mga minamahal kong

tagapagpanuri at
tagapagpakinig, isa nanaman
pong makasaysayang araw sa
ating lahat
hindi ba natin napagtatanto na
ang wika, simula sa ating
pagkabata hanggang paglaki
ay ito parin ang isa sa mga
hindi mawala walang
pinagaaralan ng ating lipunan?
ngunit sa aking pag mamasid
sa kasalukuyang pangyayare sa
ating bansa, ay halos lahat
tayong indibidwual na pilipino
ay nahihirapan sa pagbigkas o
kung paano pagyari yariin ang
isang pangungusap.
alam naman natin ngayon na, oo,
ang ating panahon ay lumilipas at
oo ang pagbabago ay hindi rin
natin maiiwasan, ngunit tama ba sa
ating pilipino na onti onti nating na
“naiichapuwera” ang ating sariling
wika?
at isa pa ang mga
kinagisnan ng mga bata
ay ang wikang ingles
sapagkat ito ang
naturo’t kinalakihan nila.
datapuwa’t onti onti na rin
nawawala ang ating wikang
filipino, para narin natin
tinanggal ang pagkakakilanlan
sa mga filipino at sa ating
inang bayan.
wag sana nating alisin o
pabayaan ito, ano pa nga bang
saysay ng pag taguyod ng ating
wika na mayroon tayo ngayon
katulad ni ng ating mga ninuno
at ang ating ama ng wika na si
, hindi ba’t mas maganda
kung lahat tayong mga
pilipino ay pagyayamanin,
pauusbungin,
pangangalagaan ang ating
wikang filipino.
at upang sa gayon ang tayo rin
ang magpapalaganap sa
susunod pang henerasyon at
mapapanatili ang
pagkakakilanlan ng ating
sariling wika. end
Mayroong akong naalala na
sinabi ni jose rizal “ Ang hindi
mag mahal sa sariling wika
daig pa ang hayop at
malansang isda”
nakakalungkot diba?
Tulad ng sinabi Na mas bihasa
ang kabataan sa wikang ingles
kaysa sa kanilang sariling wika.
Ang ating wika ay ang ating
pagkakailanlan sa buong
mundo.
Hindi naming sinasabi na
ang pagiging matatas sa
ingels ay masama, kundi
huwag nating kalimutan
kung saan tayo nanggaling,
kung paano tayo nakarating
dito at kung paano
naghirap at nagsakripisyo
ang mga pilipino noon
makamit lang ang ating
kalayaan.
Kalayaan na magkaroon ng
sariling wika. Kailangan ulit
yun ng mga pilipino, ang
pagmamahal sa kanilang
bansa. Na masasabi nila na
“pilipino ako!”
kahit ano pang sabihin nila sa
ating bansa. Nawawala na sa
kabataan ang pagmamahal ng
kanilang bansa. May isa na
naman akong naalalang sinabi ni
rizal, siguro alam naman na
nating lahat to,
“ang kabataan ang pag asa ng
bayan”. Madaming magsasabi
na hindi yan totoo at puro
pasaway, batugan, at
iresponsable ang mga kabtaan
ngayon. Pero kung iisipn mo ay,
Pero bigyan niyo lang sila/kami ng
oras, dahil ang pagmamahal ng
ating wika ay pagmamahal na rin
ng ating bansa.Gusto ko lang
sabihin sa kabataan ngayon na
ibukas ang inyong pagiisip at
imulat ang inyong mata.
Subukan niyong tangkilikin ang ating
wika. At kung dipa yun sapat sayo,
madami ka pangmahahanap at
matututunan. Gusto kong bumalik sa
umpisa, sa sinabi ni rizal na “ Ang
hindi mag mahal sa sariling wika daig
pa ang hayop at malansang isda” na
nasa inyo na kung magiging
isda ka lang na walang
pagiisip at palangoy langoy
nalang sa mundo, o maging
pilipino na mahal ang
kanyang wika at bansa,
na kayang tanggapin ang
pagbabago sa kanyang
mundo pero hinding hindi
nakakalimot kung saan
siya nagumpisa. end