Wystawa impresjonistów z 1874 roku stanowi przełomowy moment w historii sztuki współczesnej. Sfrustrowani odrzuceniem przez salon młodzi malarze chętnie skorzystali z nowej możliwości pokazania publiczności swych prac. Po długich dyskusjach, artyści - w tym Degas, Monet, Renoir, Morisot, Pissarro, Sisley, Boudin, a nawet młody Cézanne - razem z wieloma innymi mniej znanymi postaciami, zadecydowali ogłoszenie się Anonimową Społecznością Artystów. Grupa obejmowała między innymi malarzy, rzeźbiarzy i rytowników. Wystawa została otwarta w Paryżu 15 kwietnia 1874. Mieściła się przy Boulevard des Capucines, na najwyższym piętrze, we wcześniejszej pracowni fotografa, Gasparda-Félixa Tournachon, częściej zwanego jako Nadar. Był przyjacielem wielu artystów, znany ze swoich portretów paryskich literatów. Wystawa wywołała sporo kontrowersji. Krytycy sztuki nie potraktowali wystawy poważnie, bo nie interesowały ich nowe pomysły. Louis Leroy, krytyk "Le Charivari ', nazwał swoją satyryczną recenzję wydarzenia „Wystawą impresjonistów”, inspirowaną obrazem Claude'a Moneta „Impresja: wschód słońca” co ku niezadowoleniu przeciwników przyjęło się jako nazwa nowego zjawiska w sztuce. Zgodnie z hasłem „malować to, co się widzi" impresjoniści opuścili pracownie i zaczęli tworzyć głównie w plenerze. Chcieli uchwycić na płótnie ulotne wrażenia chwili. Często malowali ten sam obiekt o różnej porze dnia i roku, pokazując zmiany jego wyglądu zależne od oświetlenia. Aby oddać na płótnie zjawiska obserwowane w plenerze: promienie słońca, ruch powietrza, wiatr itp., impresjoniści stosowali takie zabiegi, jak gra światła i barw czy zacieranie konturów. Stosowali zasadę optycznego mieszania barw, czyli nakładania plamek czystych kolorów blisko siebie tak, że z pewnej odległości zlewają się w oku widza w jedną barwną plamę, a kolory przenikają się, tworząc efekt świetlistości i niezwykłej intensywności barw. Artyści zrezygnowali z barwy czarnej. Inspirowani wynalazkiem fotografii często stosowali bardzo często kompozycję otwartą . Cechy malarstwa impresjonistycznego to przede wszystkim sprawne manipulowanie światłem i cieniem. Artyści impresjonizmu zacierali granicę rzeczywistości i fikcji, kreując coś pośredniego – przejście pomiędzy światami. Granicę tego co realne i tego co duchowe dobitnie oddał wybitny polski przedstawiciel impresjonizmu – Władysław Podkowiński. Jego „Szał uniesień" można zinterpretować jako moment przejścia z jednej strony na drugą. To właśnie te dwa elementy impresjonizmu – cień i światło - nadawały obrazom nierzeczywisty wymiar. Miały zmieniać kolory, wyostrzać lub rozmywać kontury, nadawać dynamikę rzeczom, postaciom i krajobrazom. Charakterystyka impresjonizmu została dobitnie ukazana przez pędzel jednego z czołowych przedstawicieli impresjonizmu Pierre'a Auguste'a Renoir w obrazie "Bal w Moulin de la Galete". Oprócz gry światłem Renoir użył tam również innej cechy impresjonizmu w sztuce – inspiracji miejskim życiem. To własnie miasto jako żyjący organizm, będący w ciągłym ruchu, zmieniający się, będąc centrum życia swoich mieszkańców tworzył typowy krajobraz impresjonistyczny. Oddanie ruchu i emocji mu towarzyszącym było częstym motywem prac malarzy impresjonistów. Nie malowano tylko pejzaży lecz także sceny rodzajowe. Malarze wielbili dynamikę, a w codziennym życiu najlepszym jej odwzorowaniem było życie towarzyskie. Motywowi dynamicznych schadzek, barwnych bali czy gwaru barów i karczm dedykowano wiele obrazów impresjonistycznych. Przykładem może być chociażby inne słynne dzieło tego samego artysty „Śniadanie Wioślarzy” . Przyglądając się obrazowi trudno jednoznacznie stwierdzić, czy artysta był obserwatorem czy uczestnikiem bankietu. Przedstawiciele impresjonizmu Impresjonizm w sztuce wyciągnął na szczyt wielu wybitnych malarzy. Warto podkreślić takie nazwiska jak Monet, Renoir, Podkowiński, Edgar Degas, Camille Pissarra, Alfreda Sisleya czy Józef Pankiewicz. Nieoceniony był także sam wpływ impresjonizmu na późniejszą sztukę. Eksperymenty z cieniem i światłem, jakie na co dzień wykonywali przedstawiciele impresjonizmu, zainspirowały późniejszych Twórców takich jak Vincent Van Gogh. DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ!!