Tranzitni logori u

2. Svetskom ratu Nikola Mitić

Darko Ristić
Marta Ivanović
Ivana Tošić
Nikoleta Ivanović
Damjan Stojiljković
Zorana Marković
Maša Bogdanović
Lazar Stamenković
Iva Mladenović III/6
 Tranzirtni logor
 Tranzitni logori služili su za privremeni
smeštaj svih zatvorenika.

U tranzitnim logorima vršila se

preraspodela zatvorenika zavisno od
kategorizacije i vrste logora u koji će ići.

Lokacije tranzitnih logora bile su većinom

u svim okupiranim zemljama od strane
Trećeg rajha, odakle bi kasnije zatvorenici
bili transportovani u koncentracione logore
gde bi bili ubijani, ili bi bili poslati u Treci
rajh kao radna snaga.
 Fosoli (ITALIJA)
 Na oko šest kilometara od Karpija, u
mestu Fosoli, još uvek je vidljiv kamp
koji je 1942. godine podigla
Italijanska vojska za zatvaranje
neprijateljskih vojnika.U decembru
1943. Italijanska socijalna republika
je ovo mesto pretvorila u
koncentracioni logor za Jevreje. Od
marta 1944. postao je policijski i
tranzitni logor, koji su SS koristili kao
predvorje nacističkih koncentracionih
logora.
Izmedju 6.800 i 45.000 italijanskih
Jevreja je deportovano odatle.
 Logor u Vesterborku u Holandiji je najpoznatiji
po svojoj funkciji tranzitnog logora u
Konačnom rešenju iz 1942. godine. On je bio
Vesterbork(HOLANDIJA
polazna tačka za hiljade danskih Jevreja koji su
stizali u logore smrti između 1942. i 1944.
)
godine.
Vesterbork je prvobitno uspostavila danska
vlada kao kamp za izbeglice iz nacističke
Nemačke 1939. godine. Od jula 1942. godine,
kamp je radio kao SS tranzitni kamp (Tranzitni
logor).
Od oktobra 1942. godine, logorom je
komandovao prvi poručnik SS jedinica Albert
Konrad Gemeker. On je ustanovio rutinu s
deportacijama svakog utorka. 103 transporta je
napustilo Vesterbork od jula 1942. godine do
septembra 1944. godine, s uračunatih 97.776
deportovanih lica. Transporti su išli ka
Aušvicu, Sobiboru, Terezinu/Terezinštatu i
Bergen-Belzenu.
Vesterbork je bio početno odredište Ane Frank
pre odlaska u Aušvic.
 Janovska je bio nacistički radni, tranzitni i
koncentracioni logor osnovan u septembru 1941,
na teritoriji okupirane Poljske u blizini grada
Janovska(POLJSK
A)
Lvov (današnji Lavov u Ukrajini). Logor je
nazvan Janovska po obližnjoj ulici koja je nosila
isti naziv.

U logor su uglavnom dovođeni Jevreji iz

Lavovskog geta. Tu su prolazili kroz proces
selekcije. Oni za koje je procenjeno da su
sposobni za rad, ostajali su u Janovskoj na
prisilnom radu. Ostali su transportovani u Logor
smrti Belzec gde su likvidirani.

Zatvaranje logora je počelo u novembru 1943.

Nacisti su primoravali zatvorenike da
otkopavaju masovne grobnice i spaljuju tela,
kako bi sakrili tragove masovnih ubistava. Dana
19. novembra 1943. preostali zatvorenici su
podigli ustanak, ali je samo mali broj uspeo da
pobegne. Ostali su vraćeni u logor i ubijeni.
 Tranzitni logor Dransi bio je logor za
interniranje koji se nalazio nedaleko od Pariza
(šest milja severno). Pošto je imala obližnju
Dransi(FRANCUSKA
železničku stanicu, to je značilo da je to bilo
idealno mesto za držanje jevrejskih zatvorenika )
koji su bili poslati u logore smrti, koji su se
nalazili širom Poljske. Takođe se smatralo
idealnom lokacijom jer je Dransi prvobitno bio
izgrađen da služi kao veliki javni stambeni
projekat, što znači da je bio opremljen da se nosi
sa velikim brojem Jevreja koji su tamo poslati.

Nacisti su prvi put počeli da koriste Dransi u

avgustu 1941, nakon što su zauzeli Pariz.
Prvobitno, do 3. jula 1943. francuska policija je
bila odgovorna za vođenje logora, ali su nakon
toga nacisti sami upravljali tim. Procenjuje se da
je oko 75.000 Jevreja, od čega 11.000 dece,
deportovano od strane nacističke partije iz
Francuske, a veliki broj ovih ljudi je započeo
svoje putovanje u tranzitnom kampu Dransi.
 Terezin je bio kombinacija geta i
koncentracionog logora, blizu Protektorata
Rajha nad Češkom i Moravskom – današnja
Terezin(ČEŠKA)
Češka Republika. Postojao je tokom tri i po
godine, od novembra 1941. do maja 1945.
godine.

Terezin je bio osmišljen kao tranzitni logor za

Jevreje koji su na kraju slati u centre za
istrebljenje u Aušvicu i na drugim lokacijama. U
njemu su bili mnogi poznati Jevreji s
međunarodnom reputacijom u politici i
umetnosti. To je značilo da je kulturni i
obrazovni život ljudi koji su tamo držani bio
izuzetno bogat.

Približno 140.000 Jevreja koji su deportovani u

Terezin, skoro 90.000 njih je deportovano da bi
bilo ubijeno na istoku, a još 33.000 njih je umrlo
u samom logoru, uglavnom od izgladnjivanja,
neuhranjenosti i bolesti.
 Tranzitni logor Mechelen , bio je logor za
zatočenje i deportaciju osnovan u bivšoj
kasarni u Mechelenu u Belgiji koju su
Mehelen(BELGIJA)
okupirali Nemačka . Služio je kao tačka za
okupljanje belgijskih Jevreja i Roma uoči
njihove deportacije u koncentracione
logore i logore istrebljenja u istočnoj
Evropi tokom Holokausta .
Logor je osnovan u martu 1942. i bio je
jedini tranzitni logor u Belgiji. korišćen je
za držanje Jevreja i Roma pre njihove
deportacije u Aušvic. Između 4. avgusta
1942. i 31. jula 1944. iz logora je krenulo
28 vozova koji su deportovali preko
25.800 ljudi. Samo 1.240 ih je preživelo
rat. Logor je napušten prilikom
oslobođenja Belgije u septembru 1944. i
kasnije je prenamenjen za stanovanje.
 Topovske šupe je naziv prvog koncentracionog logora za
Jevreje i Rome u Beogradu koji je postojao tokom
Drugog svetskog rata i nalazio se na Autokomandi a u
kojem je, u periodu od 22. avgusta 1941, kada je počelo
Topovske
masovno hapšenje Jevreja u Beogradu i okolini, pa do 12.
decembra 1941. kada je ovaj logor prestao sa radom, bilo šupe(SRBIJA)
smešteno oko 4.000 ljudi, najviše Jevreja iz Banata a
zatim i Roma.

Po svom karakteru je bio prolazni logor jer u njemu nije

bio organizovan ni prinudni rad ni likvidacija, već samo
okupljanje i smeštaj radi organizovanog masovnog
ubistva koje je vršeno na drugim mestima i lokacijama u
okolini Beograda Logorom je upravljala nemačka
Policija bezbednosti, u najvećoj meri Gestapo.

Kada je logor na Starom sajmištu osnovan 28. oktobra

1941. godine žene i deca Jevreji iz logora Topovske šupe
su transportovani u njega, a muškarci su odvođeni na
različite lokacije i ubijani do decembra 1941, kada je
logor prestao sa radom. U periodu od marta do maja
1942. godine su svi jevrejski zatvorenici u logoru
Sajmište (oko 6.280 žena i dece) ubijeni u dušegupki
nakon čega je okupirana Srbija proglašena Judenrein ili
„očišćenom od Jevreja“.
HVALA NA PAŽNJI !