Professional Documents
Culture Documents
Ku Klux Klan
Ku Klux Klan
Mateusz Lech
Czym jest?
Nazwa organizacji pochodzi od kombinacji greckiego słowa kyklos (okrąg, koło)
ze słowem klan. Według innej wersji jest to onomatopeja, oddająca dźwięk
przeładowania broni palnej.
Organizacja rasistowska, pierwszy raz utworzona w
miejscowości Pulaski w Stanach Zjednoczonych, częściowo zakonspirowana,
walcząca o utrzymanie supremacji białych w USA i dążąca do ograniczenia praw
innych grup rasowych i etnicznych, głównie Afroamerykanów i Żydów,
oraz katolików jako grupy wyznaniowej, zorganizowana na wzór tajnego
stowarzyszenia. Powstała w XIX wieku (po wojnie secesyjnej), reaktywowana w
1915 roku, w szczytowym momencie liczyła ok. 4 mln członków w całych
Stanach Zjednoczonych. Począwszy od lat 30. popularność KKK zaczęła jednak
gwałtownie spadać i w konsekwencji w 1944 roku organizacja została
rozwiązana. Po II wojnie światowej ruch zaczął się odradzać, ale w znacznie
bardziej ograniczonej formie. Z powodu dopuszczania się przemocy na tle
rasowym i religijnym był zwalczany przez Kongres Stanów Zjednoczonych i
władze federalne. Na przełomie XX i XXI wieku składał się z szeregu
marginalnych i niezależnie od siebie działających organizacji. Można więc
mówić w perspektywie historycznej o co najmniej trzech Ku Klux Klanach,
niezależnych i niezachowujących ciągłości swojej historii.
KKK (1) 1867-1876
Po klęsce Południa powstały liczne tajne organizacje
terroryzujące wyzwolonych Czarnoskórych, takie jak Rycerze
Białej Kamelii z Nowego Orleanu czy Rycerze Złotego Kręgu.
24 grudnia 1865 roku w Pulaski w stanie Tennessee powstał
Ku Klux Klan, a w kwietniu 1867 roku różne organizacje
lokalne zorganizowano na szczeblu centralnym w Nashville.
Jej założycielami było 6 weteranów armii Południa – kpt. J.
Lester, mjr J.R. Crow, J. Kennedy, C. Jones, R. Reed i F. Mc
Cord. Początkowo niosła pomoc wdowom i sierotom po
zabitych żołnierzach Konfederacji. Jej członkowie zakładali
białe ubrania, symbolizujące dusze poległych Konfederatów,
choć zdaniem innych szata i kaptur mają nawiązywać do
strojów wykorzystywanych w trakcie hiszpańskich Pastas i
procesji.
Z czasem KKK przekształcił się w organizację rasistowską,
głoszącą wyższość białego człowieka, zwłaszcza
anglojęzycznego protestanta. Metodami terrorystycznymi
zwalczał równouprawnienie czarnoskórych, a także
przychylnych im białych ludzi. KKK w praktyce był
organizacją nietykalną, więc jego ofiary nie miały się do kogo
zwrócić o pomoc. W styczniu 1869 roku został formalnie
rozwiązany przez jego przywódcę, generała
konfederatów Nathana Bedforda Forresta, który nakazał
spalenie strojów i dokumentów. Ostatecznie Rząd Federalny
przeprowadził masową akcję przeciwko KKK, co ostatecznie
doprowadziło do zaniku KKK. Kiedy prezydent Rutherford
Hayes zakończył Rekonstrukcję w 1876, zakończył istnienie
KKK.
KKK (2) 1915-1944
Ku Klux Klan narodził się ponownie 8 lutego 1915 roku w Atlancie (stan Georgia).
Założył go wędrowny kramarz, kaznodzieja i fanatyk William Joseph Simmons pod
wpływem filmu Narodziny narodu. Hasłami były: „hegemonia białych”,
„prawdziwy patriotyzm”, „czysty amerykanizm”. Jego siłą i głównym napędem
była nostalgia za „południowym” trybem życia, a wreszcie reakcja na rosnącą
falę imigracji oraz dyskryminacja religijna w stosunku do żydów, katolików i
innych. Nowy klan przyjął ceremoniały i tytuły pierwszego: terytorium Stanów było
Niewidzialnym Cesarstwem Ku Klux Klanu, z Wielkim Magiem na czele. Każdy
stan był królestwem z Wielkim Tytanem na czele. Dalej szli Wielcy Olbrzymi i
Wielcy Cyklopi.
W latach 20. XX wieku osiągnął liczbę 4–5 mln członków, organizował marsze, jego
członkowie przebierali się w białe, charakterystyczne stroje i palili krzyże. Aż do
roku 1927 Ku Klux Klan był w życiu Stanów realną siłą, z którą musiał się liczyć
nawet rząd. Jednakże gorszące niesnaski wewnętrzne, korupcja i przemoc
spowodowały szybki upadek ruchu. „Świątynia” Ku Klux Klanu w Fort
Worth została przez przeciwników organizacji wysadzona w powietrze. Wielki Mag
Edward Y. Clarke, który już od roku 1929 cierpiał na megalomanię (uważał się za
wcielenie Juliusza Cezara i Dalajlamę), popadł w obłęd, który sprawił, że w roku
1932 został zamknięty w nowojorskim szpitalu dla obłąkanych. W latach 30. XX
wieku liczba członków Klanu spadła, a w 1944 roku został on czasowo rozwiązany.
KKK (3) – 1945 - teraz
W 1945 roku KKK wznowił działalność w stanie Georgia serią linczów, zabójstw i podpaleń, tym
razem nie wytworzył zwartej struktury, lecz działał w formie luźno powiązanych grupek i frakcji.
Wzmógł swoją działalność w latach sześćdziesiątych, w reakcji na wdrażanie w życie Ustawy o
Prawach Obywatelskich. KKK złączył się później z innymi, mniejszymi organizacjami
rasistowskimi, tworząc Zjednoczone Klany Ameryki, którymi dowodził William Simmons.
Głównymi wrogami Klanu byli między innymi Martin Luther King, ówczesny prezydent Stanów
Zjednoczonych Lyndon B. Johnson i wszyscy, którzy nie zgadzali się z „zasadami” ruchu.
Popierali jednak politykę osób zgadzających się z nimi (np. George Wallace). David Duke, po
objęciu urzędu imperialnego wielkiego czarownika w 1974, starał się poszerzyć szeregi organizacji
otwierając ją na katolików, kobiety i młodzież od 12 roku życia.
Członkowie oraz osoby popierające Ku Klux Klan organizowały liczne parady na ulicach miast z
propagandowymi transparentami, takimi jak np. „KKKK” (Knights of Ku Klux Klan – Rycerze Ku
Klux Klanu) czy karykaturalnym wizerunkiem Martina Luthera Kinga z obraźliwymi tekstami. Ku
Klux Klan wolał raczej zabijać swoich przeciwników innego wyznania i koloru skóry, niż
prowadzić segregację rasową. Jego członkowie w aktach przemocy posługiwali się najczęściej
sznurem i bronią palną (zazwyczaj pistoletami). Zdarzały się przypadki powieszenia, pobicia,
postrzelenia, zastrzelenia itp. Za najbardziej niesławne grupy KKK uważa się Białych Rycerzy
z Missisipi i grupę Klanu z miasteczka Birmingham, nazywane Bombingham od serii zamachów
bombowych.
FBI utrzymywało swoich agentów w szeregach członków KKK, co w dużej mierze ułatwiało
rozpracowanie ruchu. Współcześnie składa się on z około 100 niezależnie działających od siebie
niewielkich grup i klanów (tzw. klaverns), funkcjonujących głównie na obszarze Głębokiego
Południa USA, z których najważniejsze to United Klans of America Roberta Sheltona, National
Knights of the KKK Jamesa Venable’a i Invisible Empire Knights of the KKK Jamesa Farrandsa. W
latach 90. oceniano, że w sumie należy do nich nie więcej niż 10 tys. osób.
Ciekawostka
Członkowie Ku Klux Klanu stworzyli sekretny
język klanquaqe, dzięki któremu mogli
porozumiewać się między sobą, chroniąc się
przed osobami z zewnątrz. Hasło pytające o
członkostwo w bractwie brzmiało „ayak” (Are
you a Klansman? – co znaczy: Czy jesteś
członkiem Klanu?), a odpowiedź twierdząca –
„akia” (A Klansman I am – Jestem członkiem
Klanu).
Symbol KKK
Dzieci
Strój członkowski
KONIEC