Andres Bonifacio

 Nobyembre 30, 1863 – Mayo

10, 1897
 Pinanganak sa Tondo, Maynila
at pinabaril kasama ng kanyang
kapatid sa Maragondon, Cavite
 Ang tinaguriang “supremo” ng
Katipunan
 Nagsulat ng “Pag-ibig sa
Tinubuang Lupa”
PAUNANG GAWAIN:
(ibinunyag)
1. Sa pamamagitan ng mga nobelang isinulat
ni Dr. Jose Rizal ay isinwalat niya ang mga
pang-aaping ginawa ng mga Espanyol sa mga
Pilipino.
PAUNANG GAWAIN:
(ibinayad)
2. Dugo’t pawis ang ginugol ng ating mga
bayani makamit lamang ang inaasam na
kalayaan.
PAUNANG GAWAIN:
(pagsinta)
3. Buong pagkasing inialay ni Bonifacio ang
kanyang paglilingkod sa Inang Bayan
MGA KATANUNGAN:
Ano ang tinutukoy ni Andres Bonifacio na
pinakadakila at pinakadalisay na pag-ibig?
Ipaliwanag.
MGA KATANUNGAN:
Ayon kay Bonifacio, ano-ano ang
mahahalagang bagay na maaaring
maihandog ng isang taong may wagas na
pagmamahal sa bayan?
MGA KATANUNGAN:
Sa inyong palagay, ano kaya ang
kalagayang panlipunan ng Pilipinas nang
isinulat ni Andres Bonifacio ang tula?
MGA KATANUNGAN:
Sa ano-anong aspekto ng iyong pagkataong
nagdulot ng pagbabago ang mga gintong
aral na iyong natutuhan sa tulang ito?
PAGSULAT NG
JOURNAL:
Bilang kabataan, paano mo maipamamalas ang
iyong pag-ibig sa iyong lupang pinagmulan o
tinubuan?
PAMANTAYAN SA
PAGKATUTO:
Nahihinuha ang kahulugan ng bawat taludtod o
pahayag ng isang tula
GAWAING-UPUAN:
Basahin ng mabuti ang mga saknong o pahayag
na ipapakita. Ibigay ang kahulugan ng mga
saknong.
GAWAING-UPUAN:
1. Walang mahalagang hindi inihandong
ng may pusong mahal sa bayang nakupkop
dugo, yaman, dunong, katiisa’t pagod
buhay ma’y abuting magkalagut-lagot
GAWAING-UPUAN:
2. Ipahandog-handog ang buong pag-ibig
at hanggang may dugo’y ubusing itigis,
kung sa pagtatanggol, buhay ay mapatid,
Ito’y kapalaran at tunay na langit