დედამიწიდან

მთვარემდე
სოფიო
გამარჯობა მე ვარ სოფიო!
პატარაობიდანვე მინდოდა
კოსმოსში გავფრენილივყავი ,მაგრამ
მეჩვიდმეტე საუკუნეში ამის
საშვალება არ გვაქვს. შევისწავლე
კოსმოსზე. ახლა მე საიდუმლოდ
ვმუშაობ რობოტზე რომელიც
მიაღწევს მთვარემდე. დიდი
არაფრერი გამაჩნია, მაგრამ
რაღაცეები მაქვს. ჩემი საყვარელი
ნივთებია ტელესკოპი რომელშიც
პატარაობიდან ვიხედები, ალიდადი
(კუთხის საზომი მოწყობილობა)
კომპასი, მიკრომეტრი და სხვა.
• ჩემი რობოტი რასაც დაინახავს მეც
იმას დავინახავ. ეს რობოტი მე
ყველაფრისგან დამიცავს. უკვე
წლებია ამ რობოტზე ვმუშაობ.
გარედან დიდი ვერაფერია.
რკინები და სხვა მასალები მაგრამ
ამ რობოტზე დიდ იმედებს
ვამყარებ. ყოველ საღამოს
ტელესკოპში ვიყურები და
ვფიქრობ, როგორ მივფრინავ
კოსმოსში. მართალია კოსმოსში
ჰაერი არ არის. ეს თავიდან
მამწუხრებდა მაგრამ ჟანგბადის
უზარმაზარი ბალონი მივამაგრე
რობოტის თავს.
• რობოტი ფეხებიდან ცეცხს უშვებს
რომელის საშუალებითაც
ვიმოძრავებ ხელებზე ახლა
ვმუშაობ. ჩემი მიზანია კოსმოსში
სიცოცხლის აღმოჩენა. არავინ არ
მაღიარებს და მინდა დავამტკიცო
რომ ქალებსაც შეუძლიათ ის რაც
კაცებს. თითქმის რობოტი
დავამთავრე და ხვალ მას
დავტესტავ.
• ტესტი ნომერი ერთი-პირველი ფეხი
მეორე ფეხი მუშაობს. ვმოძრაობთ.
ახლა ავფრინდებით. ტესტი ნომერი
ერთი წარმატებით დამთავრდა. ტესტი
ნომერი ორი - ჩემ წინ ყვავილი დავდე
და რობოტში შევძვერი: სკანერი...
ყვავილი ვარდი იტალიიდან. მეორე
ტესტი წარმატებით დამთავრდა.
მესამე ტესტი-ვაკუუმის ოთახში შევედი
და ჟანგბადის დატესტვა დავიწყე
კინაღამ დავიხვრჩვი მაგრამ
გადავრჩი ჟანგბადის უზარმაზარმა
ბალონმა იმუშავა. ძალიან გამიხარდა.
ტესტი ნომერი ოთხი-რობოტის
წინ ნანგრევები იდგა და
რადარით უნდა შეძლებოდა
რობოტს მათი დანახვა. თავიდან
არაფერი არ ჩანდა არც
მოგვიანებით დიდხანს ველოდე.
რობოტიდან უნდა
გადმოვსულიყავი რომ
გამახსენდა წითელი
ღილაკისთვის უნდა დამეჭირა.
დავაჭირე და ეკრანზე
ყველაფერი გამოჩნდა. ძალიან
გამიხარდა რადგან ყველაფერი
მუშაობდა რობოტი მზის
ენერგიაზე იტენებოდა.
• მეორე დღეს ჩემ საიდუმლო ადგილას წავედი
და ასაფრენად მოვემზადე რობოტის
კარადები საჭმლით და წყლით ავავსე. უფრო
და უფრო მაღლა ვიწევდი. ეს დრო მთელ ჩემ
ცხოვრებაში ყველაზე ამაღელვებელი და
მხიარული იყო. ჩემი თავით ვვამაყობდი. ამ
მომენტისთვის მთელი ჩემი ცხოვრება
ვემზადებოდი. არ იყო დრო როცა ამაზე
ბედნიერი და ამაყი ვიყავი. ყველა ემოცია
ერთად შემომაწვა როგორც შიში, სიხარული,
აღელვება და სხვა.
კოსმოსი სავსე იყო გამოკიდებული ვარსკვლავებით. შევცქეროდი
პლანეტებს, როგორ იყვნენ დალაგებულნი ერთ მწკრივად. მზე
ულამაზესი და კაშკაშა იყო. თავისი პატარა აფეთქებებით და
სინათლით. საბოლოოდ მთვარეზე დავეშვი. მონაცრისფრო მოშავო
პლანეტაზე რომელსაც ალაგ-ალაგ თეთრი დაჰკრავდა.
• მთვარე გამომშრალი ცივი პლანეტა იყო,
რომელსაც კრატერები გადაჰკროდა.
იქაურობის დათვალიერებით ძალიან
გავერთე მაგრამ არ უნდა დამვიწყებოდა
აქ რისთვისაც ვიყავი. მე უნდა აღმომეჩინა
სიცოცხლის ნიშანი მთვარეზე. ეს
შესაძლოა ყოფილიყო წყალი ან მცენარე
ან რაიმე სხვა კვალი სიცოცხლისა.
სიარულს განვაგრძობდი, მაგრამ
ვერაფერს ვპოულობდი. იმედი ნეელ
ნელა ქრებოდა. არავითარი სიცოცხლის
ნიშანწყალი არ ჩანდა. ბოლოს როცა
სახლში უნდა წავსულიყავი რაღაცას
თვალი მოვკარი.
• რაღაც მომწვანო იყო ცოტა წინ რომ წავედი
ისეთი რამ დავინახე რაც არასდროს მენახა. ჩემ
წინ მხოლოდ ერთი ხე არ ყოფილა. მთვარეს
მთელი ნახევარი ტყით იყო დაფარული.
სიხარულით მივიწევდი წინ ტყისკენ როდესაც
ფეხი დამიცდა და უფსკრულისკენ გადავვარდი .
რობოტი აღარ ფრინდებოდა საბოლოოდ
უფსკრულის კიდეს ჩავეჭიდე როდესაც ვიღაცამ
დამიჭირა. ადამიანი! ისე შევძახე რომ ვერ
გაიგებდით გამიხარდა თუ შემეშინდა. მან მე
გადამარჩინა. მადლობა ვუხადე. მან კი მხოლოდ
თავი დამიქნია. ის წავიდა. მეშინოდა მაგრამ
მაინც უკან დავედევნე. მას არც არაფერი ეკეთა.
• გეგონებოდა უკვდავი იყოსო. უცნობმა ხმა
ამოიღო: ამ ადგილში სიცოცხლე ჭარბობს
ჩვენ ბედნიერად ვცხოვრობთ.
აღფრთოვანებული ვიყავი მან ხომ
სიტყვა ,,ჩვენ" ახსენა თანაც საუბარიც
იცოდა. აქ სხვებიც იყვნენ. თანაც ჩემ ენაზე
საუბრობდა. აღფრთოვანებას ვერ
ვმალავდი.
• უცნობი გადამწვანებული
ხეებისკენ მიიწევდა. კაცმა
ფოთლები გადასწიადა და
გასაოცარი რამ მანახა. ხეებზე
პატარა ქოხები ჩაემწკრივებინათ.
ქალებს თავზე დოქებით წყალი
გადაჰქონდათ. პატარა ბავშვები
ფრანებს მაღლა უშვებდნენ. ზოგი
საქონელს უვლიდა. ცხოველის
დანახვამ ძალიან გამახარა. არ
ვიცოდი რა მეთქვა უბრალოდ პირ
დაღებული ვიდექი.
• ალაგ-ალაგ რაღაცეები დაეთესათ.
კლდიდან წყალი ხმაურიანად ეცემოდა
ქვებით შემოსაზღვრულ ადგილს
რომელშიც ყველაზე კრიალა წყალი იყო
რაც კი მენახა. წყალში ბანაობდნენ. კაცმა
საჭმელი და წყალი მომცა, ყველა გამაცნო.
ნება მომცა აქეთ იქით მეარა ბოლოს
ტაძარში წამიყვანა. ტაძარი კლდეზე იყო
წამოჭიმული. რომელიც ისე მაღლა იყო
სქელი ქათქათა ღრუბლები ფარავდა.
ტაძარი ძალიან სხვანაირი იყო. სულაც არ
გავდა ჩვენსას. შიგნით ბერები იდგნენ.
ტაძრის გარშემო ლამაზი საკურა
დაეთესათ. ხის და ქვის კედლებს
სიძველისგან ხავსი მოსდებოდათ
რომელსაც სხვა მცენარეებიც მოსდებოდა.
• კაცს რომელსაც პანაგიოტისი ერქვა დაღლა არ ეტყობოდა. მიკვირდა მან ხომ ყველა ადგილზე
მომატარა. ბოლოს საძინებელში წამიყვანეს. არც ის გავდა ჩვენსას ხეზე შემომდგარი ფიჩხის სახლი იყო.
საწოლი კომფორტული იყო. ბალიში ბამბის არ იყო მაგრამ მაინც კარგი იყო. ბუმბულის ნაირად რბილი.
ღამე ვფიქრობდი დედამიწაზე ჩემ სახლზე იმაზე რომ სახლი დედამიწაზე მქონდა იმაზე რომ მე
აღმოჩენილი სიცოცხლის ამბავი უნდა შემეტყობინებინა სხვებისთვის. გამევრცელებინა სიცოცხლე
მთვარეზე.
• დილით ავდექი თუ არა კეთილშობილ
ადამიანებთან მივედი უღრმესი მადლობა
გადავუხადე და საჩუქარიც დავუტოვე.
ჩემი კომპასი მათ ძალიან მოეწონათ ვერ
ხვდებოდნენ რა იყო. მადოლბის ნიშნათ
მე მათ კომპასი დავუტოვე. რომ მივდიოდი
ერთმა ბავშვმა შეხვეული ხილი მომიტანა
და რაღაც მომცა ქვას წააგავდა ბუმბულით
ზედ რაღაც იყო ამოტვიფრული. სხვა
სოფლის მაცხოვრებლებიც მოვიდნენ
ყველამ ერთმანეთს დაადო ხელი ბოლოს
კი მე ყველამ ერთად მითხრა მადლობა
და მითხრეს რომ ეს ქვა მათთვის ძალიან
ძვირფასი იყო და მას იმიტომ მაძლევდნენ
რომ არასდროს არ დამვიწყებოდა ისინი.

არ ვიცოდი რატომ მაგრამ ისინი მე

მენდობოდნენ.
დაბრუნებისას ვფიქრობდი იმ ყველაფერზე
რაც მოხდა და იმაზე თუ როგორ უნდა
დამერწმუნებინა მთელი ქალაქი.
სახლში რომ დავბრუნდი პირდაპირ
ქალაქის შუაგულში მივედი
მოვიტყუე რომ მთელი ქალაქი მომეყვანა
და უმნიშვნელოვანესი განგაში ავტეხე ნეელ
ნელა ყველა მოიკრიბა. დრო იყო რომ იქ
მივსულიყავი და დამემტკიცებინა ჩემი
ფრენა. გავედი, ხალხი ძალიან
შეშფოთებული მიყურებდა უფრო სწორად
რობოტს მე არა ვერ ხვდებოდნენ რა იყო.
ზოგს ყბა ფეხებამდე ჩამოუვარდა.
დავიწყე:
-მისმინეთ ვიცი რომ ძალიან აღშფოტებულები და
გაკვირვებულები ხართ. ეს მართალია ნამდვილი
განგაში არ ყოფილა მაგრამ მე დასტური მაქვს სხვა
პლანეტის არსებობის და იქ სიცოცხლის.
ხალხი:
-შენ აქ ტყუილად მოგიყვანე და არც არაფერი
მომხდარა.

-ვიცი რომ სულელურათ ჟღერს მაგრამ მე აღმოვაჩინე

სიცოცხე
ადგილი სადაც სიმწვანე მთვარეს ფარავს. თქვენი
აზრით ამხელა რობოტი რისთვის შევქმენი . მას
ყველაფეირი შეუძლია. ავფრინდი და დავფრინდი
ხალხი:
მერე რა რატომ უნდა დაგიჯეროთ.
მაინც შეიძლება აგეწყო ეს ჯართი
მართალია ავღრთოვანდით მაგრამ
ეს სიცოცხლის კვალს სხვა
პლანეტაზე არც გვიჩვენებს.

დავღონდი ეს ხომ სიმართლე იყო.

უცბათ ქვა გამახსენდა. ჯიბიდან
ბუმბულით მორთული ქვა ამოვიღე
და ხალს ვუჩვენე
- აი მტკიცებულება. ეს ქვა იმ
ადამიანებმა მომცეს
რომლებიც მთვარეზე
ცხოვრობენ.
ხალხი:
- მერე რა ხომ შეიძლება ქვა და
ბუმბული ერთად დაგედო?!

- დამერწმუნეთ ეს მართალია.
წამით ჩავფიქრდი ხომ
შეიძლებოდა ქვა
გამოეკვლიათ?! ქვას
გამოიკვლევენ ისე როგორც
შეძლებენ და დაგიმტკიცებთ
• ადამიანებმა შანსი მომცეს. ქვა სასწრაფოთ ქალაქის ყველაზე ცნობილ
ლაბორატორიაში წავიღე და როგორც შეეძლოთ ისე იკვლედნენ ამ ქვას. მთელი
ღამე ვერ დავიძინე. მეორე დილით ადრე წავედი იქ სადაც წინაზე ყველა მოვიწვიე.
ქალაქის მოსახლეობა იქ დამდგარიყო და პასუხებს უცდიდა სცენაზე მკვლევართან
ერთად ავედი. მოუთმენლად ველოდ პასუხს და აი მან თქვა:

- ეს ქვა ძალიან იშვიათია და მას მთვარის ქვა ეწოდება რაც იმას ნიშნავს რომ ქვა
მთვარედანაა ჩამოტანილი
ძალიან გახარებული ვიყავი
ხტუნვაც კი დავიწყე
სიხარულისგან.
მოსახლეობა ერთი მეორეს პირ
დაღებულები შეცქეროდნენ არ
იცოდნენ რა ექნათ ზოგმა
ყვირილიც დაიწყო. მე ცნობილი
ადამიანი გავხდი და ამის შემდეგ
დაიწყო მუშაობა სხვა
გაუმჯობესებულ რობოტებზე
სხვებმაც მომბაძეს და დაისახეს
დიდი მიზნები ყველა ქალი თუ
კაცი თანასწორად იდგა.
ჩემ სიხარულს საზღვარი არ
ჰქონდა. ყოველ ღამე ქვას ხელში
ვიღებდი და თავს ვპირდებოდი
რომ ჩემ მეგობრებთან კიდევ
მივიდოდი. ეს ამბავი თაობიდან
თობაზე გადადიოდა.
• გმადლობთ ყურადღებისტვის