თოქშოუ (ინგლ.

talk show - საუბარი-წარმოდგენა) - ეს

არის სალაპარაკო გადაცემა, რომელშიც მონაწილეობს
talk show აუდიტორია. ტერი ელმორი „აშშ-ს მასოვრივი
საუბარი-
წარმოდგენა ინფორმაციის ენის ლექსიკონში „თოქშოუს
განსხვავებულად განმარტავს. მისი განმარტებით, ეს
არის „საქვეყნოდ ცნობილი წამყვანის პროგრამა,
რომელიც ინტერვიუს იღებს ცნობილი ადამიანებისაგან“
თოქშოუ საჯარო კამათის ერთ–ერთი ყველაზე
პოპულარული სახეობაა. იგი სპეციფიკურადაც
სატელევიზიო ჟანრია და მყარად არის დამკვიდრებული
თანამედროვე მსოფლიოს ელექტრონულ მედიაში,
უპირატესად რადიოსა და ტელევიზიაში.
თოქშოუ, როგორც ჟანრი, მეოცე საუკუნეში
ჩამოყალიბდა ამერიკაში და დღეს დიდი
პოპულარობით სარგებლოს სატელევიზიო სივრცეში.
იგი სათავეს იღებს 1930-იანი წლებიდან. ეს ის
პერიოდია,როდესაც რადიოში გაჩნდა პირველი,
აუდიტორიის მონაწილოებით შექმნილი და
ინტერაქციული საუბრით გაჯერებული პროგრამა.
გადაცემების დიდმა პოპულარობამ უბიძგა წამყვანებს
გაეკეთებინათ ამ ტიპის სატელევიზიო შოუებიც.
თოქშოუ არის გართობა საუბრით. ამ ჟანრის
ნიშნებია: საუბრის სიმსუბუქე, წამყვანის არტისტიზმი
და აუდიტორიის აუცილებელი დასწრება. თოქშოუში
მოქმედება ვითარდება კონკრეტულ გარემოში,
კერძოდ, სტუდიაში, სადაც ხდება გადაცემის ჩაწერა.
 თოქშოუს ჟანრის განმსაზღვრელი სამი ძირითადი
ელემენტი

შოუს შეჯამება და
წამყვანის მონოლოგი კითხვები და პასუხები
სტუმრებთან და
და სტუმრების წამყვანსა და სტუმრებს
აუდიტორიასთან
წარდგენა. შორის
გამომშვიდობება
 თოქშოუს უმთავრესი საფუძველი არის ანალიზი, რომელიც
შესაძლოა ეხებოდეს როგორც პოლიტიკას, ეკონომიკას,
სოციალურ საკითხებს, ასევე კულტურას, სპორტს, შოუ-
ბიზნესს და ა.შ. ასე, რომ თოქშოუ არის უნივერსალური
სატელევიზიო ჟანრი, რომელიც იყენებს როგორც საუბარს,
ინტერვიუს, დისკუსიას, ასევე სიუჟეტს, რეპორტაჟს და მცირე
ზომის სატელვიზიო ფილმსაც კი. იგი არის თითქმის ყველა
სატელევიზიო ნაწარმოების გამაერთიანებელი.

თოქშოუ შემთხვევით დაიბადა სატელევიზიო სივრცეში,

ამერიკელი ჟურნალისტი ფილ დონაჰიუ 1967 წელს მუშაობდა
ადგილობრივ ტელევიზიაში ქალაქ დეიტონში, ოჰაიოს
შტატში. ერთხელ საესტრადო კონცერტი, რომელიც
ეთერისთვის მზადდებოდა გადაიდო და დონაჰიუს სთხოვეს
საკონცერტო დარბაზში შეკრებილი პუბლიკის გართობა.
დონაჰიუმ გადაწყვიტა დარბაზში გასულიყო და
დალაპარაკებოდა სტუმრებს.
მან იკითხა, რა თემაზე სურდა მაყურებელს საუბარი,
როდესაც ჩაწერა განახლდებოდა. პუბლიკის
მოსაზრებები და თემები გასაოცრად საინტერესო
აღმოჩნდა და სთხოვა პუბლიკას, იგივე კითხვები
მისთვის პირდაპირ ეთერში დაესვათ. ასე დაიბადა
პირველი თოქშოუ. ამის შემდეგ დონაჰიუ თითქმის 40
წელი ყველაზე პოპულარული ჟურნალისტი იყო
ამერიკაში და მის თოქშოუებს ჰყავდა ყველაზე მეტი
მაყურებელი. თოქშოუ იქცა ყველაზე წარმატებულ
ტელეჟანრად.
 თოქშოუს სამ ძირითად ქვეჟანრს
გამოყოფენ

გვიან-ღამის გასართობი თოქშოუ

ჩამოყალიბდა1954-1961 წლებში The Tonight Show of Steve
Allen and Jack Paar- ის შოუს მოდელზე. 1954 წელს პეტ
ვივერმა სტივ ალენი მიიწვია გადაცემაში “Tonight!”,
რომელშიც მან ღამის თოქშოუსათვის დამახასიათებელი
ბევრი ელემენტი შეიტანა: მაგალითად, მასპინძლის მიერ
სოლო-გახსნის წრე, მოძრაობა სცენაზე და პუბლიკაში,
მსუბუქი საუბარი ორკესტრის ხელმძღვანელთან.
სტივ ალენის შოუ 1954-1957 წლებსი მიმდინარეობდა. 1957-
1962 წლებში ჯეკ პარის მიყავდა „ენ-ბი-სიში „Tonight Show”.
1962 წლის 2 ოქტომბერს ჯონ ქარსონმა შეცვალა ის და
ყოველ სამუშაო დღეს 90 წუთის განმავლობაში პირდაპირ
 ქარსონის დისტანციურ-ირონიული სტილი ჰარის
გაუთვლისწინებელი ემოციურობის კონტრასტი იყო.
გადაცემაში უმეტესწილად შოუბიზნესის
წარმომადგენლებს იწვევდნენ. ქარსონის წარმატებამ
ნათელი გახადა წამყვანის მნიშვნელობა.

შოუსთვის დამახასიათებელია
მხიარული შეხვედრები ცნობილ
სტუმრებთან, რომლებიც
წამყვანთან ახლოს სხედან, ამ
ტიპის შოუში ხდება ახალი ამბების,
გართობისა და კომედიური ჟანრის
მონოლოგების ერთმანეთში
შერწყმა
 წამყვანები ცდილობენ გადაცემის
დასაწყისში ახალი ამბები კომიკურად
წარმოგვივგინონ და ამისათვის იყენებენ

თოქშოუს წამყვანსამხოლოდ ვერბალურჟანრის

და კომედიური ან ვერბალური და ჯეკი გლისონს
მსახიობს
ვიზუალური საშუალებების ნაზავს
უმადლის თავის წარმატებას ლარი კინგი(ლოურენს
­­ ­ ზეიგერი
ჰარვი ­­ ­ )
­ ­
მისი პირველი ­ 1957 წლის 1 მაისს
ეთერი ­ ­ - ლოურენს
შედგა ­­ ­­ ­
ზეიგერი
­ ­
მუსიკის ­ დილის
ფონზე ­ 9 საათიდან
­­ ­ ­­ ­ რადიომსმენელებს
შუადღემდე ­ ­ ­ ­
­ ­ ­
ლაპარაკით ­ ­ . სწორედ
ართობდა ­ WAHR-ში დაიბადა
­ ­ ­ ზეიგერის
­­ ­ ­
ახალი
­ : რადიოსადგურის
გვარი ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ლოურენსს
მმართველმა ­­ ­ , „ეთიკური
ურჩია ­ ­ "
­ ­ ­ შეერჩია
ფსევდონიმი ­ ­ . გადაცემის
­ ­ ­ ­ ­ ­ რამდენიმე
დაწყებამდე ­ ­ ­ წუთით
­
ადრე, წამყვანის
­ ­ ­ გაზეთ
მზერა ­ Maiami Herald-ში დაბეჭდილ
­ ­ „სამეფო
­ ­
­
ღვინის ­ ­ " რეკლამაზე
გაყიდვის ­ ­ ­ შეჩერდა
­ ­ . იმ წუთიდან
­ ­ ­ ­ ­
ინგლისელი ებ­
 ­ ­ ­ ­
რადიოსადგურ Mutuol Radio Network-ზე საკუთარი
­ ­ ­ შოუ
­ ­ ­ . გადაცემა
გააკეთა ­ ­ ­ ხუთ საათზე
­ ­ მეტხანს
­ ­ ­ ­ ,
გრძელდებოდა
­
აქედან ­ ­ სტუდიაში
სამი საათი ­ ­ ­ მიწვეულ
­ ­ ­
სტუმრებს ­ ­ ­
ეთმობო
და, დანარჩენ
­ ­ ­ რადიომსმენელების
დროს კინგი ­ ­ ­ ­ ­ ­
ზარებს
­ და ბოლოსთვის
იღებდა ­ ­ ­ ­
საკუთარ ­ ­
აზრს პროგრამის ­ ­ ­
თემატი
­ ­
კის გარშემო
­ ­ ­ . მან დახვეწა
გამოთქვამდა ­ ­ თავისი
­ ­ საფირმო
­ ­ მანერა
­ ­ , რო­
­
მელიც ­
შემდეგ ­ ­ ­ ­ გადაიტანა
ტელეეკრანზე ­ ­­ ­ .

­
კინგის ­ ­ ­ რადიოსადგურ
გადაცემა ­ ­ ­ ­ Mutual Radio Network-ში წარმატებით
­ ­ ­ ­ ­ ­ , მაგრამ
სარგებლობდა ­
­ ­
ნამდვილი ­ ­ ­ როგორც
აღიარება ­ აშშ-ში, ისე ქვეყნის
­ ­
გარეთ ­ ­ ­ CNN-ის წინადადებამ
მას მოუტანა ­ ­ ­ ­
­ ­ ­ ­ ­ . საკუთარი
მოემზადებინა ­ ­ ­ ყოველდღიური
­ ­ ­ ­ თოქშოუ
­ Larry King Live. პროგრამა
­ ­ პირველად
­ ­
­ 1985 წლის 3 ივნისს
ეთერში ­ ­ ­ , კინგის
გავიდა ­ ­ ­ კი ნიუ-იორკის
სტუმარი ­ ­
შტატის ­ ­ ­ ­ მა­
გუბერნატორი
­ ­ გახდა
რიო კუომო ­ . 60-წუთიანი
­ ­ ­ შოუ ამერიკულ
­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ პირველი
ტელევიზიაში ­ ­ ­ ­ გახდა
პროგრამა ­ , რო­
­
მელიც ­ ­ ­ ­ ზარებს
მაყურებელთა ­ ­ და ხშირად
იღებდა ­ ­ ­ ­
არსებითად ­ ­ სიტუაციას
ძაბავდა ­ ­ ­ ­ სტუდიაში
­ ­­ .
 ­
ლარი კინგმა ­ ­ ­ არ შემოფარ
გადაწყვიტა ­ ­ ­
­ ­ ერთი თემატიკით
გლულიყო ­ ­ ­ ­ ­
და სტუდი
­ ყოველდღე
აში ­ ­ ­ ­
სხვადასხვა ­ ­
ადამიანს
­ ­ ­ ­ - პოლიტიკოსებისა
ეპატიჟებოდა ­ ­ ­ ­ ­ ­ და მუ­
­ ­ ­ ­
სიკოსებიდან ­ ­ ­ , შეშლილე
დაწყებული ­ ­ ­
­ ­ ­ ­ , რომლებიც
ბით დამთავრებული ­ ­ ­ ­
ამტკი
­
ცებდნენ , უცხოპლანეტელებმა
­ ­ ­ ­ ­ მოგვიტა
­ ­ ­
­ .
ცესო
ლარი
­
კინგის ერთ-ერთი ყველაზე
­ ­ ცნობილი
­ ­ ­ ­­
და უჩვეულო ­ ­ ვლადიმირ
სტუმარი ­ ­ ­ ­
პუტი
­ , რომელთან
ნი გახდა ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ რუსეთის
ტელეინტერვიუც ­ ­ ­ ­ ­ ­
ტელეარხებზეც ­ ჩა­
კი თითზე
­ ­ ­
მოსათვლელია . 2000 წელს, ახალარჩეულმა
­ ­ ­ ­ პრეზიდენტმა
­ ­ ­ ­ ­ კინგის
პუტინმა ­
­
მრავალ ­ ­
შეკითხვას ­ ­ , რომელთა
უპასუხა ­ ­ შორისაც
­ ­ ­ ­ დასამახსოვ
ერთი ყველაზე ­ ­ ­ ­
­ ­
რებელი ­ ­
აღმოჩნდა , რომლის
­ ­ ­ ­
ციტირებაც ­
უკვე ათი წელია ­ ­ ­ . ინტერ
იმეორებენ ­ ­
­ ­ გემ "კურსკის" კატასტროფის
ვიუ წყალქვეშა ­ ­ ­ ­
შემდეგ ­ და კინგს არ შეეძ
შედგა ­ ­
­
ლო არ ეკითხა , რა იყო რუსული
­ ­ ­
გემის ­ ­
დაღუპვის ­ ­ . პუტინმა
მიზეზი ­ ­ სიტუაციის
­ ­­ ­ ­
­­ ­ ­ ­
თვის შეუფერებელი ­ ­
ღიმილით ­
უშფოთველად ­ ­ : "გემი ჩაიძირა
უპასუხა ­ ­ ­ ".
90-იან წლებში
­ კინგმა
­ ­ ­ ­ ­
შეუძლებელი ­­
მოახერ ­
­ ­ ­ მეფე ჰუსეინთან
ხა იორდანიის ­ ­ ­ , იასირ
­ არა­
­
ფატთან ­ ­­
და ისრაელის ­ ­ ­
პრემიერთან იცხაკ
­ ­
რაბინთან ­ ­ ჩაწერა
პროგრამა ­ ­ .
 შოუს ქართული ვერსიის შექმნაზე მუშაობა დაიწყო
დათო გოგიჩაიშვილმა ოჰაიოს უნივერსიტეტის მედია
მენეჯმენტის დეპარტამენტში, გააგრძელა ამერიკის
მაუწყებელთა ნაციონალურ ასოციაციაში NAB და
დაასრულა NBC- ს სათავო ოფისში. შემდეგ ეს პროექტი
საქართველოში, სამაუწყებლო კომპანია „რუსთავი 2“-ზე
განხორციელდა. დებიუტის დღე იყო 2003 წლის 12
გიორგი გაბუნია „იმედი“
სექტემბერი, ხოლო ბოლო გადაცემა 2006 წლის 12
ივლისს გავიდა ეთერში.

ნიკა არაბიძე რუსთავი 2

ბაჩო ქაჯაია I არხი

 დღის შოუ აუდიტორიის მონაწილეობით შეიქმნა
ფილიპ დონაჰიუს მიერ 1967 წელს ოჰაიოში და
ეფუძნებოდა დონაჰიუს ადრეულ რადიოშოუს, სადაც
სტუდიის აუდიტორია პირდაპირ ჩართული იყო
გადაცემაში ცნობილ ადამიანებთან დიალოგის
ფორმით. აუდიტორიას და საშუალება მისცა,
კითხვები დაესვათ ცნობილი ხალხისათვის.

დონაჰიუ დღის საათებში განიხილავდა საზოგადოებრივ თემებს, განსაკუთრებით

სექსუალური სფეროდან, მანამდე წარმოუდგენელი თავისუფლებით. მან ტრადიციული
ტოქშოუს კონვენციები დაამსხვრია: სტუმრები ხშირად სცენაზე ისხდნენ, თავად კი
მიკროფონით მაყურებელთა რიგებში მოძრაობდა. ტელემაყურებლებს შეეძლოთ
ტელეფონით უშუალოდ ჩართულიყვნენ დისკუსიაში და ამასთანავე ანონიმურობას
ინარჩუნებდნენ. ასე შეიქმნა დონაჰიუს სტილი, რომელსაც ბასრი, მკვახე, გაბედული,
კატეგორიული შეკითხვები და სწრაფი იუმორი ახასიათებდა . ეს კლასიკური
 1977 წელს, როცა უნივერსიტეტი ახალი
დამთავრებული ჰქონდა, საკმაოდ ცნობილი დილის
შოუს -“People Are Talking“-ის ერთ-ერთი წამყვანი
გახდა. 1984 წელს მიიწვიეს დილის გადაცემა “A.M
ოპრა უინფრი Chicago“-ს წამყვანად. მაშინ ქალაქში ყველასთვის
საყვარელი წამყვანი ფილ დონაჰიუ იყო, რომელთან
მეტოქეობაც არც თუ ისე მარტივი ჩანდა. მაგრამ
­­ ­
ოპრამ მოახერხა და ძალიან მალე რეიტინგით ­
სახელ ­
­
განთქმულ ­ ­
წამყვანს გაუსწრო .
1986 წელს “A.M Chicago“ შეიცვალა და “The Oprah Winfrey Show“ ეწოდა, რომელსაც
თავიდანვე განსაკუთრებული წარმატება ხვდა წილად. გადაცემაში საუბრობდნენ უამრავ
თემაზე: მედიტაციითა და სულიერი საკითხებით დაწყებული, პოლიტიკითა და
ქველმოქმედებით დამთავრებული. გადაცემა დღითიდღე პოპულარული ხდებოდა არა
მხოლოდ ამერიკაში, არამედ მის ფარგლებს გარეთაც. ერთი წლის შემდეგ, შოუმ 125 მილიონი
დოლარი მოუტანა ტელეარხს, საიდანაც ოპრამ 30 მილიონი მიიღო. ამბობდნენ, რომ,
რეალურად, გადაცემის ყურების მთავარი მოტივი მაყურებლებისთვის უინფრის პიროვნება იყო
და არა რომელიმე კონკრეტული თემა. ოპრა საზოგადოების ყურადღებას იუმორითა და
 ძალიან ცოტა ადამიანს სჯეროდა, რომ ის მოახერხებდა,
გაძღოლოდა ამგვარ თოქშოუს მაშინ, როდესაც სხვა მსგავსი
გადაცემები თეთრკანიან მამაკაცებს მიჰყავდათ. ის ხომ ქალი
იყო, თანაც შავკანიანი. ადამიანები, ვინც თავიანთ ტრაგიკულ
ისტორიებს ახლობლებსაც კი არ უზიარებდნენ, ოპრასთან
დაწვრილებით ჰყვებოდნენ ყველაფერს. თითქოს, ეს შოუ კი
არა, მაყურებელთათვის, ერთგვარი, თერაპია ყოფილიყო. „მე
აქ იმისთვის ვარ, რომ ტელევიზიამ კი არ გამომიყენოს,
პირიქით – მე გამოვიყენო ის!“ – ამბობდა ოპრა. ამერიკული
­ ­ ­ ტე­
­ ­ ­ „მის მთავარი
ლევიზიის ­ ­ თერაპევტი
­ ­ ­ ” – ასე შეარქვეს
­ ­ ­ ­
მას ჟურნა
­ ­ . აღსანიშნავია, რომ უინფრის შოუ რამდენჯერმე
ლისტებმა
გახდა „ემის“ პრემიის გამარჯვებული.
 იტორია
ამ ტიპის შოუებში აუდ
ული. ისინი
პირდაპირ იყო ჩართ 90-იან წლებში მათი ჩანაცვლება მოხდა
თან და
საუბრობდნენ წამყვან ტაბლოიდურ შოუებით, ანუ სკანდალურ
. ეს
მოწვეულ სტუმრებთან ისტორიებზე ორიენტირებული
ი იყო
ქვეჟანრი მოწოდებულ გადაცემებით. აღნიშნული შოუს
, უმუშევარ
მდედრობითი სქესის სტუმრები არ იყვნენ ცნობილი
ხდა ყველაზე
მაყურებელზე. იგი გა ადამიანები. მოგვიანებით მოხდა მისი
ებისათვის
საყვარელი ჟანრი ქალ სახეცვლილება. სასაუბრო თემები
ერიალ ები .
და ჩაანაცვლა ტელეს გაფართოვდა. მისი სტუმრები
ძირითადად ცნობილი ადამიანები
არიან.ასევე იკლო აუდიტორიის
მონაწილეობამაც.
 დღის შოუ საქართველოში

მიუხედავად იმისა, რომ ნანუკას შოუ გადის ეთერში 22:00

საათზე, ის თავისი ფორმატიდან და მახასიათებლებიდან
გამომდინარე ამ ქვეჟანრს მიეკუთვნება. დროის ცვლილება
ალბათ განპირობებულია ქართული სოციალური რეალობით,
რადგან დღეს საქართველოში კაცებზე მეტად ქალები
მუშაობენ და იქიდან გამომდინარე, რომ ეს გადაცემა
მათთვის არის გათვლილი, შესაბამისად დროც მათთვის
მისაღები უნდა იყოს. თუმცაღა, უნდა აღინიშნოს რომ
ბრიტანული და ამერიკული შოუები შუადღეს გადის ეთერში.
დილის ახალი ამბების ჟურნალის ფორმატის შოუ The Early-
Morning News Talk Magazine Show) ნაზავია ახალი ამბების და
გასართობი შოუსი. 1940-იან წლებში რადიოს ჰქონდა სხვადასხვა
თოქშოუს ფორმატის შოუები დილით,თუმცა ტელევიზია მხოლოდ
მაშინ იწყებდა ამ ჟანრის ექსპერიმენტირებას და სხვადასხვა
არხზე გამოჩნდნენ დილის შოუები. 1948 წლისათვის ტელევიზიაში
გავიდა რამდენიმე დილის თოქშოუ. ისინი ეთერში გადიოდნენ
ძირითადად დღის
თორმეტ საათამდე , ამ ქვეჟანრს განეკუთვნება Loose Women
(ბრიტანული), The View(ამერიკული) და დღის შოუ (ქართული).
ამ ქვეჟანრისათვის დამახასიათებელია რამდენიმე წამყვანი,
რომელიც ხშირად სხვადასხვა პროფესიისაა და მოწვეულ
სტუმართან ერთად განიხილავენ რაიმე თემას.
თოქშოუ გადაცემის ფორმა ჩაისახა ამერიკაში, რომელმაც 70-იან
წლების შემდეგ გერმანულენოვან ტელევიზიაშიც მოიკიდა ფეხი.
თოქშოუს ჩვენში არც ისე დიდი ისტორია აქვს, საბჭოთა სისტემის
დანგრევის და სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობის მოპოვების
შემდეგ ჩნდება.
გერმანულსა და ქართულში თოქშოუს მართლწერაც საკამათოა.
დეფისით თუ მის გარეშე. მაგალითად, ,,ტოქშოუ’’ ( რუსთავი 2-
ზე), ,,თოქ-შოუ’’ („პირველ არხზე“, „იმედზე“, „კავკასიაზე“,
„მაესტროზე“, „აჭარაზე“), ,,თოქშოუ‘’ („რიონზე“), როგორც
ვხედავთ, სურათი ნაირგვარია, ზოგ შემთხვევაში გადმოცემულია ტ-
თი, ზოგჯერ თ-თი, ზოგჯერ დეფისით, ზოგჯერ უდეფისოთ.
ჟურნალისტის ორთოგრაფიულ-სტილისტურ ლექსიკონში, რომელიც
გამოსცა არნოლდ ჩიქობავას ენათმეცნიერების ინსტიტუტის
ქართული მეტყველების კულტურის განყოფილებამ, სწორ ფორმად
მიჩნეულია ტოქშოუ და არა თოქშოუ ან თოკშოუ. ზოგიერთი
მკვლეvრის აზრით, რადგან ქართულ ენაში ასო-ბგერა „თ“ გვაქვს,
 მიუხედავად ამისა, რომ საჯარო საუბარ–

თოქშო კამათის ამ სახეობას ჩვენში არც ისე

დიდი ისტორია აქვს, მაინც უკვე აშკარად
უ დაეტყო კლასიკური შინაარსისაგან
განსხვავებული სპეციფიკურად ქართული
იერი.
თოქშოუს, როგორც საჯარო
საუბრის(კამათის)მიზანია, ერთი მხრივ,
მაყურებლის ინფორმირება, მეორე
მხრივ, მისი საზოგადოებრივი
ცნობიერების ფორმირება, სოციალური
როლის გააქტიურება.
 თოქშოუს ოთხ კლასს
გამოყოფენ
ცნობადი სახეების თემების პორტრეტული კონფრონტაციული

ცნობადი სახეების თოქშოუ პიროვნებებზეა ორიენტირებული და მასში

რამდენიმე ცნობილი სტუმარი მონაწილეობს;

თემების თოქშოუში უმეტესწილად ცნობილ სტუმრებს მათი კომპეტენციის

საფუძველზე იწვევენ, რადგანაც საქმე კონკრეტულ, ხშირად აქტუალურ
თემას ეხება.
პორტრეტულ თოქშოუში, წინა პლანზე წამყვანსა და სტუმარს შორის
ინდივიდუალური საუბარია. სტუმარს სხვადასხვა რაკურსით წარადგენენ,
რასაც ინფორმაციულ-გასართობი ხასიათი აქვს.

კონფრონტაციული თოქშოუში ცნობილ ან უცნობ სტუმრებს შორის ემოციური

კამათი მიმდინარეობს. ისინი თემას განსხვავებული პოზიციებიდან
განიხილავენ
ცნობადი სახეებისა და პორტრეტული თოქშოუ სტუმრებზეა მიმართული,
თემების თოქშოუ თემატიკაზე და კონფრონტაციული - მიმდინარეობაზე.
 ყოველი თოქშოუ, მიუხედავად
ნაირფეროვნებისა,
შედგება სამი ძირითადი ნაწილისაგან:
შესავალი, ინტერვიუ და დასკვა.
ძირითადი ნაწილი აგებულია კითხვა-პასუხზე.
ყოველ გადაცემას ჰყავს სტუმარი
ან სტუმრები, რომლებიც კითხვებზე პასუხის
გაცემის საშუალებით გვიყვებიან
რაიმეს.
 თოქშოუს საბაზისო კომუნიკაციური მოდელი სამი
ელემენტისაგან შედგება.

წამყვანი ექსპერტი მაყურებელ

ი

თოქშოუს ვერბალური ტექნოლოგია სამი სუბიექტის ენობრივ

ურთიერთობებს ემყარება. ამ მოდელში უცვლელია ერთი
სუბიექტი–წამყვანი. წამყვანი თოქშოუში ,,მოთამაშე
მწვრთნელის“ მსგავსად ,,მოთამაშე რეჟისორის „ ფუნქციებს
ასრულებს. ოღონდ აქ მთავარია არა იმდენად ,,თამაში“,
რამდენადაც აზრის, თვალსაზრისის გამოთქმა–გამოხატვის
ეფექტურობა (ექსპრესიულობა, ემოციური ტონალობა) და
სისრულე–სისავსეობა. წამყვანი განსახილველ პრობლემას ჯერ
გონებაში ფრაგმენტებად ,,ანაწევრებს“ თუ შეიძლება ითქვას,
თოქშოუს მონაწილეებს იდეის, ჩანაფიქრის დონეზე ,,მოარგებს“.
,,მოთამაშე რეჟისორის“ ფუნქციას წამყვანი
მონაწილეებისათვის ლაპარაკის, სიტყვის მიცემა–
ჩამორთმევის მეშვეობით ახორციელებს. ბუნებრივია,
მისი რეჯისორული ოსტატობაც და პრობლემის
ხედვაც ამაში ვლინდება და წამყვანის შემფასებლური
დამოკიდებულებაც თამაშის მონაწილეებისადმი, რაც
იმდენაა სუბიექტური, რომ მის არსებაში ცნობიერ
დონეზეც მჟღავნდება და ქვეცნობიერზეც. ეს, ერთი
მხრივ, საუბარ–განხილვის მონაწილისათვის სიტყვის
მიცემის იტენსიობაში ვლინდება, მეორე მხრივ,
სიტყვის ჩამორთმევის მანერაში.
 მეორე სუბიექტი - ექსპერტი რაოდენობრივად ცვლად
სიდიდეს წარმოადგენს. ზოგჯერ იგი ერთს აღემატება– არის
ორი, სამი, იშვიათად მეტიც. ამ სუბიექტებს ექსპერტები
ეწოდებათ. ისინი საუბრის საგნის პროფესიონალ მცოდნებს
წარმოადგენენ და მის სხვადასხვა ასპექტებს აშუქებენ,
ანალიზებენ და კომპეტენტურ შეფასებას აძლევენ.
 ღია ფორმა ფარული ფორმა

თოქშოუს მონაწილეთა ურთიერთდამოკიდებულებაში ქცევის ეტიკეტის

ფორმალურ დაცვას, ხოლო სიტყვიერი ქვეტექსტებით ოპონენტის აზრისა
და, აქედან გამომდინარე, მისი პერსონალური მიუღებლობის გამოხატვას
„აგრესიული თავაზიანობის’’ ცნება ეწოდება.
აგრესიული თავაზიანობა’’ უმთავრესად აგრესიის ორი ფორმით ღიად და
დახურულად იჩენს თავს. ორივე ფორმა ერთნაირად ვლინდება, როგორც
წამყვანის, ასევე თოქშოუს მონაწილეთა ოპონენტებისადმი
დამოკიდებულებაში
ღია ფორმის შემთხვევაში მოლაპარაკე დაუფარავად
ახდენს საკუთარი განსწავლულობისა და ოპონენტზე
ინფორმირებულობის მხრივ აღმატებულობის
დემონსტრირებას, რომლის მიზანია ოპონენტზე
დაუფარავი, უხეში ფსიქოლოგიური ზეწოლა
მნიშვნელოვან დათმობაზე წასასვლელად ან ‘’მარცხის’’
იძულებითი აღიარებისათვის.
ფარული ფორმა ინტელექტუალურად უფრო
დახვეწილია. იგი უფრო საგრძნობია და მისახვედრი,
ვიდრე დასანახი,რადგან მისი გამოვლენის ფორმა
ქვეტექსტია,ზოგ შემთხვევაში რეპლიკა-კომენტარებშიც
მჟღავნდება, რომლებიც ფაქტობრივ, ალტერნატიული
აზრის არსებობას ცხადყოფენ.
აგრესიული თავაზიანობა ფარული ფორმით ოპონენტზე
გამარჯვებას თანხმობის მიღწევით ვარაუდობს.
დაინტერესებული, რომელიც თოქშოუს მონაწილე მხარეს წარმოადგენს.
იგი აუდიტორიის შემადგენლობას განსაზღვრავს და საკუთარი
შემფასებლური თვალსაზრისის გამოხატვით გავლენას ახდენს თოქ შოუს
მსვლელობაზე, ასტიმულირებს საუბარ–კამათის პროცესს და
განსაზღვრავს მსჯელობის საზღვრებსა თუ სიღმეს.

ნეიტრალური მაყურებელი კამათის ობიექტური შემფასებელია. იგი თოქ

შოუს უპირატესად ტელეეკრანიდან ადევნებს თვალს და შემფასებლურ
დამოკიდებულებას სატელეფონო კავშირით ავლენს თავის
თვალსაზრისსა თუ შეხედულებებს, ან ხმოვანი (ვერბალური) ჩართვით
გამოხატავს, ან წერითი მეტყველების ფორმით– მოკლეტექსტური