Professional Documents
Culture Documents
επαναληψη
επαναληψη
31.5.2019
Άρθρο 38 Καταστατικού ΔΔΧ
Το Δικαστήριο, που έργο του έχει να εκδικάζει, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, τις υποθέσεις που υποβάλλονται
σ’ αυτό, θα εφαρμόζει:
α. τις διεθνείς συμβάσεις, γενικές ή ειδικές, που θέτουν κανόνες οι οποίοι αναγνωρίζονται ρητά από τα αντίδικα
κράτη,
β. το διεθνές εθιμικό δίκαιο, ως απόδειξη γενικής πρακτικής που γίνεται δεκτή ως κανόνας δικαίου ˙
γ. τις γενικές αρχές του δικαίου που αναγνωρίζονται από τα πολιτισμένα έθνη,
δ. με την επιφύλαξη όσων προβλέπουν οι διατάξεις του Άρθρου 59, τις δικαστικές αποφάσεις και τα διδάγματα
των πιο αναγνωρισμένων δημοσιολόγων των διάφορων εθνών, ως βοηθητικά μέσα για τον καθορισμό των
κανόνων δικαίου.
Συνθήκες
❖ Διαπραγμάτευση
❖ Υιοθέτηση κειμένου
❖ Υπογραφή (Άρθρο 18: Το Κράτος υποχρεούται όπως
απόσχη εκ πράξεων, αίτινες θ’ απεστέρουν συνθήκην τινά
του αντικειμένου και σκοπού ταύτης οσάκις: (α) υπέγραψε
την συνθήκην […].)
❖ Επικύρωση
❖ ΠΡΟΣΟΧΗ: Η θέση σε ισχύ δεν αποτελεί στάδιο
συνομολόγησης, βλ. άρθρο 24
Ερμηνεία Συνθηκών
✤ ποιός ερμηνεύει;
✤ υποκειμενική εργασία
✤ ‘συνήθης έννοια ήτις δίδεται εις τους όρους της συνθήκης’: γραμματική
ερμηνεία
✤ ‘υπό το φως του αντικειμένου και του σκοπού της’: τελολογική ερμηνεία
✤ ιστορική ερμηνεία;
• Επιφύλαξη είναι η μονομερής δήλωση βουλήσεως στην οποία προβαίνει ένα κράτος
κατά την υπογραφή ή επικύρωση και με την οποία επιζητεί να τροποποιήσει ή να
εξαιρέσει ως προς αυτό τα έννομα αποτελέσματα ορισμένης ή ορισμένων διατάξεων
αυτής της συνθήκης.
• Στο σύστημα της ΚτΕ, υπήρχε η λεγόμενη αρχή της απόλυτης ακεραιότητας των
συνθηκών-Κράτη Αμερικής σύστημα σχετικής ακεραιότητας
• Καταρχήν, ισχύει η αρχή της συμβατικής ελευθερίας των Κρατών να επιλέξουν εκείνα τις ρυθμίσεις περί
επιφυλάξεων, π.χ. αν θα τις επιτρέψουν ή όχι.
• Αν δεν υπάρχει ειδική ρύθμιση εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 19-23 Συνθ. Βιεννης.
• Βασικός κανόνας: οι επιφυλάξεις δεν πρέπει να είναι ασύμβατες με το σκοπό και το αντικείμενο της συνθήκης
• Ειδικός κανόνας: σε περίπτωση συνθήκης με μικρό αριθμό συμβαλλομένων και όταν το αντικείμενο κι ο σκοπός
της επιτάσσει όλοι να συμφωνήσουν, τότε αποκλείεται η διατύπωση επιφυλάξεων άνευ της συναίνεσης όλων
(π.χ. Ε.Ε.)
• Αν έστω κι ένα Κράτος συναινέσει γίνεται συμβαλλόμενο μέρος-για το κράτος που έφερε αντίρρηση, μπορεί να
επιλέξει είτε την μη θέση σε ισχύ καθόλου της σύμβασης inter se είτε την ισχύ της εκτός της διατάξεως στο
μέτρο της επιφύλαξης (π.χ. Διαιτησία Αγγλονορμανδικών Νήσων, 1977 σε σχέση με επιφύλαξη στο άρθρο 6 της
Σύμβασης της Γενεύης, 1958).
Ε Π Ι ΦΥΛ Ά Ξ Ε Ι Σ ( Σ Υ Ν . )
• Σύμφωνα με τα άρθρα 54 της Συνθήκης της Βιέννης η λήξη ισχύος των συνθηκών ή η
καταγγελία μπορεί να επέλθει α) όπως προβλέπει η συνθήκη, β) με κοινή βούληση των
συμβαλλομένων
• 3. Rebus sic stantibus (άρθρο 62): τρεις προύποθέσεις: α) η μεταβολή πρέπει να αφορά σε
θεμελιώδη διάταξη της συνθήκης, β) να είναι ριζική και γ) απρόβλεπτη
• επικληση της στην Fisheries Jurisdiction case (ICJ, 1973) and Gabcikovo-Nagymaros: the stability
of treaties requires that this plea be applied only in exceptional circumstances.
• Δεν υπάρχει ποτε ipso facto λήξη της συνθήκης, αλλά εξαρτάται από την πλήρωση ορισμένων
διαδικαστικών προϋποθέσεων –ερίζεται αν αντικατοπτρίζει εθιμικό δίκαιο (βλ. θέσεις Ελλάδας
στην Υπόθεση Σκοπιών)
Έθιμο
❖ ‘επίμονος αντιρρησίας’
Γενικό vs. Τοπικό Έθιμο
❖ Γίνονται δημόσια
❖ Βούληση δέσμευσης
❖ Όργανο που αντιπροσωπεύει το Κράτος
❖ Προφορικά ή Γραπτά
❖ Ανεξαρτήτως απάντησης/ αποδοχής
Κανονιστική Ιεραρχία
παράδειγμα:
• Άρθρο 1’ Ευθύνη Κράτους από τις διεθνώς άδικες ενέργειές του’: Κάθε διεθνώς
άδικη ενέργεια (ΔΑΕ) Κράτους επιφέρει τη διεθνή του ευθύνη (ΔΕ).
• Η ΔΕ συνίσταται στις νέες έννομες σχέσεις που γεννώνται από την τέλεση
μιας ΔΑΕ
• προϋποθέσεις:
• α. πράξη ή παράλειψη
• β. καταλογισμός
• γ. παραβίαση
Γ Ε Ν Ι Κ Ε Σ Α Ρ Χ Ε Σ Δ Ι Ε Θ Ν Ο Υ Σ Ε ΥΘ Υ Ν Η Σ ( 3 )
Αρ. 22 Αντίμετρα
‘ανθρωπιστική επέμβαση’
ΔΙΚΑΙΩΜΑ
(ΑΥΤΟ)ΑΜΥΝΑΣ-ΆΡΘΡΟ 51
Καμιά διάταξη αυτού του Χάρτη δε θα εμποδίζει το φυσικό δικαίωμα
της ατομικής ή συλλογικής νόμιμης άμυνας, σε περίπτωση που ένα
Μέλος των Ηνωμένων Εθνών δέχεται ένοπλη επίθεση, ως τη στιγμή
που το Συμβούλιο Ασφαλείας θα πάρει τα αναγκαία μέτρα για να
διατηρήσει τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Τα μέτρα που θα
παίρνουν τα Μέλη των Ηνωμένων Εθνών κατά την άσκηση αυτού
του δικαιώματος της νόμιμης άμυνας θα ανακοινώνονται αμέσως
στο Συμβούλιο Ασφαλείας, και σε καμία περίπτωση δε θα θίγουν την
εξουσία και την υποχρέωση που έχει το Συμβούλιο Ασφαλείας,
σύμφωνα με αυτόν το Χάρτη, να αναλαμβάνει οποτεδήποτε τη
δράση που κρίνει αναγκαία για τη διατήρηση ή για την
αποκατάσταση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας.
ΔΙΚΑΙΩΜΑ
(ΑΥΤΟ)ΑΜΥΝΑΣ (2)
‘φυσικό δικαίωμα’: 1. απορρέει από την κυριαρχία 2. εθιμική ισχύς
Νικαράγουα, παρ 191: υφίσταται κενό μεταξύ των Άρθρων 2(4) και 51 και
συνεπώς ‘είναι υποχρεωτικό να γίνει διάκριση μεταξύ των πλέον σοβαρών
μορφών χρήσης βίας (εκείνων που συνιστούν ένοπλη επίθεση) από άλλες
λιγότερο σοβαρές μορφές.
Κριτήριο?
Η χρήση στρατιωτικών δυνάμεων που βρίσκονται νόμιμα εντός ξένου Κράτους κατά παράβαση
συμφωνίας
Η αποστολή ομάδων ατάκτων που ενεργούν εξ ονόματος του Κράτους ώστε να τελέσουν τις
ανωτέρω πράξεις
‘ΔΕΧΕΤΑΙ’ ΕΝΟΠΛΗ
ΕΠΙΘΕΣΗ (2)
Άρθρο 48: Η δράση που απαιτείται για την εκτέλεση των αποφάσεων του
Συμβουλίου Ασφαλείας που αφορούν τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης
και ασφάλειας θα αναλαμβάνεται από όλα τα Μέλη των Ηνωμένων Εθνών
ή από μερικά από αυτά, όπως θα ορίζει το Συμβούλιο Ασφαλείας.