RUBID

This Photo by Unknown author is licensed under CC BY-SA-NC.

 Rubid posiada następujące
Rubid (Rb) to
własności:
pierwiastek
chemiczny o • metal,
liczbie atomowej • miękki,
37, metal • bezwonny,
alkaliczny • srebrzysty,
należący do grupy
• substancja stała,
litowców.
• bardzo aktywny
chemicznie.
 Charakterystyka
• Rubid ma 29 izotopów z przedziału mas 74–102 o okresie
półtrwania minimum 1 ms. Trwały jest tylko 85Rb. W
naturalnym składzie izotopowym tego pierwiastka
oprócz 85Rb (72,2%) występuje jeszcze długożyciowy
izotop 87Rb (27,8%, t1/2 ≈ 50 mld lat).
• W postaci czystej rubid jest bardzo miękkim, ciągliwym
metalem o srebrzysto-szarym połysku. Jego własności
chemiczne są zbliżone do potasu (który jest mniej
reaktywny od rubidu) oraz cezu (który jest bardziej
reaktywny). Jest drugim po cezie
najbardziej elektrododatnim z nieradioaktywnych metali
alkalicznych (X = 0,82). Topi się w temperaturze 39,3 °C.
Ma bardzo małą energię jonizacji, 406 kJ/mol.
• Kationy Rb+ barwią płomień na kolor fioletowo-różowy.
Odróżnienie od bardzo podobnej barwy płomienia potasu
wymaga spektroskopu.

This Photo by Unknown author is licensed under CC BY-SA.

Podstawowe własności pierwiastka
Symbol pierwiastka: Rb
Liczba atomowa: 37
Masa atomowa: 85.468 u
Wartościowość: 1
Elektroujemność: 0.82
Promień atomu: 248 pm
Temperatura topnienia: 312.46 K
Temperatura wrzenia: 961 K
Okres: 5
Grupa: 1
Blok: s
Konfiguracja elektronowa:
1s2 2s2 2p6 3s2 3p6 4s2 3d10
4p6 5s1
Rb = [Kr] 5s¹
Rozmieszczenie elektronów:
K2 L8 M18 N8 O1
Występowanie

Występuje w skorupie
ziemskiej w ilości
90 ppm. Minerałami o
relatywnie wysokiej zawartości
rubidu są lepidolit i karnalit.

This Photo by Unknown author is licensed under CC BY-SA.

Odkrycie Został odkryty w roku 1861 roku
przez Roberta Bunsena i Gustava Kirchhoffa
w Heidelbergu metodą analizy widmowej.
Robert Bunsen otrzymał rubid po raz
pierwszy w postaci czystej za pomocą
reakcji chlorku rubidu z potasem.
Znaczenie biologiczne
Związki rubidu mogą wypełniać niektóre typy ubytków w kościach.
Niektóre jego sole, podobnie jak sole litu, mają działanie
stymulujące ośrodkowy układ nerwowy. Dawniej podejmowano próby
zastosowania soli rubidu w lecznictwie psychiatrycznym (w chorobie
afektywnej).
 • Znane są jego tlenki, sole kwasów nieorganicznych i
kilkaset kompleksów metaloorganicznych, jednak żaden z
tych związków nie odgrywa praktycznej roli,
• W roku 1995 izotop 87Rb został wykorzystany do
uzyskania kondensatu Bosego-Einsteina,
• Stosowany jest w niewielkich ilościach jako domieszka
do półprzewodników stosowanych w fotokomórkach,
dodatek do specjalnych gatunków szkła oraz jako
komponent zegarów atomowych,
• W przyrodzie występuje (w stanie rozproszonym) w
postaci związków, towarzysząc minerałom potasu (gł.
karnalitowi i lepidolitowi) oraz w niektórych
glinokrzemianach (np. pollucyt),
Zastosowanie: • jest stosowany do pokrywania wnętrz lamp
elektronowych oraz fotokomórek,
• jest składnikiem specjalnych szkieł optycznych,
• kryształy jonowe zawierające rubid (np. RbAg5I4) mają
znaczenie w produkcji cienkich warstw przewodzących,
• jako metal o bardzo niskim potencjale jonizacji może stać
się paliwem w jonowych silnikach rakietowych,
• izotop 87Rb jest stosowany w geochronologii,
• technika plazmy,
• sztuczne ognie,
• zegary atomowe.
Reakcje:
• bardzo reaktywny,
• w powietrzu samorzutnie zapala się, tworząc ponadtlenek RbO2 i dlatego
metaliczny rubid musi być przechowywany pod warstwą nafty, w próżni
lub w atmosferze gazu obojętnego,
• tworzy amalgamat z rtęcią oraz stopy ze złotem, żelazem, cezem, sodem i
potasem, ale nie z litem,
• gwałtownie reaguje z wodą, wydzielając wodór i tworząc wodorotlenek
rubidu RbOH, który jest bardzo mocną zasadą,
• sole rubidu wykazują podobieństwo do odpowiednich soli potasu.