AP PETA 2 (SHAWN

JACOB PART 1-6 )

By : Group 4
 Members
• Who helped
Canindo, Mackenzie D.
• Pascua, Edricky
• De Leon, Shawn Jacob
Who didn’t helped
Antonio, Clyde
Apa-ap, Macayla
• Puig, Thomas
Ekonomiya Ng India (Ang Nakalipas na
Ekonomiya)

• Ang Unang India (1500 – 500 BCE). Ang India ay maraming inobasyon na ginamit pa rin nila sa kasalukuyan
bilang kanilang angkop na pamamaraan na humuhubog sa aspeto ng modernong lipunan ng India, sa
arkitektura hanggang sa agham.
• Katulad ng ibang mga sinaunang sibilisasyon, nag simula ang kasaysayan ng India noong “Prehistoric Age”.
Noong 400,000 – 200,000 BCE, ay natuklasan ang mga pinta sa mga kuweba at mga kagamitang mga bato ay
nagpakita ng unang palatandaan ng mga aktibidad ng mga tao.
• Ang mga nakuhang impormasyon sa painting ay tungkol sa yugto ng panahon nila noon, katulad ng kung paano
sila namumuhay araw-araw.
• Tanong ng mga nakatuklas nito: Paano nga ba ito nag simula?
• Sinasabi rito ang mga pinuno na nagpalawak ng kanilang mga kaharian ang gumawa kung ano ang india ngayon
sa kasalukuyan, pero may mga ibang pinuno rin na napatunayang wala silang kakayahang mapanatili ang isang
kaharian. Ang mga relihiyon at ang kanilang mga gawi ay nabuo, na kalaunan ay napabago sa kanilang
istraktura ng sinaunang lipunan ng India.
 Ekonomiya Ng India (Ang
Nakalipas na Ekonomiya)
• Ang mga pagbabagong ginawa sa paglipas ng panahon ay nagpalakas sa
pinakamakapangyarihang mga imperyo na kilalang-kilala sa kasaysayan.
• Ang kasaysayan ng mga sinaunang sibilisasyong Indian ay katulad ng iba pa, na may mga
dakilang pinuno at malisyosong pinuno, mga labanan sa mga digmaan na may mga
tagumpay at pagkatalo, mga uri ng lipunan na lumilikha ng mga istruktura ng lipunan, at
sinaunang edukasyon na nagtatakda ng mga pundasyon para sa modernong edukasyon.
 Kabihasnan ng Indus Valley

• Ang pinakaunang kilalang populasyon ng mga urban na Indian, malapit sa Indus River, ay
ang Kabihasnan ng Indus Valley, na nagsimula noong 3300 BCE at nagtapos noong 1300
BCE. Kilala rin sa Harappan, ang sibilisasyon ay lumago sa tatlong estado.

Maagang Harappan
Sa pagitan ng 3300 at 2600 BCE, nagsimula ang mga naunang nanirahan sa mga
pamayanan ng pagsasaka at mga pastoral na kampo. Kabilang sa kanilang mga tungkulin
ang pagtatanim at pag-aalaga ng mga hayop.

Sa loob ng maliliit na komunidad na iyon ay may mga epektibong network ng kalakalan na

nagtatag ng mga koneksyon sa mga naninirahan sa malayo, kasama ang paggawa ng tanso,
isang anyo ng pag-unlad ng teknolohiya.
• Sa kanilang mga huling taon, ang mga komunidad ay nagtayo ng mga pamayanan na may
malalaking pader at pinalawak ang kanilang mga network ng kalakalan. Pinalaki nila ang
integrasyon ng mga rehiyonal na komunidad, na humantong sa materyal na kultura.

Mature Harappan
Mula 2600 hanggang 1900 BCE, ang mga naunang nanirahan ay umunlad sa Sibilisasyong
Indus Valley at naging malawak na kilala bilang tulad pagkatapos ng pagtuklas nito sa
hinaharap.
• Ang mabagal na paglipat ng mga monsoon ay nagpapahintulot sa mga nayon na higit na
umunlad. Sa pamamagitan ng pagpapaamo sa mga baha at sa kanilang mga sanga,
nakakuha sila ng saganang agrikultura na tumulong sa pag-unlad ng kanilang mga lungsod,
ngunit ang mga magsasaka ay umaasa sa mga tag-ulan at baha sa tag-araw na walang
sistema ng irigasyon.
•Sa paglipas ng mga taon, ang mga komunidad ng Early Harappan naging malalaking urban na lungsod.

Ang mga karagdagang paghuhukay ay nagpapakita na ang mga unang naninirahan ay may sariling sistema ng
pagsulat at ang pag-unlad ng mga sistemang panlipunan at pang-ekonomiya.
•Late Harappan
Bagama't ang Kabihasnang Indus Valley ay umuunlad sa mga likas na elemento, sa pagitan ng 1900 at 1300 BCE,
dahan-dahang tumanggi ang mga naunang nanirahan.

Ang mga pagbabago sa istraktura ng gusali at mga pamamaraan ng produksyon ay nagpapakita na ang isa pang
sibilisasyon ay naninirahan sa lupain pagkatapos ng ilang panahon.

Gayunpaman, may kawalang-katiyakan na nakapalibot sa dahilan sa likod ng pagbaba, ngunit may mga
makatotohanang teorya, tulad ng:

Dahil sa kakapusan ng likas na yaman, napilitan ang mga settler na lumipat ng tirahan.
Inatake at winasak ng mga Aryan invaders ang lungsod, ngunit walang anumang ebidensya ng pagkawasak o
pagpatay sa site.
Ang mga baha at iba pang natural na sakuna ay karaniwan.
 Panahon ng Vedic (Macayla Apa-ap PART) 7 - 13

• Ang mga Aryan mula sa Gitnang Asya ay nanirahan sa lupaing pag-aari ng mga unang nanirahan mula 1500 hanggang 500
BCE. Nagsalita sila ng Wikang Indo-European, isang maagang anyo ng Sanskrit. Ang mga Aryan, tribo at nomadic, ay matigas,
mabangis, parang digmaan at determinadong manatiling tapat sa kanilang pagkakakilanlan ng tribo.

Nagsimula sila bilang maliliit na pamayanan at nagdala ng a relihiyon batay sa pagsamba sa mga diyos at diyosa.

Kilala rin bilang mga taong Vedic, sinunod nila ang apat na sagradong teksto: ang Vedas. Nagbibigay ang Veda ng pagtingin sa
kanilang buhay at paniniwala.

Hindi nagtagal, maraming Indian ang sumunod sa mga paniniwala ng mga Vedic noong 1000 BCE. Nakita ng mga Aryan ang
pagbuo ng iba't ibang kaharian noong panahong iyon. Ibinahagi nila na ang kaligayahan at kaligtasan ay nagmumula sa moral
at etika ng isang tao sa pamamagitan ng pagdadala ng kanilang pilosopikal na paniniwala. Bukod pa rito, ibinahagi nila na ang
landas ng isang tao ay dapat na nakabatay sa kanilang lugar sa buhay, ngunit dapat na tama at mabuti.
• Sa pagbabahagi ng kanilang mga paniniwala, nagdala sila ng a sistemang caste ng lipunan:

Mga Brahmin (pari, guro at intelektwal).

Kshatriyas (mga mandirigma, pulis at administrador).
Vaishyas (magsasaka, mangangalakal at negosyante).
• Shudras (mga artesano at manggagawa).
Habang lumaganap ang kanilang mga pamayanan ng tribo sa buong India, ang kanilang sibilisasyon ay lumago at umunlad sa kultura at kalakalan.
Bilang resulta, lumikha ito ng 16 na mas malalaking pamayanan sa hilagang India, Anga, Assaka, Avanti, Chedi, Ghandhara, Kamboja, Kosala, Kuru,
Machcha, Magadha, Malla, Panchala, Surasena, Vaijji at Vatsa.

Ang mga pagbabago sa linggwistika, kultura at pulitika ay nag-ambag sa pagtatapos ng isang panahon. Gayunpaman, ang Vedic Age ay humantong sa
isang kumplikadong pagbabago sa lipunan. Sa kasaganaan ng agrikultura, lumawak ang kalakalan. Ang nakasulat na pandiwang tradisyon ng mga Aryan
ay nagpapakita ng Panahon ng Vedic bilang puso ng muling pagsilang ng sibilisasyon sa lunsod.
Sa madaling salita, ang Vedic Age ay nagbunga ng Sinaunang sibilisasyong Indian.

Mga Dynasty ng Sinaunang

India
20 dinastiya ang namuno sa sinaunang India. Ang bawat isa ay gumawa ng epektibong kontribusyon sa paglago at kaunlaran ng India.
Ang pagtutuon ay sa mga may label na mahalaga sa sinaunang kasaysayan ng India.

Ang mahajanapadas ay 16 malalaking estado na nagsilbing mga republika at kaharian noong panahon ng Vedic. Pinamunuan ng mga hari
ang karamihan. Ang iba, kilala bilang pagnanasa or sanghas, ay oligarchies. Sa isang oligarkiya, maraming kalalakihan na kilala bilang
rajas ibinahaging lakas.

Si Magadha, Koshala, Vatsa at Avanti ang tila pinakamakapangyarihan. Sa labanan ng supremacy, gayunpaman, si Magadha ang lumabas
na pinakamakapangyarihan. Bukod sa pagiging mayaman sa likas na yaman, ang mga iron ores ay lumikha ng mga sandata ni Magaha.
Ang mga gubat nito ay nagbibigay ng kahoy at mga elepante, na napatunayang kapaki-pakinabang sa kanilang mga hukbo. Ang kanilang
mga bukid ay lumago nang sapat upang pakainin ang mga tao nito at ang kanilang buong hukbo.
• Ang Magadha ang naging unang imperyo ng India (544 – 322 BCE), na ang paglaki nito ay nakikita sa pamamagitan ng mga
dinastiya. Una, ang Haryanka Dynasty, sumunod, ang Shishunga Dynasty, at pagkatapos, ang Nanda Dynasty.

Kasunod ng Magadha Empire ay ang Mauryan Empire. Makalipas ang mga taon, ang Gupta Empire ay umunlad sa
sinaunang India's Golden Age.

Ang Haryanka Dynasty

Tatlong pinuno ang naghari sa Dinastiyang Haryanka sa pagitan ng 544 at 412 BCE.

Bimbisara, ang nagtatag ng Imperyong Magadha, ay naghari mula 544 hanggang 492 BCE. Lumawak ang mga hangganan ng kanyang
kaharian sa pamamagitan ng pag-aasawa at pananakop.

Ang kanyang unang kasal kay Kosala Devi, anak ng Hari ng Koshlan, ay nagdala ng dote ng isang nayon ng Koshi at nagpakalma ng
labanan sa pagitan ng dalawang pinuno. Ang pangalawang kasal kay Chellan, isang prinsesa ng Lichcchavi mula sa Vaishali, ay
nagbigay sa kanya ng isang anak na lalaki at nakuha ang hilagang hangganan. Ang kanyang ikatlong kasal kay Khema, ang anak ng
isang pinuno ng angkan ng Madra ng Punja, ay nakakuha ng kanilang alyansa.

Pinalawak ni Bimbisara ang kanyang teritoryo sa pamamagitan ng pagsakop kay Anga at paglalagay sa kanyang anak bilang vice-royal.
Kasunod ng kanyang patuloy na pananakop at mga alyansa, ang Magadha Empire ay naging sapat na malaki upang humawak ng 80
000 na mga nayon.

Gayunpaman, pinatay siya ng kanyang anak, Ajatashatru, na kalaunan ay umakyat sa trono.

Ang paghahari ni Ajatashatru ay tumagal sa pagitan ng 492 at 460 BCE at, tulad ng kanyang ama, siya ay isang agresibong
expansionist.
• Bagama't kaalyado niya si Koshala, nais niyang sakupin ito, kasama si Kashi. Nagdulot ito ng digmaan sa pagitan ng dalawang pinuno. Sa huli,
pinilit ng digmaan ang Hari ng Koshala na ibigay ang kanyang anak na babae kay Ajatashatru para sa kapayapaan. Pagkatapos, ibinigay ng Hari
ng Kashi ang kanyang anak na babae sa kanya.

• Udayin humalili sa kanyang ama, si Ajatashatru, mula 460 hanggang 444 BCE at gumanap ng mahalagang papel sa junction ng Ganges at Son.
Sa panahong ito, lumawak ang Magadha mula sa Himalayas (hilaga) hanggang Chotanagpur (timog).

Katulad ng kanyang lolo, pinatay siya ng anak ni Udayin at umakyat sa trono. Nagpatuloy ang siklo ng patricide at ikinagalit ng mga karaniwang
tao. Nawalan sila ng tiwala sa kanilang mga pinuno at naghimagsik at itinapon ang huling pinuno ng dinastiya.

Di nagtagal, ginawa nila ang pinakakuwalipikadong opisyal na Shishunga, isang viceroy ng Kashi, ang kanilang pinuno.

Ang Dinastiyang Shishunga

• Pinuno ng dinastiya ang Emperyo ng Magadha mula 412 hanggang 344 BCE.

Shishunga namuno mula 413 hanggang 395 BCE. Ang pagsira sa kapangyarihan ni Avanti ay naging kanyang pinakamalaking tagumpay
sa militar na nalampasan ang kanyang mga nauna. Samakatuwid, ang 100-taong tunggalian sa pagitan ng Avanti at Magadha ay natapos
at ang Avanti ay naging bahagi ng Imperyo.

Kalashoka, anak ni Shishunga, ang humalili sa kanyang ama mula 395 hanggang 344 BCE. Naghari siya tulad ng ginawa ng kanyang
ama at pinanatili ang imperyo tulad ng dati. Kaunti ang nalalaman tungkol sa kanyang mga tagumpay sa militar.

Bagaman mayroon siyang sampung anak na lalaki, siya ang huling pinuno ng Dinastiyang Shishunga.

Hinati ng kanyang sampung anak ang kaharian sa halip na pumili ng angkop na kapatid na mamamahala. Gayunpaman, pinahina
lamang nito ang imperyo sa mga huling taon at humantong sa isang mabilis na pagbagsak.
 Ang Dinastiyang Nanda
• Ang mga hari ng Dinastiyang Nanda ang huling namuno sa Emperyo ng Magadha mula 344 hanggang 322 BCE.

Ang dinastiya ay umabot sa mga bagong antas ng kapangyarihan at supremacy ng Magadha Empire. Lumaki ito sa heograpikal na kalawakan, kayamanan at
pananakop ng militar.

Mahapadma Nanda ay hindi lamang ang unang pinuno ng dinastiya kundi ang unang pinunong hindi Kshatriya, mula 344 hanggang 319 BCE. Matapos patayin si
Kalashoka at maging hari, napatunayang siya ang pinakamakapangyarihan. Pinalawak niya ang imperyo sa pamamagitan ng pagsakop sa Kalinga.

Dhana Nanda, ang huling pinuno ng Dinastiyang Nanda, ang humalili sa kanyang ama mula 319 hanggang 322 BCE. Ang lawak ng kanyang kapangyarihan ay
napatunayang napakahusay na si Alexander the Great ay hindi nangahas na lumipat malapit sa kanyang teritoryo. Gayunpaman, ang kanyang kapangyarihan ay
walang napatunayang laban sa kanyang hindi pagiging popular sa kanyang mga tao. Ang kanyang pagiging hindi popular ay resulta ng patakarang anti-Kshatriya,
pinagmulan ng Shudra, mapang-aping pamamaraan ng pagkolekta ng buwis at mahinang pamamahala sa pananalapi ng kanyang kaharian.
Pinatunayan niya na siya ay isang mahina at hindi magagawang pinuno.

Nang dumating ang banta ng posibleng pagsalakay ng mga dayuhan, ang mga tao ay tumingin sa kanilang hari para sa isang plano. Dahil sa pagiging makasarili at
kayabangan niya, minamaliit niya ang mga nagpapayo sa kanya.

Habang nabubuhay siya sa pagtanggi, nagsanay si Chandragupta Maurya kasama ang kanyang gurong si Chanakya. Gumawa sila ng planong hampasin ang Imperyo
ng Magadha. Bukod pa rito, ang pagkamatay ni Alexander the Great ay nag-iwan ng power vacuum, na sinamantala ni Chandragupta.

Si Dhana ay nawalan ng bantay sa pag-atake ng Mauryan at inihanda ang kanyang hukbo para sa isang hindi inaasahang digmaan. Pinangunahan ni Chandragupta
ang kanyang maliit na hukbo sa tagumpay gamit ang kanyang kaalaman at kadalubhasaan sa militar.

Ang pagbagsak kay Dhana Nanda ay humantong sa pagsisimula ng pamamahala ng Mauryan at pagtatapos ng Imperyong Magadha.
 Ang Imperyong Mauryan
• Ang Imperyong Mauryan, ang unang emperyo ng imperyo ng India, nagsimula noong 321 BCE at nagtapos noong 185 BCE. Saklaw nito ang karamihan sa rehiyon ng
India: sa buong gitnang at hilagang India, pati na rin ang mga bahagi ng Persia.

Chandragupta, na pinangalanang hari noong 323 BCE, kumuha ng karagdagang mga lupain sa pamamagitan ng puwersa at nabuo ang mga alyansa.

Pinayuhan at nag-ambag si Chanakya sa pamana ng emperyo. Pati na rin sa pagiging isang strategist sa politika, sinulat niya ang Arthashastra. Nakatuon ito sa
pamumuno at pamahalaan, at kung paano dapat ayusin ng isang estado ang ekonomiya nito habang pinapanatili ang kapangyarihan.

Ang Empire ay pinalawak sa lahat ng 16 estado.

Inirekomenda ni Chanakya ang isang network ng mga espiya, isang nakatuon na elemento sa Arthashastra. Kumilos sila bilang isang lakas ng pagsubaybay para sa
pinuno. Ang kanilang pagtuon sa panlilinlang ay sumasalamin sa kanilang praktikal at pesimistikong pagtingin sa kalikasan ng tao.
Bukod dito, ang Empire ay nagtayo ng mga pambihirang templo, aklatan, palasyo, at isang unibersidad. Ang kanilang sistemang pangkalakalan ay lumago nang
kahanga-hanga, habang pinapanatili ang isang malakas na sistemang pang-gobyerno at militar.

Bindusara humalili sa kanyang ama mga 300 BCE, mapayapang pinapanatili ang mga lupain tulad ng ginawa ng kanyang ama.

Matapos kahalili ang kanyang ama sa pagitan ng 268 at 232 BCE, Ashoka humantong sa isang madugong labanan laban sa Kaharian ng Kalinga. Ang labanan na ito ay
nagdulot sa kanya upang suriin muli ang kanyang pangako sa pagpapalawak ng Emperyo. Samakatuwid, sa paghakbang patungo sa hindi karahasan, bumaling siya sa
Budismo.

Ang kanyang marka sa kasaysayan ay ang paglikha ng mga haligi na nakasulat sa kanyang opisyal na pagkabagsak sa Budismo. Itinaguyod nila ang di-karahasan at
pamumuhay nang payapa sa bawat isa.

Hindi tulad ni Ashoka at ng mga nauna sa kanya, ang kanyang mga kahalili ay nabigo na hawakan ang Emperyo. Maya-maya, naghiwalay ito. Ang ayaw ng publiko na
sundin ang Budismo ay nagdulot ng hidwaan sa buong Imperyong Mauryan.

Ang huling linya, Brihadratha, pinaslang ng kanyang pinuno, na si Pushyamitra Shunga. Kaya, ang Shunga Dynasty ay bumangon.
 Ang Gupta Imperyo (Macayla Apa-ap PART) 7 - 13
• Mula 320 hanggang 550 CE, ang Imperyo ng Gupta ay kilala sa katangi-tanging sining, arkitektura, agham, relihiyon at pilosopiya.

Kilala bilang Golden Age, ang Gupta Empire ay isang panahon ng kasaganaan at paglago. Hindi gaanong kilala ang mga unang taon
nito. Gayunpaman, ang mga naglalakbay na Budista ay mapagkakatiwalaang mapagkukunan ng impormasyon.

Sa panahon ng paghahari ni Sri Gupta (240 – 280 CE), ang imperyo ay binubuo lamang ng Magadha at bahagi ng Bengal. Anak
niya, Ghatotkacha, kahalili sa kanya at natutunan ang pakinabang ng pagpapanatili ng isang hukbo

• Chandragupta ko
Si Chandragupta I, anak ni Ghatotkacha, ay nagsimula sa mabilis na pagpapalawak ng imperyo. Siya ang unang soberanong pinuno
at ang kanyang paghahari ay nagpatuloy mula 320 hanggang 335 CE. Matapos pakasalan ang Lichcchavi Princess Dumaradevi,
nakuha niya ang pagmamay-ari ng mga minahan na mayaman sa iron ore. Natugunan ng mga minahan na ito ang mga panloob na
pangangailangan at naging mahalagang kalakal sa kalakalan.

Ang iba pang mga pinuno ng teritoryo ng India ay sumuko kay Chandragupta I at nakita siya bilang isang walang kaparis na
soberanong pinuno.

• Samudragupta
Mula 335 hanggang 375 CE, si Samudragupta ay namuno bilang isang henyo sa militar at ipinagpatuloy ang pagpapalawak ng
imperyo. Nasakop niya ang natitirang mga lugar sa hilagang India at isang bahagi ng katimugang India.

Sa panahon ng kanyang pamumuno, ang India ay sumasaklaw mula sa Himalayas (hilaga) hanggang sa bukana ng Ilog Krishna at
Godavari (timog), mula Balkh, Afghanistan (kanluran) hanggang sa Brahmaputra River (silangan).
• Chandragupta II
Matapos ang paghahari ni Samudragupta, nagkaroon ng isang maikling pakikibaka sa kapangyarihan.

Ang panganay niyang anak, Ramagupta, naging susunod na hari, ngunit ang Scythian King ng Mathura ay nagtagumpay
sa kapangyarihang ito. Ang Hari ng Scythian ay interesado sa asawa ni Ramagupta at kaya, upang mapanatili ang
kapayapaan, ibinigay ni Ramagupta ang kanyang asawa, si Reyna Dhruvadevi, sa hari.

Chandragupta II iniligtas si Dhruvadevi at pinatay ang Haring Scythian.

Matapos hatulan ni Dhruvadevi ang kanyang asawa, pinatay siya ni Chandragupta II at naging susunod na hari. Ginugol
niya ang kanyang mga unang taon upang wakasan ang mga paghihimagsik sa mga nasasakupan na pinuno at kalaunan
ay nagpakasal kay Dhruvadevi.

Si Chandragupta II ay isang dalubhasa at mahusay na pinuno at tinalo ang gobernador ng probinsiya ng Saurashtra. Lalo
nitong pinalawak ang kanyang kaharian hanggang sa baybayin ng Dagat Arabia. Nakuha niya ang titulo Vikramaditya,
ibig sabihin ay “Emperador ng Sinaunang India”.

Ang kanyang pag-unlad ay kilala sa buong kasaysayan.

Sa madaling salita, naabot ng Gupta Empire ang tuktok nito.

Ang huling pinuno ng soberanya, Skandagupta, naghari mula 455 hanggang 467 CE. Nagawa niyang pigilan ang
pagsalakay ng mga Hun sa India ngunit, pagkatapos ng kanyang kamatayan, ang dinastiya ay humarap sa domestic
conflict.

Nabigo ang kanyang mga kahalili na mapanatili ang malaking kaharian at nagdulot ng paghina ng batas at kaayusan.

Sinalakay sila ng mga Hun at mga dayuhang kapangyarihan at sinira ang kagalingan ng ekonomiya ng kaharian. Ang
huling pag-atake ng Hun noong 550 CE ay nagtapos sa natitira sa imperyo.
• Sinaunang Lipunan ng India

Ang lipunan ng sinaunang Indian ay nahahati sa apat mga varnas (mga uri ng lipunan o kasta). Binigyan nila ang kaayusan at
istruktura ng lipunan.

Sa una, ito ay tila isang salamin ng propesyon, ngunit ang mga interpretasyon ay nagpapakita na ito ay tinutukoy ng
kapanganakan ng isang tao.

Hindi pinapayagan ang mga pagbabago sa sistema ng caste, kahit na ang kasal sa labas ng sariling caste ay ipinagbabawal.

Brahmin sa Sinaunang India

Pinakamataas varna nakatutok sa mga tungkulin ng mga pari, guro, at intelektwal. Ang kanilang mga tungkulin ay nakasentro
sa kaalaman.

Nagbigay sila ng edukasyon at espirituwal na pamumuno, nag-aral at nagturo ng Vedas, gumanap at nagturo ng mga
sagradong ritwal, at bumuo ng mga ideal na katangian. Kabilang sa mga katangiang ito ay ang katapatan, integridad,
kadalisayan, at pagkamatipid.

Kasama ng mga Kshatriya at Vaishya, sila ay "dalawang beses ipinanganak". Sa kanilang ikalawang kapanganakan,
sumasailalim sila sa mga espirituwal na pagsisimula. Tinanggap nila ang sagradong banta at nagsagawa ng ilang ritwal at
ritwal ng pagpasa.
Kshatriyas sa Sinaunang India
Ito ay mga mandirigma, pulis, at mga administrador ng maharlika, ang mga tagapagtanggol ng lipunan.

Ipinamalas nila ang lakas ng katawan at katangian nito at tiniyak na ginampanan ng mga mamamayan ang kanilang mga
tungkulin.

Karagdagan pa, sila ay humarap nang walang kompromiso sa krimen at kawalan ng batas. Sinakop nila ang kanilang
sariling isip at pandama.
• Vaishyas sa Sinaunang India
Pinoprotektahan ng produktibong uri ng mga magsasaka, mangangalakal, at negosyante ang mga hayop, lalo
na ang mga baka, at ang lupain.

Lumikha sila ng kayamanan at kasaganaan at pinananatili ang trabaho sa pagkain, damit, atbp., at
nakipagkalakalan sa etika.

Shudras sa Sinaunang India

Ang mga artisano at manggagawa ay ang tanging klase na pinapayagang tumanggap ng trabaho mula sa iba.
Ang tatlo mga varnas sa itaas, gayunpaman, ay may kakayahan sa trabaho at pananalapi.

Ibinigay nila ang kanilang mga serbisyo sa iba, sinunod ang mga prinsipyong moral, nanatiling tapat, at
ipinagmamalaki ang kanilang trabaho.

Ang ikalima at mas mababa varna, Chandala, humawak ng mga trabaho sa lipunan na walang gustong gawin.
Kilala rin bilang “the untouchables”, hindi malinaw kung talagang binanggit sila sa caste system.

Sinaunang Panitikan sa India

Ang Veda
Ang Rig Veda ay ang pinakaunang kilalang gawain ng sinaunang India. Naglalaman ito ng 1028 mga himno sa
Vedic Sanskrit.

Karamihan sa mga nabubuhay na gawa ay mga tekstong panrelihiyon, ngunit binibigyang pansin ang lahat ng
bagay na nauugnay sa "panitikan". Kabilang dito ang mga epiko at liriko, dramatiko at didaktikong tula,
salaysay at siyentipikong prosa, at berbal na tula at kanta.

Yajur Veda hawak ang mga direksyon para sa mga pagtatanghal ng mga ritwal.
Sama Veda inireseta ang mga himig para sa pagbigkas ng mga himno.

Athora Veda naglalarawan ng mga ritwal at ritwal.

Sinaunang Panitikang Pilosopiko ng India
Brahmanas nagbigay ng detalyadong mga paliwanag ng panitikan Vedic.

Aryankas nagpapaliwanag ng mga ritwal at napupunta sa isang pilosopikal na talakayan ng mga Brahmana. Ito ay nagtataglay ng mga talaan ng mga transisyon
sa pagitan ng ritwalistikong simbolismo ng mga Brahaman at ng mga pilosopikal na aspeto ng mga Upanishad.

Upanishads tumuon sa mga konsepto ng pinagmulan ng sansinukob, kapanganakan, kamatayan, at materyal at espirituwal na mundo. Ito ay mga
pagpapahayag ng mga konseptong pilosopikal na nakasulat sa tula o tuluyan.

Ang Puranas tumulong sa pag-unlad ng sinaunang Vedic na relihiyon ng Hinduismo. Ang ibig sabihin ay "i-renew ang luma", ipinapaliwanag nila ang mga
katotohanang pilosopikal at relihiyon sa pamamagitan ng mga alamat at kwentong gawa-gawa.

Mga Shastra naglalaman ng mga gawa ng pilosopiya at agham. Sinasaklaw nito ang sining, matematika, at iba pang agham. Halimbawa, Arthashastra ay ang
agham ng pamamahala.

Smritis nakatutok sa pagganap ng mga tungkulin, kaugalian, at batas ayon sa Dharma.

Sa maagang panitikan ng Budismo, Suta Pitaka may kasamang mga dayalogo sa pagitan ng Buddha at ng kanyang mga tagasunod. Vinaya Pitaka humahawak
ng mga patakaran ng samahan ng mga monasteryo.
Ang Mahusay na Epiko
Kabilang sa magagaling na epiko ay ang Ramayana at Mahabharata.

Hawak nila ang alaala ng mga Sinaunang Indian. Hanggang sa 2nd siglo BCE, ang mga ito ay kinanta o sinabihan ng mga mananalaysay bago tuluyang naisulat.

Ang Ramayan naglalaman ng 2400 na talata sa pitong aklat, ang Khandos. Sinasabi nito ang kuwento ni Rama at kung paano makamit ang apat na layunin ng
buhay ng tao sa anyong tula:

1. Dharma - matuwid na pag-uugali o relihiyon.

2. Artha - tagumpay ng makamundong yaman at kaunlaran.

3. Kama - ang katuparan ng mga hinahangad.

4. Maliska - panghuli kalayaan.

Mahabharata naglalaman ng 100,000 taludtod sa sampung aklat, na ginagawa itong pinakamahabang tula sa mundo. Bagama't itinuturing na mystical history,
binabanggit nito ang mga pangyayaring palaging mangyayari at mauulit.
Sining at Arkitektura Ng Sinaunang India
Sinaunang Arkitekturang India

Ang katibayan ng mga nakaplanong lungsod sa Harappan ay nagpapahiwatig ng lubos na binuo na arkitektura.

Sa Panahon ng Vedic, ang mga altar ng apoy at ang kahalagahang pangmatematika at astronomikal ay may bahagi sa ebolusyon ng arkitektura ng
templo.

Ang pag-unlad ng mga ginupit na kwebang bato ay sumunod at umunlad upang umangkop sa mga konteksto at pagkakaiba sa lipunan at relihiyon.

Orihinal na, Ang Budismo ay humantong sa pagkalat ng mga templo, na kalaunan ay pinagtibay sa Hinduismo.
Sinaunang Art sa India

Ang mga painting sa kuweba na may petsang Prehistoric Age ay naglalarawan ng iba't ibang mga kaganapan sa panahon.

Ang mga pintura at kultura ay umunlad at binago ang mga tradisyon ng katutubong at tribo. Kinakatawan nila ang mga taong kabilang sa iba't ibang
grupo ng kultura at panlipunan ng Sinaunang India. Ipinapakita nito kung paano naaayon ang kanilang buhay sa kalikasan at konektado sa natural na
enerhiya.

Sa pamamagitan ng mga taon ng pag-aaral, ang kanilang sining ay nagpapakita ng bukas na pag-iisip sa kanilang paglalarawan ng mga alamat, alamat,
at mga diyos mula sa mga panaginip at pantasya.
Matematika at Agham sa Sinaunang India
Ang mga natuklasan ay nagpapakita ng matatag na ugnayan sa pagitan ng agham at relihiyon.

Sa astronomiya, ang mga planeta ay itinuturing na mga diyos, na nagresulta sa malapit na pagmamasid sa kanilang mga paggalaw. Ito ay dahil na rin sa
kanilang koneksyon sa mga pagbabago sa panahon at panahon.

Sa agham ng gramatika at lingguwistika, binigyang-diin ng mga Brahaman na ang mga Vedic na panalangin at mga mantra ay dapat bigkasin nang may
katumpakan at katumpakan.

Sa paligid ng 3rd siglo BCE, iba ang pag-unlad ng matematika, astronomiya, at medisina.

Ang sinaunang Indian na matematika ay gumawa ng tatlong kontribusyon sa modernong matematika: ang sistema ng paniwala, ang sistema ng decimal,
at ang paggamit ng zero. Ang pagpapakilala ng zero ay humantong sa isang mas mataas na antas ng pag-aaral sa mathematical mechanics.

Higit sa lahat, ang mga Brahmic na numero ay nagsilbing pundasyon ng modernong Indian o Hindu at Arabic na mga sistema ng numero na ginagamit
• Ang Pamana ng Sinaunang India

Ang Hinduismo at Budismo ay dalawa sa pinaka sinusunod na relihiyon sa mundo. Ang kultura at relihiyon ng Sinaunang
India ay nakaimpluwensya sa mundo. Ang mga relihiyon ay nakakuha ng mga tagasunod at ang mga gawaing
pilosopikal ay nakaimpluwensya sa marami.

Ang panitikan ng India, arkitektura, at sining ay hugis kultura at nakaimpluwensya sa kani-kanilang modernong
larangan.

Pinatutunayan ang pamana ng mga sinaunang gawi, tinatanggap nito ang sinumang pipili na sundin ang mga hakbang
sa pagsasakatuparan sa sarili.
Ang mga pangyayaring naganap ilang taon pagkatapos ng paghina ng Sinaunang India ay nagpapatunay na ito ay isang
buhay na pamana. Ginamit ni Mohandas Gandhi ang walang karahasan laban sa Pamamahala ng British noong 1900s.
Isang inspiradong Martin Luther King Jr. ang nanguna sa mga hindi marahas na protesta upang makakuha ng mga
karapatan para sa mga African-American noong 50s at 60s. Sa hilagang-kanluran ng India, ang mga istilo ng Greek at
Persian ay pinagsama sa Sinaunang Indian upang lumikha ng kultura ng Gandhara.

Ang mga kasanayan ay nagdudulot ng pagmumuni-muni sa sarili sa indibidwal, na kinabibilangan ng ilan sa mga
pinakamakapangyarihang tao sa mundo, na nagpapatuloy sa paglaki at pag-unawa sa sarili.
Kasalukuyang India
La India ay gumawa ng isang napakalaking lukso sa loob ng economía mundo sapagkat ito ang pang-apat na
pinakamahalagang ekonomiya sa buong mundo na may kaugnayan sa pagkakaiba-iba ng kapangyarihan sa pagbili. At
ang pangalawang ekonomiya sa mundo na may pinakamataas na paglago. Ang mga gawaing pang-ekonomiya ay
magkakaiba, bukod sa mga ito: agrikultura, sining, industriya ng tela, serbisyo, at iba pa.

Ang kasalukuyang pagganap ng ekonomiya ng India ay higit sa lahat dahil sa pagpapakilala ng mga reporma sa ekonomiya
noong 1991: liberalisasyon, pribatisasyon at globalisasyon. Gayunpaman, walang magiging posible kung wala ang mga
pagsisikap ng mga naninirahan dito upang makamit ang isang mas mahusay na bansa.
• Ang India ay nailalarawan sa pamamagitan ng pagiging isa sa mga kaakit-akit na
patutunguhan upang mamuhunan at magnegosyo, dahil mayroon din itong kwalipikadong
trabahador, likas na yaman, isang domestic market at lakas ng ekonomiya.
Isang mahalagang gawaing pang-ekonomiya ang sektor ng pang-industriya patungkol sa
engineering, automotive, steel, biotechnology, mga produktong parmasyutiko, pagproseso ng
pagkain, mga minahan at mineral, pataba, at iba pa. Ang mga ito ay nakatayo ang
automotive industry ito ang pangalawang pinakamalaking tagagawa ng dalawang-gulong sa
mundo, din ang ikalimang pinakamalaking tagagawa ng mga komersyal na sasakyan, kahit
na ang pinakamalaking tagagawa ng mga traktora.
Gayundin, sa pharmaceutical industry, ay isa sa pinakamalaki at pinaka-advanced sa buong
mundo. Nag-aalok din ito ng mga pagkakataon sa negosyo para sa pamumuhunan ng mga
kumpanya sa buong mundo.

Ang isang kagiliw-giliw na tampok sa India ay ang network ng telekomunikasyon, ay

itinuturing na pangatlong pinakamalaki sa buong mundo at, sa parehong oras, ang
pangalawang pinakamalaki sa mga umuusbong na ekonomiya ng Asya dahil sa pinaka-
kumpletong kagamitan sa teknolohiya na mayroon sila.
 Pamahalaan ng india
• Ang Indiya (Hindi: भारत, tr. Bhārat; Ingles: India), opisyal na Republika ng Indiya (Hindi: भारत गणराज्य, tr. Bhārat Gaṇrājya; Ingles: Republic of India), ay isang bansa sa Timog
Asya. Napapaligiran ito ng Butan, Nepal, at Tsina sa hilaga, Banglades at Burma sa silangan, at Pakistan sa kanluran. Pinapalibutan ito ng Karagatang Indiyo sa timog,
Look ng Bengala sa timog-silangan, at Dagat Arabe sa timog-kanluran. Nasa kalapitan ang bansa ng Maldibas at Sri Lanka sa Karagatang Indiyo. Ang teritoryong
Kapuluang Andaman at Nicobar nito ay nagbabahagi ng hangganang maritimo sa Burma, Indonesya, at Taylandiya. Ang kabisera nito ay Bagong Delhi at ang
pinakamataong lungsod nito ay Bombay. Ito ang ikapitong bansang pinakamalaki na sumasaklaw ng 3,287,263 km2 (1,269,219 mi kuw), ikalawang bansang
pinakamaraming populasyon na mayroon ng tinatayang 1.352 milyong naninirahan (noong 2022), at demokrasyang pinakamalaki sa mundo. Isang pluralista, maramihang
wika, at maramihang lahi ang lipunan nito.

• Dumating ang mga taong moderno sa subkontinenteng Indiyo mula sa Aprika hindi lalampas sa 55,000 taon na ang nakalilipas. Ang kanilang mahabang pag-okupa, na sa
una ay iba't ibang anyo ng pagbubukod bilang mangangaso-at-nagtitipon, ay ginawa ang rehiyon ng mataas ang pagkakaiba, pangalawa lamang sa Aprika sa dibersidad ng
henetika ng tao. Lumitaw ang pirming pamumuhay sa subkontinente sa kanlurang gilid ng kuwenka ng ilog Indo noong 9,000 taong nakalipas at unti-unting umunlad sa
Kabihasnan sa Lambak ng Indo noong ikatlong milenyo BCE. Pagsapit ng 1200 BCE, isang anyong arkaiko ng Sanskrito na wikang Indo-Eurpeo ay kumalat sa Indiya mula
sa hilagang-kanluran na nailahad bilang himno ng Rigveda at nagtatala ng pagsibol ng Hinduismo sa lugar. Pinalitan ng mga wikang Drabido ang mga wika sa rehiyong
hilaga't kanluran. Noong 400 BCE, nagkaroon ng pagbubukod ayon sa kasta at estratipikasyon sa Hinduismo, na naging isa sa mga dahilan sa pag-iral ng Budismo at
Hainismo, dalawang relihiyon na parehong nagdedeklara ng mga kaayusang panlipunang di-nauugnay sa pagmamana. Ang mga unang konsolidasyong pampolitika ay
nagbunga sa mga maluwag na Imperyong Maurya at Gupta na nakabase sa Kuwenka ng Ganges. Ang kanilang panahong kolektibo ay umapaw sa iba't-ibang sinasaklaw na
pagkamalikhain, ngunit minarkahan din ng pagbaba ng katayuan ng mga kababaihan at pagsasama ng konseptong di-nasasaling (untouchability) sa isang sistemang
organisado ng paniniwala. Nagluwas ang mga kahariang gitna sa Timog Indiya ng mga sistema ng pagsulat para sa mga wikang Drabido at mga kalinangang relihiyoso sa
mga kaharian ng Timog-Silangang Asya.

• Nag-ugat ang Kristiyanismo, Islam, Hudaismo, at Soroastrismo sa timog at kanlurang baybayin ng Indiya noong unang panahong medyebal. Paulit-ulit na nilusob ng mga
hukbong Musulman mula sa Gitnang Asya ay paulit-ulit na nilusob ang mga hilagang kapatagan ng lugar, at sa kalaunan ay itinatag ang Sultanato ng Delhi na humila sa
hilagang India sa kosmopolitang Islamikong Panahong Ginto. Noong ika-15 dantaon, lumikha ang Imperyong Vijayanagara ng pangmatagalang pinagsama-samang
kalinangang Hindu sa timog Indiya. Lumitaw ang Sihismo sa Punyab, na tinatanggihan ang relihiyong institusyonalisado. Nagpasimula ng dalawang dantaon ng
kapayapaang relatibo ang Imperyong Mogol noong 1526, na umiwan ng pamana ng arkitekturang makinang. Sumunod dito ang pamumunong lumawak ng Kompanyang
Britaniko ng Silangang Indiya na ginawa ang Indiya na isang ekonomiyang kolonyal, ngunit pinatatag din ang soberanya nito. Nagsimula ang pamamahala ng Koronang
Britaniko noong 1858. Dahan-dahang ipinagkaloob ang mga karapatang ipinangako sa mga Indiyo, ngunit ipinakilala ang mga pagbabago sa teknolohiya na dala ng
Himagsikang Industriyal, at nag-ugat ang mga ideya ng edukasyon, modernidad at pampublikong buhay. Lumitaw ang isang maimpluwensyang kilusang makabansa na
pinangunahan ni Mahatma Gandhi na nakilala sa paglaban nitong walang dahas, at itinatagurian bilang ang pangunahing salik sa pagwawakas ng pamamahala ng
Bretanya. Nakamit ng Indiya ang kasarinlan noong Agosto 15, 1947 at hinati ang Britanikong imperyong Indiyo sa dalawang dominyo, isang Hindung mayoryang Unyon ng
India at isang Musulmang mayoryang Dominyo ng Pakistan, sa gitna ng malakihang pagkawala ng buhay at migrasyong walang uliran.
 Sina-unang Edukasyon sa India
• Ang maagang edukasyon sa India ay nagsimula sa ilalim ng pangangasiwa ng isang guru o preceptor pagkatapos ng
pagsisimula. Ang edukasyon ay naihatid sa pamamagitan ng gurukula. Ang relasyon sa pagitan ng Guru at ng kanyang
Shishya (mga mag-aaral / disipulo) ay napakahalagang bahagi ng edukasyon. Ang takshasila (sa modernong-panahong
Pakistan) ay isa sa mga halimbawa ng sinaunang institusyong mas mataas na pag-aaral sa India mula sa posibleng ika-8
siglo BCE, gayunpaman, pinagtatalunan kung ito ay maaaring ituring na isang unibersidad o hindi sa modernong
kahulugan, dahil ang mga gurong naninirahan doon ay maaaring hindi. nagkaroon ng opisyal na kasapian ng mga
partikular na kolehiyo, at tila walang umiiral na layunin-built lecture hall at residential quarters sa isang Taxila, sa
kaibahan sa mamaya na unibersidad ng Nalanda sa silangang India. si nalanda ang pinakamatandang sistema ng
edukasyon sa unibersidad sa mundo sa modernong kahulugan ng unibersidad. Doon ang lahat ng asignatura ay itinuro sa
wikang Pali. Ang mga sekular na institusyon ay lumitaw sa mga monasteryo ng Budista. Ang mga institusyong ito ay
nagbigay ng praktikal na edukasyon, hal. gamot. Ang isang bilang ng mga sentro ng pag-aaral sa lungsod ay lalong naging
nakikita mula sa panahon sa pagitan ng 500 BCE hanggang 400 CE. Ang mahahalagang sentro ng pag-aaral sa lungsod
ay ang nalanda (sa modernong-panahong Bihar) at Manassa sa Nagpur, bukod sa iba pa. Ang mga institusyong ito ay
sistematikong nagbigay ng kaalaman at nakaakit ng ilang dayuhang estudyante na mag-aral ng mga paksa tulad ng
Buddhist Páli literature, logic, pali grammar, atbp. Si Chanakya, isang gurong Brahmin, ay kabilang sa mga pinakatanyag
na guro, na nauugnay sa pagtatatag ng Imperyong Mauryan. Ang mga Shramana at Brahmana ay makasaysayang nag-
aalok ng edukasyon sa pamamagitan ng mga donasyon, sa halip na maningil ng mga bayarin o ang pagkuha ng mga
pondo mula sa mga mag-aaral o kanilang mga tagapag-alaga. Nang maglaon, ang mga stupa, mga templo ay naging mga
sentro rin ng edukasyon; sapilitan ang relihiyosong edukasyon, ngunit itinuro din ang mga sekular na asignatura. Ang
mga mag-aaral ay kinakailangang maging brahmacaris o celibate. Ang kaalaman sa mga order na ito ay madalas na
nauugnay sa mga gawain ng isang seksyon ng lipunan na kailangang gampanan. Ang mga sining, sining, Ayurveda,
arkitektura ay itinuro Sa pagdating ng Islam sa India ang mga tradisyunal na pamamaraan ng edukasyon ay lalong
sumailalim sa impluwensya ng Islam. Ang mga pinunong pre-Mughal tulad ni Qutb-ud-din Aybak at iba pang mga
pinunong Muslim ay nagpasimula ng mga institusyon na nagbigay ng kaalaman sa relihiyon. Ang mga iskolar tulad nina
Nizamuddin Auliya at Moinuddin Chishti ay naging mga kilalang tagapagturo at nagtatag ng mga monasteryo ng Islam.
Ang mga mag-aaral mula sa Bukhara at Afghanistan ay bumisita sa India upang mag-aral ng humanities at agham.
• Ang institusyong pang-edukasyon ng Islam sa India ay kinabibilangan ng mga tradisyonal na madrassa at maktab na
nagtuturo ng gramatika, pilosopiya, matematika, at batas na naiimpluwensyahan ng mga tradisyong Griyego na minana ng
Persia at Gitnang Silangan bago lumaganap ang Islam mula sa mga rehiyong ito sa India. Ang isang tampok ng tradisyonal
na edukasyong Islam na ito ay ang pagbibigay-diin nito sa koneksyon sa pagitan ng agham at sangkatauhan. Ang
pamamahala ng Britanya at ang kasunod na pagtatatag ng mga institusyong pang-edukasyon ay nakita ang pagpapakilala
ng Ingles bilang midyum ng pagtuturo. Itinuro ng ilang paaralan ang kurikulum sa pamamagitan ng mga wikang
bernakular na may Ingles bilang pangalawang wika. Ang terminong "pre-moderno" ay ginamit para sa tatlong uri ng mga
paaralan - ang Arabic at Sanskrit na mga paaralan na nagtuturo ng Muslim o Hindu na sagradong panitikan at ang mga
paaralang Persian na nagtuturo ng panitikang Persian. Itinuro ng mga katutubong paaralan sa buong India ang pagbabasa
at pagsulat ng katutubong wika at aritmetika. Ang edukasyong British ay naging matatag sa India habang ang mga
paaralang misyonero ay itinatag noong 1820s.

•  Kasalukuyang edukasyon ng India

• Ang edukasyon sa India ay pangunahing pinamamahalaan ng sistema ng pampublikong edukasyon na
pinamamahalaan ng estado, na nasa ilalim ng utos ng pamahalaan sa tatlong antas: sentral, estado at lokal. Sa
ilalim ng iba't ibang artikulo ng Indian Constitution and the Right of Children to Free and Compulsory Education
Act, 2009, ang libre at compulsory education ay ibinibigay bilang pangunahing karapatan sa mga batang may edad
na 6 hanggang 14. Ang tinatayang ratio ng mga pampublikong paaralan sa mga pribadong paaralan sa India ay 7:5

Sistema ng edukasyon sa India

Hanggang 1976, ang mga patakaran sa edukasyon at pagpapatupad ay legal na tinutukoy ng bawat isa sa mga
estadong konstitusyonal ng India. Ang ika-42 na susog sa konstitusyon noong 1976 ay ginawang 'kasabay na paksa'
ang edukasyon. Mula sa puntong ito, ang mga pamahalaang sentral at estado ay nagbahagi ng pormal na
responsibilidad para sa pagpopondo at pangangasiwa ng edukasyon. Sa isang bansang kasinglaki ng India, na
ngayon ay may 28 estado at walong teritoryo ng unyon, nangangahulugan ito na ang potensyal para sa mga
pagkakaiba-iba sa pagitan ng mga estado sa mga patakaran, plano, programa at mga hakbangin para sa
elementarya ay napakalawak.
• Pana-panahon, ang mga pambansang balangkas ng patakaran ay nilikha upang gabayan ang mga
estado sa kanilang paglikha ng mga programa at patakaran sa antas ng estado. Ang mga pamahalaan
ng estado at mga katawan ng lokal na pamahalaan ay namamahala sa karamihan ng mga elementarya
at mataas na paaralang elementarya at ang bilang ng mga paaralang elementarya na pinamamahalaan
ng pamahalaan ay lumalaki. Sabay-sabay na lumalaki ang bilang at proporsyon na pinamamahalaan ng
mga pribadong katawan. Noong 2005-6 83.13% ng mga paaralang nag-aalok ng elementarya (Mga
Baitang 1–8) ay pinamamahalaan ng pamahalaan at 16.86% ng mga paaralan ay nasa ilalim ng
pribadong pamamahala (hindi kasama ang mga bata sa hindi kilalang mga paaralan, mga paaralang
itinatag sa ilalim ng Education Guarantee Scheme at sa mga alternatibong sentro ng pag-aaral) . Sa
mga paaralang iyon na pinamamahalaan nang pribado, isang ikatlo ay 'aided' at dalawang third ay
'walang tulong'. Ang pagpapatala sa Baitang 1–8 ay ibinabahagi sa pagitan ng pamahalaan at
pribadong pinamamahalaang mga paaralan sa ratio na 73:27. Gayunpaman sa mga rural na lugar ang
ratio na ito ay mas mataas (80:20) at sa mga urban na lugar ay mas mababa (36:66).
Sa 2011 Census, humigit-kumulang 73% ng populasyon ang marunong bumasa't sumulat, na may 81%
para sa mga lalaki at 65% para sa mga babae. Na-survey ng national static commision ang literacy na
77.7% noong 2017–18, 84.7% para sa lalaki at 70.3% para sa babae. Kumpara ito noong 1981 kung
kailan ang kani-kanilang mga rate ay 41%, 53% at 29%. Noong 1951 ang rate ay 18%, 27% at 9%. Ang
pinahusay na sistema ng edukasyon ng India ay madalas na binabanggit bilang isa sa mga
pangunahing nag-aambag sa pag-unlad ng ekonomiya nito. Karamihan sa pag-unlad, lalo na sa Mas
mataas na edukasyon at siyentipikong pananaliksik, ay na-kredito sa iba't ibang pampublikong
institusyon. Bagama't patuloy na tumaas ang pagpapatala sa mas mataas na edukasyon sa nakalipas na
dekada, na umaabot sa Gross Enrollment Ratio (GER) na 26.3% noong 2019, nananatili pa rin ang
isang malaking distansya upang abutin ang mga antas ng pagpapatala sa tertiary education ng mga
mauunlad na bansa, isang hamon na magiging kinakailangan upang mapagtagumpayan upang patuloy
na umani ng demograpikong dibidendo mula sa medyo batang populasyon ng India.
• Ang mga pampublikong paaralan na may mahinang mapagkukunan na dumaranas ng mataas na antas
ng pagliban ng guro ay maaaring naghikayat ng mabilis na paglaki ng pribadong (walang tulong) na pag-
aaral sa India, partikular sa mga urban na lugar. Ang mga pribadong paaralan ay nahahati sa dalawang
uri: kinikilala at hindi kinikilalang mga paaralan. Ang 'recognition' ng gobyerno ay isang opisyal na selyo
ng pag-apruba at para dito, ang isang pribadong paaralan ay kinakailangan na tuparin ang ilang mga
kundisyon, kahit na halos hindi anumang pribadong paaralan na nakakakuha ng 'pagkilala' ang aktwal
na tumutupad sa lahat ng mga kondisyon ng pagkilala.
Sa antas ng elementarya at sekondarya, ang India ay may malaking sistema ng pribadong paaralan na
umaayon sa mga paaralang pinapatakbo ng pamahalaan, na may 29% ng mga mag-aaral na tumatanggap
ng pribadong edukasyon sa 6 hanggang 14 na pangkat ng edad. Pribado din ang ilang post-secondary
technical school. Ang merkado ng pribadong edukasyon sa India ay may kita na US$450 milyon noong
2008, ngunit inaasahang magiging US$40 bilyon na merkado.
• Ayon sa Annual Status of Education Report (ASER) 2012, 96.5% ng lahat ng mga batang nasa kanayunan
sa pagitan ng edad na 6–14 ay naka-enroll sa paaralan. Ito ang ikaapat na taunang survey na nag-ulat ng
enrollment na higit sa 96%. Napanatili ng India ang average na ratio ng enrollment na 95% para sa mga
mag-aaral sa pangkat ng edad na ito mula taong 2007 hanggang 2014. Bilang resulta, ang bilang ng mga
mag-aaral sa pangkat ng edad na 6–14 na hindi naka-enrol sa paaralan ay bumaba sa 2.8% sa taong
akademiko 2018 (ASER 2018). Ang isa pang ulat mula 2013 ay nagsasaad na mayroong 229 milyong mga
mag-aaral na naka-enrol sa iba't ibang kinikilalang urban at rural na paaralan ng India, mula Class I
hanggang XII, na kumakatawan sa pagtaas ng 2.3 milyong mga mag-aaral sa kabuuan ng 2002, at isang
19% na pagtaas sa pagpapatala ng mga batang babae. Habang ang India ay lumalapit sa pangkalahatang
edukasyon, ang kalidad ng edukasyon nito ay kinuwestiyon lalo na sa sistema ng paaralang pinapatakbo
ng gobyerno nito. Habang mahigit 95 porsiyento ng mga bata ang pumapasok sa elementarya, 40
porsiyento lamang ng mga kabataang Indian ang pumapasok sa sekondaryang paaralan (Mga Baitang 9–
12). Mula noong 2000, ang World Bank ay nakatuon ng higit sa $2 bilyon sa edukasyon sa India.
• Ilan sa mga dahilan ng mahinang kalidad ay ang kawalan ng humigit-kumulang 25% ng mga guro
araw-araw. Ipinakilala ng mga Estado ng India ang mga pagsusulit at sistema ng pagtatasa ng
edukasyon upang matukoy at mapabuti ang mga naturang paaralan. Nalaman ng Human right
measurement initiativie na ang India ay nakakamit lamang ng 79.0% ng kung ano ang dapat na
posible sa antas ng kita nito para sa karapatan sa edukasyon.
Bagama't may mga pribadong paaralan sa India, ang mga ito ay lubos na kinokontrol sa mga
tuntunin ng kung ano ang maaari nilang ituro, sa kung anong anyo ang maaari nilang patakbuhin
(dapat ay isang non-profit na magpatakbo ng anumang accredited na institusyong pang-
edukasyon) at lahat ng iba pang aspeto ng operasyon. Kaya naman, ang pagkakaiba sa pagitan ng
mga paaralan ng gobyerno at mga pribadong paaralan ay maaaring maging mapanlinlang.]
Gayunpaman, sa isang ulat ni Geeta Gandhi Kingdon na pinamagatang: The Emptying of Public
Schools and Growth of Private Schools in India, sinasabing para sa makatwirang paggawa ng
patakaran sa edukasyon, mahalagang isaalang-alang ang iba't ibang pagbabago ng uso sa laki ng
pribado at pampublikong sektor ng pag-aaral sa India. Ang pagwawalang-bahala sa mga usong ito
ay nagsasangkot ng panganib ng mahihirap na patakaran/batas, na may masamang epekto sa
edukasyon ng mga bata.
Noong Enero 2019, nagkaroon ng mahigit 900 unibersidad at 40,000 kolehiyo ang India.] Sa
sistema ng mas mataas na edukasyon ng India, malaking bilang ng mga puwesto ang nakalaan sa
ilalim ng mga patakarang affirmative action para sa mga dating disadvantaged na schedule caste
at schedule tribes at iba pang atrasadong klase. Sa mga unibersidad, kolehiyo, at mga katulad na
institusyong kaakibat ng sentral na pamahalaan, mayroong maximum na 50% ng mga
reserbasyon na naaangkop sa mga disadvantaged na grupong ito, sa antas ng estado maaari itong
mag-iba. Ang maharshtra ay may 73% na reserbasyon noong 2014, na siyang pinakamataas na
porsyento ng mga reserbasyon sa India.
 • Sinaunang Pamahalaan sa India
• Ang Imperyong Mughal sa India
• Chandragupta Maurya = Siya ay nanungkulan sa ilalim ng paggabay at pagpayo ni KAUTILYA, isang
pari ng castle mula sa kabisera ng Pataliputra. Arthasatra ang dokumentong naglalaman ng mga
kaalaman sa pamamalakad at pag-iisa ng isang imperyo. Nakapagtatag ng pamahalaang
“Burukrasya” pinamumunuan ng hari sa tulong ng ilang opisyal. Nagtatag din siya ng maayos na
sistemang pangkatarungan na binubuo ng marahas na kaparusahan sa sinumang nagkasala.
Humalili ang kaniyang apo na si Asoka nang ito’y namatay. Sinunod ang payo ni Kautilya na
makipagdigma siya upang mapalawak ang kaniyang imperyo.
• Umabot sa 100,000 kawal ang namatay at higit pa sa bilang na ito ang sibilyang nagdusa sa digmaan
sa kalinga. Nagpasya si Asoka na gamitin ang pangaral ni Buddha bilang gabay sa pamamahala ng
imperyo.
• Binibigyang halaga nito ang pagpapakasakit ng nilalang pâra sa kanyang kapwa at sa kaligtasan ng
kaniyang kaluluwa. Pínaunlad ni Asoka ang Buddhism at binuo niya ang Dhama-mahamat-tas ang
pangkat ng mga opisyal na may tungkulin ipalaganap ang dhama. DHAMMA, patakaran ni Asoka na
nakabatay sa Dharma, ang mga aral at pangaral ni Buddha. Kinilala si Asoka bilang “Dakilang
Tagapagpalaganap ng Buddhism”. Itinatag ni SRI-GUPTA. Pinamunuan ni Chandra Gupta I, na
nagpakasal sa anak ng isang maharlika at maimpluwensiyang pamilya ng kahariang Magadha.
• Itinanghal si Chandra Gupta I bilang “Dakilang Hari ng mga Hari” naging mapagparaya sa iba pang
relihiyon. Umunlad ang Hinduism sa panahong ito.
 • Kasalukuyang Pamahalaan ng India
• Ang India ay isang pederasyon na may sistemang parlyamentaryo na namamahala sa ilalim ng Konstitusyon ng India at
kung saan nagsisilbing kataas-taasang ligal na dokumento ng bansa.

Ito ay isang republika ng konstitusyon at isang kinatawan ng demokrasya, kung saan ang pamamahala ng nakararami
ay pinapakita ng mga karapatan ng mga minorya, protektado ng batas.

Tinukoy ng Federalismo sa India ang pamamahagi ng mga kapangyarihan sa pagitan ng pamahalaang pederal at ng
mga estado. Ang gobyerno ay pinamamahalaan ng Constitución. Ang Saligang Batas ng India, na nagsimula noong
Enero 26, 1950, ay nagsasaad sa paunang salita na ang India ay isang soberano, sosyalista, sekular at demokratikong
bansa.

El pamahalaang pederal Binubuo ito ng tatlong sangay. Una sa lahat nahanap natin ang kapangyarihan ng ehekutibo.
Ang Pangulo ng India ay pinuno ng estado at nahalal sa pambansang halalan tuwing 5 taon. Ang Punong Ministro ng
India ay pinuno ng pamahalaan at ginagamit ang karamihan sa kapangyarihan ng ehekutibo. Ang Executive Branch ng
Pamahalaang India ay binubuo ng Pangulo, Bise Presidente, at Konseho ng Mga Ministro.

Para sa kanyang bahagi ang lehislatibong kapangyarihan Ito ang bicameral Parliament, na nagpapatakbo sa ilalim ng
isang modelo ng Westminster at binubuo ang pang-itaas na kapulungan na tinawag na Rajya Sabha at ang mababang
kapulungan na tinawag na Lok Sabha.
• Ang konstitusyon ay sinasabi na ang Indiya ay isang sosyalistang demokratikong republika. Ang Pangulo ng Indiya ay
ang pinuno ng estado. elected indirectly by an electoral college na hinahalal ng isang pinununuaan na tinatawag na
Electoral College
para sa isang 5-taon termino. Ang pininong ministro ay ang pinuno ng pamahalaan at siya rin ang humahawak sa
kapangyarihang-
executive.
Siya ay dapat pinili ng pangulo at sinusuportahan ng partidong pampolitika
(political party ). Ang Kongresong Nasyonal ng Indiya ang namamahala sa lehislatura ng Indiya. Sa kasalukuyan, ang
pangulo ng Indiya ay siPratibha Patil, na unang nagsilbi noong 25 Hulyo 2007. Siya ang unang babae na naging
pangulo ng Indiya. Ang tirahan o palasyo ng mga pangulo ay angRasthrapati Bhavan. Ang Indiya ay itinuturing na
pinaka- mataong demokrasya sa mundo.
 
THANK YOU!