Реализам и Натурализам дефиниција и значење Реализмот претставува литературен правец во кој се остварува доминација. Тука припаѓаат романите и новелите. Кај реализмот фабулата(текстот на самиот роман или новелата) се проспособени еднакво да го прикажат и осветлат како душевниот и психолошкиот така интелектуалниот лик во самото дело. Дескриптивноста во реалисмот како што се пејзажите, ентериерите, портетите и слично имаат функција на социјално-психолошка мотивација. За разлика од реализмот, натурализмот посебен уметнички правец кој преминува во реализам. Натурализмот ја прикажува природата на човекот во најглувите и најтемните времиња. Натурализам Натурализам е правец кој ја претставува последна фаза на реализмот и егзистира во периодот од 1870 до 1890 година.
Терминот натурализам е преземен од филозофијата каде означува материјализам,
епикурејство (лагодност на животот) и световност. Натуралистите го потенцираат човековото биолошко потекло, како и влијанието на средината. Тие многу внимание му обрнуваат на детаљот при фактографското и аналитичкото прикажување на стварноста. Главен претставник и заговорник на натурализмот е францускиот писател Емил Зола. Тој собира натуралистичка група автори кои објавуваат збирка раскази во вид на манифест „Медански вечери“ (се собирале во Золината вила во Медано). Како автори се појавуваат: Ги де Мопасан, Пол Алексис, Анри Сеар, Леон Еник и Уисманс. Во исто време се јавува и натуралистичкиот театар во Франција кој се залагал за реален и детален приказ на баналностите на секојдневието.
Хенрик Ибзен е норвешки драмски
писател, кој ќе го одбележи развитокот на драмата кон модерната драматургија, создавајќи ја т.н. аналитичка техника во водењето на драмското дејство. Натурализам е уметнички правец кој тежнее кон верно прикажување на стварноста, насочувајќи го вниманието кон надворешни детали и кон она што не е убавоЗачетоците на теоријата на натурализмот може да се забележат во теоретското дело на Иполит Тен. Сепак, најголема улога во оформувањето на натурализмот имал Емил Зола, кој во духот на позитивизмот и Теновата естетика, учењето за човековата одреденост од наследството и околината го пренесол во областа на романот, заземајќи се за примена на научни методи во книжевноста.
Натурализмот го набљудува човекот како производ на наследството, околината и историската
состојба, и тоа во тврда, експериментално позитивистичка смисла. Ваквото гледиште во книжевноста се манифестирало како стремеж кон поегзактно, понепосредно и верно прикажување на стварноста. Исто така, значајна придобивка на натурализмот е тоа што со себе донел социјално сочувствување со угнетените слоеви во општеството, а со тоа и одредена критика кон повисоките општествени слоеви, иако тоа сочувство не е идејно и политички определено.. Во предговорот на второто издание на романот „Тереза Ракен“, Зола го објаснува натуралистичкиот метод велејчи дека неговата цел е првенствено научна и дека применил научна анализа и дека пишувал воден од љубопитноста на научникот. Понатаму, тој вели дека спроведува аналитичка работа слична на дејноста на хирурзите, дека западнал во точно и грижливо сликање на животот, целиот предаден на анализата на човечкиот механизам. Во литературата, натурализмот го потиснал реализмот и доминирал во европската книжевност во последните децении од 19 век. Притоа, најзначајни претставници на натурализмот се: А. Холц и Герхард Хауптман во Германија, Хенрик Ибзен и Аугуст Стриндберг во Скандинавија, додека во Италија натурализмот се развил во посебен правец наречен веризам. Емил Зола и Ги де Мопасан се водечки претставник на натурализмот во Франција, каде литературните групи блиски до натурализмот го избегнувале овој израз и се претставувале себеси како реалисти. Руски Натурализам Претставник на рускиот натурализам е Антон Павлович Чехов. Карактеристично за неговото прозно творештво, за неговите раскази и новели, е тоа што тој не прикажува големи настани, ниту големи ликови. Фабулите се обично многу едноставни и со нив тој предизвикува впечаток, создава расположение и специфична атмосфера, па преку таа атмосфера, преку размислувањата, расположенијата, тагата или радоста, тој ликовите целосно ги оформува и објаснува. Неговите раскази се обично куси, но содржајни, проткаени со хумор или блага иронија и секогаш присутна една тажна нотка. Темите што ги обработува се разни, критички опфаќајќи ги сите сегменти на општественото живеење. Освен раскази, Чехов пишувал и драми. Чехов како творец на лирската драма е претставник на модерната литература. Во неговите драми, ликовите не ја живеат сегашноста која е сива и монотона, туку живеат во минатото, во мечтите, во свет создаден од самите нив. Прочитај повеќе за Чехов.