Kim był Stanisław Żółkiewski? Współpracownik kanclerza Jana Zamoyskiego, ukształtowany wojskowo w czasach Batorego. Hetman Żółkiewski zasłynął przede wszystkim kampanią 1610 roku i zwycięstwem, które odniósł 4 lipca tego roku w bitwie pod Kłuszynem. Bitwę rozstrzygnęły skuteczne szarże husarii, które doprowadziły do wycofania się Moskali i otoczenia Szwedów i cudzoziemskich najemników, z którymi wynegocjowano odejście z pola bitwy. Polacy wkroczyli na Kreml a Żółkiewski osadził królewicza Władysława na tronie moskiewskim. Ostatecznie Polacy musieli wycofać się z Moskwy, triumf kłuszyński zapisał się jednak w historii oręża polskiego. Żółkiewski, już jako hetman wielki, kolejne lata spędził walcząc z najazdami tatarskimi na Ukrainie. Zginął podczas odwrotu po bitwie pod Cecorą 7 października 1620 roku. Rodzina Urodzony 1547 r. w Turynce pod Lwowem. Pochodził ze średniozamożnej rodziny, której znaczenie wzrosło dzięki zabiegom jego ojca Stanisława i wsparciu spokrewnionego z Żółkiewskimi Jana Zamoyskiego. Matką była Zofia Lipska z Goraja. Zwycięzca w wielu kampaniach przeciwko Rosji, Szwecji, Imperium Osmańskiemu i Tatarom, pisarz i pamiętnikarz. Największe zwycięstwo – Bitwa pod Kłuszynem w 1610 r. Hetman Żółkiewski stanął na czele polskiego korpusu interwencyjnego, wysłanego na pomoc tzw. dymitriadzie, w której wojska magnatów polskich uwikłały się w rosyjską wojnę domową. Necessitas in loco, spes in virtute, salus in victoria Konieczność (obrony) w (tym) położeniu, nadzieja w męstwie, ocalenie w zwycięstwie –łacińska sentencja, którą wypowiadał hetman Stanisław Żółkiewski, aby zachęcić do walki, objeżdżając chorągwie przed bitwą. Siły Polskie: 5608 husarii 400–700 innej kawalerii 200 piechoty 2 działka polowe Siły rosyjskie: 3,5–8 tys. najemników 20–30 tys. Rosjan 11 dział Niektóre polskie chorągwie szarżowały po 8 – 10 razy, żeby stworzyć wrażenie, że atakuje bardzo liczna husaria Po bitwie pod Kłuszynem Stanisław Żółkiewski pojmał cara rosyjskiego do niewoli. Car złożył polskiemu królowi HOŁD RUSKI 1611 r. Wyprawa na Mołdawię 1620 r. Przyczyną wybuchu wojny był spór dotyczący Hospodarstwa Mołdawskiego oraz wciąż trwające najazdy i ataki tureckie na ziemię należące do Polski. Niestety wyprawa zakończyła się klęską pod Cecorą Po bitwie głównie dowodzący zebrali się, aby przedyskutować dalsze losy. Zaproponowano, aby wydać przeciwnikom drugą bitwę. Byli jednak przeciwnicy tego rozwiązania. Zabierając ze sobą część wojska, uciekając przez rzekę Prut większość z uciekinierów utonęła. Podobno księciu Koreckiemu udało się powrócić i po spotkaniu z hetmanem zarzucił hetmanowi chęć ucieczki, na co usłyszał słynną odpowiedź: ‘’Jam tutaj i woda Prutu ze mnie nie ciecze’’. Śmierć Zginął w czasie bitwy pod Cecorą w nocy z 6 na 7 października 1620 podczas odwrotu wojsk polskich. Jego głowę osadzoną na pice odesłano sułtanowi, który na ponad dwa lata umieścił ją nad wejściem do swego pałacu. Do niewoli dostał się też syn hetmana Jan, wraz z bezgłowym ciałem ojca wykupiony po dwóch latach przez matkę Reginę z Herburtów. Bitwa pod Cecorą i śmierć hetmana Słowa wyryte na nagrobku hetmana Żółkiewskiego: "Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor" tzn. "Niech z kości naszych powstanie mściciel" Prawnukiem Żółkiewskiego jest zwycięzca spod Wiednia – Jan III Sobieski Źródła; https://histmag.org/Najwieksi-staropolscy-wodzowie-Batory-Zolkie wski-Sobieski.- Dlaczego-oni-14923 https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_% C5%BB%C3%B3%C5%82kiewski https://dyktanda.pl/bitwa-pod-cecora