Felix Mendelssohn

Życiorys
Felix Mendelssohn-Bartholdy
(1809-1847) Urodził się 3 lutego
1809 roku w Hamburgu, w rodzinie
o korzeniach żydowskich. Naukę
muzyki rozpoczął w domu,
wzrastając w kulcie Bacha, bowiem
jego cioteczna babka była
uczennicą i mecenaską synów
Jana Sebastiana. Mendelssohn był
cudownym dzieckiem —
multiinstrumentalistą
i kompozytorem. Grał na
fortepianie, organach, skrzypcach
i altówce.
Na uniwersytecie w Berlinie studiował
historię, estetykę oraz geografię.
Potrafił też malować. Znał Chopina
i Liszta, a także przyjaźnił się
z Robertem Schumannem. Z czasem
znane stały się jego umiejętności
dyrygenckie. Swój czas w wieku
dojrzałym dzielił pomiędzy Lipskiem,
Berlinem a Anglią. Często podróżował
po całej Europie.
 Kompozytor zmarł na zawał 4 listopada
1847 r. w Lipsku, mając zaledwie 38 lat.
Do śmierci przyczyniła się depresja
spowodowana wcześniejszym odejściem
siostry, wybitnej pianistki.
 Dyrygent i nauczyciel

 Felix Mendelssohn był wielkim propagatorem

muzyki Jana Sebastiana Bacha, przywrócił jego
twórczość na sceny koncertowe, co spowodowało
ponowny wzrost popularności. Jako jeden
z pierwszych używał również batuty. Część
swojego życia Felix Mendelssohn związał
z Lipskiem. W 1835 r. zyskał posadę kapelmistrza
orkiestry Gewandhausu, za jego przyczyną w
1843 r. utworzono tam pierwsze w Niemczech
konserwatorium muzyczne.
 Najważniejsze dzieła

 muzyka sceniczna do sztuki Sen Nocy Letniej 

 uwertura koncertowa h‑moll op. 26, znana jako Hebrydy lub Grota Fingala. 
 I Symfonia B‑dur op. 52, znana jest jako Lobgesang, czyli Hymny
Chwały czy Śpiew Pochwalny. Powstała dla upamiętnienia 400 rocznicy
wynalezienia druku i stanowi połączenie form symfonii oraz kantaty, będąc
dziełem wokalno‑instrumentalnym. 
 Dwie symfonie są zapisem muzycznych wrażeń z podróży kompozytora. III
Symfonia a‑moll op. 56, zwana „Szkocką”, natomiast IV Symfonia A‑dur op. 90,
zwana „Włoską”.
 Koncert skrzypcowy e‑moll, op. 64. 
Dziękuję za uwagę !