INGURUMEN HEZKUNTZA

Helburuak, metodologiak eta estrategiak

Nagusia
XEDEA
Belgradoko Gutunean adierazitako xedeak eta helburuak gaur egun
aproposak dira:

INGURUMEN-HEZKUNTZAREN XEDEA

Ingurumenarekin eta harekin lotutako arazoekin kontziente eta arduratuta

dagoen munduko biztanleria osatzea, eta ezagutza, gaitasuna, jarrera,
motibazioa eta konpromisoa izatea, dauden arazoetarako konponbideak
bilatzeko eta berriak prebenitzeko banaka eta taldean lan egiteko.
HELBURUAK
1. Kontzientzia hartzea. Pertsonei eta gizarte-taldeei laguntzea, oro har ingurumenarekiko eta
arazoekiko sentsibilitate eta kontzientzia handiagoa izan dezaten.
2. Ezagutzak. Pertsonei eta gizarte-taldeei ingurumena bere osotasunean, lotutako arazoak eta
gizateriaren presentzia eta funtzioa ulertzeko oinarrizko ulermena lortzen laguntzea, eta
horrek erantzukizun kritikoa dakar berekin.
3. Jarrerak. Pertsonei eta gizarte-taldeei balio sozialak eta ingurumenarekiko interes sakona
eskuratzen laguntzea, haien babesean eta hobekuntzan aktiboki parte hartzera bultzatuko
dituena.
4. Gaitasunak. Pertsonei eta gizarte-taldeei ingurumen-arazoak konpontzeko beharrezko
gaitasunak eskuratzen laguntzea.
5. Ebaluatzeko gaitasuna. Pertsonei eta gizarte-taldeei ingurumen-hezkuntzako neurriak eta
programak ebaluatzen laguntzea, faktore ekologikoen, politikoen, sozialen, estetikoen eta
hezkuntzakoen arabera.
6. Parte-hartzea. Pertsonei eta gizarte-taldeei laguntzea beren erantzukizun-zentzua gara
dezaten eta ingurumen-arazoei arreta eskaintzeko premia larriaz jabetu daitezen, horretarako
neurri egokiak hartzen direla ziurtatzeko.
HARTZAILEAK
Ingurumen-hezkuntzaren hartzaile nagusia, oro har, publikoa da. Testuinguru
orokor horretan, kategoria nagusiak honako hauek dira:

Hezkuntza formalaren sektorea: eskolaurreko ikasleak, oinarrizkoak, ertainak

eta goi mailakoak, bai eta irakasleak eta profesionalak ere, beren
prestakuntzan eta eguneratzean.

Hezkuntza ez-formalaren sektorea: gazteak eta helduak, banaka zein taldean,

biztanleriaren segmentu guztietakoak, hala nola familiak, langileak,
administratzaileak eta ingurumen-eremuetan boterea duten edo ez duten
guztiak.
INGURUMEN HEZKUNTZAKO PROGRAMEN OINARRIZKO JARRAIBIDEAK

● Ingurumen Hezkuntzak giro osoa – naturala eta gizakiak sortua – hartu behar du kontuan,
ekologikoa, ekonomikoa, teknologikoa, soziala, legegilea, kulturala eta estetikoa.
● Ingurumen-hezkuntzak etengabeko prozesu iraunkorra izan behar du, bai eskola barruan, bai
kanpoan.
● Ingurumen-hezkuntzak diziplinarteko metodo bat hartu behar du.
● Ingurumen-arazoak prebenitzeko eta konpontzeko parte-hartze aktiboa azpimarratu behar du
ingurumen-hezkuntzak.
● Ingurumen-hezkuntzak ingurumen-gai nagusiak aztertu behar ditu mundu-mailako ikuspegi
batean, eta, aldi berean, eskualdeen arteko desberdintasunak kontuan hartu behar ditu.
● Ingurumen-hezkuntza egungo eta etorkizuneko ingurumen-baldintzetan oinarritu behar da.
● Ingurumen-hezkuntzak ingurumenaren ikuspegitik aztertu behar du garapen eta hazkunde
guztia.
● Ingurumen Hezkuntzak tokiko, estatuko eta nazioarteko lankidetzaren balioa eta beharra
sustatu behar ditu ingurumen-arazoak konpontzeko.
ESTRATEGIAK
●PROBLEMAK KONPONTZERA BIDERATUTAKO IKUSPEGIA

●ETORKIZUNEKO AGERTOKIETARA BIDERATUTAKO IKUSPEGIA (PROSPEKTIBA)

●DIZIPLINARTEKO IKUSPEGIA

●KOMUNITATEAN INTEGRATUTAKO IKUSPEGIA

●EKINTZA ERALDATZAILE EKOLOGIKO ETA SOZIALARI, TOKIKOARI ETA GLOBALARI, BANAKAKOARI

ETA, BATEZ ERE, KOLEKTIBOARI ZUZENDUA

●ETORKIZUNERA BIDERATUTAKO ETENGABEKO HEZKUNTZA