PAG-UNAWA SA

LIKAS NG TAO

Liksyon 3 para sa ika-

15 ng Oktubre, 2022
 “At nilalang ng Panginoong Dios
ang tao sa alabok ng lupa, at
hiningahan ang kaniyang mga
butas ng ilong ng hininga ng
buhay; at ang tao ay naging
kaluluwang may buhay.” Gen. 2:7
Palaging sinusubukan ni Satanas na paniwalain
tayong hindi tayo mamamatay. Iminumungkahi nyang
isang bahagi ng ating katauhan—ang kaluluwa—ay
nananatiling buhay matapos na mamatay ang ating
katawan.
Tumutugma ba ito sa sinasabi ng Biblia tungkol sa
likas ng tao at kamatayan?
Ang proseso ng buhay:
Isang buhay na kaluluwa
Ang proseso ng kamatayan:
Kamatayan at kaluluwa
Kamatayan at espiritu
Sa unahan ng kamatayan:
Ano ang ginagawa ng mga namatay?
Pagpahinga kasama ng mga ninuno
ANG PROSESO
NG BUHAY
 I S A N G B U H AY N A K A L U L U WA
“At nilalang ng Panginoong Dios ang tao sa alabok ng lupa, at hiningahan ang kaniyang
mga butas ng ilong ng hininga ng buhay; at ang tao ay naging kaluluwang may buhay!”
(Genesis 2:7)
Nilikha ng Dios ang unang tao gaya ng paglikha Nya sa ilang mga hayop sa lupa:
mula sa lupa (Gn. 2:7, 19). Gayunpaman, may malaking pagkakaiba:
Ginawa muna ng Dios ang katawan ni Adan,
bago binigyan ito ng buhay (Gn. 2:7)
Hindi nilikha si Eba sa parehong
panahon kay Adan (Gn. 2:22)
Sila ang magkasamang larawan ng Dios
(Gn. 1:27)
May tatlong elemento sa paglikha ng tao:
katawan, espiritu, at kaluluwa (Gn. 2:7).
Ang likas ng tao ay binubuo ng dalawa sa BUHAY NA
kanila: katawan at espiritu. WALA TAYOng PUTIK HININGA
NILALANG
(Katawan) (Espiritu) (Kaluluwa)
kaluluwa; tayo AY kaluluwa.
ANG PROSESO
NG KAMATAYAN
KAMATAYAN AT KALULUWA
“Ang kaluluwa na nagkakasala, mamamatay.” (Ezekiel 18:20)

Nilinaw ito ni Pablo: lahat ay papunta sa kamatayan

dahil sa kasalanan (Rom. 5:12). Bawat nabubuhay ay
apektado ng kamatayan, pareho ang hayop ay mga tao
(Eccl. 3:19).
Kung mawala sa atin ang hininga ng buhay, nagiging
katawan tayong walang buhay. Hindi na tayo buhay ng
nilalang, buhay na mga kaluluwa (Aw. 146:4).
Kaya, bawat kaluluwa ay mamamatay (banal man o
matuwid). Gayunpaman, ang matuwid ay magiging
immortal na kaluluwa (mga tao) sa Ikalawang
Pagparito kung sila ay mabuhay na mag-uli (1Co.
15:51-55). Ang masama ay magiging “patay na
kaluluwa (mga tao)” kung mamatay na sila sa
ikalawang (walanghanggan) kamatayan sa
dagatdagatang apoy (Mt. 10:28; Apoc. 20:14-15).
 KAMATAYAN AT ESPIRITU
“At ang alabok ay mauuwi sa lupa gaya ng una, at ang diwa ay mababalik sa
Dios na nagbigay sa kaniya.” (Ecclesiastes 12:7)
Tila may nananatili matapos ang kamatayan:
ang espiritu. Dapat nating usisain ng maigi ang
ideyang ito bago tayo magpasya. Pag-aralan
natin ang Genesis 7:22.
Pareho ang mga tao at mga hayop na may
espiritung tinukoy ni Solomon. Iyon ay “hinga ng PUTIK HININGA
BUHAY NA
NILALANG
diwa ng buhay” na nasa “sa kanilang ilong.” (Katawan) (Espiritu)
(Kaluluwal)
Malinaw itong reperensya sa paglalang kay Adan.
BUHAY NA
HININGA PUTIK
NILALANG
(Espiritu) (Katawan)
(Kaluluwa)
Ang espiritu ay hindi buhay na bahagi ng tao na
nagpapatuloy sa kabila ng kamatayan. Ito ang hininga
ng buhay ng Dios. Ibinibigay Niya ito at binabawi
(Awit 104:29).
SA UNAHAN NG
KAMATAYAN
 ANO ANG GINAGAWA NG MGA NAMATAY
“Sapagka't nalalaman ng mga buhay, na sila'y mangamamatay: nguni't hindi nalalaman ng
patay ang anomang bagay ni mayroon pa man silang kagantihan; sapagka't ang alaala sa
kanila ay nakalimutan.” (Ecclesiastes 9:5)
Ano ang sinasabi ng Biblia sa mga ginagawa ng mga patay?
Job 3:13 Nagpapahinga sila at sila ay tulog
Aw. 115:17 Hindi sila nagpupuri sa Dios, tahimik sila
Aw. 146:4 Hindi sila nag-iisip
Eccl. 9:5 Wala silang alam
Eccl. 9:10 Hindi sila nagtatrabaho, nag-aaral, o gumagawa ng anuman

Napakanakakabagot ang maging patay! Wala nang natitirang buhay. Lahat

ay natatapos kung tayo ay mamatay. Ang kamatayan ay katahimikan lang at
kadiliman. Gaya ito ng pagkatulog, at hindi rin natin alam na tayo ay patay!
Itinuturo ng Biblia na ang pagkamatay ay gaya ng pagtulog. Tanging ang
tinig ni Jesus ang makakagising sa pagkatulog na ito (Jn. 11:11-14; 5:28-29).
PAGPAHINGA KASAMA NG MGA NINUNO
“At si David ay natulog na kasama ng kaniyang mga magulang,
at nalibing sa bayan ni David.” (1 Mga Hari 2:10)
May iba’t-ibang pananalita na nagpapahiwatig ng kamatayan sa Biblia: “at
nalakip sa kaniyang bayan” (Gn. 25:8), “natulog na kasama ng kaniyang
mga magulang” (1K. 2:10). Ang mga salita bang ito ay nagpapahayag na
may sosyal at buhay na kamalayan sa kabila ng kamatayan?
Si David ay “natulog na kasama ng kaniyang
mga magulang” ngunit hindi siya umakyat sa
Langit. Nananatili siya sa kanyang libingan
“hanggang ngayon” (Gawa 2:29-31).
Pareho rin ang mga katagang ginagamit sa
ibang mga hari, matuwid man o masama (1H.
14:20; 16:6; 2Cron. 32:33).
Ang ibig sabihin ng mga katagang ito ay tutungo tayo sa parehong lugar: sa ating
libingan. Susundan natin ang mga hakbang ng ating mga ninuno; iyon ay, magiging
patay tayo hanggang sa Ikalawang Pagparito, ang araw ng pagkabuhay na mag-uli
(1Tess. 4:13-18).
“Malinaw na itinuturo ng Biblia na ang mga patay ay hindi
agad pumupunta sa langit. Itinuturing silang natutulog
hanggang sa pagkabuhay na mag-uli. 1 Tessalonica 4:14; Job
14:10-12. Sa tanging araw na makalag na ang pilak na tali at
mabasag na ang ginintuang mangkok (Ecclesiastes 12:6),
naglalaho ang isip ng tao. Sila na bumababa sa libingan ay
tahimik. Wala na silang nalalaman sa anumang nangyayari
sa ilalim ng araw. Job 14:21. Mapalad na kapahingahan sa
napapagal na matuwid! Ang panahon, mahaba man o
maiksi, ay isang saglit lang sa kanila. Natutulog sila; at
gigisingin sila ng tinig ng Dios tungo sa maluwalhating
imortalidad.”
E. G. W. (The Great Controversy, cp. 33, p. 549)