między sobą drużyny (tzw. formacje),
składające się z od 14 do 21 osób (płeć nie ma znaczenia), które do
wybranej wcześniej muzyki prezentują swoje układy. Jest tu
zdecydowanie mniej skoków i piruetów. Znacznie istotniejszym
elementem są kroki i przejścia.
Dyscyplina ta jest szczególnie popularna w USA, Kanadzie i
krajach skandynawskich. W Polsce trenują na chwilę obecną trzy
formacje juniorskie – w Gdańsku, Warszawie i Krakowie.
Łyżwiarze synchroniczni, jeżdżący w kategorii seniorów, mają od
niedawna własne Mistrzostwa Świata (wcześniej występowali na
nieoficjalnych mistrzostwach zw. challengami). Juniorom wciąż
pozostają narazie tylko mistrzostwa nieoficjalne. Wszystkie kategorie
wiekowe, oprócz mistrzostw świata, mają możliwość startów także w
wielu innych zawodach międzynarodowych i krajowych.
Snowboard
Snowboard to najważniejszy element wyposażenia służącego do uprawiania
snowboardingu. Jest to deska zaprojektowana tak, aby można ją było przytroczyć
do stóp i zjeżdżać z jej pomocą ze śnieżnych stoków.
Większość snowboardów jest wytwarzana z drewna laminowanego
włóknem szklanym. Deska od frontu jest lekko zadarta ku górze (posiada tzw. nos),
po to aby nie miała ona tendencji do zakopywania się w miękkim śniegu.
Tył desek, zależnie od konstrukcji i przeznaczenia, bywa również zadarty, choć
wiele desek ma tył zupełnie płaski. Deski z zadartym tyłem są stosowane przez
osoby, które wykonując ewolucje na stoku czasami jadą tyłem.
Ślizg deski (powierzchnia którą się styka ze śniegiem) jest pokryta lekko
porowatym tworzywem sztucznym zwanym p-tex, które umożliwia wchłanianie
smarów zmniejszających tarcie deski o śnieg. Krawędzie boczne deski są zwykle
zaopatrzone w cienkie metalowe powierzchnie natarcia, które ułatwiają
wykonywanie zwrotów i ewolucji. Typowym kątem między krawędzią deski, a
ślizgiem jest 90°, jednak do agresywnej, szybkiej jazdy używa się się ostrzejszych
kątów. Do jibbingu, czyli jazdy po poręczach, krawędzie się przytępia.
Górna powierzchnia desek pokrywana jest zwykle wzorami i rysunkami, których
projekty są elementem marketingu wytwórców desek. Wielu zapalonych
snowboardzistów upiększa swoje deski na własną rękę, co jest jednym z
przejawów subkultury snowboardowej.
 Hokej
HOKEJ NA, gra sport. prowadzona na lodowisku (30 × 61 m), otoczonym bandami,
podzielonym liniami na 3 strefy, pomiędzy drużynami składającymi się z 6 zawodników
(jeżdżących na łyżwach): bramkarza, 2 obrońców, 3 napastników (zawodników podczas gry
można wymieniać, stąd liczba graczy w drużynie może wynosić do 22), wyposażonych w kije
(dł. 147 cm), zakończone łopatkami, którymi uderzają czarny, gumowy krążek, w celu
wstrzelenia go do bramki przeciwnika (szer. 183 cm, wys. 122 cm); efektywny czas gry wynosi
60 min i jest podzielony na 3 tercje z 10-minutowymi przerwami; przekroczenia przepisów
(faule) są karane usuwaniem winnego na ławkę kar na 2, 5 lub 10 min w zależności od stopnia
przewinienia, a nawet całkowitym wykluczeniem z gry. Hokej na lodzie, zw. kanadyjskim,
pojawił się w tym kraju w 2 poł. XIX w., wywodzi się z popularnej tam gry lacrosse; pierwszy
mecz odbył się 1874 w Kingston (Ontario); u schyłku XIX w. hokej na lodzie został
przeniesiony do Europy; 1908 powstała Międzynar. Federacja Hokeja na Lodzie (IIHF); 1910
odbyły się pierwsze mistrzostwa Europy, a 1930 — mistrzostwa świata. Od 1920 hokej na
lodzie znajduje się w programie igrzysk olimpijskich. Pierwsze drużyny zaw. powstały
w Kanadzie na przeł. XIX i XX w.; od 1907 gra Nar. Liga Hokejowa (NHL) o przechodni puchar
byłego gubernatora Kanady lorda Stanleya (Stanley Cup); od 1976, co cztery lata, odbywają
się turnieje Canada Cup z udziałem najlepszych sześciu drużyn świata; od 1977 zawodowcy
mogą uczestniczyć w mistrzostwach świata i Europy; w 1998 do programu igrzysk olimpijskich
w Nagano włączono h.n.l. kobiet. W Polsce pierwsze wzmianki o hokeju (w formie bandy)
pochodzą ze Lwowa, z XIX w.; kanadyjski hokej na lodzie został wprowadzony w początkach
lat 20.; 1925 powołano do życia Polski Związek Hokeja na Lodzie (PZHL); pierwsze
mistrzostwa Polski odbyły się 1927 w Zakopanem, a od 1926 Polska uczestniczy
w mistrzostwach Europy, świata i igrzyskach olimpijskich, zdobywając 2-krotnie
wicemistrzostwo Europy (1929 i 1931); PZHL zorganizował 2 razy mistrzostwa świata: 1931
w Krynicy i 1976 w Katowicach.
Balton

Biatlon, biathlon, dwubój zimowy - zimowa dyscyplina sportu,

łącząca biegi narciarskie ze strzelectwem. Polega na biegu na
określonym dystansie (zwykle od 5 do 20 km), w czasie którego
zawodnicy 2 lub 4 razy zajmują stanowiska na strzelnicy, przyjmując
pozycję stojącą lub leżącą, oddając za każdym razem po 5 strzałów.
Rozgrywane są też różne konkurencje drużynowe.
Biatlon jest popularną dyscypliną w Niemczech i części Skandynawii.
Zakończenie i podziękowania:

Serdecznie dziękujemy osoba które pomogły

stworzyć ta prezentacje,oto one:
Projekt:Dominika Bohdziewicz
Wykonawca:Dominika Bohdziewicz