KOŚCIÓŁ ŚW.

JACKA ODROWĄŻA
W LESZCZYNACH
 HISTORIA KOŚCIOŁA

W 1610 r. bp Piotr Tylicki ufundował w Leszczynach

kościół. Patronem świątyni został św. Jacek Odrowąż,
wielki dominikanin. Według utrwalonej od pokoleń
tradycji, kościół powstał miejscu, gdzie św. Jacek w
podróży do Krakowa miał się zatrzymać na nocleg.
Staraniem bp. krakowskiego Marcina Szyszkowskiego
świątynia została rozbudowana już w 1615 roku. Kościół
poświęcił bp Tomasz Oborski 20 października 1628 r. z
woli bpa Marcina Szyszkowskiego. Rocznicę konsekracji
kościoła obchodzono zawsze w pierwszą niedzielę po
rocznicy Wiktorii Chocimskiej. Parafię erygował bp Marcin
Szyszkowski w 1628 r. (taka data widnieje na tablicy
wmurowanej w prezbiterium). Kościół był niszczony
podczas „Potopu” szwedzkiego. Po pożarze w 1896 r.,
świątynię odnowiono dzięki ks. Wincentemu Rozlau, przy
okazji znacznie ją rozbudowano. Kościół ponownie
konsekrował bp Tomasz Kuliński w 1897 roku.
 WYGLĄD

W ołtarzu głównym z XIX w. – zabytkowy

wczesnobarokowy krucyfiks z poł. XVII w. otoczony
rzeźbami – Matki Bożej i św. Jana. W nawach bocznych –
ołtarz Matki Bożej z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej
oraz ołtarz św. Jacka z końca XIX w. z obrazem patrona z I
poł. XVIII wieku. Wśród zabytkowych elementów
wyposażenia: wczesnobarokowa chrzcielnica z piaskowca,
drzwi do zakrystii z przełomu XVII/XVIII w., konfesjonały 
(XIX w.). Dzięki prowadzonym w ostatnich dwudziestu
latach inwestycjom i remontom świątynia odzyskuje dawny
blask.
W kościele znajduje się tablica epitafijna ku czci rodziców
Stefana Żeromskiego z 1950 r. – matki Józefy Żeromskiej z
domu Katerla – zm. 16 sierpnia 1879 r. oraz  ojca
Wincentego Żeromskiego – zm. 23 września 1883 r.,
pochowanych na miejscowym cmentarzu parafialnym. Na
placu przed kościołem znajduje się pomnik upamiętniający
poległych w 1943 r. w zasadzce partyzantów 4 Pułku
Piechoty Legionów AK Oddziału „Wybranieccy”.
 PATRON

Święty Jacek Odrowąż znany jest także jako św. Jacek kapłan, św.
Jacek z Krakowa, Apostoł Polski, Apostoł Północy. Urodził się ok.
1183 r. w Kamieniu Śląskim na Opolszczyźnie. Pochodził z
zamożnego, szlacheckiego rodu Odrowążów. Swoje pierwsze nauki
pobierał w krakowskiej szkole katedralnej, po której ukończeniu
otrzymał święcenia kapłańskie. W 1219 r. był już kanonikiem
krakowskim. W latach 1220-1222 przebywał we Włoszech (w Rzymie,
a później w Bolonii), gdzie razem z bł. Czesław  wstąpił do zakonu
dominikanów – byli oni pierwszymi polskimi dominikanami w
historii.
Po powrocie do kraju św. Jacek został inicjatorem powołania polskiej
prowincji zakonu dominikanów w Krakowie i budowy licznych
klasztorów, m.in. w Krakowie, we Wrocławiu i w Gdańsku. Następnie,
pod koniec lat 20-tych XIII w., udał się na prawosławną Ruś, gdzie
założył klasztor  i kościół Najświętszej Maryi Panny w samym
Kijowie. Był gorliwym misjonarzem –  przez ponad 30 lat
przemierzał  jako wędrowny kaznodzieja nie tylko Polskę i Ruś, ale
także Czechy, Morawy i Prusy. Ponoć przebywał też w Szwecji i na
Łotwie, stąd też jego przydomek Apostoł Północy. Legendy mówią, że
dotarł do samej Azji.
 PATRON

Eucharystii i Matki Bożej. Pewnego razu podczas modlitwy ujrzał Maryję i otrzymał od Niej obietnicę, że o cokolwiek
będzie prosił Syna za Jej wstawiennictwem, to się  stanie. Dał się poznać jako propagator różańca, stąd bywa nazywany
Apostołem Różańca.
Św. Jackowi przypisuje się także wiele cudów. Do najbardziej znanych należy cud podniesienia zbóż zniszczonych
gradobiciem (stąd istniejący do dziś zwyczaj święcenia kłosów w dzień św. Jacka). Miał również wskrzeszać umarłych.
Św. Jacek zmarł w dzień Wniebowzięcia NMP 15 sierpnia 1257 rok. Odszedł w opinii świętości. Został kanonizowany 17
sierpnia 1594 roku w Rzymie, za papieża Klemensa VIII, tym samym będąc piątym Polakiem wyniesionym na ołtarze i
siódmym z kolei dominikaninem spośród świętych.
Jego liturgiczne wspomnienie w Kościele katolickim obchodzone jest 17 sierpnia. Grób św. Jacka znajduje się w barokowej
kaplicy krakowskiego kościoła dominikanów pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej. Jest jedynym przedstawicielem
Polski spośród 139 świętych na kolumnadzie Berniniego w Rzymie na placu Świętego Piotra.
W ikonografii Święty przedstawiany jest w habicie dominikańskim, z monstrancją w jednej ręce i figurą Matki Bożej w
drugiej. Związanaest z tym legenda, że podczas napadu Tatarów na Kijów św. Jacek nie chcąc, aby zbezczeszczono
Chrystusa eucharystycznego, wyjął z tabernakulum monstrancję i zaczął uciekać. W tej samej chwili wydobył się jednak głos
z figury Matki Bożej: Jacku, zabierasz Syna, a zostawiasz Matkę. Św. Jacek przeraził się, gdyż figura była bardzo ciężka.
Maryja jednak obiecała, że potężna rzeźba stanie się lekka, aby mógł ją bez problemu unieść. Tak też się stało i św. Jacek
przeniósł zarówno Najświętsza Hostię, jak i figurę Matki Bożej w bezpieczne miejsce do Krakowa.
Proboszcz:
ks. Ryszard Zaborek, KHK, ur. 1950 (Kielce, Katedra), wyśw. 1975,
mian. 2007
Wikariusz:
ks. Dariusz Tarka, mgr teol., ur. 1985 (Radomice), wyśw. 2012, mian.
2017
ks. Krzysztof Tkaczyk, mgr teol., ur. 1979 (Stojewsko), wyśw. 2007,
mian. 2017
Rezydenci:
ks. Tadeusz Wojtasiński, KHK, ur. 1931 (Kielce, Katedra), wyśw. 1957,
em. od 2006
ks. Piotr Muszyński, mgr teol., ur. 1975 (Miechów), wyśw. 2001, mian.
2015
 GRUPY PARAFIALNE

~Stowarzyszenie Działające na Rzecz Społeczności

Parafii Świętego Jacka w Leszczynach”

~ Chór Parafialny

~ Schola Młodzieżowa

~ Schola Dziecięca

~ Różańcowe Dzieci

~ Koło Przyjaciół Radia Maryja