Wytyczne OECD

dla przedsiębiorstw
wielonarodowych

Angelika Nizioł, 89730

Milena Góra, 89622
Wytyczne OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych dotyczące
odpowiedzialnego prowadzenia działalności biznesowej

OECD Guidelines for Multinational Enterprises on Responsible Business Conduct

Wytyczne są najstarszym międzynarodowym standardem odpowiedzialnego biznesu. Stanowią

zestaw niewiążących zasad i praktyk, których deklarują się przestrzegać przedsiębiorstwa działające
w krajach OECD i pochodzące z tych krajów.
Historia

1976 – Wytyczne przyjęte przez kraje OECD

2011 – aktualizacja Wytycznych. Dodano rozdział dot. praw

człowieka, rozszerzono Wytyczne o relacje biznesowe, a
także wprowadzono pojęcie due diligence

2023 – ostatnia aktualizacja, która stanowi odpowiedź na

pilne kwestie społeczne, środowiskowe i priorytety
technologiczne stojące przed społeczeństwami i
przedsiębiorstwami
Cele Wytycznych
 Wzmocnienie pozytywnego wpływu przedsiębiorstw jaki mogą mieć na kwestie gospodarcze,
środowiskowe i społeczne, przy jednoczesnej minimalizacji negatywnego wpływu na te obszary
spowodowanego działalnością operacyjną przedsiębiorstw
 Harmonijne działanie przedsiębiorstw wielonarodowych w ramach polityki prowadzonej przez rządy
 Wzmocnienie wzajemnego zaufania pomiędzy przedsiębiorstwami a społeczeństwami, w których
prowadzą one działalność
 Zachęcenie do odpowiedzialnego handlu i inwestycji
 Zwiększenie pozytywnego wpływu przedsiębiorstw wielonarodowych na zrównoważony rozwój
Rozdziały
1. "Koncepcje i zasady"
2. "Zasady ogólne"
3. "Ujawnianie informacji"
4. "Prawa człowieka"
5. "Zatrudnienie i stosunki pracownicze"
6. "Środowisko"
7. "Zwalczanie korupcji, namawiania do korupcji i wymuszenia"
8. "Interesy konsumenta"
9. "Nauka i technologia"
10. "Konkurencja"
11. "Opodatkowanie"
1. Koncepcje i zasady
W Wytycznych zostały zawarte dobre zasady i praktyki dla przedsiębiorstw wielonarodowych.
Stosowanie Wytycznych jest dobrowolne, obowiązkiem przedsiębiorstw jest stosowanie prawa
krajowego.

2. Zasady ogólne
Rozdział zawiera podstawowe zasady dotyczące zaleceń przedstawionych w kolejnych rozdziałach
oraz nadaje ton całemu dokumentowi. W punktach zostały wymienione działania jakie powinny
podejmować przedsiębiorstwa.

3. Ujawnianie informacji
W zaleceniach wymienia się cechy jakie powinny mieć informacje prezentowane przez
przedsiębiorstwa, m. in. powinny być jasne, wiarygodne, kompletne, dostarczone na czas. Powinny
dotyczyć zarówno sytuacji finansowej i wyników, struktury kapitałowej jak i obszarów
sprawozdawczości, które dopiero się kształtują, takich jak kwestie społeczne, środowiskowe czy
ryzyko.
4. Prawa człowieka
Przedsiębiorstwa powinny przestrzegać praw człowieka, zapobiegać lub łagodzić negatywne skutki
ich działalności dla praw człowieka, mieć publicznie dostępną politykę dotyczącą praw człowieka.

5. Zatrudnienie i stosunki pracownicze

W rozdziale porusza się kwestie dotyczące m. in. związków zawodowych, pracy dzieci, pracy
przymusowej czy równości w miejscu pracy.

6. Środowisko
W rozdziale podkreśla się istotną rolę przedsiębiorstw w tworzeniu zrównoważonych gospodarek.
Przedsiębiorstwa powinny działać mając na uwadze potrzebę ochrony środowiska, pracowników
oraz społeczności, w której funkcjonują.
7. Zwalczanie korupcji, namawiania do korupcji
i wymuszenia
Przedsiębiorstwa nie powinny angażować się w łapownictwo ani inne formy korupcji.

8. Interesy konsumenta
W kontaktach z konsumentami, przedsiębiorstwa powinny postępować zgodnie z dobrymi praktykami
biznesu i marketingu. Powinny również dbać o odpowiednią jakość swoich usług i produktów

9. Nauka i technologia
Przedsiębiorstwa powinny w miarę możliwości przyczyniać się do rozwoju innowacyjności regionu i
całego kraju.
10. Konkurencja
Przedsiębiorstwa powinny prowadzić swoją działalność zgodnie zasadami uczciwej konkurencji. W
szczególności nie powinny brać udziału w zmowach cenowych czy składać fałszywych ofert.

11. Opodatkowanie
Przedsiębiorstwa powinny w sposób uczciwy rozliczać się z podatków zgodnie z przepisami
obowiązującymi w danym państwie.
Standard Informacji Niefinansowych (SIN)
Geneza
W 2014 roku opublikowana została Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/95/UE z dn. 22
października 2014 r., która zobowiązała niektóre przedsiębiorstwa do ujawniania informacji
niefinansowych i informacji dotyczących różnorodności od 1 stycznia 2017 r.

Do ujawnień zobowiązano jednostki interesu publicznego, które:

Zatrudniają średnio ponad 500 pracowników w ciągu roku

Oraz

Mają sumę bilansową powyżej 20 mln EUR

Lub

Mają przychody netto powyżej 40 mln EUR

 W następstwie Dyrektywy opracowany został Standard Informacji
Niefinansowych, będący regulacją środowiskową. Projekt był
koordynowany przez Fundację Standardów Raportowania (FSR) oraz
Stowarzyszenie Emitentów Giełdowych (SEG) i został zrealizowany w
celu wsparcia jednostek w procesie ujawniania wymaganych
informacji. SIN został opublikowany w roku 2017.

SIN stanowi zbiór wytycznych pomagających w procesie identyfikacji

oraz zbierania danych niefinansowych w spółkach, które odpowiadają
polskim realiom.

SIN może być stosowany nie tylko przez spółki notowane na giełdzie,
ale też przez inne przedsiębiorstwa, organizacje i instytucje.
Struktura standardu
• Raportowanie niefinansowe i jego zakres
• Specyfika krajowa i sektorowa
• Znaczenie mierników i ich doboru z punktu widzenia rynków kapitałowych
Część podstawowa • Zakres standardu
 I. Obszar zarządczy (G)
 II. Obszar środowiskowy (E)
 III. Obszar społeczny i pracowniczy (S)

1. Interpretacje prawne dyrektywy 2014/95/UE

2. Matryca istotności
Aneksy 3. Interesariusze i kluczowe obszary odpowiedzialności
4. Znaczenie mierników i ich doboru z punktu widzenia rynków kapitałowych
5. Szczegółowy opis obszarów
Raportowanie niefinansowe i jego zakres

Rozdział wskazuje elementy, jakie powinny znajdować się w sprawozdaniu tj.: opis modelu
biznesowego, opis stosowanych polityk, wynik tych polityk, główne ryzyka oraz
niefinansowe kluczowe wskaźniki wyników.

Specyfika krajowa i sektorowa

SIN przedstawia ograniczenia międzynarodowych standardów o charakterze ogólnym w
odniesieniu do specyfiki krajowej i sektorowej poszczególnych jednostek
Znaczenie mierników i ich doboru z
punktu widzenia rynków kapitałowych
Rozdział wskazuje na konieczność wykorzystywania kluczowych
wskaźników wyników (KPIs) w celu oceny stopnia realizacji celów i planów
jednostek.

Zakres standardu
Główna część SIN, opisująca dokładnie elementy, które powinny być raportowane i
wskazująca przykładowe wskaźniki, które mogą zostać wykorzystane w
poszczególnych obszarach
Obszar zarządczy (G)

• G.1. Opis modelu biznesowego i

strategicznych kierunków rozwoju
• G.2. Ład zarządczy
• G.3. Zarządzanie ryzykiem społecznym i
środowiskowym
• G.4. Zarządzanie etyką

• Przykładowe wskaźniki: 15
Obszar środowiskowy (E)
• E.1. Oddziaływanie bezpośrednie i pośrednie: surowce i materiały
• E.2. Oddziaływanie bezpośrednie i pośrednie: paliwa i energia
• E.3. Oddziaływanie bezpośrednie i pośrednie: woda
• E.4. Oddziaływanie bezpośrednie i pośrednie: bioróżnorodność
• E.5. Oddziaływanie bezpośrednie i pośrednie: emisja do atmosfery
• E.6. Oddziaływanie bezpośrednie i pośrednie: odpady i ścieki
• E.7. Pozostałe aspekty bezpośredniego i pośredniego oddziaływania
na środowisko
• E.8. Rozszerzona odpowiedzialność środowiskowa: produkty i usługi

• Przykładowe wskaźniki: 30
Obszar społeczny i pracowniczy (S)
• S.1. Korzystanie z pomocy publicznej i zlecenia publiczne
• S.2. Poziom zatrudnienia i poziom wynagrodzeń
• S.3. Relacje ze stroną pracowniczą i wolność zrzeszania
• S.4. Bezpieczeństwo i higiena pracy
• S.5. Rozwój i edukacja
• S.6. Zarządzanie różnorodnością
• S.7. Prawa człowieka
• S.8. Praca dzieci i praca przymusowa
• S.9. Społeczności lokalne i zaangażowanie społeczne
• S.10. Przeciwdziałanie korupcji
• S.11. Bezpieczeństwo produktów i konsumentów
• S.12. Komunikacja marketingowa
• S.13. Ochrona prywatności
• S.14. Oznakowanie produktów
• S.15. Pozostałe kwestie społeczne i rynkowe

• Przykładowe wskaźniki:: 78
Aneks 1. Interpretacje prawne dyrektywy
2014/95/UE

Wskazuje on dokładnie jakie podmioty będą objęte raportowaniem, co będą musiały

raportować spółki przekraczające 250 pracowników oraz 500 pracowników a także
wyjaśnia w jaki sposób należy ustalić liczbę pracowników.

Aneks 2. Matryca istotności

Zawiera matrycę, w której została podana potencjalna istotność każdego z
przykładowych wskaźników podanych w SIN w podziale na różne branże.
Wskaźniki oznaczono jako W – wysoka istotność, Ś – średnia istotność oraz N –
niska istotność.
Aneks 3. Interesariusze i kluczowe obszary
odpowiedzialności
Zawiera definicję interesariuszy, podstawowe działania w zarządzaniu relacjami z
interesariuszami i dobre praktyki w tym zakresie.

Aneks 4. Znaczenie mierników i ich doboru z

punktu widzenia rynków kapitałowych
Przedstawia zestawienie wskaźników z GRI G4 z miernikami wskazanymi jako przykładowe w SIN wraz z
objaśnieniem istotności danego wskaźnika.

Aneks 5. Szczegółowy opis obszarów

Zawiera dokładne wskazówki co do opisu polityk, ich wyników, wskazywania ryzyk w danym
obszarze a także doboru wskaźników.
Bibliografia
• Błażyńska, J. (2019). Raportowanie na temat informacji niefinansowych według SIN. Studia Oeconomica
Posnaniensa, 7(3).
• red. Dymowski, J. (2017). Standard Informacji Niefinansowych. Fundacja Standardów Finansowania
• OECD Guidelines for Multinational Enterprises on Responsible Business Conduct, oecd-library.org

• https://www.gov.pl/web/fundusze-regiony/wytyczne-oecd
• https://www.seg.org.pl/regulacja/standard-informacji-niefinansowych-sin
• https://standardy.org.pl/sin/
• https://www.gov.pl/web/fundusze-regiony/raportowanie-spoleczne