Professional Documents
Culture Documents
3.D Nörodejeneratif Hastalıklar-Dönem 3
3.D Nörodejeneratif Hastalıklar-Dönem 3
HASTALIKLAR
Dış membran
İç membran
Elektron transport
zinciri
İntermembranöz alan
Matriks
Mitokondrial Kalıtım
Hematolojik
Pansitopeni
(Zellweger sendromu)
• Tanı
– Plazmada çok uzun zincirli yağ asitleri ve / veya fitanik asit artar
– Kesin tanı özel testler gerektirir
Lizozomal depo hastalıkları
• Lizozomların fonksiyonu
– Mukopolisakkaritler, sfingolipidler ve glikoproteinler dahil olmak
üzere çeşitli bileşiklerin degradasyonundan sorumlu enzimleri
içeren
– Sitoplazmik, tek zarlı organellerdir
• Spesifik enzimlerin yetersiz aktivitesi,
– Kısmen yıkılmış materyalin aşamalı olarak birikmesine yol
açarak
• hücrenin gerilmesine,
• hücresel fonksiyonun bozulmasına ve bazen
• küçük moleküllerin lizozomlardan aktif taşınmasında yetersizliğe yol
açar
• Lizozomal depo bozuklukları (bazen "depo hastalıkları" olarak
adlandırılır)
– Çeşitli dokuların lizozomlarında, çeşitli glikozaminoglikanların,
glikoproteinlerin veya glikolipitlerin birikmesine yol açar
• ilgili bileşiğe veya yola göre aşağıdaki şekilde alt
gruplara ayrılabilir:
– Mukopolisakkaridozlar
– Sfingolipidozlar (örneğin, GM1 gangliosidoz, Tay-Sachs
hastalığı, Fabry hastalığı, Gaucher ı, Niemann-Pick, Krabbe
hastalığı, metakromatik lökodistrofi, multipl sülfataz eksikliği)
– Glikoproteinozlar (örn. Mannosidoz, siyalidoz).
– Lizozomal enzim transport bozuklukları (örn. Mukolipidozlar).
– Lizozomal membran transport bozuklukları (örn. Sialik asit depo
hastalığı, sistinoz).
– Diğer (örneğin, lizozomal asit lipaz eksikliği)
• Klinik bulgular
– Meydana gelen depolanmanın yeri ve içeriğine
bağlı olarak değişir, sıklıkla
• İlerleyici hepatomegali, splenomegali,
• nörolojik gerileme,
• kısa boy,
• yüzde kabalaşma,
• küçük ve büyük eklemlerde hareket
kısıtlılığı, Mukopolisakkaridoz-Hurler send.
(Menkes hastalığı)
Konjenital glikozilasyon bozuklukları
• Birçok enzim, hormon ve diğer proteinlerin normal işlev
görmesi için
– Posttranslasyonel glikozilasyon (proteine şeker
eklenmesi) gerekir
• sitozol
• endoplazmik retikulum ve
• Golgi aparatında meydana gelir
– Şekerleri (oligosakkaritleri) proteinlere bağlamanın bu karmaşık
süreci için çok sayıda farklı enzim gerekir
• Bu enzimleri kodlayan genlerdeki patojenik varyantlar ile hastalık
ortaya çıkar
• CDG'ler, glikozilasyon modelindeki kusur ve etkilenen gene göre
sınıflandırılır
– CDG Ia (fosfomannomutaz 2 [PMM2] -CDG) en yaygın tip
– CDG Ib (mannosefosfat izomeraz [MPI] -CDG), mannoz ile tedavi
edilebilir
• Klinik bulgular
– CDG'lerin başlangıç yaşı
geniş bir aralıkta
• çoğunlukla bebeklik döneminde
ortaya çıkar
– Multisistem bozukluklarıdır
• CDG'nin tipine bağlı olarak
değişen klinik bulgular
– Belirtiler arasında, bunlarla
sınırlı olmamak üzere
• gelişimsel gecikme,
• hipotoni,
• gelişme geriliği,
• hipoglisemi ve
• protein kaybettiren enteropati
bulunur
Kreatin metabolizmasının konjenital
bozuklukları
• Kreatin
– Öncelikle böbrek ve karaciğerde üretilen ve
– İskelet kası ve beyin gibi yüksek enerji ihtiyacı olan dokularda
depolanan
– Azotlu bir organik asittir
– Fosforile formu (kreatin fosfat veya fosfokreatin) ATP oluşumunda rol
oynar
• Kreatin eksikliğine yol açan üç konjenital metabolik bozukluk vardır
– Otozomal resesif olanlar (kreatin cevaplı)
• Arginin glisin amidinotransferaz (AGAT) eksikliği ve
• Guanidinoasetat metiltransferaz (GAMT) eksikliği
– X'e bağlı geçişli kreatin transporter (CT) eksikliği
• Kreatinin beyin ve kasa taşınmasında kusur
• Enerji eksikliği bulguları