Η ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΗ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΑ

ΤΗΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ
 • Την Τέλενδο την ανακαλύπτεις μόλις φθάσεις στην
τοποθεσία Γαδουρόραχο. Όταν κοιτάζεις πιο προσεκτικά το
βουνό που έχεις αντίκρυ σου, βλέπεις να σχηματίζεται με τις
διάφορες προεξοχές του, λες κι είναι επίτηδες από
ανθρώπων χέρι λαξεμένο, το μεγάλο πρόσωπο μιας κόρης
ξαπλωμένης.

• Ο επικρατέστερος μύθος για το πώς σχηματίστηκε το

πρόσωπο ή τι πραγματικά είναι δεν είναι τίποτα άλλο παρά
μια άλλη τραγική ιστορία αγάπης σαν αυτή του Ρωμαίου και
της Ιουλιέτας
Στα παλιά τα χρόνια τα Βυζαντινά, γύρω στο 1100 με 1200 και αφού η
Τέλενδος ήτανε πια νησί και ολάκερη ξεχωριστή πολιτεία με δικό της
βασιλιά που είχε μια πανέμορφη κόρη την βασιλοπούλα Ποθαία. Άλλο
ένα βασίλειο ήτανε κι απέναντι στο Καστέλι ένα μικρό φυσικό κάστρο
μέσα στην θάλασσα πιο πέρα από τις Μυρτιές όπου ζούσε το
βασιλόπουλο Ανδρόνικος.
Έχθρα χώριζε τον κύρη της βασιλοπούλας από τους άρχοντες του
απέναντι κάστρου του Καστελιού. Η βασιλοπούλα Ποθαία και το
βασιλόπουλο Ανδρόνικος γνωρίστηκαν και αγαπήθηκαν βαθιά. Πολύ
σύντομα μετά την γνωριμία τους, το βασιλόπουλο έστειλε πλούσια
δώρα στον πατέρα της βασιλοπούλας και προξενητάδες ώστε να
ζητήσει το χέρι της σε γάμο. Ο Βασιλιάς θυμήθηκε το μίσος που χώριζε
τις δυο οικογένειες και αρνήθηκε κατηγορηματικά.
 Έπειτα από την απαξίωση του βασιλιά η κατάσταση πήρε την κάτω
φόρα. Είτε ο βασιλιάς το έθεσε σαν όρο στο βασιλόπουλο να
κολυμπήσει από το Καστέλι στην Τέλενδο με μια λαμπάδα αναμμένη,
είτε η βασιλοπούλα ήθελε να στείλει απέναντι στο Καστέλι μήνυμα
αγάπης μέσω μιας λαμπάδας στηριγμένης επάνω σε ένα σανίδι, είτε
ακόμα η ίδια η βασιλοπούλα είχε ζητήσει απόδειξη αγάπης από το
βασιλόπουλο να κολυμπήσει κρατώντας την λαμπάδα και να της την
δώσει αναμμένη έτσι ώστε να ζήσουν μαζί. Σε κάθε περίπτωση, η
λαμπάδα δεν θα έμενε αναμμένη .Ακόμη και το πιο ανάλαφρο αεράκι
δεν θα άφηνε την φλόγα του κεριού να ταξιδέψει.
Μόλις είδε την φλόγα του κεριού να σβήνει η βασιλοπούλα έτρεξε προς
την θάλασσα βούτηξε και πνίγηκε από την στεναχώρια της που δεν ήταν
γραπτό να παντρευτεί το βασιλόπουλο. Από την απέναντι πλευρά το
βασιλόπουλο μόλις συνειδητοποίησε ότι η φλόγα του κεριού είχε
σβήσει προτίμησε να μείνει στην θάλασσα παρά να αντιμετωπίσει μια
ζωή χωρίς την αγαπημένη του. Από τότε το πρόσωπο της όμορφης
βασιλοπούλας έμεινε πετρωμένο στην πλαγιά του βουνού να μας
θυμίζει πως υπάρχει τόσο μεγάλη αγάπη που να μένει αιώνια.

Ακόμα λένε πως ένα μίλι ανοικτά του Καστελιού το βασιλόπουλο

κείτεται στον πάτο της θάλασσας μαρμαρωμένο ανάμεσα στα φύκια με
τα μάτια ανοικτά να κοιτάει την βασιλοπούλα.
ΤΕΛΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ