Кратка приказна за

животот и делото на
Сандро Ботичели
Уметникот познат како
Сандро Ботичели е роден
во 1445 година како
Алесандро ди Маријано
Филипепи и се смета дека
го добил прекарот
Ботичели или „Мало
буре“ од постариот брат
кој го одгледал.
Растејќи во Фиренца,
младиот Ботичели од
прва рака беше сведок на
генезата на европската
ренесанса и ќе продолжи
да ги обликува нејзините
рани децении.
За тоа како изгледал Сандро Ботичели денес знаеме благодарение
на едно негово дело, во кое се насликал и самиот себеси. Станува
збор за делото „Обожување на Мудреците“ за кое се претпоставува
дека е направено во 1476 година. Ботичели на оваа слика се наоѓа
во крајниот десен дел, во портокалова туника и гледа кон сликарот.
Подоцнежните биографии потсетуваат дека Ботичели
се истакнал како момче по својата интелигенција,
креативност, а исто така и со својата непослушност.
Сликите на уметникот од 15 век, Сандро Ботичели, го
отвориле патот за европската ренесанса.
Покрај неговите практични
шеги, Ботичели бил познат
по своите уметнички
таленти, а како резултат
на тоа набрзо почнал да
работи како чирак, откако
го напуштил училиштето.
Не се знае многу за него и за
неговите први уметнички
чекори, најверојатно неговите
соседи, угледното семејство
Веспучи - на кое му припаѓал
и познатиот морепловец
Америго - го забележале и му
го препорачале на познатиот
сликар Филипо Липи, кај кого
бил чирак.
Ботичели научил многу
техники од Липи, вклучувајќи
ја и уметноста на сликање
фрески, а влијанието на
неговиот мајстор е видливо во
неговите дела.
Набргу по пристигнувањето во својата работилница во блискиот
Прато, младиот Сандро ги создал своите први ремек-дела, неколку
верзии на „Богородица и дете“ и „Портрет на млад човек“. Но, кога
Филипо решил да се пресели во Сполето, Сандро ѝ се приклучил на
работилницата на Андреа дел Верокио, во која биле вклучени некои
од најголемите уметници од таа ера.
Стилот прикажан во
неговата
персонификација, ја
доловува уникатната
адаптација на
Ботичели на
лекциите што ги
научил како чирак.
Во раните години од неговата независна кариера,
Ботичели целосно ја прифати тековната тензија на
ренесансата: традицијата и иновациите, средновековното
и модерното, христијанството и митологијата,
симболиката и реализмот се сретнуваат во неговата
работа.

Толку добро го доловил духот на времето што во 1481

година, тој бил нарачан од папата да управува со
внатрешната декорација на ватиканската Сикстинска
капела.
Казната на Кора и каменувањето на Мојсеј и Арон
на Ботичели ги краси ѕидовите на Сикстинската
капела, преку веб-галерија на уметност.
Во неговиот роден град се одвивал најголемиот дел од
неговата работа; Ботичели ја украсил Санта Марија Новела,
неговото познато Обожување на мудреците.
На оваа слика, лицата на тројцата мудреци се базирани на
оние на Козимо, Пјеро и Џовани де Медичи. Делото го
содржи и единствениот познат автопортрет на Ботичели.
Најважните дела на Ботичели не биле побожните
жртвеници, симболичните фрески или папските портрети
со кои ги украсувал италијанските цркви, туку наместо
тоа, неговите претстави на класични митови и легенди.

Меѓу овие слики се „Венера и Марс“, во кои бледите,

луцидни фигури на боговите паѓаат пред тројца сатири
кои мавтаат со копје и шлем, и „Раѓањето на Венера“,
која сега е сеприсутно позната.

Во овие дела, Ботичели ја евоцира хармонијата и

рамнотежата што била поврзана со класичната уметност,
а која подоцна го карактеризирала неокласичното
движење.
Венера и Марс
 Животот на Ботичели бил
прекинат од политички
превирања во Фиренца и
се верува дека Ботичели
станал еден од следбениците
на Савонарола.
Дури се вели дека уметникот
запалил некои од неговите
посериозни слики по негова
наредба.

Впечатлив современ портрет

на Савонарола
 Работата на Ботичели
последователно станала
порефлексивна и мрачна.

Сликите што тој ги направил за

време на периодот на влијанието
на Савонарола се карактеризираат
со чувство на лутина.

Го нема украсеното и попустливо

богатство на неговата претходна
работа, а по него се појавува
директен, често меланхоличен
стил.

Библиските приказни и раскошните

митски слики се заменети со
мрачни размислувања за
религијата и моралот.

рогонувачкото мистично распетие

На почетокот на векот
Ботичели направил две
важни слики, „Мистичко
распнување“ и „Мистичко
раѓање“.
Сцени од почетокот и крајот
на Христовиот живот, овие
парчиња се лишени од
секакво чувство на
егзалтација.

Очигледно дека Ботичели бил

длабоко погоден од
политичките и религиозните
пресврти на кои бил сведок.

Влијанието на строгиот нов

фирентински режим може да се
види во „Христос крунисан со
трње“ на Ботичели.
 За приватниот живот на Ботичели, за жал, малку
може да се каже

Иако има малку докази за кој било од личниот живот на Ботичели,

се чини дека неговите подоцнежни години се втурнале во
изолација, депресија и сиромаштија.

Во 1502 година, Ботичели бил обвинет за незаконски врски со едно

младо момче, но освен оваа , нема податоци за друг вид на врска.
Тој никогаш не се оженил и нема податоци за деца, но наместо тоа,
тој живеел со својот брат на мала фарма надвор од Фиренца.
Речиси целиот свој живот живеел во градот, никогаш не се
оддалечувал многу од улицата на која пораснал.

И покрај тоа што беше прилично награден за својата работа за

Медичи и црквата, уметникот изгледа дека умрел како сиромашен
човек, не оставајќи богатството или имотот.
 Сликите на Ботичели сега се меѓу најпочитуваните
дела на италијанската ренесанса
И покрај тоа што бил во голема
мера заборавен со стотици години,
оживувањето на Ботичели
резултираше со светска
популарност. Всушност, помеѓу
1900 и 1920 година, имало повеќе
книги објавени за Ботичели
отколку за кој било друг сликар.
Неговите парчиња се зголемија во
вредност и во 2013 година
неговата „Мадона и детето со
младиот Свети Јован Крстител“
беа продадени на аукција за сума
од 10,4 милиони долари.
„Раѓањето на Венера“, одржано во
галеријата Уфици, генерално се
вбројува меѓу оние ремек-дела кои
се сметаат за „непроценливи“.
Примавера, една од најпознатите слики на Ботичели