Mga Nagsasalungatang

Paraan sa Pagsasaling-wika
 “Salita” Laban sa “Diwa”
 Kung iisipin, ang mga salita at diwa ay iisa
sapagkat ikinakarga lamang sa una ang
huli. Hindi ba’t kaya nagkaroon ng mga
salita ay upang kumatawan sa mga butil
ng kaisipang ibig nating ipahatid sa ating
kapwa? Samakatwid ay walang dapat
pagtalunan. Subalit hindi sa ganitong
napakababaw na bagay nagkakaiba ng
paniniwala ang mga iskolar sa
pagsasaling wika.
 “Himig-orihinal” laban sa
“Himig-salin”
 Nagiging himig-salin ang isang salin
sapagkat karamihan ng mga salita ay
halatang-halatang katumbas ng mga
nasa orihinal na teksto; gayundin,
sapagkat literal ang salin, may mga
balangkas ng mga parirala at
pangungusap sa orihinal na makikitang
nalipat sa wikang pinagsalinan.
 “Himig-orihinal” Laban sa
“Himig-salin”
 Kapag naman idyomatiko ang
salin, nagiging himig-orihinal na
rin ito sapagkat hindi na halos
napapnsin ng mambabasa na ang
kanyang binabasa ay una palang
sinulat sa ibang wika.
 “Estilo ng Awtor” Laban sa “Estilo
ng Tagapagsalin”
 Bawat awtor, lalo na sa mga
malikhaing panitikan, ay may sariling
estilo. Bagamat may mga manunulat
na sa biglang tingin ay waring
magkatulad sa estilo, sa katotohanan
ay may pagkakaiba ang mga ito kahit
paano. Maaaring nagkakaiba sa uri
ng mga pangungusap na ginamit.
 “Estilo ng Awtor” Laban sa
“Estilo ng Tagapagsalin”
 May mga awtor na mahilig sa mabulaklak at
kilometrikong mga pahayag na dahil sa
kahabaan ay malimit na nalilito ang mga
mambabasa sa pinagsama-samang iba’t ibang
kaisipan sa pangungusap. May mga awtor
naman na ang kabaligtaran nito ang hilig: maikli
at payak na mga pangungusap ngunit ginamitan
ng mga salitang nakakargahan ng malalalim na
kaisipang ipinalalagay nila na makakayang
“tunawin” ng mga mambabasa.
 “Panahon ng Awtor” Laban sa “Panahon
ng Tagapagsalin”
 Ang problema tungkol sa “panahon” ay
lumilitaw lamang kapag ang isinasalin ay ang
akdang klasiko. Kung napakahirap para sa
isang tagapagsalin na pilitin ang sariling
‘mapaloob’ sa katauhan ng kanyang awtor,
isa ring napakahuran na gawain ang bagtasin
ang panahong namamagitan sa nakaraan
(panahon ng awtor) at sa kasalukuyan
(panahon ng tagapagsalin). Maibibigay na
magandang halimbawa rito ang pagsasalin ng
Biblia.
 “Panahon ng Awtor” Laban sa “Panahon
ng Tagapagsalin”
 Kaya nga’t ang mahuhusay kundi man
pinakamahusay na mga tagapagsalin ay
iyon na marahil mga nagsisipagsalin ng
Biblia. Dito sa Pilipinas ay nasa Summer
Institute of Linguistic ang mahuhusay na
mga linguist-translator. Nasa kanila ang
mga pangunahing teorista at praktisyuner
sa pagsasalin sapagkat pagsasalin ng
Biblia sa mga minor na wika ng bansa ang
isa sa kanilang mahalagang gawain.
 “Maaaring Baguhin” Laban sa
“Hindi Maaaring Baguhin”
 Maaari bang baguhin, bawasan o dagdagan
ang isinasaling piyesa? Kung ikaw ang awtor
at may nakikialam na tagapagsalin sa iyong
akda, ano ang iyong gagawin? Halimbawa ay
binago ang wakas ng iyong kwento o nobela,
hindi mo kaya ihabla ang tagapagsalin? Kung
siya’y naniniwalang mas mahusay siya sa iyo
kaya niya pinakialaman ang iyong likhang-isip,
bakit hindi na lang siya umisip o lumikha ng
sarili niyang kwento o nobela? Bakit niya
pakikialaman ang gawa ng may gawa?
 “Tula-sa-Tula” Laban sa “Tula-sa-
Prosa”
 Ang pagsasalin ba ng isang tula
ay dapat maging patula rin? O
baka mas mabisang isalin ang
isang tula sa paraang tuluyan o
prosa?